wat betreft testen voor NOD: ik denk dat dat super persoonlijk is. Ik test juist zodra ik merk dat het begint te kriebelen, dan heb ik een negatieve test in handen en kan ik me daarbij neerleggen en me richten op dat m’n menstruatie eraan komt. Heb eerder ook wel geprobeerd uit te stellen, maar dan maakte ik mezelf alleen maar de hele tijd gek met “wat als ik zwanger ben” “misschien is het nu eindelijk raak” dat dan de klap veel harder was als het weer niet raak was. Voor mijn mentale staat dus een stuk beter om gewoon vroeg te testen en mezelf een beetje voor de gek te houden (want in theorie kan hij natuurlijk altijd later nog positief worden). Maar kan me ook voorstellen dat iemand anders er heel anders in staat. @WLKMBBY22 herkenbaar hoor, het is gewoon verrot om steeds weer die boodschap te moeten brengen. Mijn man is veel thuis dus meestal is hij wel thuis als ik ongesteld wordt, dan zoek ik hem even op en zeg ik het gewoon, anders app ik meestal. Maar voel me idd vaak de slechtnieuwsbrenger.
Ik vind dat denk ik ook het moeilijkst. Het zaad van mijn man is prima en bij mij lijkt alles ook prima te zijn (afgezien van uit mezelf een langere cyclus dan “normaal”) maar toch hebben we na 2,5 jaar nog geen enkele positieve test gehad. Omdat zijn zaad zo prima is lijkt dat kans dan toch wel groot dat er iets mis gaat in mijn lijf en dat voelt idd heel lastig. Alsof ik niet kan doen waar mijn lijf eigenlijk voor gemaakt is. Het voelt ook zo oneerlijk dat bij sommige mensen het in 1x raak is en het bij anderen zó lang duurt (of soms zelfs nooit lukt, maar daar wil ik maar niet teveel aan denken)
Bij ons ook zaad van mijn vriend perfect maar mijn cyclus ook en toch lukte het 1,5 jaar zelf niet. 1e IUI lukte meteen raak. Dus we denken meer een timings probleem. We lachen er nu wel eens om en zeggen dan dat de dokter beter kan mikken. Mijn verloskundige zegt dat de ene vrouw 48 uur vruchtbaar kan zijn na de eisprong en een ander bijvoorbeeld maar 4 uur. Misschien toch maar eens het op andere momenten gezellig maken.
Wat fijn en natuurlijk ook rot dat jullie het herkennen! We houden het er maar op dat zij het net zo beleven als wij behalve lichamelijk zijn de mannen afhankelijk van onze informatie. Vertellen wij niks dan weten ze ook niks en ik denk dat ik ook niet in zijn schoenen zou willen staan ik ben toch wel graag "in control" hihi @Milena92, @Ava101 ik zit nu 10 dagen na mijn IUI dus hoop en vrees staan allebei voor de deur op het moment dat ik mijn ogen open doe..
Ik ben inmiddels bij m’n vierde mislukte iui met ovulatieinductie, dus die vlieger gaat voor ons niet op helaas. Maar anders ook zou ik na 2,5 jaar seks tijdens/rond ovulatie zeker ook al eens goed in de buurt moeten hebben gezeten. Wat bij jou ook nog een optie kan zijn is dat de ph waarde in je vagina zo is dat het zaad sterft voor het in je baarmoeder terecht komt, met iui los je dat op. Uiteindelijk zul je het nooit weten, tenzij ze nog iets vinden. Wij zijn inmiddels toe aan onze laatste 2x iui, daarna door naar ivf, soms hoor je ook nog wel dat ze dan een afwijking vinden dus wie weet blijkt er dan alsnog iets mis te gaan.
Rot hoor wij hebben 5 IUI gehad en na deze nog drie, dus 9 in totaal. Dan IVF. Ik hoop enorm voor je dat t alsnog lukt...!! Ik geloof dat jij hierboven ook typte nooit een positieve test te hebben gehad? Dat vind ik zelf ook heel moeilijk. Eigenlijk zou ik liever voor NOD testen, om toch te kijken of er überhaupt ooit wat gebeurd Maar ik stel die teleurstelling liever zo lang mogelijk uit haha. Ja die timing ben ik bang voor dat dat een probleem is. Als ik de billings methode gebruik, zou ik op de dag van de LH piek het meest vruchtbaar zijn en de dag daarna ook maar al minder. En de inseminatie is pas de dag daarna! daarom ben ik ook altijd bang dat het steeds te laat is.
Ja klopt, ik heb nog nooit een tweede lijntje gezien, ook nooit een schaduw of wat dan ook en heb toch flink wat testen gedaan in de afgelopen 2,5 jaar. Zeker aan het begin deed ik vaak meerdere testen per cyclus, tegenwoordig doe ik er meestal eentje rond 10DPO. Ik zou echt niet twijfelen aan die timing hoor, dat is echt onzin. Zonder op je ovulatie te letten zou je binnen een jaar zeker zwanger moeten zijn. Ik zie ook dat je de iui met ovitrelle doet, dan controleren ze je eisprong en zit je zeker goed in de buurt met de iui. Die ovitrelle is vgm betrouwbaarder dan je LH-piek. Laat je in elk geval door niemand aanpraten dat je er zelf meer aan gedaan zou kunnen hebben. ❤️ Wel echt lastig dat je zo’n overproductie hebt door de gonal f, daar was ik eerst ook echt bang voor maar heb nooit overproductie gehad gelukkig. Hopelijk zijn wij ook snel aan de beurt!
Ik lees hier trouwens veel herkenbare emoties. Heel fijn! Maar ik ben nu ook benieuwd of er hier dames zijn die hulp hebben gezocht ter ondersteuning van het traject. Op wat voor manier dan ook. Ik merk zelf dat ik het emotioneel soms best zwaar vind om met de pieken (de groeiende hoop die ik voel rond de IUI) en de dalen (bij menstruatie.. gecancelde IUI of positieve test die later negatief wordt) om te gaan. Ook voel ik me soms boos op de wereld of gewoon op m’n schoonzus die nu dr 3e kindje krijgt. (Alle 3 bij de eerste poging…) Ik weet dat die gevoelens erbij horen maar ik vind het steeds zwaarder worden. Ondanks m’n positieve instelling want ik heb wel echt hoop dat het goed moet komen! ik ga volgende week naar de huisarts om om wat extra ondersteuning te vragen. Maar weet nog niet zo goed in welke vorm. Hebben jullie tips? En als jullie op een andere manier extra ondersteuning hebben (bv met voedingsadvies, fysio of osteopaat) dan ben ik daar ook benieuwd naar!
Via je huisarts kun je sowieso gesprekken krijgen met een praktijkondersteuner en met die praktijkondersteuner kijken of er evt meer nodig is. Ik heb zelf tijdens de eerste iui’s nog acupunctuur toegevoegd om te kijken of dat iets zou doen. Heeft helaas niet gezorgd voor het gewenste resultaat maar vond de behandelingen opzich wel relaxed, en werd bij mij vergoed door m’n verzekering.
Zo herkenbaar!! Dat boos op de wereld. Ik had ook echt zo'n periode, ik was zo kwaad maar ik had geen idee op wie of wat dan precies! "The universe" haha. Dat vond ik zelf ook heel vervelend. Heb ook wel gedacht aan hulp zoeken. Vis de huisarts kun je ene psycholoog vragen, je kan online ook eerst zelf zoeken of er iemand gespecialiseerd is in dit soort trajecten. Je kan t trouwens ook via het ziekenhuis vragen
Hi Ava, Herkenbare emoties! Ik word zelf ondersteund door acupunctuur voor de ontspanning stroming in energiebanen, maar ook voor en na de IUI behandelt ze mij. Tot nu toe nog geen positief resultaat (fingers crossed). Verder is voeding heel belangrijk, let vooral op suiker, zuivel, gluten en soja. Daarnaast heb ik een vruchtbaarheidsmassage gehad, voetreflexologie, Reiki, meditaties en doe ik elke dag yoga oefeningen voor een goede doorbloeding. Van alles wat zeg, maar over afgelopen 1,5 jaar. Ik leef met je mee!
Ik vind dat dus heel lastig. Ben het met je eens hoor dat voeding belangrijk is, je wil zoveel mogelijk doen om dit voor elkaar te krijgen en te ondersteunen bij zwanger worden, maar je ziet ook hoeveel mensen zomaar zwanger worden zonder ook maar ergens op te letten en alles eten/drinken en soms ook drugs gebruiken ect. ik eet zelf veganistisch, merk dat mijn lijf daar heel goed op reageert (deed ik overigens ook al voor we begonnen te proberen), dus zie zeker hoe voeding je lijf kan ondersteunen. Ben bv veel energieker ect. Maar een heel streng dieet volgen omdat dat de oplossing zou zijn zou ik nooit aanraden. Ik doe dit omdat het goed voelt en als het bijdraagt is het mooi, maar als ik een keer een week hamburgers zou eten zou dat er echt niet voor zorgen dat ik daardoor niet zwanger zou worden. Ik had dat aan het begin met alcohol, wilde amper nog een druppel te drinken, hooguit een glas tijdens m’n menstruatie. Maar daar ben ik inmiddels wel van teruggekomen, tot ik zwanger ben wil ik ook gewoon blijven leven en af en toe een drankje doen op een feestje kan daarbij echt geen kwaad. Yoga doe ik trouwens ook, heb wekelijks een les, dat vind ik vooral fijn om ff tot mezelf te komen, merk dat het hele proces zorgt dat ik mezelf soms probeer af te sluiten voor alle verdriet elke maand, maar dat mag er allemaal zijn en zie het ook echt als me-time.
Jeetje, allemaal herkenning weer hoor. Ik heb de laatste afspraak een doorverwijzing gekregen naar een psycholoog, eerder al eens met maatschappelijk werkster gesproken maar dat klikte niet zo. Ik heb soms wel het gevoel van heeft het leven wel zin als het niet lukt. Ja, heel stom hoor maar af en toe bekruipt die gedachte me en daar schrok ik wel van. Dan ben ik zo boos en somber. Verder zit ik ook sinds een week bij een lifestylecoach van het ziekenhuis en door het dieet voel ik me ook al echt heel veel beter, ook omdat ik het gevoel heb weer iets te kunnen bijdragen. Beetje controle. Al is vegetarisch en glutenvrij eten wel echt retemoeilijk! Oh ja en omdat alles via de fertiliteitsarts gaat is het ook nog eens gratis. En snel. Dus dat is dan een kleine bonus van zo’n traject.
Haha ja precies. Ik begon ook vrij streng, maar nu echt niet. Zelfs op een gegeven moment minder strict met foliumzuur terwijl dat wel het minimale is wat je moet doen. Maar na 2.5 jaar wordt het toch gewoon anders. Al die dingen die mensen als tips noemen .. geen koude voeten hebben. Nu denk ik, sorry hoor maar dat gaat niet het verschil maken. En eten .. ik eet genoeg goede voedingsstoffen, fruit en groentes, maar verder gewoon regelmatig snackbar tussendoor haha. Idd, mensen worden al zwanger als ze aan de drugs zijn of weet ik veel wat voor geks. Mensen die alleen 2x per week sla eten en verder geen groente. Dus ik snap je ja
Wauw ja dat is wel fijn! Ja vanuit mijzelf gezien vind ik die gedachte niet eens raar, omdat ik het herken. Ook vanuit verdriet en onmacht, maar ook serieus. Mijn droom is een gezin, dat is wat mij het mooiste lijkt in dit leven. Dus ik heb ook wel regelmatig gedacht, is het het nog wel waard dan? Mijn gezin is vroeger uit elkaar gevallen, en dat is het mooiste wat ik ooit heb mogen meemaken. Een gezin zijn en samen op vakantie. Ik mis dat nog steeds heel erg, dat was voor mijn gevoel de beste periode in m'n leven. En weer opnieuw een gezin worden, ik denk dat me dat zoveel geluk gaat geven. En ik zorg graag dus het idee dat dit dan niet zou gaan lukken.. Ja dan heb ik ook m'n twijfels of ik echt gelukkig kan worden. En dan nog het geld..nu al meer dan 9000 euro aan donorzaad
Hallo lieve mensen Wat herkenbaar wat jullie allemaal delen. Ik wil iedereen virtuele knuffel geven en zeggen dat ik trots ben op iedereen hier voor hoe we hier in staan en elkaar er door heen helpen en steunen <3
9000 euro? Jeetje. Daar had ik geen idee van joh. Ik dacht dat dat gratis was (sorry, niet zo goed geïnformeerd op dat vlak). Pfoeh, dat is een extra last die je dan moet dragen. Overweeg je dan ook om sneller aan ivf te beginnen, om zo de kosten te drukken? Ik krabbel trouwens ook vaak wat uit die donkere dagen door te wandelen enzo. Vooral met het mooiere weer helpt dat me heel goed. Soms ook met zn tweetjes. Misschien kan dat jou ook helpen? En iedere cyclus heb ik trouwens ook weer hoop en dan vind ik mezelf naief. Zoals vandaag, na de iui. Nu denk ik weer Het gaat echt lukken! Wat een achtbaan he.