Nou, niet zo heel lekker… En wat lief dat je checkt. Ik wacht nog altijd op mn menstruatie en dat maakt me best onzeker en boos, zò klaar met de miskraamperiode! En ik ben een midweekje met de schoonfam weg. Mijn schoonzus heeft een kindje van 2 en een baby, en ik vind het een hele pittige vakantie zo. Ik vind het zo moeilijk om gezellig mee te doen. Alles draait (begrijpelijk hoor) om de kids. De focus gaat volledig daar naar uit en ik kan/wil daar niet aan mee doen omdat het me zo verdrietig maakt. Er is geen ruimte voor gesprek over onze situatie, terwijl ik er met mn hoofd middenin zit. Ze hebben nu eenmaal geen idee wat een miskraam - laat staan ons drie jaar durend proberen - met een mens doet. Kunnen zich dat denk ik ook niet voorstellen. Daar heb ik heus begrip voor, maar dat maakt me ook even heel eenzaam.
Ah wat rot meis! Zowel het uitblijven van je menstruatie als het pittige midweekje weg.. Is er aan je menstruatie niet iets te doen? Opwekken met medicijnen ofzo? en wat betreft je schoonfamilie.. wat ontzettend naar dat ze geen begrip voor jullie hebben. Kan je partner het niet bespreekbaar maken? Ik moest pas ook weg met schoonfamilie en toen heeft m’n partner aangegeven dat het voor ons best moeilijk was (ook veel kids en veel te veel mensen in 1 huis) en heeft geregeld dat we maar 1 nachtje bleven ipv 2. Dat vond ik wel fijn. nu moet ik zeggen dat in mijn eigen familie m’n broertje al weken niet tegen me praat omdat we hen hadden gevraagd of ze even tijdelijk de foto’s van hun pasgeboren baby niet telkens in de familie app wilden zetten.. want ik had net een miskraam gehad en bij ons was het verdriet en de angst dat het bij ons nooit zou lukken ook erg groot.. Hij is sindsdien boos en negeert me.. blijkbaar denkt hij dat we hem zijn 3e kindje niet gunnen, terwijl we expliciet gezegd hebben dat we hen juist alle geluk gunnen maar dat de confrontatie nu even te veel is. Nu heb ik dus nog meer verdriet ipv de steun die ik hoopte te krijgen.. nou goed.. van je (schoon)familie moet je het hebben…Ik vind het onbegrijpelijk dat ons verdriet zo moeilijk te begrijpen is voor mensen met kinderen.. we proberen juist altijd zoveel rekening met hen te houden. Jij ook lees ik in je berichtje.. sterkte meis. En misschien toch goed om ergens jullie grenzen aan te geven. Wie weet dat het goed uitpakt.
hm..wou in mn vorige bericht iets editen, maar dat lukt niet meer haha. en nu krijg ik dit bericht ook niet weg..raar..
@Ava101 en @willow1988 Ik lees nog steeds mee hoe het gaat. Wat vreselijk wat jullie beschrijven.. krijg er tranen van in mn ogen. Steun en begrip heb je zo hard nodig !! Ik moest het vriendinnen ook wel uitleggen hoe lastig het was, en ik merk dat je het je eigenlijk pas echt kan voorstellen als je zelf kinderen wil krijgen. Maargoed dat zou voor hun toch voor te stellen moeten zijn! Zij hadden ook ooit die wens voor ie in vervulling ging, zouden ze dan zich niet kunnen indenken hoe dat was als dat lang op zich liet wachten etc? Jammer hoor Jullie en iedereen hier in het traject zijn ontzettend sterke meiden, houd je daaraan vast!
lief van je, dank je wel. Het voelt soms erg alleen idd.. maar ik moet ook zeggen dat ik me vaak te veel schaam om goed uit te leggen aan mensen hoe pittig het allemaal is. Daarmee houd ik het zelf wellicht ook in stand. maar ik lees dat jij ondertussen weet dat je een meisje krijgt! Wat ontzettend fijn dat het allemaal zo goed gaat zeg. Hoe voel je je?
@willow1988 heel veel sterkte meid. zo irritant dat je dan niet ongesteld wordt. ik ben inmiddels 15 dpo en nog altijd niet ongesteld. Cyclus al 33 dagen nu. ik denk toch dat het een biochemische zwangerschap is geweest. Als ik na het het weekend nog niet ongesteld ben ga ik maar het ziekenhuis bellen. Testen durf ik niet meer.
Ja herkenbaar!! Ik vond altijd dat t voor anderen weer erger was dus dan durfde ik ook niet zo goed aan te geven hoeveel verdriet en boosheid ik ervan had. En achteraf gezien waren het echt lastige jaren waarin ik steeds wel wat minder van het leven genoot. Het gaat nu heel goed. De eerste 14 weken waren heftig. Misselijkheid ziek/futloos/somber voelen en om de paar dagen migraine. Ik voelde duidelijk de opluchting dat het na jaren dromen eindelijk is gelukt, maar genieten ging gewoon niet omdat ik als ik migraine heb ik er eigenlijk liever gewoon helemaal niet meer ben dus nu dankbaar dat het terug is op niveau van aanvallen als voor de zwangerschap Lief dat je het vraagt. <3
Wat vallen die wacht weken mij toch zwaar. En ook bij mij krijgt de testdrang de overhand. Ik zit nu op 9 dpo en 11 dagen na de ovitrelle. Ovitrelle bij mij normaal rond dag 7 na het prikken weer verdwenen. Wat denken jullie ??? De bovenste is van vanmorgen en de onderste van vanmiddag. Misschien onterecht maar het heeft toch wat hoop. Voor hoe lang dat ook mag duren.
wat spannend meis! ik zie niet echt een streepje maar dat kan ook aan m’n telefoon liggen. Ik zou je wel aanraden om nog even te wachten met testen.. er kan echt nog zoveel gebeuren.. ik test zelf pas vanaf 16 dpo maar begrijp dat je dat niet gaat lukken Misschien op 14 dpo proberen? en hoop houden is natuurlijk altijd goed! Succes!
Wat rot voor je dat het niet gelukt is. Hoop dat je de komende dagen gewoon ongesteld wordt. Bij ons ziekenhuis is het afspraak bij een week over tijd en geen positieve test. Hier vandaag ongesteld geworden op 12 DPO. In ieder geval geen test stress gehad. Maandag middag mag ik voor de uitgangsecho, op de afdeling waar maandag precies een half jaar geleden ons sterretje is overleden. Verdrietig maar ook blij dat ik ongesteld ben. Eindelijk weer van start met IUI 1!!! Hopelijk vlug een tweede wondertje.
Helemaal eens met jouw woorden. Je wil graag begrip van anderen maar niet iedereen kan zich erin verplaatsen. Voor sommige is het gewoon vanzelfsprekend om zwanger te worden. Die roepen gewoon we nemen er nog een bij alsof het te koop is in de winkel. Alleen mensen zoals wij begrijpen elkaar hierin. Zo kan ik er slecht tegen dat mensen niet begrijpen wat het is om een kindje te verliezen. Ze doen alsof 25,5 week niks voorsteld. Totdat ik ze de foto onder de neus duw dan schrikken ze zich rot. Onze Naud was al 33 cm toen het mis ging. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er vroeger ook geen idee van had. Totdat je het zelf mee maakt. Zwanger worden is niet vanzelfsprekend en een kindje verliezen het ergste wat je kan overkomen. Maar we gaan door met zijn allen totdat we allemaal mama's mogen zijn.
Om de verwarring compleet te maken. Geen menstruatie. Ik wilde het ziekenhuis bellen maar die zeggen dat ik moet testen. 16 dpo. ik vrees toch weer een bbz. Geloof niet in een gezonde zwangerschap.
Precies! Jeetje joh iedereen weet toch dat het vaak al levensvatbaar is bij die termijn.. Ik heb nu ook vaker verhalen gehoord van mensen die rond die termijn een kindje zijn verloren en allemaal vertellen ze hoe heftig dat is. Lieve Naud <3
Mensen denken dat een kindje dan in je hand past maar dat is volgens mij met een week of 16. Vanaf dan groeien ze heel snel. Vanaf 24 idd levensvatbaar en dan is het een kindje wat helemaal compleet is alleen nog wat kleiner. Met 25 weken is 30 cm normaal. Onze boy was al wat groter. Zou zeker 54 cm zijn geworden tegen het einde volgende de verloskundige. Mijn vriend was ook zo groot bij de geboorte. Maar een lange slanke gaat er makkelijker uit dan een kleine dikke
Hoop geen bbz voor je. Vreselijk die onzekerheid nu. Beter maar ongesteld dan weet je waar je aan toe bent.
Ik zou gewoon doorgaan. Wij hadden zelfde uitslagen. Ik kan ook onderzoek laten doen naar vroeggeboorte maar dat kan pas vanaf maart. Gynaecoloog verwacht niet dat daar iets uit zal komen. Ze zegt je kan wachten op een onderzoek maar tegen die tijd kun je ook opnieuw zwanger zijn. Een schoonzus van mijn vriendin heeft 7 miskramen gehad en daarna 3 gezonde kinderen zonder miskraam ertussen. Dus alles is mogelijk. Geef de moed niet op.