1e snel zwanger, 2e wil niet lukken

Wij waren nadat ik gestopt was met de pil meteen zwanger. Toen ons zoontje 9 maanden werd zijn we voor een tweede kindje gegaan. Het duurde 9 maanden voordat ik zwanger was. En 7 weken later kreeg ik een mk. Daarna weer na 4 maanden zwanger.
Dit was voor ons al verschrikkelijk lang terwijl het eigenlijk wel mee valt. Maar als je het vergelijkt met de eerste is het lang.

Ik weet nog wel hoe rot ik me voelde. En iedereen gaf continu goed bedoeld advies. Maar er was niks waardoor ik me beter voelde. Vond het gewoon verschrikkelijk en kon het niet accepteren.

Gaan jullie langs de huisarts om te kijken of alles nog in orde is?

 

Hier van de eerste en tweede gelijk zwanger en nu al bijna een jaar bezig voor nummer 3. In oktober een miskraam gehad en sindsdien niet meer zwanger geweest. Het valt mij ook zwaar. Vooral nu de laatste paar dagen voor NOD. Aan de ene kant hoop en aan de andere kant angst dat het weer niet gelukt is.

 

Ik was van de 1e na 6 maanden zwanger,
De 2e is met mijn ex nooit gekomen helaas. Allerlei onderzoeken gehad, een inseminatiepoging gedaan en toen konden we gaan voor IVF maar dat wilden we niet.
Heel veel sterkte, ik weet hoe verdrietig het is. Ik was ook heel verdrietig hierom maar vond aan de ene kant dat ik niet zo moest "zeuren", we hadden tenslotte al een dochter. Maar het was een heel gemis.
Nu weer een kleintje maar die heeft een andere vader.

Veel sterkte!

 

Hou meiden

Herkenbaar.. van onze dochter na 2 mnd zwanger. Nu ruim jaar bezig voor een brusje ( 2 mk tussendoor gehad).
De teleurstelling is iedere maand groter.. en dam ga je vol goede hoop weer voor de volgende ronde.. nog 1,5 week tot nod!

 

Ik weet zo goed hoe jij je voelt, ik heb in precies dezelfde situatie als jou gezeten. Ik was van mijn dochter in de derde ronde zwanger en naïef dat ik was ging ik met deze instelling er ook vanuit dat het bij de tweede ook wel zo snel zou gaan..niet dus. In juni 2012 gestart en in juni 2013 een laproscopie gehad (kijkoperatie) er is toen een cyste verwijderd en mijn eileiders hebben ze doorgespoten. De maand erna juli 2013 had ik een positieve test in handen, zwanger, eindelijk!! Maar helaas kreeg ik al gauw een bloeding en op de echo was te zien dat het ging om een tweeling, èèn vruchtje was al uit m'n lichaam (dat was de bloeding) maar de andere zat er nog en dmv pillen moest ik zelf de miskraam opwekken dat was augustus 2013. Vol goede moed gingen we er weer tegen aan maar weer iedere maand die teleurstelling..in maart 2014 kregen we onze eerste IUI maar ik werd vrij vlot erna weer ongesteld omdat mijn menstruatie altijd begint met bruinverlies dacht ik echt dat het daar aan lag, dat het eitje niet goed kon innestelen maar volgens mijn gyn was mijn baarmoederslijmverlies van goede dikte daar kon het niet aan liggen maar toch kreeg ik voor de volgende ronde prognesteronbolletjes die ik na mijn eisprong moest gaan gebruiken. De tweede IUI stond gepland op Koningsdag maar omdat ik altijd op de rommelmarkt sta heb ik hem afgezegd (ik wilde niet heel de dag in het ziekenhuis zijn op deze leuke en gezellig dag) en ik had zoiets van we wachten al zo lang deze maand kan er ook nog wel bij..wel hebben we het zelf gezellig gemaakt en heb ik na mijn eisprong de prognesteronbolletjes gebruikt, en toen ik na 1,5 week nog geen bruin verlies had heb ik een test gedaan en die was positief!! Ik ben nog door gegaan met de bolletjes tot ze op waren en we een goede echo hadden waar ons kindje een mooi kloppend hartje liet zien. En inmiddels is ons wondertje er.. Ik kan je veel moedige dingen vertellen maar uit ervaring weet ik dat je er toch niets aan hebt want je wilt maar èèn ding een positieve test en uit mijn ervaring kan ik je vertellen dat die er (hopelijk) komt, op een moment wanneer je het eigenlijk niet meer verwacht.

 

Bij de 1e meteen zwanger... En nu na 20 rondes eindelijk zwanger! Vele onderzoeken gehad maar ooj niks uitgekomen. Begonnen met utrogestan (op eigen verzoek, baadt t niet dan schaadt niet). Volgens mij daarom ineens een heel vrieg ei en dus zonder dat we t in de gaten hadden ineens zwanger!! Hou hoop meis, t kan echt..

 

Geen ervaring, maar wil je wel even sterkte wensen. Houd moed! Ik duim voor jullie.

 

Ik zelf niet maar een vriendin van mij was van haar 1e in ronde 1 zwanger en voor de 2e zijn ze een jaar bezig geweest. ze zijn naar t ziekenhuis gegaan en toen kwamen ze erachter at ze maar zelden een eisprong heeft. ongeveer 3 per jaar. met behulp van clomid zijn ze zwanger geraakt van nr 2.

 

Heel herkenbaar, die gevoelens. Wij hebben een dochter van bijna 2(in aug. is ze jarig) en zijn "bezig" voor een 2e kindje. Ik dacht altijd; ik ben al dankbaar en tevreden als we er 1 krijgen. Ik ben ook dankbaar voor onze dochter en dat alles goed verlopen is. Maar ik gun haar zo erg een broertje of zusje om mee op te groeien! De wens is dus niet alleen voor ons, maar ik denk voor wel 95% voor haar.
Wij hebben bijna een jaar gedaan over onze dochter. Ik was heel lang aan de pil en moest ontpillen, toen mijn cyclus zien te vinden en toen hebben we ovulatie-testen moeten gebruiken om mijn ei op te sporen. Toen is het eindelijk gelukt. Nu zitten we waarschijnlijk weer in hetzelfde schuitje. We zijn nog niet eens zo lang bezig, ben in feb. gestopt met de pil. Ik vermoed dat mijn cyclus ongeveer gelijk loopt aan de vorige keer, maar ook nu noteer ik alles op de kalender, ongesteldheid, wanneer we geklust hebben en wanneer ik ov-testen heb gebruikt. Het voelt dan echt als een project, en als je dan hoort dat een ander spontaan zwanger is geraakt, en dan vooral sneller dan ze hadden verwacht, doet dat enorm pijn. Dan gaat het door je hoofd van:"waarom zij wel en wij niet?!".
Ik zit nu op de wachtbank, moet mijn volgende ongesteldheid afwachten, maar ik ben bang dat het deze keer ook niet gelukt is. De ov-testen werden steeds lichter van kleur toen ik ze gebruikte. Ik denk dat we mijn ei zijn misgelopen. Nou ja, we zien wel, is het niet gelukt, dan is het een goeie les voor de volgende ronde; eerder testen. Wat een gedoe......

Heel veel sterkte en succes!!!!

 

Ook hier een en al herkenning. Deze maand precies een jaar bezig voor een 2e. En volgende week staat de afspraak bij de gyn. Zwanger worden van de 1e ging in 6 rondes, wat ik toen al enorm lang vond. Nu wil het maar niet lukken lijkt wel. Onze 1e ronde voor een 2e eindigde in een miskraam en dit herhaalde zich 6 rondes later nog een keer. Ik merk de afgelopen maanden dat het echt mij als persoon in z'n macht heeft. Ik ben er veel mee bezig en wil alles weten en noteren. Ik word er niet leuker van zeg maar. Ik ven heel benieuwd naar de afspraak. Waarschijnlijk moeten we gewoon doorgaan met proberen. We hebben immers bewezen dat het werkt ( ik haat deze zin)

 

Van mijn 1e kindje was ik de 2e ronde zwanger, maar toen we klaar waren voor een 2e kindje bleef een zwangerschap heel lang uit. Precies twee jaar na de eerste poging was ik eindelijk zwanger van de 2e.

In die twee jaar wachten heb ik af en toe wat vage positieve testen gehad waardoor ik helemaal uit het veld geslagen was als ik alsnog ongesteld werd.

Bij ons legde het ook echt een druk op onze relatie. Ook de vragen van buitenstaanders; 'waar blijft het broertje/zusje??' Alsof je ze kunt bestellen bij de bakker.... :x Uiteindelijk zijn we na ruim anderhalf jaar naar de huisarts gegaan en uiteindelijk naar een fertiliteitskliniek doorverwezen. We zaten middenin de onderzoeken toen ik ineens toch spontaan zwanger bleek te zijn!

Er is dus nog hoop, maar als je er middenin zit is het echt heel naar. En die dooddoener van 'je hebt al een kindje' -> hierdoor weet je extra goed wat je misloopt als een tweede er niet komt. Schaam je dus vooral niet voor je gevoelens. Veel sterkte ermee!

 

Ik ben van mijn eerste 2 kindjes vlot zwanger geraakt, de derde zwangerschap was ook heel vlot maar dat werd een vroege miskraam en sindsdien is het hier ook wachten en wachten en wachten helaas.. De hoop wordt iedere maand minder dat het nog spontaan gaat lukken.
Ik voel ook een taboe omdat ik er al 2 heb, waar ik supersuperblij mee ben en ik weet dat als het er bij 2 zou blijven het ook goed is. Maar nu de hoop er nog volop is voor een derde vind ik het wel zwaar, dat onzekere en het ermee bezig zijn. Elke maand weer teleurgesteld worden en daarna weer opnieuw hopen etc.
Ik wilde ook graag net als tussen de eerste 2 een niet zo groot leeftijdsverschil tussen nummer 2 en 3, maar mijn jongste wordt volgende maand 'alweer' 2 jaar dus die tijd ertussen wordt ook steeds langer natuurlijk. Maar het is zoals het is

 

Dank je wel voor het starten van dit topic. Het is zo herkenbaar allemaal! Bij ons kwam de eerste in ronde drie. Voor de tweede zijn we deze maand al een jaar bezig. Voor mezelf zou ik het niet eens een grote ramp vinden als het bij eentje moest blijven. Maar als ik eraan denk dat mijn zoontje misschien wel geen broertje of zusje krijgt begin ik spontaan te huilen. Vandaag ga ik bellen met de huisarts voor een doorverwijzing naar de gyn. Doodeng vind ik het. Maar hoop op wat meer duidelijkheid...
sterkte allemaal en ik hoop voor ons allemaal op vruchtbare maanden!

 

Hier nu ook 1 jaar verder. Van de eerste in ronde 5 zwanger. De tweede zwanger ronde 4, maar werd een missed abortion. Tot nu toe helaas geen nieuwe zwangerschap. Ik begin ook echt te twijfelen of er niet iets fout is gegaan met de curettage.......