Hallo dames! Op dit moment ben ik ruim 12 weken zwanger en heb 1 groot irritatiepunt. Kortgezegd: de studiegenote van mijn man! Het hele verhaal: Vorig jaar september is mijn man begonnen met een deeltijdstudie naast zijn werk. Hij zit inmiddels in het 2de jaar van de 4 en het gaat heel goed! Ik ben dan ook supertrots dat hij dit naast zijn zware baan doet. Dit betekend wel dat wij als gezin door de week minder tijd hebben voor elkaar.:x Dat hebben we er natuurlijk voor over, want het is voor een goed doel. Op maandag en woensdag moet hij van 17.30u tot ongeveer 21.30u naar school. Ik zorg dus dat ik op die dagen het eten om 17.00u klaar heb zodat hij meteen na zijn werk kan aanschuiven. We hebben een half uur als gezin om de dag door te nemen. Dylan krijgt dan natuurlijk ook aandacht van zijn papa. Kortom: te weinig tijd. Op dinsdag heeft mijn man ook nog band en is dan vanaf 19.00u weg tot ongeveer 23.30u. Soms heeft hij geen band, maar school, dus 3 dagen school. Maandag, dinsdag en woensdag zijn dus zo om. Een studiegenote haalt hem elke maandag en woensdag op. In het begin was dat gewoon om 17.30u. Het laatste halfjaar staat ze meestal al om 17.00u op de stoep. Ze hoeft niks te eten, maar als ik wat over heb, krijgt ze een bordje mee. De laatste weken staat ze nog vroeger voor de deur en deze week zelfs al rond 16.00u. Ze is heel aardig, kan ook goed met Dylan, maar ik baal er de laatste tijd zachtgezegd nogal van! Al om 17.00u op de stoep vind ik al erg. Mijn man komt de tuin in en zij staat bij de voordeur! Ik kan niet eens prive met mijn man praten!!! :xDaarbij komt dat als ze niet mee kan eten, ze alsnog bij ons aan de eettafel zit en daar irriteer ik me ook groen en geel aan. Ze krijgt dan bijna alle aandacht en legt altijd heel wat problemen op tafel. Ik wil gewoon samen met mijn man en zoon zijn. Vooral nu ik weer zwanger ben. Het is ons gezinnetje! Soms moeten ze een uur later beginnen, maar dan komt ze niet een uur later bij ons aan! Na schooltijd komt ze 9 van de 10 keer ook weer mee naar ons huis en blijft dan zeker een half uur. Ik ben om 22.00u gewoon munt en ga naar bed. Dat betekend dus dat ik 2 dagen in de week gewoon niet met mijn man kan zijn en praten! Sinds september hebben ze ook nog samen stage op donderdag en loopt ze dus om 7.30u al mijn huis binnen! Ik wil dan nog in de pyama zijn en rustig met mijn zoon ontbijten. Ze vind het niet erg om mij in pyama te zien. Ja maar IK wel!!!!!! Als ik wou dat iemand daarvan kon meegenieten, dan had ik geen gordijnen! Het ergste vind ik nog dat ik tegen mijn man klaag en dat hij er nu al een aantal keren voor heeft gezorgd dat ze in ieder geval om 21.30u niet meer meekomt. En dan vind ik dat nog niet genoeg! Ze belt hem ook om de haverklap! Soms komt ze ook in het weekend langs. Vorige week donderdag waren we bij de Gyn,echt een geweldige echo gehad. Hoorde ze afgelopen maandag en ze was dat dus vergeten en mijn man had haar niet gebeld. Vond ze erg vervelend! Ja sorry hoor, maar ons kindje. Ze zegt nu al dat ze het meteen wil weten als de kleine geboren is! Het antwoord van mijn man is standaard: Ze vind Dylan en jou nou eenmaal erg aardig en ze is graag hier, ik kan haar moeilijk verbieden hier te komen! Ik snap dat ook wel, maar iemand moet toch ook inzien dat zij niet alleen belangrijk is. Het is ons huis, ons gezin en onze zwangerschap. Maandag, woensdag, donderdag en soms dinsdag (als toetsdag), vind ik gewoon teveel van het goede en dus ook nog dat gebel de rest van de tijd. (zij belt, mijn man niet, alleen als hij wat moet weten voor school). Soms is ze er dus ook nog in het weekend en in de vakantie's van school komt ze ook vaak langs. Ze is echt heel aardig en kwam maandag ook met een bloemetje vanwege de 12 weken zwangerschap gepasseerd. Toch merk ik dat ik telkens zit te hopen dat ze later komt of gewoon niet! Ik ben er echt zo klaar mee! Ik wil geen ruzie met haar, daar is ze te aardig voor, maar ik word er gestoord van!:x Zijn het mijn hormonen? Wanneer gaat het dan over? Of is het normaal dat ik me irriteer? Sorry voor het lange verhaal!
Nee ik zou het ook op zn zachtst gezegd vervelend vinden.. Zou bijna gaan denken dat ze iets van je man wilt.. Heeft ze zelf geen partner/kinderen waar ze zelf graag nog even bij is voor de lestijd? En samen rijden is prima, maar je man kan toch aangeven dat hij het onder het eten niet prettig vind en dat dat ook niet goed is voor de rust tijdens het eten en daarom graag pas half 6 opgehaald wilt worden. En dat aan de eettafel zitten en niet of onaangekondigd mee eten zou ik niet accepteren, ik zou me in haar plaats ook opgelaten voelen.. Ik zou toch mn man vriendelijk verzoeken om andere (lees duidelijkere) afspraken met haar te maken. Helemaal nu je zwanger bent en je dat beetje tijd samen hard genoeg nodig hebt samen! Vind het al knap dat je er voor zover "normaal" mee omgaat, ik had al eerder aan de rem getrokken..
hmmm ja, kan me je gevoel heel goed voorstellen hoor!! Jullie tijd samen is al zo schaars en met haar wordt dat er bepaald niet beter op! Kan je man niet aan haar uitleggen dat hij graag even met zijn gezinnetje wil zijn en dat ze voortaan wat later afspreken? Lijkt me niet zo moeilijk toch. zeker als ze aardig is, begrijpt ze dat vast wel.
Ik denk dat je gewoon moet zeggen dat je wilt at ze er pas om 17.30 is. Eventueel 1 (vaste) dag in de week afspreken dat ze mee kan eten.
Fijn om te lezen dat jullie er ook zo over denken! Voel me al een stuk beter! Ze is ook getrouwd, maar dat gaat allemaal niet zo lekker. Hij is nog aan het werk als zij naar school moet. Ik heb zelf al dat ik eigenlijk nooit bij iemand onaangekondigd aankom, ben altijd bang dat ik iemand tot last ben. Snap ook niet dat ze zelf niet zoiets heeft van, misschien kan ik ze wat rust gunnen.
hoi inge ik snap je frustratie, maar misschien voelt jullie huis als een veilige haven vooral omdat het bij haar niet lekker loopt!! dat is natuurlijk een compliment, waarschijnlijk mist ze de ''gezelligheid'' thuis ook omdat haar man nog niet thuis is als zij weg moet.. en het dus bij jullie wel vind.. als je je er heel erg aan stoort (wat blijkbaar het geval is) kun je misschien zelf eens met haar praten, gewoon aangeven dat je haar erg lief en aardig vind maar dat het een beetje 2 much is en je graag weer wat alleen tijd met je gezin zou willen hebben.. leg ook uit dat je haar dat op tijd wil laten weten omdat je zelf ook niet wil dat de irritaties te hoog oplopen!! en idd wat ik hierboven ook al las spreek anders 1 dag in de week af dat ze mee kan eten... straks als je man klar is met de opleiding verwaterd dat contact ook wel weer!!! succes liefs
Als je het echt moeilijk vindt om botweg te zeggen dat ze te vaak langs komt (wat ik me goed kan voorstellen) kun je het misschien ook op de zwangerschap gooien? Je man kan aangeven dat je je niet altijd even lekker voelt, of een beetje chaggo of emotioneel of zo, en heel erg behoefte hebt om lekker met je eigen gezinnetje te zijn.
Terwijl ik las dacht ik: aan het coconen?? Daar hebben zwangeren vaker last van. Maar nee hoor, ik begrijp best dat het je teveel is. Ik denk dat die studiegenoot het gewoon niet in de gaten heeft en jullie beschouwd als haar vrienden. Zoals tupp voorlegde vond ik een goeie. Je wilt haar natuurlijk niet kwetsen, maar als je uitlegt dat je meer tijd alleen met je gezin wil doorbrengen maar wil compenseren met dat ze 1 avond ik de week mag mee eten en verder gewoon om 17:30 aankom, dan is dat waarschijnlijk voor alle partijen het beste succes
ik kan me goed voorstellen hoe je je voelt. Ik zou dat ook hebben hoor. Zeker als de bezoeken eerder worden en vaker plaatsvinden. Zelfs al in de weekenden. En dan al dat bellen. Zou bijna denken dat ze wat van je man wil. Je hormonen zullen ook wel meespelen nu, maar kan me goed indenken dat je tijd wil met je gezin samen! De enige optie is dan denk ik toch het bespreekbaar maken. Succes!
Ik kan je heel goed begrijpen hoor. ik zou eht ook niet willen. Ik denk dat jij of je man inderdaad duidelijk moeten maken dat het misschien beter is dat ze wat later komt omdat je even wat tijd met je gezinnetje wil. Je kan ook zeggen dat je gewoon wat rust nodig hebt. juist nu je zwanger bent. ik merk dat tenminste aan mezelf wel. Ik heb ook gewoon af en toe wat rust nodig. Bij ons loopt ook altijd vanalles binnen namelijk.
Heel vervelend dat er zo'n inbreuk op je privacy wordt gedaan. Ook hier geldt weer: grenzen stellen. Stel voor dat ze op een van de avonden gezellig met jullie mee eet en de andere avonden niet. Aangezien je man nu vreselijk lange weken maakt moet je de uren samen goed plannen. Samen eten is een belangrijk moment op de dag om samen te zijn en de dag door te nemen. Ook belangrijk voor je zoon! Studeren naast je baan is heel zwaar, ik weet dat uit ervaring. Het is dus prettig als je een studiemaatje hebt waarmee je opdrachten kunt doen etc. Waarschijnlijk is ze single (als ik je verhaal zo beluister) en vindt ze het wel gezellig om bij zo'n druk gezin aan te schuiven. Ze zal zich van geen kwaad bewust zijn. Maak afspraken over wat je wel en wat je niet wilt. Het gaat niet alleen om jou maar ook om je zoon die graag z'n pappa wil zien tenslotte.
Oei dat zou ik ook niet leuk vinden nee. Denk dat ik daar niet eens zwanger voor hoef te zijn hoor. Ik denk ook dat ze zich van geen kwaad bewust is en dat het heel moeilijk is hier iets van te zeggen zonder haar te kwetsen. Maar het is wel nodig denk ik, want het is voor jou en je gezin belangrijk. Zou het wel in m'n mans schoenen schuiven. Hier lost manlief zijn kant van de vrienden- en familieproblemen op en ik mijn kant. Dan krijg je iets minder scheve gezichten.
ik zou gewoon tegen mijn man zeggen dat hij er iets van moest zeggen, doet hij dat niet dan doe ik het zelf. En anders rijdt hij voortaan maar lekker alleen naar school... maar goed, ik ben niet op mijn bekkie gevallen en zeg gewoon waar het op staat. Het is voor haar toch ook niet leuk om te denken dat je welkom bent terwijl je eigelijk weggekeken wordt?
ze is niet single las ik net een paar berichten terug. vind het maar een aparte dame, maar wellicht is ze zichzelf echt van geen kwaad bewust. Lastig probleempje!
Wow wat zijn jullie allemaal aardig, ik zou echt laten weten dat ik het echt niet pik als een vrouw zoveel aandacht van mijn man vraagt.. Vooral als het een studiegenote is! Mijn vriend zijn allerbeste vriend van jaaaaren komt nog niet eens zovaak langs enz enz. En dat ligt dat niet aan het cocoonen, ik zou het ook niet pikken als ik niet zwanger was.. Het lijkt mij inderdaad echt alsof ze iets van je man wil.. En dat moet ik misschien niet zeggen, ik wil vooral geen problemen veroorzaken die er niet zijn met zo'n opmerking maar kom op.. Dit is toch gek? En dat ze zelf geen goed huwelijk heeft, dat ze graag bij jullie is omdat het gezelliger is dat is toch zeker niet jouw probleem? Misschien ben ik wel hard maar sorry, bijt van je af.. Kom op voor jezelf en jouw gezin..
Hallo dames! Allereerst bedankt voor alle reacties!!! Het probleem is zo goed als opgelost! Mijn man is haar ook wel zat en heeft er al wat van gezegd. Hij is net als ik moe en kan het ook niet meer hebben dat ze telkens langkomt/opbelt met haar problemen. Het kost hem en mij gewoon veel energie, zijn werk, zijn studie, ons zoontje en de zwangerschap! Vandaag heeft hij ouderschapsverlof en ik heb mijn laatste zegje erover maar eens gedaan en toen kwam zijn hoge woord er ook uit. Dat hij er dus ook klaar mee was en dat heeft hij haar gisteren blijkbaar op stage al gemeld. Hij heeft zelfs nog bepaalde irritaties over haar die ik niet eens heb! Ons probleem is gewoon dat we te lief zijn en liever ergens last van hebben dan dat we een ander die last terug geven. Ben blij dat we weer wat rust krijgen! Dat verdienen we ook wel! En voor alle dames die dachten dat ze meer van mij man wilde, wat ik vorig jaar ook dacht trouwens: Nee, hij vind haar niet leuk,zij hem niet. Ze kan alleen niet met haar man praten en wel met die van mij. Ik heb laatst ook al tegen haar gezegd: Je kan goed met mijn man praten, maar ik wil ook graag wel eens met mijn man praten! (was dus ook niet aangekomen) Ze hebben niks met elkaar. Mijn man vind haar veel te ingewikkeld en ze is op dat gebied totaal zijn type niet. Ik snap dat mensen dat denken, maar hij zal dat nooit doen. hij houdt te veel van onze zoon, van mij en van ons nieuwe wondertje. Hij doet alles voor ons, maar hier had hij dus wel een flinke duw voor nodig! Er is een flinke last van me afgevallen en voor haar lijkt het me ook beter, want als ze hier zo af en toe komt, zal ik hopelijk ook minder chagie zijn!
ik bedoelde het ook niet alsof er echt iets was hoor, meer dat het zo leek! maar ik ben heeeel blij voor jullie en hoop dat jullie in alle rust van elkaar kunnen genieten hihi