ik geloof ook echt dat ik er straks alles aan ga doen om de bevalling maar door te laten zetten zoals jullie beschrijven maar als het moment daar is zal ik wel weer die angst krijgen... ik hoop het niet en dan ik gewoon kan bevallen zonder angst en idd uitkijkend naar ons kindje...
ach meid ik weet niet meer wat ik moet doen om de bevalling opgang te laten komen. ik heb volgens mij alles geprobeerd behalve wonderolie want ik lees daar verschillende verhalen over en sommige hebben me een beetje bang gemaakt. niks schijnt te helpen bij mij dus nu probeer ik me zominmogelijk ermee bezig te houden. en vul ik mn dagen op met alles en niks.
@ Lennylenn: dan zal het toch pas komen als hij/zij er zin in heeft... hoop dat hij/zij je niet al te lang meer laat wachten...
Een tipje erbij: Lees het boek veilig bevallen van Beatrijs Smulders. Ik heb bij de eerste geen cursus gedaan, maar heb dit boek gelezen die he-le-maal puur en alleen over de bevalling gaat. Het geeft je een heel goed beeld van wat je kunt verwachten, een schop onder je kont, een hart onder de riem, kortom ik heb er heel erg veel aan gehad en nu ik zwanger ben van de tweede ben ik em weer aan het lezen.
Het is ook wel erg vroeg om het op welke manier dan ook te proberen. 40 weken is toch altijd beter dan 37 weken. Elke dag langer is beter nog. En niks helpt is allemaal onzin. Bij degene waarbij het wel helpt is het gewoon mazzel
Nou een ruggeprik heb ik al een keer gehad en zelfs zonder verdoving vooraf. Meid ik kan je zeggen, je voelt er helemaal niks van. Het Tens-apparaatje is 85 euro huur en 95 euro borg. Die krijg je dus weer terug. Veel succes!
Hi Mumtobe21 (jij zit ook bij de aug 2009 mama's toch?) Ik ben zelf eigenlijk niet bang voor de bevalling, dus in die zin kan ik mijn gevoel niet met je delen. Ik ben ook expres geen cursus gaan doen omdat ik bang was dat ik juist door teveel info te hebben er misschien wel tegenop zou gaan zien. Het enige dat ik nu wel eens denk is: als ik maar niet moet kotsen (overgeef fobie) maar ik realiseer me gelijk ook weer dat ik op dat moment waarschijnlijk te druk ben met andere dingen om daarvan in paniek te raken. Misschien gelijk een mooie manier om over die fobie heen te komen. Anyways, ik kan alle clichés op je af gooien: het moet er toch uit, iedereen kan dit, je wist vantevoren dat dit erbij hoort, na de bevalling ben je het weer vergeten etc etc. Maar ik denk dat het belangrijkste misschien wel is dat je je bewust bent van het feit dat mensen graag "negatieve" verhalen vertellen. Vrouwen met "horror-bevallingen" vertellen daar vaak LANG EN UITGEBREID over en vrouwen waarbij het allemaal wel mee viel praten er vaak niet of kort over. En dan heb je ook nog het feit dat de negatieve verhalen in jouw hoofd VEEEEEL beter blijven hangen dan de positieve. Probeer je daarvan bewust te zijn meid! Zoek de komende weken zo veel mogelijk afleiding en ga er niet teveel over zitten lezen/opzoeken etc. Probeer je te richten op nu (die prachtige schopjes in je buik) en de tijd na de bevalling (dat prachtige kindje op je buik). Elke minuut die jij aan je wondertje denkt is een minuut minder waarin je je zorgen kunt maken. Knuffel voor jou!
ik was ook heel bang voor de bevalling. Ik raadt je aan om in het ziekenhuis te bevallen. het idee dat je direct op de goede plek bent en je pijnbestrijding kan krijgen als jehet niet meer trekt,is vaak al genoeg om er iets ontspannener in te staan. toen het eenmaal zo ver was,was de angst trouwens ver te zoeken hoor...Het is net of je lichaam het gewoon overneemt. je hebt helemaal geen tijd voor angstige gedachten en je beseft eigenlijk helemaal niet meer zo wat er allemaal gebeurt. en vergeet niet...het is een klassieker maar o zo waar... de mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest het komt wel goed hoor!!
@ Arja: Thanx voor de info... dat valt dus wel mee voor zo;n TENS-apparaatje... @ Cjpt: Jeps ik kom ook regelmatig even bij de aug 2009 mama's spieken en kletsen natuurlijk Thanx voor je oppepper je hebt helemaal gelijk wat betreft de horror-verhalen, zo had ik het nog niet bekeken, maar ga dat zeker in mijn geheugen graveren... @ Beagle: ik ga zoiezo nog even informeren hoe het zit met pijnbestrijding in het kraamhotel, k geloof dat er wel mogelijkheden voor zijn maar niet alle natuurlijk... en als ik het echt niet meer trek kan ik via de interne gang met bed en al alsnog naar het ziekenhuis voor pijnbestrijding... het doet me goed om te horen dat ik geen tijd heb voor angstige momenten ik moet zeggen dat het me de laatste dagen goed lukt om me ervan "af te sluiten" en gewoon kan genieten van de kleine hummel in mijn buikje... gisteren ben ik een deel van de slijmprop verloren en wonder boven wonder heb ik geen moment van angst gehad... dit had ik wel verwacht namelijk... niet dat dat iets te betekenen heeft maar het idee alleen al...
Goed zo momtobe denk lekker aanjezelf en je kleintje en maak je niet druk over de bevalling. DAt heeft geen enkele zin je weet toch niet hoe het gaat lopen.
oke oke ik neem mn woorden terug..ik ben wel bang voor de bevalling weet ik sinds gisteren!! ik kreeg voor het eerst voorweeen en ik wil niemand bang maken want het is natuurlijk bij iedereen anders maar als dit een voorproefje is van wat er straks moet komen dan val ik waarschijnlijk dood neer. dit was voor mij al echt pijnlijk!!!! en werd toen wel bang voor de bevalling. zou het heerlijk vinden als mn ventje geboren is maar zou het nog heeeerlijker vinden als de bevalling ook op een andere manier kon.
Ik zou zo weer willen bevallen. Op het moment zelf was het zwaar, maar nu zou ik het zo weer doen. Het was gewoon geweldig om te merken hoeveel kracht er uit je lichaam komt en dat je dan beloont wordt met een prachtig wondertje. Dat gevoel......dat is super. Ik heb dan wel een super bevalling gehad (5 uur), maar voordat ik moest bevallen had ik er olok echt zin in. Klinkt heel stom, maar ik was gewoon zo benieuwd naar hoe het zou zijn om te bevallen. En het is me echt meegevallen. En nu ben ik zo trots op mezelf, helemaal zonder pijnbestrijding of wat dan ook. Geeft echt wel een kick hoor
Hoi. Ik ben nu ruim 31 weken zwanger en denk ook al vaak aan de bevalling. Het is niet dat ik er echt bang voor ben maar ben meer nieuwsgierig hoe het allemaal gaat lopen. Ik heb een vrij hoge pijngrens maar als ik echt pijn heb dan ben ik ook echt niet te genieten. Ben dan ook meer bang dat ik op dat moment iedereen die het goed met me voor heeft zoals de vk en mijn ventje de huid volscheld met alles wat mooi en lelijk is. Dat is iets waar ik me nu al druk om maak. Maar we zullen het wel zien hoe het allemaal loopt.
Hihi hier precies hetzelfde. Heb dan wel geen pijnlijke voorweeen gehad, maar ik ben sinds gisteren toch zenuwachtig.... Ik ben (nog) niet bang voor de pijn, maar ik zit mezelf in ene helemaal gek te maken met wat er allemaal wel niet mis kan gaan.... Niet aan denken ik weet het, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan Sterkte alvast meiden!!!
De pijn bouwt zich op. Ik dacht ook na wat oefen weeen dit trek ik echt niet hoor. Ik overleef het gewoon niet. Maar hier zit ik dan. Echte weeen zijn anders dan oefen/voor weeen. Jullie kunnen het echt allemaal. Ja het doet pijn dat kan ik niet ontkennen maar het is echt te doen. Zeker voor je kindje. Ik zou zo weer een tweede nemen geen probleem Kom op jullie kunnen het die oerkracht helpt je
hooi, ik was niet bang voor de bevalling. Het viel me wel op dat veel mensen enge verhalen wilden vertellen over wat er zou gebeuren tijdens de bevalling, die heb ik allemaal afgekapt wat mij geholpen heeft is dat ik (perongeluk) bij mijn zus haar bevalling ben geweest, en dat ik zag dat ze helemaal inzichzelf gekeerd was. Een soort oerinstinct kwam bij haar naar boven. Daardoor begreep ik dat je tijdens de bevalling in een soort roes verkeerd, en je veranderd in een superwomen! (nou ja haha) Uiteindelijk heb ik een heel snelle bevalling gehad (2 uur) , eigenlijk vond ik het bevallen wel een uitdaging! ik zei vooral veel tegen mezelf dat ik ervoor gemaakt was, omdat ik een vrouw ben. Jullie kunnen het! succes ladies
Ook ik was bang voor het bevallen. Tv-programma's zoals: "de bevalling": Brrrrr!!! Ik werd er alleen maar bang van! Toen ik zwanger bleek te zijn was ook 1 van de eerste dingen die ik dacht: shit! Het moet er ook nog uit! Haha! Echt: ik had willen tekenen voor een keizersnede! (Erg he?) Maar toch gaande weg dat de bevalling in zicht kwam ging ik het meer als een uitdaging zien. Ik kreeg er zin in! En dat kwam mede door een yoga cursus die ik had gedaan. Ik was zo bang voor het onbekende en om de controle te verliezen, gekke dingen te gaan schreeuwen, me als een beest te gaan gedragen, te gaan poepen, gek te worden van de pijn etc...,. ik schaamde me al als ik er aan dacht! Door de yoga cursus leerde ik adem te halen door mn buik en dat geeft ontspanning en rust en bevordert je ontsluiting. Het gaf mij zoveel rust dat ik in ieder geval ergens controlde over kon hebben! Ook een tip: lees het boek "Veilig bevallen" van beatrijs smulders. Beetje een zweef boek zo van "duik in je weeen" maar deze had ik tijdens mn verlof gelezen en hierdoor ben ik de bevalling echt als een uitdaging gaan zien! Het heeft me echt geholpen! Uiteindelijk kan ik zeggen dat het reuze mee viel, had zelfs niet zoiets van: noooooit meer! Ik ben in 9 uur tijd bevallen en het was kort maar heftig, maar je beleeft t echt in een roes, je hebt geen besef van tijd! En wat hier ook al werd gezegd: je keert een soort van in jezelf door alle adrenaline en pijnstillers die je zelf aan maakt. ik heb het zonder pijnstilling gedaan en ik ben er nog steeds zo trots op! Dat geeft echt een kick! Ik ben zelf in het ziekenhuis bevallen maar je moet doen waar jij je het meest veilig bij voelt. Want wanneer jij je veilig en ontspannen voelt gaat je bevalling gewoon veel sneller! Ik viond het zlef een prettig idee dat als er iets zou gebeuren dat ik dan al in het zikeenhuis was. Ook in geval van pijnstilling dat dat sneller voorhanden was... Heel veel succes!
Hoi allemaal, Ik ben ook helemaal niet bang voor de bevalling. Hier in Belgie moeten we zowieso naar het ziekenhuis. Dus de gedachte dat er heel veel bekwame mensen rondom je zijn stelt me gerust. Ook ben ik me ervan bewust dat het pijn zal doen, dat weet je toch op voorhand? Dus daar heb ik me ook wel op ingesteld. Ik hoop alleen dat het allemaal niet té lang zal duren en dat het vlot zal verlopen, zonder complicaties, want dat heb je helemaal niet in de hand hé. Ik kijk er in elk geval heel erg naar uit, dat het maar snel zover is... Groetjes, nanske.
Je leeft ook echt toe naar de bevalling. Denk je nu nog wat eng allemaal, straks aan het einde ben je er aan toe, lichamelijk en geestelijk. Ik was een paar dagen voor de bevalling al wat meer in mezelf gekeerd en 'anders'. De pijn bouwt zich op en daar ga je in mee. En als je eenmaal mag persen dan verdwijnt die pijn van de ween ook meteen en dan weet je dat het bijna zover is dat je je kleintje kunt gaan vasthouden! Ik vond de bevalling van mijn ventje pittig, maar zooooooo gaaf! Echt geweldig wat er gebeurd en wat een kracht je hebt! Morgen zo weer hoor! Dus meiden, komt goed, jullie kunnen het en het is echt allemaal de moeite waard!
@ Makkie: Wat een oppepper thanx zeg... ik ben blij dat zoveel meiden/vrouwen het zo positief inzien achteraf... dat zijn echt de verhalen die je niet snel hoort... het zijn vaak de horrorverhalen die populairder schijnen te zijn... nou doe mij de goede verhalen maar....