Hoi meiden, Na een jaar zelf proberen, 3 iui's en 5x icsi in eigen cyclus zijn we zwanger geraakt. Met 6 weken al in het ziekenhuis opgenomen omdat ik niks binnen hield. De misselijkheid en overgeven heb ik op een paar weken na de hele zwangerschap gehouden. Met 18 weken zat ik al thuis ivm bloeding en het spugen. Dit was een besluit van mijn werk. De bevalling was gelukkig erg fijn en na 10u weeën was daar onze prachtige dochter waar we ontzettend van genieten. Maar nu merk ik vanuit de omgeving dat ze gaan vragen of er nog een 2de komt en dat het zo sneu is als ze alleen blijft. Vannacht schrok ik opeens wakker en realiseerde me dat als er wat met ons gebeurt ze helemaal alleen is. Al heeft ze gelukkig wel lieve opa's en oma's, ooms en tantes en nichtjes maar is misschien toch wel anders. Zouden jullie/zijn jullie het traject weer in gegaan voor een tweede en wat was jullie reden daarvoor? Is het echt zo egoïstisch van me om het traject niet meer in te willen? En hoe ga je met je teleurstelling om als het toch niet lukt? Ik weet dat er heel veel meiden zijn die nog volop in het traject zitten voor een eerste en ik wil hun hiermee niet kwetsen maar weet niet zo goed waar ik het anders kan vragen. Liefs
Ik herken je vraag wel. En de meiden die het kwetsend vinden, moeten dit topic dan maar overslaan. Wij willen, na een heel medisch traject voor ons meiske van nu 7 maanden, graag een 2e kindje. En als daar opnieuw een medisch voor nodig is, dan doen we dat. Omdat we voor haar graag een broertje of zusje willen. Ik vind het geen egoïstische beslissing als je niet meer het circuit in wilt. Het is namelijk ontzettend zwaar, zowel lichamelijk als geestelijk, en bij jou was de zwangerschap ook nog eens ontzettend zwaar. Ik zou dat dus wel begrijpen. Want jij bent degene die het allemaal maar weer 'even' moet ondergaan. Met teleurstelling voor een tweede heb ik nog niet te maken gehad, ben nu nog aan het wachten op mijn cyclus (geef nog bv). Ik zou zeggen: volg je hart en kies de weg die goed voelt voor jou en je partner. Wat anderen daar vervolgens dan van vinden: boeien. Ik vind het trouwens behoorlijk impertinent als mensen daar zo expliciet naar vragen en er dan ook nog zo'n uitgesproken mening over hebben. Wat denken ze wel.
Hoi Stiertje bedankt voor je reactie. Hihihi hier moet ik ook nog steeds wachten op mijn cyclus ivm bv Ik vind het erg lastig. Als ik die zwangere buiken om me heen zie begint het wel te kriebelen maar realiseer ik me ook heel goed dat het niet makkelijk ging. Zolang ik bv geef hoeven we nog niet te beslissen en dat is wel fijn. Maar ben wel benieuwd naar ervarings verhalen.
Deb27, Hier eigenlijk zelfs nog een wens voor een derde kindje..... Bij beide kindjes hebben wij het medisch traject doorlopen. Ik sprak met onze gynaecoloog (tevens hoofd afd fertiliteit) over onze wens voor een derde maar dat we eigenlijk al zo 'verwend' en gelukkig (mogen) zijn met onze twee kids. Nou, kreeg op m'n donder van de gyn. Als de wens er is, dan is dat zo! Ik (wij) moest nergens achter verschuilen, beide trajecten voor onze kids waren al zwaar genoeg geweest en wij vragen daar ook niet om. Wij moesten ons vasthouden aan onze wens en ons hart volgen. Ik was sprakeloos...... Maar het is o zo waar!
Lieve Deb, doen waar jullie je goed bij voelen meis. En niet iedere behandeling en zwangerschap verloopt op de zelfde manier he? Met de zelfde moeite duik je het traject weer in verloopt dat gemakkelijk en krijg je wel een makkelijkere zwangerschap... helaas weet je dat van te voren niet. Maar nogmaals doen wat jullie goed vinden meis. Volg je eigen hart. Niet wat anderen graag willen zien. Succes met het maken van jullie keuze. Welke keuze je ook maakt, het is altijd de goede
He deb hier na 3 jaar een zoon gekregen begin van het jaar via IVF. Ik heb ook een rot zwangerschap gehad. Ik heb bloedingen gehad, gevaarlijk voor het kindje dalende schildklierwaardes, vroegtijdige weeen, op een paar weken na kots misselijk(gelukkig niet spugen), meneer was op 30 weken veel klein(is later helemaal goed gekomen) en uiteindelijk is hij ook nog gehaald want hij bewoog bijna niet meer in de laatste week. Ondanks dat onze pas pas 4 maanden is hebben we toch al een afspraak gemaakt bij gynaecoloog om over nummer 2 te praten. De wens is er en vorige keer hebben 2 jaar in mm gezeten voor het geluk was. De kans dat ik weer een klote zwangerschap heb gehad is er, maar de kans is er ook dat het helemaal goed gaat.
doen waar je je goed bij voelt! en je kindje is nog jong, als ze twee is is het ook nog leuk om een broertje of zusje te krijgen. misschien ben je er op dit moment nog niet aan toe om weer in de mmm te stappen. gun jezelf en je kindje de tijd. want realiseer je dat opnieuw de mmm in gaan voor 2de het zeker waard is, maar ook zwaarder! tenminste dat is mijn mening. succes en geniet van je meisje!
hoi Deb 27, wij zijn voor een tweede weer t traject in gestapt. 1e kindje via IUI 2e zwangerschap ICSI. Onze rede was zowel voor onszelf als voor onze dochter. Wij wilde graag meer uitbreiding maar hoopte daarnaast ook op een broertje of zusje voor onze kleine meid. Traject was wel vele malen zwaarder vooral ik heb dat zo ervaren vanwege het prikken, punctie etc... daarnaast heb je er thuis ook eentje rondlopen dus ook geestelijk vond ik t zwaarder. Hoe jij je ook voelt bij je man ben je jezelf maar voor je kind niet. Wat niet altijd even makkelijk was. Zeer zeker niet egoïstisch om t niet meer te willen! Tis allemaal erg veel zowel fysiek als geestelijk en uiteindelijk vind je rust in hetgeen waar je ook echt achterstaat denk ik. Wij hebben nog 1 cryo. Een derde zou in de toekomst ook welkom zijn. Wanneer ik enkel aan de tp van de cryo denk, denk ik nu " dat is te doen" Maar of we weer het ICSI traject in zouden willen/kunnen ik weet t niet... De tijd zal leren wie wint verlangen of genoegen met wat je hebt. Want ook een groot gezin mag een wens van je zijn in de mmm niet alleen het krijgen van 1 kindje (waar je uiteraard al erg dankbaar voor bent als dat überhaupt lukt) in ieder geval heel veel succes en ik sluit me aan bij de meeste hier volgen jullie vooral je hart. Liefs Genesis
Ik zit met zo'n beetje hetzelfde dilemma, hoewel een beetje een ander verhaal...toch ga ik dit topic volgen. Mijn verhaal: vrij snel zwanger geraakt van een dochter (ik ben draagster van een ernstige ziekte die alleen jongens treft), HG gehad tot een maand of 4 en vanaf week 20 platte bedrust i.v.m. harde buiken en een verkorte cervix. Uiteindelijk een gezonde, a terme dochter, maar het heeft heel veel gekost... En nu de vraag: gaan we voor een tweede? We gaan niet nogmaals gokken op een dochter; we zullen dus het PGD-/IVF-traject ingaan. De kans is groot dat de HG terugkomt en dat is de 2e x vaak erger/langer weet ik al, plus ik zal vanaf 20 weken weer plat moeten... Ga ik dit psychisch allemaal aankunnen? Kunnen we dit onze dochter aandoen? Zo moeilijk...
spannend Pink love en zeer zeker niet makkelijk allemaal. Mag ik vragen wat PGD ivf inhoud? Omdat je zegt dat jullie niet nogmaals gaan gokken op een dochter?
Omdat ik een ziekte draag is de kans 50% dat een zoontje ernstig ziek zal zijn; een meisje kan hooguit draagster zijn zoals ik dat ben. We hebben altijd gezegd eerst de natuurlijke 'gok' te wagen en dat bleek een meisje. Maar dit doen we nóóit meer, want hadden we tot abortus over kunnen gaan bij een jongetje...? Dus een volgend kindje zal via pre implementaire genetische diagnostiek (PGD) moeten. Ze selecteren dan embryo's die 'gezond' zijn of 'meisje' zijn en plaatsen enkel die terug. Zo heb je dus automatisch een IVF-traject erbij nodig...
ok heftig zeg! Ik wist niet dat ze het geslacht in zo'n vroeg stadium al konden vaststellen. Wel fijn dat de medische wereld zo ver is. Heeeel veel succes bij het maken van jullie keuze wat te doen erg spannend allemaal. liefs Genesis
Wij twijfelen ook zo vreselijk Ik dacht altijd dat als ik eenmaal een kindje zou hebben, het klaar zou zijn, dat er niets meer te wensen valt. Niet dus Of dat we zoveel geluk hebben gehad, dat we het lot niet nog een keer moeten tarten. Dat mijn lijf niet zo heel geschikt is om zwanger te worden en blijven. En nu dat het best intensief is om voor een kleintje te zorgen terwijl ik zelf chronisch ziek ben. En dat we haar nu (financieel) alles kunnen bieden waar het met twee toch minder zal zijn. Maar ja.. heel stiekem en heel diep in ons hartje.. zouden we allebei graag nog een brusje willen voor ons meisje... Ik zou zeggen.. volg je hart en bedenk dat je niet "nu" hoeft te beslissen
Dank jullie wel voor alle reacties. Inderdaad mijn hart volgen. Bij ons in het ziekenhuis mag je pas na een jaar weer beginnen dus dat geeft wat rust. Voor nu genieten we van onze dochter. En als het bij haar blijft is dat goed. Iedereen heel veel sterkte en succes met het maken van de keuze.