Hoi Allemaal Ik voel me soms zo ongelukkig. Ik heb altijd ervan gedroomd om Zwanger te worden en dat ik zo dolgelukkig ben maar het valt me erg tegen. Ik ben Dolblij en ik doe alles om mijn kindje zo gezond mogelijk ter wereld te brengen en ik zal alles voor mijn Kindje doen. Ik ben ook als de dood dat het verkeerd gaat. Dat zal echt hartverscheurend zijn maar ik voel me niet Superblij als ik had verwacht. En dan voel ik me zo lullig tegenover mijn kindje en tegenover mijn vriend die dolblij is. Ik voel me dan zo ongelukkig vooral als ik die rare gedachtes krijg dat ik misschien liever had gehad dat het iets later kwam... Terwijl ik het heel graag wilde.. Op andere Momenten voel ik me weer gelukkig en kijk ik zo naar de 9 maanden uit en als ik straks met kerst over een jaar de cadeautjes onder de kerstboom stop voor mijn kleintje, dagje artis en als ik iedereen trots mijn kleine laat zien. Het is allemaal zo wispelturig.. Het is mijn eerste kindje en ik weet niet wat ik moet verwachten, ik wou het heel graag, maar soms krijg ik foute gedachtes waar ik me zoo schuldig van gaat voelen.. Hebben jullie dit ook weleens gehad, of komt het gewoon door de hormonen? Bedankt Allemaal, ik moest het gewoon even kwijt aan iemand.
Ach meiske toch, Ik denk dat er meerdere mensen zijn die zich af en toe onzeker voelen, zal het allemaal wel goed gaan, ben ik wel een goede moeder, redden we het wel met ons inkomen en noem maar op. Niet iedereen heeft een fijne roze wolk in hun zwangerschap dus ik denk niet dat je je schuldig moet voelen hoor! Je bent nu net in de *enge* fase* natuurlijk gieren de hormonen door je lijf, ik hoop dat je als je de eerste 3 maanden alvast gepasserd bent straks wat meer kan genieten. Succes!
Hoop dat je gelijk heb. Het zal vast onzekerheden zijn. Ik kijk er erg naar uit om naar de VK te gaan, en mijn eerste termijn Echo om mijn kindj ete zien. Maar tegelijk ook die angst dat het verkeerd gaat. En dan de 9 maanden die ik moet volhouden om gezond te leven. Heb het er wel voor over, maar ik ben altijd een druk persoontje geweest die van hot naar her rende, en ik ben ook niet gewend om als een soort invalide op de bank te zitten. Het is allemaal inderdaad ENG SPANNDEND. Dat maakt me allemaal zo erg in de War, de Angst en Blijschap
Dat dubbele gevoel heb ik ook hoor. Ik wil heel graag, maar heb die roze wolk helemaal niet. Misschien omdat ik te nuchter ben om op het wolkje te gaan zitten. Soms denk ik weleens, waar zijn we aan begonnen. Terwijl ik de andere dag weer leuke kleertjes aan het kijken ben. Ik ben ook een druk persoontje met een druk leven. Dat zal straks anders worden, omdat je dan niet meer voor jezelf alleen kunt leven, maar er een persoon bij krijgt. Ik denk dat daar die verwarring vandaan komt. Aan de ene kant de drang om een nestje te maken met diegene waar je van houdt, en de andere kant waar je een individu bent met eigen wensen en verlangens. Normale gedachten lijkt me,
Ik herken het ook heel erg meid! Net wat Bosi zegt: de ene dag heel blij, de andere dag afvragend: waar zijn we aan begonnen, kunnen we dit wel etc. Ik voel me dan ook schuldig dat ik me soms niet zo blij voel, vooral als ik weer eens ergens lichamelijks last van heb....
Gelukkig ben ik niet de enige.. Dat lucht heel erg op zeg! Voelde me zo schuldig dat ik soms met een brok in mijn keel liep.Omdat ik me zo egoistsich voelde.. Maar het komt Allemaal goed denk ik.. Inderdaad kijk je de ene keer naar kleertjes en de andere keer bedenk je dat je volgend jaar niet dit en dat meer kan doen.. Pfff het valt allemaal niet mee, kijken hoe ik me voel na mijn eerste Echo. Succes Iedereen
Ik heb heel lang een dubbel gevoel gehad. Wilde zoo graag een kindje en toen ik zwanger was kreeg ik allemaal gedachten van, dan moeten we dit laten en dat laten en dit kopen en dat kopen en dit regelen en dat regelen en....aaaahhhhh, kan ik wel een kindje op de wereld zetten? De eerste echo met 9 weken maakte het niet beter, maar de pretecho met 16 weken.......we zagen ons kindje vreselijk bewegen en rommelen en het is echt een kind van ons! We weten nu ook wat het gaat worden, wat het nog echter maakt. Sinds twee weken ben ik dus op die roze wolk te vinden! Maar ja, nog steeds zijn de zorgelijke gedachten aanwezig. Denk dat dit niet abnormaal is hoor! Ik hoop dat je echo je meer zekerheid en geluk brengt! Want het is echt het mooiste wat je ooit zal zien, je eigen kindje dat groeit in jouw buik!
Ik herken je verhaal ook. Ik droomde zo lang van zwanger worden en ik dacht; Als ik eenmaal zwanger ben, ben ik de gelukkigste vrouw van de hele wereld.. Maar nee, ik ben nog steeds ik. En het ene moment denk ik JOEPIE en het andere moment denk ik.. is dit het nou waar ik zo lang op heb gewacht maar ben ook bang dat het misgaat, heb afgelopen nacht gedroomd over een miskraam.. toen ik wakker werd kon ik de werkelijkheid even niet van mijn droom onderscheiden.