we hebben wel vragen mogen stellen maar antwoord erop krijgen was een ander verhaal. Haar antwoorden waren heel vaag en daardoor heb ik weinig meer geleerd. Het is ook het grote onbekende maar ik ben vooral bang vanaf het moment dat ik zou moeten persen. Voor knippen en scheuren enzo. En juist het persen lieten ze in close-up zien zonder even te waarschuwen van te voren. Uit het niets zat je ineens naar een doos vol bloed en een half hoofd te kijken. Nog geluk dat er geen mensen waren die niet tegen bloed kunnen, al liep ik wel bijna de deur uit. Liefs
Hoi meid, wat ik heb mogen ervaren is dat het persen het minst erge is aan heel de bevalling... Hoewel ik bij mijn zoontje bijna 2 uur heb moeten persen, bij mijn dochtertje 3 kwartier... Ik vond de weeën en dus alles wat aan het persen vooraf ging het ergste (pijnlijkste). Je bent blij dat je eindelijk mag persen en je wondertje op de wereld mag zetten.. Ik wens je in elk geval héél veel succes!!
Ik heb er eigenlijk nooit bij stilgestaan dat zo'n uk er ook uit moet. Heb wel een pufcursus gedaan, maar heb het gewoon op me af laten komen. Je hoort zo veel bevallingsverhalen, maar het verschilt zoveel. Ik heb echt een superbevalling gehad. Om 12 uur 's nachts begonnen de weeen en om 03.45 lag meneer in m'n armen. En dat voor de eerste en zonder veel kleerscheuren(2 hechtingen) De verloskundige was er net op tijd. Zo kan het dus ook! De weeen vond ik goed te doen, maar ik heb dan ook wel heel veel geluk gehad. Laat het gewoon op je afkomen. Je komt er toch niet onderuit. Veel Succes!! Trotsemamma
Dat is inderdaad niet echt geruststellend! Bij ons waren ze wat tactischer met de beelden en verhalen. Ik vertrouw er maar op dat mijn lichaam uiteindelijk hiervoor gebouwd is en dat als ik het echt niet meer trek zij weten wat ze moeten doen. Al schrok ik wel dat het nog minimaal een uur kan duren voordat je de epiduraal daadwerkelijk krijgt. Scheuren en knippen ben ik ook het meest bang voor, maar iedereen vertelt mij dat je daar helemaal niets van voelt en dat het erger voor je partner is om te zien. Liefs
Ik denk dat je er vooral niet te veel bij stil moet staan. Je kunt je onwijs druk gaan maken, maar je weet toch niet hoe het bij jou zal gaan. Probeer je in ieder geval niet tegen de pijn te verzetten want als je bij iedere wee verkramp doet dat alleen maar meer pijn. Ga bijv. erg op je ademhaling letten tijdens de wee of probeer van tevoren op bepaalde muziek jezelf in een soort trance te brengen. De ontsluitingsweeen moet je echt ondergaan. Ik heb de persweeen als iets prettigs ervaren omdat je dan een soort van terug mag vechten. Bevallen is nou eenmaal voor de meeste vrouwen geen pretje. Maar er is een eind aan en dan heb je er iets heel moois voor terug gekregen. het klinkt zo allemaal heel makkelijk. MIjn bevalling heeft ruim 12 uur geduurd waarvan ik er 2,5 heb moeten persen (uiteindelijk met vacuuum gehaald) Toch is de dag voorbij gevlogen. Ik raad je aan vooral alle klokken weg te halen zodat je je niet blindstaar op die klok. En na de bevalling niet teveel van jezelf verwachten. Je hebt nog geen kids, dus neem lekker alle rust die je nodig hebt en denk niet dat je bij iedere visite netjes aangekleed aan tafel hoeft te zitten. Blijf lekker in bed als je nog veel last hebt en laat je even lekker verwennen.
kan je vertellen...je kunt je er niet echt op voorbereiden vindt ik! je kunt je beter op t ergste voorbereiden en op een gewone en een keizersnee. ik had de optie keizersnee nooit in gedachten genomen,en ik had gedacht dat de weeen ook langzaam aan zouden beginnen. en de weeen kwamen in een weeen-storm en had meteen al om de 5 min. een wee.en als heel snel om de minuut.en dat uren lang.en zonder ontsluiting.en eindigde in een keizersnee. iedereen kan je wel vanalles vertellen maar elke bevalling is anders en uniek.en zo ook de jouwe. dus laat t op je af komen.en stel je niet teveel in op iets...dan kan t erg tegen vallen. als een bevalling zo super erg is dan had niemand een 2e of meerdere kindjes gekregen.
op het moment dat je weeen krijgt en het dus allemaal gaat beginnen dan stelt je lichaam en geest zich erop in lijkt het wel.. je weet dat je niet meer terug kan dus laat je het over je heen komen... denk ook dat er op een bepaalde manier je pijngrens hoger word en je er een beetje aan went... had ik wel tenminste... steeds als je hoge pieken hebt in je weeen doet het wel ontzettend zeer maar niet zo zeer dat je het niet meer aankan... een vrouw is ervoor gemaakt en als je dat ene knopje even kan omdraaien en je goed bewust bent van wat er met je gebeurd en wat je moet doen dan kom je er redelijk doorheen hoor... tuurlijk is het niet pijnloos, maar je krijgt er zoveeeeel moois voor terug... op het moment dat ik mijn dochters bij me had was ik het alweer vergeten... ik heb 1 keizersnede gehad en 1 natuurlijke bevalling en de natuurlijke bevalling was echt veel pijnlijker maar zoveel mooier omdat ik mijn dochter gelijk bij me mocht hebben en op de kamer had liggen... mijn eerste dochter ging direct weg met papa en ik lag daar maar de shaken van alle rotzooi die ik ingespoten had gekregen... ze was om 21.45 geboren en pas om 1.30 snachts mocht ik even voor het raam kijken naar mijn pasgeboren dochter die ziek was met koorts... verschrikkelijk gevoel is het en heel erg naar om je dochtertje daar te zien liggen en haar niet kunnn vasthouden...
Heb een snelle bevalling van de eerste gehad (ingeleid ivm Hellp-syndroom) van 3 uurtjes. Laatste uur ontsluitingsweeen was echt heel pijnlijk, heb toen ook om een ruggenprik gevraagd maar dat hebben we niet meer gehaald. Op het moment dat ik persweeen kreeg was ik zo opgelucht dat die ontsluitingsweeen ophielden. Bovendien voelde ik mijn lichaam het gewoon overnemen om dat kind eruit te krijgen. Het is heel even een beetje eng als het hoofdje er doorheen komt, maar luister goed naar de verloskundige, zij loodst je er wel doorheen. Ik heb in een kwartier mijn dochter eruit gewerkt, had een stuk of 8 hechtingen, maar het viel me echt heel erg mee. Volgende keer vraag ik wel sneller om pijnstilling voor die ontsluitingsweeen.