Had mezelf voorgenomen om dit niet te doen en ik doe het toch. Mezelf gek maken met het zoeken naar statistieken, terwijl ik er niks mee opschiet. Zoeken naar succesverhalen, stuiten op slechte verhalen en mezelf gek maken ermee. Van mijn dochter was ik, na jaren aanmodderen in die molen, meteen de 1e ronde met eiceldonatie zwanger. Had nog 6 cryo's, waarvan er nu 2 zijn teruggeplaatst en nog een het ontdooien niet overleefd heeft. Er zitten nu nog 3 cryo's in de vriezer. Dit zijn echt de allerlaatse cryo's en dan is het echt klaar. De donor is inmiddels te oud om te mogen doneren en we willen absoluut geen andere donor meer. We zijn dolgelukkig met onze dochter en pas een jaartje geleden ging het toch weer kriebelen. En met de instelling dat we ook zo gelukkig blijven als er geen broertje of zusje bij mag komen, dit avontuur weer aangegaan. Maar nu we eenmaal in de wachtweken beland zijn is het toch lastig om zo nuchter te blijven denken. En dat gegoogle maakt het er niet gemakkelijker op. Weet eignlijk niet zo goed wat ik met dit topic wil, m'n ei kwijt denk ik en op zoek naar herkenning. Heb bijna spijt dat ik weer die molen ingegaan ben, niet goed voor mijn gemoedstoestand. (Tenzij de poging gelukt is natuurlijk haha, pffff) En ik voel me ook schuldig dat ik me zo voel, ik heb al een mooie dochter, dus wat zeur ik..
Oh wat moet dat weer spannend zijn. Logisch dat je gaat googlen! Dat is afleiding voor al die vragen die je jezelf stelt. Dus deels vind ik dat je daar best aan toe mag geven. Je moet jezelf alleen realiseren dat je 0,0 aan de antwoorden hebt. Maar helpt wel met wegdromen heel veel succes op je wachtbankje en hopelijk straks een positieve test!
Och, je zeurt toch helemaal niet! Tuurlijk, je bent gezegend met een prachtige dochter. En hoe deze poging ook uitpakt, je dochter neemt niemand je meer af. Maar dat betekent niet dat de wens er niet is voor een broertje of zusje voor je dochter, anders begin je er ook niet aan. En dat betekent dat je heel veel hoopt hebt dat het wel lukt. Dus nee, het is niet raar dat je er veel mee bezig bent. Dat je je opeens op google bevindt en alles opzoekt wat je voelt. En dat tig keer per dag. De wachtweken zijn gewoon niet leuk. Hoop, angst voor teleurstelling, dan weer wel/dan weer niet denken dat het raak is en dat hele dagen lang. Het vreet mentaal ontzettend veel energie. Voel je alsjeblieft niet schuldig om hoe je je nu voelt, dat vreet nog meer energie naast wat de wachtweken normaal al van een mens vragen. Wees lief voor jezelf. Wat je voelt is frustrerend maar volkomen normaal. Ik duim heel hard voor je!
Lijkt mij heel spannend! Ik duim voor jullie! Inhoudelijk heb ik helaas niets zinnigs te melden maar je zeurt beslist niet. Dat je kinderwens vervult mocht worden staat los van je gezinswens en die wens mag er ook zijn!
Voor mij ook! Andere situatie maar ik heb ook al een kind en een heel sterke tweede kinderwens/gezinswens. Supersterk gevoel! Ondanks de dankbaarheid en de rationele gedachten (het glas is halfvol!) toch veel op zoek. Denk dat het mijn poging is om controle te krijgen over iets dat niet te controleren is.. Tja.. Probeer het binnen de perken te houden (mag t alleen S avonds een half uurtje), meer kan ik niet doen. Veel sterkte! Hoop dat je fijn zwanger zult zijn en dat dit dus je aaaaaallerlaatste wachtweken ooit zullen zijn!!
Lieve Zara75, wat zitten jullie in een spannende periode! Logisch dat je gaat speuren op internet, op zoek naar een 'teken' of 'bewijs' dat het ook deze keer weer goed zal gaan - ook al weet je zelf ook wel dat geen enkele website, geen enkele statistiek en geen enkel vergelijkbaar verhaal ook maar iets zinnigs kan zeggen over jullie persoonlijke situatie en de kans van slagen. Het is het zoeken naar (schijn)zekerheid, die helaas niemand jullie kan geven op dit moment. We kunnen alleen maar voor je duimen en met je mee hopen dat het ook nu weer gelijk 'raak' zal zijn. Voel je niet schuldig: je kunt gelukkig zijn met jouw dochter en tegelijkertijd verlangen naar nog een kindje - misschien juist wel OMDAT je zo blij en dankbaar bent met jullie dochter. Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat je spoedig een positieve test in handen zult hebben!
Één en al herkenning Zara, van begin tot eind. Ook het bijna spijt hebben weer die molen in gegaan te zijn. Dat gevoel is zo alles overheersend. Je gedachten en gevoelens gaan alle kanten op. Het is slopend. Natuurlijk ben je blij met je dochter maar de wens voor een brusje is er. En eenmaal weer in die molen gaat alles weer op volle toeren. Ik duim voor je dat deze gewoon raak is! X
Thanks dames! De zenuwen beginnen nu toch wel behoorlijk toe te slaan.. Hoe doen jullie ( de dames in de mmm) dat met jullie werk? Zoals het er nu naar uitziet kan ik maandag geen vrij krijgen. Ik voel lichtelijk paniek opkomen bij de gedachte dat ik op mn werk ongesteld kan gaan worden en dan niet naar huis kan, want ik sta alleen. Ik ga vandaag mn best doen om toch iets te regelen, pure horror als ik moet werken...
O dat is echt hel. Ik werk nu thuis maar bij de zwangerschap van Joris had ik hetzelfde. Ben toen echt doodsbenauwd naar de wc gegaan telkens. Vreselijk.
Ik heb het een keer gehad dat ik na een ivf poging op m'n werk ongesteld werd. Kreeg toen ook mot met een klant omdat ik toen niet al te vriendelijk op een onbenullige klacht reageerde. (duh ) Toen ook m'n excuses aangeboden en gezegd dat ik net slecht nieuws te horen had gekregen oid... Maar was blij toen ik naar huis kon.
Wij proberen te testen op een moment dat we even de tijd hebben om de uitslag te verwerken. Dus ik denk dat wij in dat geval op zondag zouden testen. Dan is de uitslag in de meeste gevallen wel kloppend, een dag voor nod. En het geeft de ruimte om samen te balen of juist te vieren (als je man ook vrij is zondag). Mocht het niet raak zijn, dan weet je dat je ongesteld wordt en dan is de klap niet zo groot als je op het werk zit.
Wat spannend Zara! Ik heb je destijds met je dochter wel wat gevolgd. Heel herkenbaar wat je voelt! Gelukkig had je een paar cryo's en heb je er nog een paar, want dat scheelt toch wel weer een hoop ellende. Zou toch super tof zijn dat het nog een keer mag lukken! Zelf heb ik al een mislukte cryo ontdooiing en een mislukte verse ivf ronde achter de rug (zonder cryo). En de mate waarin het mij ook nu weer bezighoudt, vind ik ook helemaal niet leuk. Weer die spanning, en weer het verwerken van teleurstellingen. Ook al hebben wij nu een prachtige zoon, het doet toch wat met je als het niet lukt. En ik Google me dan ook suf, op zoek naar antwoorden, hoop en oplossingen... Maandag dus je NOD? Dan zou ik zondag idd even een tekstje wagen. Dat is al redelijk betrouwbaar. Zelf haal ik een fatsoenlijke testdatum vaak niet eens, begon dit keer op dag 11 al lichtelijk te bloeden... Ik zal flink voor je duimen!!
@Zara75 Ik hoop dat je een beetje een fijn weekend hebt, met veel afleiding. Mocht je vandaag of morgen besluiten om alvast een test te doen, hebben wij alvast een kaarsje voor je aangestoken. Misschien helpt het geen fluit, maar je weet maar nooit! Bekijk bijlage 533436
Ik ben ook benieuwd hoe het met je gaat en of jullie een beetje goed het weekend door kunnen komen? Ik duim nog steeds heel hard voor jullie!
Deze dag is echt horror!! ik zit mezelf in de weg hahaha. Oh vreselijk dat wachten.. Ik denk dat ik vanavond ga testen, laat het zeker weten.