Sommige dames weten wel wat voor getrubbel wij deze vakantie hebben met onze zoon. Ontstoken lymfeklier, doodziek met bijna uitdroging, zwaar gekneusde voet en een paar keer ritje HA en HAP. Nu is zijn lymfeklier door de AB helemaal weg en eet en drinkt hij weer zoals altijd. Ook zijn zwelling op zijn voet/enkel is helemaal weg en sinds 2 dagen kan hij redelijk lopen (rond einde middag begint hij wat mank te lopen). Maar nu.... hij is vandaag samen met zijn zus bij mijn broer wezen spelen. Ik kwam ze om 17.00 halen en mijn broer vertelde me dat hij die middag niet meer wilde lopen want dat deed pijn. Hij is niet gevallen oid, ook thuis niet. dus meneer werd weer gedragen. Toen ik hem na het eten onder de douche wilde zetten gilde hij het uit toen ik zijn broek uit wilde doen (ivm met zijn voet trek ik zijn broek op de bank uit). Ik vroeg... wat doet er pijn. Zegt hij.... mijn knie. Nu kan hij zijn been niet meer recht krijgen, alsof zijn knie op slot zit. ik ben ff gaan twijfelen of het serieus was, want ja.... van het een naar het ander in een paar dagen tijd... maar hij heeft echt pijn. Ik heb gezegd dat hij maar lekker moet gaan slapen en dat het hopelijk morgen over is. ik zie de bui morgen alweer hangen. Weer naar de HA, weer overal heen dragen... hebben we zo'n gedoe gehad met kerst, krijgen we nu dit weer. hoe komt dit toch? Niet gevallen of gestoten en toch zo'n helse pijn in zijn knie hebben (hetzelfde been trouwens als zijn enkel). Ik wordt echt moedeloos. Hij heeft alles behalve een fijne vakantie.
Pfff nou ja zeg! Hoe kan dat nou? Heeft hij ergens wondjes op zijn been? Misschien een ontsteking? Zou toch maar weer gaan morgen! Sterkte!
Je zou bijna denken dat er meer aan de hand is... iets dieper liggends. Toch weer naar de huisarts gaan!
Gelukkig liep hij vanmorgen weer, maar nog niet zoals het hoort. Dus we komen net terug van de HA. Hij verschoot ervan toen hij bas z'n dossier opende (onze HA was met de kerst dicht) en dat ze zo laat de AB hadden gegeven toen ik de foto liet zien. maar goed nu zijn knie... omdat zijn voet gekneusd was en nog niet helemaal genezen is gaat hij anders lopen (wat wel goed is dat hij loopt), daardoor gaat hij zijn knie ook belasten op een verkeerde manier. Het is nu een kwestie van tijd. Nu mag hij niet zoveel lopen (wel binnenshuis) en is het wachten tot zijn voet helemaal beter is. Ook zo min mogelijk pcm geven omdat hij anders de pijn zelf niet goed voelt en zich weer gaat overbelasten. gelukkig niks ernstigs deze keer, maar wel zielig hoor...
Veel beterschap, had je al even gevolgd en gelukkig niks ernstigs. (Zie nu trouwens dat jouw zoon en mijn oudste zoon op dezelfee dag geboren zijn )
Ik wil je niet ongerust maken maar ik zou toch een bloedonderzoek bij de huisarts aanvragen.Ik vind het allemaal wel erg veel bij elkaar. Die lymfeklier,pijn in zijn enkel en nu een pijnlijke knie.Opzich is het allemaal best te verklaren maar ik zou toch het eea laten uitsluiten.Denk aan rheuma maar ook andere zaken. Het hoeft het helemaal niet te zijn maar ik zou het willen laten uitsluiten. Beterschap!!
Zou ook even wat dingen uit laten sluiten. O.a. ziekte van lyme. Dit geeft ook gewrichtsontstekingen.
Wat lief dat jullie nog steeds aan onze zoon denken . het gaat inmiddels weer helemaal super, zijn klier is weg en hij loopt weer normaal. Hij heeft dus nog wel een tijd mank gelopen en liep veel op zijn tenen. Hij moest dus verplicht zijn schoenen aanhouden binnen, want dan liep hij tenminste op platte voeten, maar nog wel wat moeilijk. Sinds afgelopen vrijdag loopt hij weer helemaal normaal, tot aan het naar bed gaan en sinds gister mogen zijn schoenen weer uit en nog steeds loopt hij super, alsof er niks gebeurd is. dus zijn kniepijn kwam dus van het verkeerde lopen wat hij deed (meer hinken en op zijn tenen lopen om de pijn te ontlasten), want sinds afgelopen donderdag had hij geen last meer van zijn knie. ik mag overigens nog een keer bloedprikken als ik wil, dit is om te kijken of hij nu dus positief op pfeiffer is. Als het onze dochter was geweest had ik dat zo gedaan omdat zij totaal geen schrik heeft van bloedprikken, maar onze zoon houd er een trauma aan over. Dus nu hij weer op en top is wil ik hem dat liever niet aandoen. Ik denk nu dat het opeenstapeling was geweest, maar mocht zoiets weer voorvallen laat ik hem liever dan prikken, dan is er een reden voor en dan snapt hij dat het dan moet, en ook dan wordt het drama. Nu zou ik een overstuurd/hysterisch kind krijgen omdat hij nu niks mankeerd.