Hi Monique en Nathalie, Jullie ook welkom! Leuk te zien dat er steeds meer meiden bij komen die in hetzelfde schuitje zitten!! De opmerking over het opkijken tegen de hormonen kan ik ook wel plaatsen. Ik ben daar toch al altijd wel erg gevoelig voor en met die dosis die me te wachten staat, hou ik mijn hart vast!!
@dees; dank je Wij hebben gekozen om naar Dusseldorf te gaan omdat mijn man azoospermie heeft. De enige optie om misschien nog zaad te vinden was met zo'n operatie. Die doen ze in nederland alleen nog maar in onderzoeksverband in 2 ziekenhuizen. Nijmegen en Amsterdam. Dusseldorf hebben ze meer ervaring, kortere wachtlijst en ook met ivf zijn ze erg goed. Embryo's gooien ze niet weg, terwijl ze dat in nl wel snel doen. Verder heb ik dus maar hele korte stimulatie. Alles gebeurt beetje in eigen cyclus, wordt alleen gestimuleerd om meer follikels te laten groeien. Zo dat is een heel verhaal geworden Lijkt een leuk promotiepraatje, maar ben gewoon tevreden
Hoi Sweet Lilly, Ja, dan begrijp ik het wel dat je naar Dusseldorf gaat! Als er ergens een mogelijkheid is, dan moet je die zeker grijpen!!! Spannend allemaal he! Wij zijn er pas 2 maanden geleden achter gekomen dat er weinig leven in het zaad van mijn man zit, maar in ieder geval wel genoeg voor ICSI. Ben echt heel benieuwd hoe het allemaal gaat en hoop dat het snel voorbij is en dat we allemaal goed nieuws hebben! Ben blij als we begin november kunnen beginnen, ben best een planner van nature en het idee dat ik hier geen grip op heb, maakt me erg onrustig!!
@dees: ja kan ik me ook helemaal voorstellen! Ik ben nu ook steeds aan het plannen; wanneer is de punctie en wanneer mag ik dan testen of het gelukt is? Wanneer zou ik dan uitgerekend zijn en wanneer krijg ik een dikke buik? Zo denk ik nu steeds... Maf hoor... Ben je de schok alweer een beetje te boven dat je man slecht zaad heeft dan? Is best schrikken! En dan ook direct het zwaarste traject in..Dat vond ik ook heel erg. We zitten direct in het eindstation van behandelingen. Maar als het maar het gewenste resultaat heeft he.. Daar doen we het voor!!
hoi meiden ik zal proberen op al jullie vragen een antwoord te geven als ik iets vergeet laat het me dan ff weten er zijn zoveel reacties ineens @ naat idd vervelend dat er bij ons geen duidelijke oorzaak is gevonden is ook best eng want nu is alles enorm goed gegaan en dan begin ik hem nu te knijpen van wat nu als er bij mij gewoon niks wil innestelen maar we zullen zien leuk dat ook jij bij umc zit doe je alles daar of heb je net als ik de punctie in het diac tot nu toe heb ik van de deca alleen last gehad van opvliegers en kon niet zo goed in slaap vallen en toen ik met de gonal begon werden de opvliegers steeds minder en is ook verdwenen nu moest ik natuurlijk voor de punctie ovritrelle prikken en daar heb ik wel last van net als van de pregnyl die ik hiervoor heb gehad bij de iui ik heb enorm pijnlijke borsten en ben ook niet echt te genieten verder voel ik me moe dit hoort natuurlijk bij de ovritrelle het is een zwangerschaps hormoon dus vertrouwen op men lichaam doe ik nu niet ik neem 1 week vrij in de tijd van de punctie eigenlijk meld ik me meer ziek ik vind dat dit niet ten koste moet gaan van mijn kostbare vrije dagen toch op mijn werk weten ze dus van niks en als ik een echo en moet bloedprikken gooi ik het erop dat dit is voor controle kijken wat ik heb maar dit zal ik als het moet met de 2de poging niet weer kunnen doen de tijd die je ervoor kwijt bent valt enorm mee spuiten doe ik na het avond eten en de controle echos voor men werktijd maar dit waren er ook maar 3 dus eigenlijk valt dat best mee ow ja naat het is echt nodig om na de punctie ff bij te komen de dag van de punctie en de dag erna zou ik het rustig aan doen je kan het vergelijken met enorme menstruatie/buikgriep
ik heb dit ook mijn 7 jaar jongere zusje is afgelopen augustus bevallen van een ongelukje dit was niet de planning dat doet pijn en mijn beste vriendin is in december uitgerekend dan heb ik men schoonzus die net een kinderfabriek is de ene na de andere ja daar heb ik wel moeite mee en veel verdriet van maar ja als je 30 bent is dit normaal he dat iedereen zich lekker gaat settelen ik heb wel het geluk dat ik mijn ivf molen kan delen met 2 vriendinnen die het zelfde mee maken dit is echt een enorme steun
ik was ook enorm bang voor de hormonen omdat ik ook erg gevoelig ben ben al allergisch voor paracetamol en waar de een niks van voelt en zo weer opstaat lig ik nog een week maar moet zeggen dat het best mee viel allemaal ik spoot 150 gonal f en een mooie stimulatie gehad ik was heel bang voor overstimulatie maar gelukkig niet gebeurt vertrouw op je lichaam die eigenlijk meer aan kan dan je zou denken probeer het allemaal over je heen te laten komen dit hielp mij ook toen ik de eerste deca zelf zette stond ik stijf van de adrenaline en blijdschap ik was zo trots en op deze manier heb ik me zelf door al die spuiten heen geholpen
Hoi naat 76, Wij zijn inmiddels al bijna 3 jaar bezig. Sinds begin dit jaar loop ik in het ziekenhuis. Heb eerst 3 maanden clomid gekregen helaas is dat hiermee niet gelukt. Mijn man zijn zaad is wel goed. Mijn AMH waarde is 0,3 en die van jou? Bij mij hebben de artsen gezegd betreft overgang dat dit moeilijk te voorspellen is en dat het niet hoeft te zijn dat dit al met 40jaar zal zijn. Heb ook nog gevraagd betreft zwangerschapskans en kwaliteit eicellen. Hierop hebben ze gezegd dat het niet hoeft te zijn dat de eicellen van slechte kwaliteit zijn en dat het feit dat ik nog jong ben heel positief is op mijn kans om nog zwanger te raken. Wel spannend hoor allemaal. Ik heb vandaag de intake gehad bij de arts en de medicatie al meegekregen,wat een berg zeg! en je krijgt een hoop informatie. 25 oktober kan ik starten met behandeling in lang schema en als het goed is zou in week 47 punctie plaats gaan vinden.
Hoi meiden... ik ben vanmorgen bij de Arbo-arts geweest (was op aanraden van mijn werkgever) om eens rustig te bespreken hoe je het beste je (fulltime) werk kunt combineren met het IVF-traject. De arts was er vrij resoluut in: het traject - dus wanneer je begint met hormoonspuiten t/m terugplaatsing en het afwachten daarna - is een reden voor gedeeltelijke ziekmelding. Mij werd aangeraden om het aantal arbeidsuren met de helft te verminderen en in de overige tijd vooral veel ontspanning te zoeken in de vorm van lopen/fietsen etc.... @Nathaliejohn: inderdaad een berg medicatie hè...was bij mij een plastic tasje vol. Gelukkig heb ik nog een klein koelkastje over, zag het niet zo zitten om het tussen mijn yoghurtjes en broccoli te leggen
@ Nikaatje: dat is op zich wel goed nieuws, toch? Dan voel je je in ieder geval minder schuldig als je je niet lekker voelt en krijg je ook echt de kans rustig aan te doen. Denk je wel dat dat werkbaar is op jouw werk? Ik werk ook fulltime (en soms wel meer...) en heb gewoon opdrachten waar ik verantwoordelijk voor ben. Dus als ik er niet ben, gaat de verantwoordelijkheid niet weg, tenzij andere mensen (mijn leidinggevenden op die opdrachten) meer verantwoordelijkheid nemen en dus werk uit mijn handen pakken. Mmm, ik ga er ook eens over nadenken en wellicht nog eens met onze HR dame over hebben. Ik ben er nu namelijk steeds van uit gegaan dat ik s morgens "even" naar ziekenhuis zou moeten, maar dan de rest van de dag gewoon weer door kon werken.
Gelukkig heb ik nog een klein koelkastje over, zag het niet zo zitten om het tussen mijn yoghurtjes en broccoli te leggen[/QUOTE] Wat heb je dan allemaal meegekregen wat in de koelkast moest??? Bij mij moest alleen de pregnyl in de koelkast, maar omdat die niet op voorraad was, kreeg ik die niet mee. De rest (Lucrin, Gonal-F en Utrogestan) hoefde niet in de koelkast volgens de dame van de apotheek...
@Sweet Lilly: ja, ben de schok wel al een beetje te boven. Op de een of andere manier heb ik namelijk altijd gedacht dat ik niet zomaar even kinderen zou krijgen, heel gek, maard at voorgevoel had ik. Ik heb 2 oudere zussen en mijn oudste zus heeft in 1 keer haar rijbewijs gehaald, mijn middelste zus in 2 keer en ikke in 3 keer. Zo ging dat ook met vriendjes: mijn oudste zus is al vanaf haar 20e samen met haar man, mijn middelste zus was 24 toen ze haar man leerde kennen en ikke heb mijn man pas op mijn 27e leren kennen. Nu met kinderen krijgen: mijn oudste zus heeft 4 kinderen in 5 jaar tijd gekregen en was zo ongeveer al zwanger als ze haar man aankeek, mijn middelste zus heeft het zwaarder gehad (er werd gezegd dat ze waarschijnlijk IVF/ICSI moesten doen, maar nog voor de intake was ze zwanger en heeft inmiddels ook 2 kinderen) en ikke heb dus echt een behandeling nodig om ook een keertje mama te worden (hopelijk...) Maar ik heb goede hoop en spring een gat in de lucht als het straks een keer zover is!!
Hi Nathalie, Mijn AMH is 0,39 dus bijna zelfde als die van jou! Bij mij zei de arts hetzelfde trouwens dus dat is fijn! Ik heb nu mijn eisprong bijna (vrij donkere ovulatietest) dus wij gaan er weer voor deze ronde!! We hebben dan wel de pech dat het zaad van mijn man iets minder is en er is ook weer een sample van zijn zaad in onderzoek en daar krijgen we nog een keer uitslagen over eind deze maand en ik vraag me af of dat nu anders is, de vorige keren was in een ander ZH voordat we het IVF traject in zouden gaan. Ik ben dus erg benieuwd of ze nu nog met nieuwe info komen in het UMC omdat het kan zijn dat ze iets anders vinden of nog extra dingen kunnen melden. We zijn ergens wel bang dat ze nu de 26e ineens zeggen dat we icsi nodig hebben omdat zijn zaad niet goed genoeg is...... En dat vonden we best heel heftig en toch ook veel meer kans op afwijkingen met icsi..... Nou ik lees je weer en sterkte daar! Ik ben ook nieuwsgierig over wat wij de 26e allemaal te horen krijgen!!! x
@Dees79 ... ik wilde in het begin alles in privétijd doen en vooral niks op m'n werk vertellen, maar ik kwam er bij de eerste IUI-poging al achter dat dat niet ging lukken. Bij de eerste controle (echo en bloedprikken) liep alles al zo uit dat ik pas om half 11 op kantoor was. Was daardoor zo opgefokt geraakt, dat ik moest huilen toen m'n baas me aankeek en vervolgens heb ik het maar gewoon verteld. Op zichzelf kon ik de IUI-pogingen prima combineren met werk, kwam af en toe 's ochtends wat later als ik een echo had en ging dagje thuiswerken met de inseminatie... maar ik merk nu dat 1,5 jaar dokteren en nu aan IVF beginnen ook geestelijk toch wel een zware belasting is, hoe stoer ik ook wil doen en zijn. Het geeft voor mij wel lucht dat een arts nu (aan mijn werkgever) adviseert om me gedeeltelijk ziek te melden. Ik heb - net als jij - wel eigen dossiers en dat draag ik liever niet over, maar ik kan het wel zo werkbaar maken dat ik in deze periode niet nog meer (nieuwe) hooi op m'n vork neem. Uhmmm ik heb decapeptyl (drie dozen), Puregon en Pregnyl meegekregen en dat moest allemaal in de koelkast. Daarnaast inderdaad utrogestan en microgynon (niet in de koelkast).
@Nikaatje: ja, dat het geestelijk ook zwaar is, dat begrijp ik zeker wel. Moeten het niet onderschatten inderdaad. Wel fijn dat je zo een beetje begrip/ rust krijgt en inderdaad niet nog meer hooi op je vork hoeft te nemen in die zware periode. Oh, dan heb jij net andere medicijnen dan ik heb gekregen! De arts had mij inderdaad ook gezegd dat er vanalles in de koelkast moest, maar de dame van apotheek zei weer van niet en zag zelf ook niks op de verpakking staan dat het wel moest. Volgende week dinsdag heb ik spuitinstructie, ben benieuwd! Volgende week woensdag nog een mondeling voor mijn opleiding die ik voor mijn werk doe... Niet handig, maar dacht doe nu maar, dan ben ik ervan af voordat ik met al die hormonen aan de slag moet! xxx
Hi ladies, Ja het is niet niks. Heb net even folder doorgenomen over wat er allemaal gaat gebeuren met de IVF, dat heb ik alsmaar voor me uitgeschoven, ook omdat ik twee keer meende zwanger te zijn de afgelopen twee maanden en heel sterk het gevoel had dat ik geen IVF zou gaan krijgen, op dat moment in elk geval. Dat zei mijn intuïtie en voelde heel sterk. Nu weet ik het niet meer en na twee teleurstellingen en met de 26e oktober in het vooruitzicht heb ik nu toch maar de folder doorgenomen. Ik zat er bijna bij te huilen en kon enkel denken: aub, laat dit niet allemaal gebeuren, laat me zwanger raken voor die tijd nog!...... Tsjonge, wat heftig. Ik heb nu wel gelezen wat de 26e in gaat houden aan voorbereiding. Weet iemand alleen of, als je de 26e ongesteld moet worden of je dan gelijk zou kunnen beginnen al of is dat te snel gezien het feit dat je medicatie e.d. moet gaan halen en spuiten leren etc.? Ik neem maar aan dat het pas november wordt dus dat ik ga beginnen echt er mee. Of beter gezegd, WIJ.
Goh Dees, wat een verhaal!....Hoe was dat bij je moeder en zwanger raken? Mijn moeder was zo zwanger van ons dus dat kan het niet zijn....Hoe lang was jij ook alweer bezig om zwanger te raken nu? Ben het effe kwijt . .... Wat geweldig van je zus die voor de poging toch nog zwanger raakte en nog een keer daarna dus!????
Ps Dees, trouwens, best apart want het ligt in dit geval dus niet aan jouw lijf dat je niet zwanger raakt begrijp ik!? Hebben ze jouw FSH en AMH geprikt?
Klopt inderdaad Naat, aan mijn lijf ligt het niet. Ze hebben bloed geprikt op allerlei punten, maar daarvan te horen gekregen dat het niets is. Eerst dachten ze nog dat mijn cyclus te kort zou zijn, is namelijk 26 dagen en dat vinden ze blijkbaar echt een minimum... Maar na bloedonderzoek te horen gekregen dat er niks aan het handje is, dus door voor ICSI! Mijn moeder was ook redelijk snel zwanger van ons allemaal, dus dat is het niet. En bij mijn middelste zus lag het voornamelijk aan haar man. Die heeft 2 keer een hersentumor gehad en maakt daardoor weinig mannelijke hormonen aan, dus ook slechte kwaliteit zaad aangezien hij geen hypofyse meer heeft (beetje medisch allemaal, details ken ik ook niet...). Dus hij heeft medicijnen gekregen om "beter zaad" te krijgen en dat heeft blijkbaar heel goed geholpen, want de kwaliteit verbeterde en mijn zus raakte zwanger! Toen nichtje 1 7 maanden was, was ze ineens weer zwanger van nummer 2, dus echt top! Al met al ben ik dus al 6x tante en hoewel ik dat super gaaf vindt, zou het toch ook zo leuk zijn om een eigen kleintje te hebben... liefs voor jullie allemaal!
Hoi allemaal, Ik wil me ook graag bij jullie voegen! Zal even in t kort vertellen hoe en wat: mijn man heeft zich lang geleden laten helpen en dat is in augustus 2010 weer ongedaan gemaakt. Helaas schoot het nog niet op, vandaar dat we nu voor ICSI moeten gaan. We doen een gedeelte van de behandeling in Drachten, maar de punctie en terugplaatsing is in Zwolle. Ik vind het echt reuze spannand en kijk ook wel op tegen alle onzekerheden. Ben me nu vooral aan het inlezen in alle boekjes en foldertjes die we hebben gekregen.. We hebben op 1 november onze tweede intake in Drachten, dan begin ik ook al gelijk met de pil. Ik hoop dat ik mijn verhalen met jullie kan delen en lees ook graag hoe het met jullie is! Het is fijn contact te hebben met meiden die hetzelfde doormaken.. Liefs JackyG!