Hey Marla ik heb niet echt een liedje dat me herinnert aan mijn tijd dat ik zwanger was, toen ik die pijnsteek had en afscheid nam, was er wel toevallig een liedje op de radio, paste geheel, was muzikaal, maar wie of wat, ik weet het niet, zal ik waarschijnlijk ook niet meer tegenkomen, misschien best, ik bewaar het liever als 1 moment. Nadat ik afscheid genomen had (was nog niet bevestigd per echo), hoorde ik een liedje op de radio, Private Investigation van Dire Straits, en toen dacht ik opnieuw, dit wordt misschien ons (vruchtje en mij) liedje als herinnering. Heb het meteen gedownd, ik vind die klanken zo mooi, ik kan er geheel mijn gevoel in liggen, en nu heb ik al dagelijks geluisterd ernaar, dit zal ons liedje blijven, groetjes flyke
Ik herken je verhaal zo Flyke...ik had vanaf het begin ook al een onbestemd gevoel en was niet onbevangen! Heb ook gedacht dat ik misschien door zo te denken het scenario ook heb verwezenlijkt maar mijn gyn drukt me op het hart van niet....Toch moet ik er voor waken de volgende keer niet nog gespannener te zijn. Zwanger zijn/die positieve test, zal nooit meer die enorme euforie kunnen geven. Pas als ik dat kindje gezond en wel op de wereld heb gezet dan pas denk ik! Ik had deze maand ook weer van die verschijndselen die ik ook had toen ik zwanger bleek te zijn, borsten pijnlijk en groter en grote tepels en steekjes en trekkend gevoel, maar helaas zijn toch de duivels vandaag gekomen en mijn temp was zelfs nog hoog. Ik denk dat mijn lihcaam toch nog steeds een beetje van slag is... Marla, nee ik had geen liedje ofzo, maar denk wel in termen van dat was voordat ik zwanger was, dat was toen ik zwanger was, en dat was na mijn mk. Laten we hopen dat we hier (nog) sterker door worden!
Raar, he Flyke, dat je zo'n sterk voorgevoel kunt hebben. Ik heb de avond voor de missed abortion ook tegen mijn vriend gezegd dat ik er vanuit ging dat het vruchtje dood was. En dat was niet zomaar een bezorgdheid, maar grensde meer aan zeker weten. Mijn zus zei na afloop ook dat ik eigenlijk nooit een goed gevoel over de zwangerschap had gehad en dat klopte ook. Dat proefde ik trouwens ook uit jouw eigen topic. (nu begrijp ik het helemaal). Ik voelde me overigens wel heel erg zwanger (mega misselijk, zere borsten, ik vond zelfs mijn eigen huis stinken. (wij hebben een houten vloer met een waxlaag waar ik echt niet meer tegen kon. Ook hadden we pas geverfd en dat viel ook niet goed). Ik ben normaal een echte bourgondier die dol is op franse kaas, wijn, pittig eten. Ik lustte absoluut geen wijn en kaas meer. (mijn vriend vroeg zich al af of ik nog wel zijn vriendin was, haha). Ook vond ik opeens witte zachte broodjes met alleen ei zonder zout erg smakelijk. (nou daar zit dus geen smaak aan). De steek die jij voelde moet bijna wel iets met de miskraam te maken hebben. Zeker als jij zelf dat idee hebt. Wat dat betreft ga ik voortaan meer op mijn gevoel af. Wij vrouwen voelen dat blijkbaar aan.
Me2, ik heb er eigenlijk nooit van gepraat tegen de gynae van mijn voorgevoel, maar ben eigenlijk wel een beetje 'blij' dat je gynae zei dat een MK niet het gevolg kan zijn van die gedachten Marla, mijn man moest idd ook toegeven dat mijn vrouwelijke intuitie klopt, maarja, jammer genoeg ben ik hier niet blij om, anders meestal wel Ben ik trots op dan. Meiden, ik ga afsluiten, straks vertrekken we op wekend met de vrienden, heb hen al op de hoogte gebracht maar nog niet in real life gezien sindsdien, ben beetje bang dat ik het emotioneel bang zal hebben als ik hen zal zien, ze zullen het erover hebben, zeggen dat ze het jammer vinden enz. en dan gaik terug de emotoer op Ik zal me wel wat kalm houden want heb vandaag al paar pijnlijke momenten gehad, fysisch in mijn buik bedoel ik dan nu, ik ben blij dat ik toch mee ga, ben ik intussen terug eens onder de mensen, volgende week terug gaan werken, ben er nog altijd niet uit of ik al of niet de waarheid vertel, heeft beide voor en nadelen... meiden, veel sterkte en tot volgende week knuffel flyke
Wel een tegenvaller, zeg, ME2, dat de toch gekomen zijn. Zeker als je weer symptomen lijkt te hebben. Trouwens, wat jij gisteren zei over alcohol dat dat heeft mijn gyn mij ook verzekerd. Ik dacht dat het vruchtje ongeveer 8 weken was, toen het dood ging, maar het bleek al meer dan 10 weken te zijn, dus ik was 4 weken langer zwanger dan ik dacht. Het was zomervakantie en ik heb het er echt goed van genomen, terwijl ik al zwanger was, maar het niet wist. (op het laatst smaakte het me niet meer, maar ja, je weet wel hoe dat met feestjes gaat). Ook al vertelde de gyn dat je heel erg veel moet doen om een miskraam op te wekken, en dat alcohol daar echt geen oorzaak van is, voel ik me er niet goed bij. Ook hoop ik niet dat alcohol de kwaliteit van mijn ei aantast, dus probeer ik er maar van af te blijven. (lukt prima, tot grote verbazing van iedereen die mij kent ). Ik kan me heel goed voorstellen dat anderen nog gewoon een glaasje pakken, etc. Je weet immers nooit hoe lang het gaat duren voordat je weer zwanger bent, en om je nou al het goede van het leven te ontzeggen... (dat had ik dus ook na het stoppen van de pil). Dat moet je ook gewoon blijven doen, hoor. Het is alleen mijn persoonlijke keuze, omdat het me gewoon niet meer zo goed smaakt en vanwege mijn gevoel wat nergens op is gebaseerd.
goh meiden, wat een herkenning... Ik herken ZOveel! Ik heb zelf het gevoel dat ik me in het begin geheel onbevangen in het zwanger-zijn gooide en na een tijdje werd ik voorzichtiger en leek ik 'afstand' te nemen. Alsof ik alvast maar een beetje ging 'onthechten'. Mijn vriend zei dat het opviel dat ik opeens bepaalde info niet meer wilde lezen (we hadden zo'n kalender waar je elke dag de ontwikkeling van je kindje kunt volgen). en ik deed ook uitspraken als: 'het zou kunnen zijn dat hij dood is' en 'ik ben bang dat ik niet meer zwanger ben'. Mijn vriend stelde me altijd gerust, maar ik denk dat ik het heb geweten. Ik geloof sterk in onze vrouwelijke intuitie. Wat ik moeilijk vind is dat intuitie en angst soms door elkaar lopen. Angst is geen goede raadgever, dus ik heb mezelf ook meerdere malen 'gerust zitten stellen'. Achteraf bleek ik het goed aangevoeld te hebben. Ik heb kunnen uitrekenen op welke dag bij mij het hartje is gestopt. Dat was op de enige dag dat ik heel erg ziek was: hoofdpijn, misselijk, huilen. Het is nu een maand na de curettage. Ik doe weer gewoon 'mee' met het leven van alledag, maar gedachten als 'toen was ik zwanger' en 'dan zou ik zoveel weken zijn' blijven toch. Ik zag mezelf al met kerst in een supermooie lange zwarte sexy jurk met mooie ronde buik bijvoorbeeld! Nu maar hopen dat ik dan een klein mini-buikje heb... Ik heb nu 1 menstruatie achter de rug en ben nu weer 'in the game'. De ov-tests geven voortdurend aan dat ik nog geen piek heb. Het lijkt bijna of ik 'm overgeslagen heb... Pieker pieker... Ik zou het graag los willen laten, maar de waarheid is: elke dag dat ik nog niet zwanger ben, doet pijn. Zo, een langer verhaal dan gepland. Moest blijkbaar wat kwijt. We kennen elkaar niet persoonlijk, maar ik vind het toch erg fijn om hier de verbondenheid te vinden. Iedereen een goed weekend gewenst. Sterkte met alle worstelingen en dat we maar goede hoop mogen houden! liefs Amber
Fijn weekend toegewenst Flyke. Je moet doen waar je je zelf goed bij voelt! Nee, dit soort vrouwelijke intuitie heb ik liever ook niet, maar ik vind het wel opvallend. Enne... wat betreft je vrienden: laat het maar gewoon op je af komen. Ik heb zelfs een keer moeten huilen op mijn werk (maar een heel klein beetje, hoor), en zelfs daar hadden ze begrip voor (ik was al na 2 dagen weer gaan werken, dus het was nog erg vers. Vond het wel ERG vervelend, maar op dat moment voel je je zo k... dat je daar niet eens zo zeer bij stil staat).
Hey Amber, Inderdaad fijn, he? Die herkenning. Familie en vrienden gaan er vaak vanuit dat het allemaal weer goed met je is en dat is in principe ook zo, maar ik heb toch nog m'n onzekerheden, net als jij. Ik heb een etentje met collega's op 20 november, dit was al begin september afgesproken. Ook ik hoopte dan een buikje te hebben en had voor de zekerheid maar voor het vismenu gekozen. Zat al te fantaseren dat ze dan allang wisten dat ik zwanger was, etc. Nou ja, het heeft niet zo mogen zijn. Ik had ook nog totaal geen kleren voor de herfst gekocht, want die zouden toch niet passen. Dat heb ik trouwens goed ingehaald (heb de laatste paar weken flink in geslagen, lekker nieuw luchtje gekocht om mezelf eens flink te verwennen). Ik hoop dat je eisprong er snel aan komt, en dat je weer snel opnieuw zwanger zult zijn.
Dank je Marla, dat hoop ik ook voor jou! Ik heb mezelf ook verwend met veel te dure schoenen (3 paar)! En jij ruikt tenminste lekker tijdens dat etentje! Het maakt het verdriet niet weg, maar het is wel beter dan helemaal bij de pakken neer te gaan zitten. groet Amber
Zo AMber, ja, herken het ook wat jij zegt. Je blijft wel een soort bezig met : dan zou ik zoveel weken zijn, dit en dit was toen ik nog zwanger was ed..... Ik dacht met kerst ook een heerlijke mooie jurk MET buik te hebben....Nu kan ik misschien nog aankondigen dat ik weer zwanger ben....laten we daarvoor duimen!
Ja Me2, dat hoop ik ook. Ik merk dat ik heeeel erg graag zo snel mogelijk weer zwanger wil zijn en op het moment dat ik dit schrijf zit ik zelfs met de gedachte: 'zou ik nu weer zwanger kunnen zijn?' (kleine kans want heb al veel te lang een negatieve ov-test...wat ik niet begrijp) De omgeving staat mij met goede raad en daad bij. De meesten roepen: 'relax, het komt allemaal vanzelf...' En dan wil ik het liefst roepen: helemaal niet relaxt! Wie zegt dat alles goed komt? Eerst zien dan geloven!... Kortom, ik gun mezelf dat ik er elke maand weer op ga hopen en ga mezelf absoluut niet opleggen dat ik vooral 'relaxt' moet zijn... Dat was ik de eerste keer. Nu is het anders. En mocht ik nu 'boos' overkomen, dat ben ik niet (meer). Ik ben alleen een stuk reeler. Ik weet heus wel dat je de natuur niet kunt dwingen en dat je maar moet zien hoe het loopt. Maar suggereren dat ik relaxt ben en rustig afwacht...dat kan ik niet. [-( Laat mij maar lekker met mijn grafiekjes, testjes, berekeningen, teleurstellingen en dromen aan de gang. Laat mij maar lekker teveel op deze site zitten (hebben jullie dat ook, dat de omgeving dat 'afraadt' want je wordt anders zo obsessief..). Ik ben op deze site omdat ik de behoefte heb om erover te praten en vooral met mensen die aan één woord genoeg hebben en precies begrijpen wat je bedoelt. En gelukkig vind ik dat hier. Nou, ik laat het maar weer even hierbij. Tot de volgende keer! Amber
He Flyke, hoe was je weekend met vrienden, je schreef dat je het moeilijk vond om je vrienden weer onder ogen te komen, ik heb dat ook, tot nu toe weten alleen mensen het achteraf, dus mensen die niet wisten dat ik zwanger was dat ik een mk gehad heb. Kon er bij een aantal goede kennissen niet onderuit, ben een fanatieke wedstrijd amazone, en was dus bij een belangrijke wedstrijd niet aanwezig, dus toen gingen goede bekenden vragen waarom ik er niet was. Aan de hele goede bekenden heb ik dan verteld wat me is overkomen, maar de echte vrienden die wisten dat ik zwanger was heb ik alleen nog maar telefonisch, of via mail gesproken, ook ik zie er tegen op om hun onder ogen te komen. Jette
Hoi Amber, ik herken mezelf ook in jou verhaal, ik heb dat eigenlijk ook WIL ZO SNEL MOGELIJK WEER ZWANGER ZIJN......... maar ja zo werkt het natuurlijk niet, ik moet eerst nog 12 december afwachten omdat dat gynocoloog een uitstrijkje uit voorzorg wil maken, en toch zit ik stiekum te denken, wat kan mij dat uitstrijkje schelen ik wil zwanger worden. Het klinkt nogal opstandig, wat eigenlijk ook wel een beetje zo is.! Gelukkig heb ik nogal veel afleiding, mijn werk en daarnaast nog mijn hobby wat veel tijd en energie vraagt. Maar ja, stel je voor toch zwanger............ en dan........... pfff die angst ik ben daar nu al bang voor, de angst dat het weer mis gaat! jette
Ik wil ook ZO SNEL MOGELIJK WEER ZWANGER ZIJN. Zit nu helaas net in de 3de ronde na de MK.....zo vanzelf gaat het dus allemaal niet en dan ook na die mk allemaal mensen: na een mk ben je verjoogd vruchtbaar, je bent zo weer zwanger! Nou, NOT! Mijn man vindt ook dat ik niet zo op dit forum moet zitten en dat tempen moet hij ook om lachen evenals de ovutestjes, maar goed dat vond hij al voor mijn mk.......Hij vindt het niet echt erg maar hij moet er wel om lachen en vindt dan ook dat ik er teveel mee bezig ben....
He Me2, mijn man vindt het ook niet verstandig om zoveel op dit forum te zitten, hij begrijpt dat niet helemaal hoe je met "wildvreemden" zulke gesprekken kunt voeren. Ik vind het best prettig om zaken te bespreken met vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt, dus hij accepteert dat! Het is natuurlijk geen garantie dat na 1x zwanger te zijn geweest dat je dan zomaar even weer zwanger bent! Ja en als je dan b.v. 23 bent heb je nog wel even tijd, maar ik ben 34 en ik zag jij Me2 32 dan hebben we geen jaren meer voor de boeg om te proberen! Is niet negatief bedoeld maar is natuurlijk wel realiteit! Maar blijf positief, het MOET gewoon lukken!
Ik blijf ook positief en het gekke is dat mijn man zich helemaal geen zorgen maakt. Ik ook niet , maar hij is er nog zekerder van dan ik dat het sbel goed komt. JA, je moet er maar vanuit gaan dat het dus wel kan, zwanger worden dus Ik vind het ook prettig om die dingen hier te bespreken. Geeft mij veel steun.
mijn man denkt er net zo over, hij is erg positief ingesteld, nou gelukkig maar! Ik probeer er ook zo ontspannend mogelijk mee om te gaan, ben niet aan het temperaturen en meten wanneer de beste dag is, ook omdat ik natuurlijk eigenlijk nog moet wachten, maar ik sta trappelend aan de start.
Amber: ik heb ook dat gevoel, ook al kennen we elkaar totaal niet, er is een soort van verbondenheid. Misschien heeft mijn buurvrouw of mijn nicht ook wel een miskraam gehad, wie weet? En hier wildvreemden, hebben zoveel aan elkaar.... ikzelf ken eigenlijk niemand persoonlijk die een MK gehad heeft, alleen mijn overleden grootmoeder, weet ik sinds kort, heeft 2 MK gehad, jammer, had ze nu nog geleefd, zou ik het haar verteld hebben denk ik. Soms vraag ik mij af of het niet erfelijk is? Mijn tante (dochter van die oma) had ook een miskraam. Nuja, soms moet ik mezelf echt dwingen met stoppen om vanalles te denken, op den duur zie je overal verbanden waarvan je later beseft, dit kan niet .... Marla en Jette en Me2: toen het wekendje begon dacht ik: ik laat het op me afkomen en we zien wel. In het begin vroeg iedreen wel hoe voel je je nu, maar echt het woord MK of zo werd niet uitgesproken. Terwijl ik precies de nood voelde om erover te praten, ik kan me inbeelden dat het voor hen ook niet gemakkelijk is, misschien denk je dan wel: 'hoe minder ik zeg, hoe minder ik verkeerd kan zeggen?' Nu later op de avond werd er wel over gepraat, het nog pril was, misschien beter zo, de natuur zijn gang gaat, toch beter MK dan een gehandicapt kindje enz... Tuurlijk vind ik ook, maar ik heb zoiets van: ik had al zoveel verwachtingen, beelden in mijn hoofd enz....mijn verstand wil mee, maar mijn emoties niet. Vervelendste moment was gisteravond, zaten op restaurant, en plots waren de vrienden aan het praten over babynamen (iedereen nog kinderloos), welke naam men graag hoort enz ..... ik zat daar maar te staren, mijn aandacht te focussen op een schilderij, dacht even hen te vragen erover te stoppen, maar kon het precies niet, totdat de traantjes vloeiden .... en iemand het gezien had en zei, we zouden het best over iets anders hebben ..... En zoals iedereen hier, ik wil ook weer terug zwanger zijn. En ook ik 'geloof/hoop' in het fabeltje, dat je vruchtbaarder kunt zijn na een zwangerschap. In de topic die ik opstartte, had ik het over die pil die ik nu moet nemen en cyclus afwachten maar zaterdagavond had ik ook zoiets van: de pot op, het is ons leven, en we hebben voor de eerste keer terug sex gehad. Mijn man ziet dat ik vaak op het forum zit, en vraagt dan soms of hij mijn posts mag lezen, maar ik vraag hem dat niet te doen, om één of andere reden heb ik dat liever niet, en praat ik liever rechtstreeks met hem over ons verdriet, help, wat is dit een lange post geworden beste iedereen! flyke
Lieve Flyke, ik vind je super dapper hoor, zo in de menigte en ik weet wel mensen om je heen kunnen niet aldoor rekening met je houden, maar het was toch eigenlijk wel een beetje ongepast dat ze over babynamen aan het praten waren? Waar ik een beetje moe van wordt op dit moment is dat de mensen die het weten om me heen me constant vragen hoe het met me gaat, wordt er echt een beetje moe van om steeds maar uit te leggen dat het wel goed met me gaat! Ik begrijp het wel maar toch.........! Ik heb de opmerkingen ook allemaal gehad, het is beter zo, weg van de natuur, gehandicapt, bla bla bla en net als jij flyke verstandelijk weet ik het allemaal wel, maar er groeide wel een kleine spruit in ons! Ik heb ook een beetje zo'n bui van allemaal de pot op het is mijn lijf mijn leven. Mijn bloeden na de curretage is dit weekend gestopt en ik heb enorm zin om intiem te zijn met mijn man, of het verstandig is weet ik niet, maar mis het enorm! Jette