Ik kan wel janken... Mijn zoon is nu 2,5 maand en morgen laat ik hem voor het eerst achter bij oppas (oma&opa) Het kan echt niet anders, ik moet iets voor mn werk doen wat 1 keer per jaar terug komt dus ik kan het ook niet later inhalen, er is geen enkele andere mogelijkheid om het uit te stellen... Maar ik word zo misselijk... Ik had gehoop dat ze bij de eerste keer oppassen lekker bij mij thuis bleven zitten maar nee, ze moeten nog heel veel dingen doen en kwamen nu net ermee dat ze hem dan wel meenemen naar hun huis en dan lekker met hem gaat wandelen en dingen gaan doen. pfff Ik wil even een potje uithuilen... Ben denk ik een echte claim moeder hahaha. Heb hem in die 2,5 maand nog nooit achter gelaten bij wie dan ook. Voor nog geen 5 min! Vandaag voor het eerst geprobeerd met Oma&Opa hier en hij was meteen helemaal van slag. Zelfs zn fles wilde hij niet... boehoehoehoehoehoehoe (sorry voor mn klaag gezang*)
ahhh ik vind het ook niet leuk hoor! als het bij mijn ouders is (of mn zusje die op past) vind ik het niet zo erg. Maar ik ben dan ook nog nooit langer weg geweest dan 3 uurtjes ivm de BV. Stekrte! Denk da je er even doorheen moet! komt vast wel goed!
Héél herkenbaar! Wij hadden laatst een dag bruiloft. Ook al ben ik niet de hele dag geweest, en 's avonds na de koffie naar huis gegaan, ik kon wel janken toen ik ons meisje bij m'n ouders achterliet! Alles uitgetypt op een blaadje van hoe of wat, haha! Achteraf ging het supergoed, heb tussendoor nog een keertje gebeld hoe het ging en heel de dag m'n mobiel bij me gehad! Het is allemaal goed gegaan! Idd iets waar je doorheen moet, maar 'k moet eerlijk zeggen dat ik de hele dag met m'n gedachten bij ons meisje geweest ben!
zucht heb ze net huilend opgebeld dat het me heel erg overviel toen ze zeiden dat ze hem meenamen en nu blijven ze in ons huisje. Ze dachten ook dat hij buikgriep had omdat hij diaree had dus ik heb maar heel enthausiast gezegd dat hij dan natuurlijk ook niet meegenomen KAN worden als hij ziek is. (Is hij natuurlijk niet maar de gedachte dat ze lekker hier bleven deed me erg goed haha) Erg ben ik he... Ik ben zo bang dat ze me niet durven te bellen omdat ik die belangrijke dag heb van mn werk en dat ze dan maar "gewoon" iets proberen ipv advies vragen. Mijn man heeft vaak geen bereik op de zaak dus dat werkt ook niet. Hij gaat natuurlijk niet dood en word overspoeld met liefde en aandacht... Mijn man zegt ook dat ik me niet zo moet aanstellen (op een lieve toon hoor! Hij accepteert wel dat ik me zo voel) en dat ik weet dat het goed zit bij zn ouders en dat weet ik ook... het is geen verstands-kwestie, het is een gevoels-kwestie. Ik ga nog eventjes verder met huilen
Weet je wat ik altijd doe? Alles op schrijven in een schriftje. Hoe jij het altijd doet, wat hij gewend is, hoe hij het liefste drinkt. Voor het kdv, heb ik 5 pagina's vol geschreven... Ook als de opa's en oma's gaan oppassen doe ik dit altijd. Ze zullen dan misschien wel denken dat je overbezorgd bent, maar ach...als jij je hierdoor fijner voelt, waarom niet. Tenminste zo denk ik. Succes morgen
Heb stiekem al 2 A4tjes klaarliggen hihi. Oja en heb ze dubbel uitgeprint. Er hangt 1 briefje aan de commode-kapstok (waarop staat waar alles ligt), 1 vastgeplakt aan de salontafel (over zn voedingen en wat ze moet doen als hij huilt e.d.) en die 2 liggen ook voor haar op de keukentafel klaar. Heb al de voedingpoeder in bakjes gedaan hoeft ze niet af te scheppen en heb de flesjes al gevuld met gekookt water. Ik heb 8 nieuwe spenen klaar gelegd, mocht ze er een aantal kwijt raken in ons GIGANTISCHE huis (3kamer appartement) en heb ook alvast de billendoekjes vernieuwd zodat ik zeker weet dat ze niet zomaar op raken morgen, het gebruikte pak heb ik terug bij de voorraad gelegd. Vervolgens heb ik door het hele huis verspreid luiers neergelegd zodat ze hem niet vergeet te verschonen (zn billetjes zijn errug gevoelig) en overal stapels spuugdoekjes neergelegd voor als hij spuugt. Zo kan ik nog wel doorgaan maar ben al de hele avond heen en weer aan het wandelen. Manlief verklaart me voor gek whahahaha Dat terwijl ik eigenlijk moet slapen, moet morgen 5:30 op
en jaaahhh... ik weet dat ik overdrijf. Ben gewoon een superoverdrevenbezorgde moeder! En daar heb ik vrede mee hahahahaha nu mijn vent nog...
Ooit zal je zoontje (en jij ) er toch aan moeten geloven om een paar uur of langer van elkaar gescheiden te zijn. En al is dat op het begin zoooooo ontzettend moeilijk, je zult zien dat het allemaal super goed gaat die dag! Het is heel normaal wat je voelt, het zou pas erg zijn als je dat gevoel niet had! Ik moest vanwege mij baan ook weer gewoon aan het werk toen Sonnie 10 weken was en op het begin vond ik het ontzettend moeilijk hem naar de oma's te brengen (2 dagen in de week, 6 uurtjes per dag). Maar als ik zie hoe dol hij nu op zijn oma's is!! Dat was eigenlijk al heel vlug zo, zodra we binnenkwamen en hij zag oma, dan kwam er zo'nnnnn BIG SMILE op zijn gezichtje, dan weet je dat het goed zit! Ik weet zeker dat het helemaal goed gaat komen die dag!!!
Ik moet er nu ook niet aan denken dat ik ons meisje over 3 weken ook bij de oma's moet achterlaten als ik ga werken. Maarja onze peuter zegt altijd 'dag mama''mama werken' En dit zegt hij niet alleen als k moet werken, maar ook als we op visite bij ze zijn. Dan is het 'doei mama werken doei' en staat dan te zwaaien, terwijl hij dan mee moet naar huis Dus ik zal het ook weer moeten accepteren, en eigenlij kwen je er ook weer aan, ook al zijn de eerste paar keren ontzettend moeilijk... succes
de eerste keer dat ik denny bij opa en oma achterliet voor 2 uurtjes heb ik tranen met tuiten gehuild. het wordt minder hoor. het is voor je kleintje mss juist wel fijn als ze lekker met hem gaan wandelen. ik hoop voor je dat de tijd voorbij vliegt
De eerste keer is altijd het moeilijkste hihi. Ik weet nog wel dat toen Jayden 5 weken oud was dat ik heb bij mn ouders bracht. Omdat manlief wat leuks had verzonnen voor ons jubileum. Ik heb zeker wel 4 keer gebeld in een paar uur tijd haha en ook moest ik hem de nacht missen nouuuuu dat was zo raar! Sochtends toen ik wakker werd, uurtje of 6 maakte ik manlief gelijk wakker haha ik moest en zou hem halen!! Uiteindelijk werd het 10 uur, we vonden 6 uur wel erg vroeg voor opa en oma. Na 3 maanden ging hij elke maand wel een keer logeren, met het resultaat dat hij overal slaapt nu, heerlijk Sterkte met de eerste dag alleen!! Komt goed hoor!
De eerste keer is het moeilijkst, ik vond het ook niet makkelijk. Maar voor mij scheelde het dat hij de eerste 2 weken in het ziekenhuis lag en ik mocht na een week naar huis, dus ik MOEST hem in het ziekenhuis achterlaten, was absoluut niet makkelijk, maar hij was er in goede handen, ik had geen keus! (heb toen thuis wel een potje zitten janken, heb ik na lang wachten eindelijk een kind, is zijn wiegje thuis nog leeg). Maar dat heeft het voor mij wel makkelijker gemaakt om hem bij iemand achter te laten. En nu is hij (nog) niet eenkennig, ik denk dat als hij dat wel zou zijn, dat het nog moeilijker wordt. Nu lacht hij nog als ik weg ga, maar als ie straks gaat huilen als ik wegga, dat lijkt me wel echt kl*te Probeer je toch niet al te druk te maken ook al is dat moeilijk, je laat hem achter bij iemand wie je vertrouwt, het zal allemaal wel goedkomen, toch...?
Af en toe vraag ik me af of ik normaal ben, als ik al deze verhalen lees. Ik ben dol op mijn dochter, ze staat op nummer 1 bij mij, ik heb alles over voor haar. Maar, ik vind het ook heerlijk als ik eventjes een moment voor mijzelf heb. OK, ze is ondertussen 11 maanden en ik ben al 7 maanden aan het werk. Maar ook in het begin, vond ik het heerlijk om een paar uurtjes de stad in te gaan en haar met papa of opa's/oma's achter te laten. Zij wordt helemaal vertroeteld, opa's/oma's genieten van haar en ik heb een paar uurtjes "me-time". Heerlijk! En ik moet eerlijk zeggen dat ik het van alle vrouwen in mijn omgeving hoor: alle vriendinen en collega's, iedereen heeft behoefte om af en toe dingen te doen zonder kinderen. En dan kom ik hier, lees ik verhalen en denk bij mijzelf: in wat voor wereld leef ik dan???
herkenbaar hoor, ik had er in het begin wel moeite mee maar nu vind ik het ook heerlijk, ik geniet meer van mijn dochter sinds ik werk en heb die afwisseling echt nodig. daar staat wel tegenover dat mijn dochter in goede handen moet zijn want als ik daar enigszins aan twijfel dan geniet ik ook niet meer.
Hihi, ook ik ken deze verhalen. En ik vind het ook heerlijk hoor om (meestal op donderdagmiddag) lekker alleen boodschappen te gaan doen, gelijk nog even wat winkeltjes mee te pakken enz. Papa is dan thuis en meneertje ligt dan lekker te slapen.. Maar probeer eigenlijk wel altijd weer thuis te zijn rond de tijd dat meneertje wakker wordt.. En ik werk 2 dagen, meneertje gaat dan een dagje naar de ene oma en naar de andere opa en oma, vindt het dan ook heerlijk om aan het werk te zijn, even wat anders dan dadada en tatata En de opa en oma's genieten er dan ook echt van en dat vind ik dan weer leuk om te horen en zien
haha ook herkenbaar maar de eerste nacht dat hij uit logeren ging vond ik een ramp haha mijn kleine mannetje.. was toen ook nog maar 5 weken. Ik werk 4 dagen in de week dus moet hem sowieso 4 dagen overdag missen en 1 dag ook snachts omdat hij dan al naar opa en oma gaat ivm files in de ochtend.
Mijn dochter van 3 mogen ze zo meenemen hoor hahahaha!! Maar hij is gewoon nog zo klein....! Overigens was dit een van de laatste keren dat ik hem achterlaat bij oma. Gister hadden we een paar testuurtjes en toen zei ze tegen me dat ze niet zo hard durfte te kloppen na de fles als ik deed. Ik vertelde haar dat dit zo moet want hij krijgt anders enorm veel krampen. Ze kon het nog steeds niet en uiteindelijk hebben we het bij haar voor gedaan. Vanmorgen heeft mijn vriend het nogmaals op dr hart moeten drukken omdat ze het weer niet durfte. Nu kom k thuis en is het ventje HE-LE-MAAL overstuur en ik krijg hem niet stil. Heb hem werkelijk nog nooit zo gezien :S Ik tempen, nee hoor geen koorts, kijken of hij ergens pijn heeft, nope, niet dat ik kan zien... Tot er een giga boer uitkomt onder het huilen. Ik hem op de schouder gelegd en er kwamen me toch een partij boeren en scheten uit zo hard... arme knul! Ik oma vragen of ze wel goed geklopt heeft. "Nee, vond het echt zielig. Kon het niet over mn hart verkrijgen" Ja word dan maar eens boos als ze speciaal om 6:00 opstaan om op te passen en ook nog eens afspraken afzeggen zodat ze hier bij ons huis kunnen blijven... Maar heb wel gezegd, voorlopig zorg ik er voor dat er geen opvang door opa en oma nodig is. Dat komt wel weer als hij 6 maanden is en vast voeding krijgt. hihi (en verder blijven het nog steeds 2 schatten hoor die schoonouders van me hahahaha)