Het volgende is gebeurd: zondagavond zouden mijn schoonouders op ons zoontje passen, wij gingen uit eten. Halverwege de avond telefoon; hij wil niet slapen, en is hysterisch! Wij naar huis, hem in bed gelegd en hij sliep. Nu vanavond was mijn sportavondje. Ik was lekker bezig en mijn man zou ons zoontje naar bed brengen (net als andere woensdagavonden) Wat denk je? Telefoon; mijn man kreeg hem niet in slaap! Ik mijn partijtje tennis afzeggen en naar huis. Mijn man heeft hem naar bed gebracht, maar ik was wel op de achtergrond. Hij sliep... Kan ik nu helemaal niet meer weggaan zonder dat mijn zoontje herrie schopt? Hier zit ik echt niet op te wachten, wat kan ik eraan doen? Mijn man brengt mijn zoontje precies op dezelfde manier naar bed als ik. Ik zorg overdag voor hem... Nou, ik ben benieuwd!
Het is inderdaad heel lastig, maar wel iets om te oefenen anders wordt je zel fook helemaal gek. Ik zou het gewoon langzaam opbouwen. Is een keer proberen en kijken of ie wil gaan slapen als je hem even laat huilen. Klinkt heel zielig, ik weet het, maar anders blijft het een gewoon en leert ie het nooit af. Laat je man hem regelmatig naar bed brengen, terwijl jij in huis bent en zeg hem geen welterusten. Zo ben jij in de buurt als het echt niet gaat, maar heeft hij iet het idee dat jij er bent. Ik weet niet of het helpt, zijn gewoon een paar tips die je misschien kunt gebruiken,.
Mijn idee zal wel totaal anders zijn dan die van de andere mama's maar ik zou gewoon zeggen ik ga, klinkt heel hard maar weet jij veel hoelang hij dit nog heeft,misschie wel 2 jaar, en dan zou jij 2 jaar niet weg kunnen? Zolang diegene die op hem 'past' het niet vreselijk vind dat hij zo doet en niet van jou perse verlangt dat je terug komt zou ik zeggen gewoon lekker wat gaan doen. Kijk dat je de eerste dat je doorzet geen uuuurrren weg bent oke, mar gewoon hem toch beetje eraan laten wennen (zover dat kan op deze leeftijd) succes
Hoe lang heeft hij herrie geschopt dan? Bij Eva was het tot een half jaar altijd drama om haar naar bed te brengen (als ze niet aan de borst in slaap viel). Of ik er nu was of niet.... Het duurde vaak toch wel een uur voordat ze sliep. Gewoon af en toe troosten, maar we lieten Eva wel op de slaapkamer. Wat je eraan kan doen.... misschien wat vaker je man hem naar bed laten brengen, als jij er wel bent? 1 dag in de week is natuurlijk erg weinig als jij verder voor hem zorgt.
Helemaal mee eens. Het enige wat je kan doen is gewoon je sportavondjes hebben en ook uit eten kunnen gaan. Kijk, een goed gesprek met je kindje kun je momenteel toch niet hebben, dus het enige wat zal werken is hem laten wennen aan het feit dat er ook andere mensen kunnen zijn die hem instoppen. Het zal wel eventjes duren voordat hij eraan gewend is. Ik weet niet hoe je ouders en jij er tegenover staan, maar het zou fijn zijn als ze je niet zouden bellen als het niet meteen lukt om hem in slaap te krijgen. Gewoon blijven proberen, anders kun je nooit weg en dat kan ook niet de bedoeling zijn. Ik heb dit probleem (nog) niet omdat mijn zoontje al heel vroeg, door verschillende mensen is verzorgd (mij, mijn man, allebei opa's en oma's en oppas) dus hij weet niet anders en dat is een voordeel. Hopelijk blijft het makkelijk gaan. Ik zou zeggen even doorzetten. Veel succes!
Was hier op die leeftijd ook zo. Wij hebben er geen drama van gemaakt. Ik was dan gewoon veel thuis. Het was na een paar weken weer over.
Ging het eerder wel goed? Want denk dat het dan gewoon een periode is. Misschien een idee als paps hem vaker na bed brengt, want dan kan hij daar ook wat meer aan wennen,dan is het minder moeilijk voor je kleine in ieder geval als ie alleen met papa thuis is.
Ik ben misschien een ontaarde moeder maar ik zou echt niet terugkomen van een avondje tennissen als mn kleintje niet wilde gaan slapen. Hoe moeilijk ook, leren gaat soms met hobbels en bobbels. En zeker als papa degene is die kleintje in bed doet dan heeft kleintje het er maar mee te doen. Ik zorg met veel liefde en plezier voor mn meiden maar af en toe wil ik ook even lekker iets voor mezelf. En dan ga ik echt. Vandaag was ik bij mn ouders. En Yinthe kreeg krampjes. Ze gilde alles bij elkaar en was alleen bij mij stil. Oma heeft haar dus nauwelijks op schoot gehad en als ze Yinthe op schoot had, gilde die alles bij elkaar. Dan neem ik haar echt wel bij me en mag ze lekker op mn buik slapen. Maar morgen heb ik om dezelfde tijd een feestje van mn werk. Het enige uitje van mezelf in 2 weken tijd. En dan ga ik dus echt. Misschien gaat het uitstekend. En misschien gilt en krijst Yinthe een paar uur. Heel triest maar misschien leert ze dan ook wel dat anderen ook kunnen troosten (al is het niet zo goed als mama, haha).
ik geloof ook niet dat mn man zou willen dat ik er voor terug kwam. Hoe lang duurt een partij tennis nou? Het is toch neit zo dat je de hele dag weg bent? Moet kunnen hoor, papa moet zich maar redden op dat moment.
Pfff, dat je schoonouders jullie terug laten komen omdat ze met een hysterisch kind zitten, is nog tot daar aan toe. Maar je man? Daar zou ik dus niet voor teruggegaan zijn, vrees ik. Je kindje zal er toch aan moeten wennen dat soms wel eens iemand anders hem in bed legt (nota bene zijn eigen vader). Is het misschien een idee om hem alvast naar bed te brengen, voordat jullie weggaan, als je schoonouders oppassen? Dan heeft ie er amper weet van dat jullie er niet zijn.
tip: Houd een Tshirt een dagje aan of leg een katoenen luier in je bed en slaap er 1 of 2 nachtjes op. Leg die dan in de wieg of t ledikantje van je kindje als je weg gaat. Zo ruikt de kleine mama en dat helpt de kleine zich veilig voelen. Dat wil doorgaans nog wel eens werken. Verder jezelf niet gek maken. Het zijn echt allemaal fazes waar de meeste kindjes door heen gaan. Zodra de kleine wat meer van de wereld kent en dus wat meer reageert op bepaalde dingen als alleen de basis dingen (geluid/warmte/geur) gaat t steeds makkelijker (tot dat het eenkennig word maar dat is OOK weer n faze! ) Het is natuurlijk geen wonder middel die tip maar bij mn oudste werkte t als nks anders de eerste weken. En idd even huilen is niks ergs aan. Je hoort vanzelf wel aan t huiltje wat er mis is. Als ze wat langere uithalen gaan maken of als t heel hoge tonen worden en echt heel zielig en eruit geperst eruit komt dan is t tijd om m op te pakken oid maar daar voor is er feitelijk vrij weinig aan de hand buiten dat t kindje ergens n probleempje mee heeft. Duurt misschien ff n tijdje voor je dat verschil in huiltjes door hebt. Gun jezelf die tijd ook. Komt vanzelf goed
Ik ben het helemaal eens met rest. Gewoon gaan en je telefoon vooral lekker thuis laten. Kom nou toch. Als je wil oppassen dan wil je oppassen en dan moet je niet als het een beetje lastig wordt gaan afhaken. Bovendien zal je manneke er toch aan moeten wennen dat mama niet altijd in de buurt kan zijn,toch?
Ik zou ook gewoon weg blijven. Klinkt hard maargoed, je kind moet ook weten dat een ander iets te zeggen heeft dan alleen mama. ALs je nu hiervoor terug komt, hoe gaat het dan straks? Jij hebt ook recht op je avondje en ook jullie samen!
zo te lezen ben jij 9 van de 10x degene die je kindje helpt wat schijnt te helpen is wat dingen overdragen aan je man (of een ander) zodat je kindje weet dat er ook andere zijn die het net zo goed kunnen als jij.dat is de tip die ik gekregen heb en waar ik me wel in kan vinden en wat ik nu dus nog moet gaan uitvinden met weggaan heb ik geen problemen maar wel met eten geven, ik zorg altijd zoveel mogelijk dat als ik weg moet dat ik haar dan al eten gegeven heb, gisteren was ik de hele dag in de weer met mijn zuster en had haar voor ik wegging (half 9) nog even gauw een fles gegeven (sochtends had ze maar een paar hapjes pap willen eten) en haar broodje alvast klaargemaakt maar niks hoor, toen ik belde hoorde ik van mijn moeder dat ze niet wilde, ook de fles later niet wilde maar ik kon echt niet naar huis komen en ging er maar van uit dat het wel goed zat dat als ze echt honger had ze wel zou willen eten, maar toen ik terugkwam om kwart voor 2 had ze dus nog steeds niets willen eten en drinken, ik pakte de fles die mijn moeder even ervoor weer in de keuken had gezet en ja hoor, hij ging schoon leeg. dat geeft je ook een ontzettend k gevoel. van sochtens half 9 tot smiddags vlak 2 uur niets gegeten en gedronken meer. kheb haar dan ook maar wat extras gegeven in de middag maar vervelend is het wel, het is hetzelfde als ik op zaterdag boodschappen ga doen en mijn man moet haar eten geven, met veel mazzel eet ze uiteindelijk na veel toeren de helft maar echt met heel veel moeite dus, terwijl ze bij mij alles opeet. dus nu steeds vaker andere haar eten laten geven hoop dat dat zal gaan werken
Hier is het vaak ook drama als ik weg ben... Maar mij bellen doet die zeker niet...Hij gaat van alles proberen en doen met haar en dan word ze wel stil. Ik ben twee tot drie avonden weg en 2 van die avonden is het vaak feest... Dus nu doet papa meer als die thuis komt met haar. Even samen zitten.. samen tv kijken.. schone luiers.. spelen en vooral het na bed brengen doet die nu vaker.
Ehm, ja, ik zou ook gewoon gaan hoor! (En mijn man zou het niet in zijn hoofd halen om mij te bellen om zo'n reden...) Zie het maar als een teken dat je vaker weg moet, dan went iedereen er wel aan.