Een gedicht van Merel Morre kwam ik tegen en ik stond te wachten op de trein. Maar man wat kwam die binnen. Voor alle mamas to be waarbij het niet vanzelf gaat: Kom ik verwacht een kindje Dat maar niet Wil bestaan ik hou het in mijn armen Ik eet het als ontbijt ik droom het in mijn leven Ik geef het alle tijd ik verwacht Een kindje Dat maar niet Mag bestaan ik spuit het in mijn aders Ik koester het in mij Ik slik het uit een potje Ik adem het dichtbij in mijn hart Daar dit een kindje Maar het moet juist In mijn buik Ik weet zeker dat het veel vrouwen gaat raken en ik wilde het even delen. Jullie zijn niet alleen en we doen het met zn alle. Het is op een gegeven moment zo moeilijk om de hoop erin te houden. But i believe we can❤️
Mooi hè? Wist je dat Merel Morre dit gedichtje heeft geschreven in opdracht van mijn beste vriendin @Pancakes? Ze is hier niet meer zo actief, maar in het verleden wel, en ze heeft net als ik heel lang moeten wachten op haar baby. Nog elke keer als ik het gedichtje lees schiet ik vol. Een heel dikke knuffel voor alle mama's die nog wachten op hun kindje. Ik zal nooit vergeten hoe het voelt. ♡