Tja moeilijk uit te leggen...ik heb een fijne bevalling gehad. Ik heb het ervaart als menstruatie pijnen maar dan wat heftiger. Maar ik heb eigenlijk bijna geen pijn gehad...de laatste cm waren wel wat heftiger verder niet. Het persen heeft me helemaal geen pijn gedaan...maar het is gewoon heel moeilijk om uit te leggen. Ik denk ook dat wanneer je nog niet bevallen bent vooral bang bent voor het onbekende. Je kunt je er niets bij voorstellen...ik denk dat dat het gewoon is!Succes iig!
Ik had bij iedere wee het gevoel dat er een olifant met al zijn gewicht op één poot op m'n onderbuik ging staan leunen, en dat een minuut lang . Aangenaam is anders, ik wist niet waar gekropen! Omdat de ontsluiting veel te traag ging, heb ik na een uur of vier een epidurale genomen, en toen ging het zalig en pijnloos vooruit! Enig pijnlijk moment bij de verdere bevalling was het moment dat het hoofdje stond, en het hechten achteraf.
Als een soort sneltrein waar je niet meer uitkunt en op het moment dat je denkt ik wil er nu uit, bekijk het allemaal maar...dan komt je kindje. Ik vond de weeën goed te doen, inderdaad een heftige pijn maar telkens even rust maar het persen vond ik vanwege de rugweeën erg heftig. Het duurde ook bijna 2 uur voor ze er eindelijk was. Eigenlijk als ik erop terugkijk, denk ik alleen nog maar aan die rugpijn. Wel een beetje uitgescheurd dus gehecht en dat was ook geen pretje. Het kind was eruit dus ik dacht, laat me nu maar met rust, laat het allemaal maar zo zitten, haha.
Dat is wel zoooo verschillend per persoon maar dat roept iedereen hier al Ik ben best kleinzerig eerlijk gezegd en zag toch op tegen de bevalling, 2 dagen ervoor raakte ik in paniek en liep ik in huis te zeuren dat ik eigenlijk helemaal niet wilde bevallen. Maar toen eenmaal de bevalling begon was ik heel rustig en relaxed en door de adrenaline ook enorm lacherig. Mijn man dacht dat ik dronken was. De weeën vond ik reuze meevallen; had veel erger verwacht. Soort van menstruatiepijn maar dan over heel mijn buik. Maargoed ik had enkel buikweeën. Ik had genoeg tijd om iedere keer even te rusten en op de een of andere manier was ik ook zooo rustig en in mezelf gekeerd dat ik binnen 6 uur 10 cm ontsluiting had. De persdrang waarvan ik had gelezen dat je daar iets mee kon en dat dat "fijn"was vond ik dus weer helemaal niks. Ik vond het een heel, heel naar gevoel. Niet zozeer pijnlijk maar naar; te vergelijken met als je heel nodig naar de wc moet maar dat je het moet ophouden. En dan heb ik het niet over het plassen. Het persen op zich vond ik weer meevallen; ik had hele sterke persweeën dus hoefde nauwelijks wat te doen. Alleen ben ik flink uitgescheurd, een totaal ruptuur en die pijn vond ik werkelijks hels. Had ook geen verdoving of pijnstilling gekregen. Het hechten daarna vond ik het meest vreselijkste; veel pijnlijker dan de hele bevalling. Er was geen OK vrij dus ik kon niet onder narcose en de anesthesist wilde ook niet komen voor een ruggenprik. Ik heb 7 prikken gehad voor de verdoving en die waren vreselijk. Ook zijn er 2 steken gezet zonder verdoving omdat mij werd verteld dat de verdoving net zo pijnlijk zo zijn als die steken. Achteraf vind ik het barbaars.......maargoed wist ik veel. Ik was zooo blij dat de bevalling goed was gegaan en achter de rug was. Flinke domper achteraf dus. Enige tip die ik kan geven; probeer rustig te blijven, let goed op je ademhaling maar vooral laat het over je heen komen, leg je erbij neer.
Er is al heel veel gezegd hierover en ik denk echt dat het per persoon verschillend is. Ik heb de weeën als erg pijnlijk ervaren, maar ik belandde dan ook meteen in een weeënstorm...vanaf de eerste wee meteen om de minuut en een minuut aanhouden. Ik wilde niet meer uit bad en de vk vond het prima als ik in bad zou bevallen, maar toen ontstond er bij 8 cm ontsluiting een dikke rand die ze moest wegmasseren. Ik moest toen weer op bed en met iedere wee ging ze meemasseren........dat was echt afschuwelijk pijnlijk, echt heel erg. Toen ik mocht persen was dat voor mij een verlossing. Even de perswee ophouden bij het staan van het hoofdje was ook nog even naar, maar verder vond ik het persen geweldig...haha. En even op je postuur terugkomend. Ik ben zelf ook heel slank, maar heb een knul van 8400 gram op de wereld gezet, met maar 2 kleine hechtinkjes (die vervelender waren dan het persen). Dat zegt dus ook niks. Gewoon over je heen laten komen. Je kan het echt! Succes, Chickie
ben er niet voor niets voor een "derde keer ingetrapt"..... Zelf zou ik zeggen: probeer juist niet te veel van voor te stellen.... lees de "theorie"..... en stap er "blanco in"..... alle bevallingen zijn anders...., probeer het "gewoon over je heen te laten komen"....... luister goed naar je vk/gyn.... komt het allemaal goed...
Oja! Wat raar eigenlijk he? Hier ook 4 hechtingen zonder verdoving. In een gebied dat al niet echt lekker aanvoelt na een bevalling, brrrr. Dat vond ik ook niet fijn. Ze dacht eerst dat het er 2 zouden zijn, maar wilde er toen nog eentje bij en het werden er uiteindelijk 4. Ik voelde die naald én draad er bij elke hechting zo doorheen gaan, serieus. Op een gegeven moment zei ik: "nou, vooruit, nog eentje dan, maar niet meer."
Ja zo ging het hier dus ook. Het is maar 1 steekje en daarna oooh tja moet er toch nog wel 1 zetten. Ik kon deze pijn bijna niet verdragen. Mijn man werd er ook lijkwit van terwijl hij tijdens de bevalling een grote steun voor me was. Op een gegeven moment werd ie ook een beetje boos en zei van zooo is het genoeg!! Jullie hebben haar al genoeg pijn gedaan!! Ik weet wel dit moet de volgende keer anders gaan. Ga ik van te voren ook aankaarten en tja of het dan zo werkt laten we het hopen.
Ik vond het vies tegenvallen. Had toen de kleine eruit ook niet zoiets van 'dit had ik er voor over'. Ze werd bij me weggehaald en ik vond het wel prima, interesseerde me niks (achteraf mega schuldgevoel natuurlijk). Toen nog de placenta eruit en hechten, viel me weer zooo vies tegen! Dacht dat ik er vanaf was! Kind was er toch uit? Daarna mega naweeën.. Zere doos, niet kunnen plassen en poepen.. Neuj, ik werd er niet blij van En joepie, ik mag straks weer! Gelukkig maakt een kindje een hoop goed Bij mij duurde dat gevoel alleen een poosje..
Hier hetzelfde. Ik werd ingeleid, en om 1 uur begonnen de weeën, en die stopte niet meer tot kwart over 4, toen mocht ik gaan persen, wat een heerlijk gevoel vond ik dat. Totdat het hoofdje eruit moest, alsof ik in brand stond, maar dat was maar een halve minuut en toen was ze er! Ik heb de bevalling als heftig ervaren, maar zeker niet als heel pijnlijk.
Het herstel is me 100% meegevallen en ook was ik na alle ellende direct verliefd maar heel herkenbaar! Had helemaal geen rekening gehouden met het gedoe na de daadwerkelijke geboorte van ons kindje! En pfoe, de mensen die de volgende dat zeiden tis het allemaal waard he konden wat naar hun hoofd krijgen!
heel bijzonder jullie ervaringen. heb pagina 1 gelezen en na al die verschillende verhalen durf ik het wel aan...het gaat om ontspanning en voorbereiding ddenk ik. weet wat je te wachten staat. ben erg benieuwd, maa rik heb ook nog wel eventjes. bunchy...jij gaat er ook voor na de verhalen he? thuis of ziekenhuis?? x Pina
ik heb ook een weeenstorm gehad nadat mijn vliezen waren gebroken, van 5 naar 9/10 cm in een uurtje tijd. ik vond het heel goed te doen, deed wel pijn maar op de een of andere manier kun je het aan. was een heel bijzondere ervaring. ik had ook gerekend op uitscheuren enzo, maar ik had helemaal geen schade, op een paar schaafwondjes na. dus het plassen onder de douche enzo is mij bespaard gebleven.
Ik vond het meevallen. Het zal geen hobby worden, maar ga het absoluut nog een keer over doen. De weeën vond ik het heftigst en wist op het laatst echt niet meer hoe ik ze moest opvangen. Man wat deden mijn benen zeer. Na het breken van mijn vliezen is mijn bevalling stil komen te liggen, en ben ik aan de wee opwekkers gegaan. In anderhalf uur tijd van 3 cm naar de geboorte van mijn pracht. Volgens de VK is dit ook zeer heftig. De persweeën vond ik heerlijk!! Eindelijk mocht ik wat doen, en ik vond ze ook niet pijnlijk. Wat ik even vervelend vond was toen het hoofdje stond. Branderig gevoel, maar heel bijzonder. Wetend dat de volgende wee ze geboren zou worden. 2 kleine hechtingen gehad, en die vond ik pijnlijker als heel de bevalling
Ik vond mijn weënstorm behoorlijk heftig en de pijn..nou..dat was wel heel wat meer dan menstruatiepijn. Maar omdat het bij mij snel over was (koud anderhalf uur in totaal) kijk ik er toch positief op terug. Bevallen zal nooit mijn hobby worden, maar ik durf het , mocht het me gegeven zijn, heus nog een keer aan.
Mijn bevalling begon met het breken van mijn vliezen, waarna ik direct in een weeenstorm terecht kwam (volledige ontsluiting binnen 3 uur). Na 2 uur de vk laten bellen omdat ik het niet meer trok en naar het ziekenhuis voor pijnstilling wilde(dacht dat ik nog wel een uurtje of 10 minimaal te gaan had) Kon me alleen maar schrap zetten totdat ik volledige ontsluiting had. Héérlijk, heb even zitten te genieten onder de douche..... bleken mijn weeen af te zwakken en mijn persweeen weg te blijven De weeen die ik kreeg door de opwekkers vond ik erg gemeen alleen werden maar geen persweeen! Ik vind de pijn met niets echt te vergelijken, maar als ik iets moet noemen; hele heftige menstruatie of darmkrampen. Maar op de een of andere manier kon ik het redelijk handelen, je weet in je achterhoofd waar je het voor doet en de gedachte dat heel veel vrouwen het ook kunnen en mijn lijf hiervoor is gemaakt heeft mij wel goed gedaan. Ook al dacht ik tijdens iedere wee; ik kan dit niet! Vond het plaatsten van de katheter eigenlijk het meest vervelend! Hele gemene pijn en is niet meer voor een goed doel Heb tijdens het hechten op een gegeven moment (stagiaire deed het, waren er maar 2 maar duurde lang) dan ook gezegd; weet niet hoe het met jou zit maar ik ben het gewroet tussen mijn benen nu wel zat! Ik heb een hekel aan cliche's... maar het was echt waar; na de bevalling vergeet je de pijn! Nou ja, hoe het precies was. Weet nog wel dat het pijn deed, maar hoe erg?! Durf het alweer aan hoor, nog een kindje
Het is echt voor iedereen verschillend. Ik vond het met niets te vergelijken deze pijn. Menstruatiepijn is echt een lachertje vergeleken bij een rugweeënstorm, dat lijkt echt in niets op elkaar (en geloof me, mijn menstruaties waren altijd zeer heftig). Maar zoals je aan mn banner ziet, ga ik het gewoon nog een keer doen
Heftig vond ik beide bevallingen. Bij Isabella had ik rugweeen en die vond ik erg pijnlijk. Persen heb ik een uur over gedaan maar niet helemaal bewust door de prik in mijn been. Dat ging wel aardig. Nu ( 5 dagen geleden) weer bevallen. Ik vond de weeen nu minder heftig. Alleen buikweeen. Ik vergelijk ze zeker niet met menstruatiepijn ( die heb ik trouwens nooit) maar met een velle pijn in de buik. Ik had echt het gevoel dat iemand mij keihard kneep en steeds harder ging knijpen. Maar dan van binnen. Persen vond ik nu vreselijk. Ik was er helemaal bij en vond het erg pijnlijk. Maar door de pijn wilde ik er zo snel mogelijk vanaf. Dus 3 keer persen ( nog geen 6 minuten) was hij geboren. Het daarna beurs voelen ( met de gevoelige tepels van het voeden erbij) de eerste 4 dagen is ook best wel vervelend. Maar gelukkig herstelt het snel. Maar iedereen kan het en wat is nou een dag hard werken voor een prachtig leventje. Mijn man heeft het de hele bevalling herhaald dat het echt snel voorbij is en wat een geluk we al thuis hebben lopen. Dat heeft ook echt geholpen.