Terror dreumes

Ik zou er gewoon aan toegeven. Het klinkt alsof ze een poosje niet lekker in haar vel gezeten heeft, logisch dat ze dat uit en aandacht wil. Snap wel dat het veel energie kost haha, sterkte ermee!

 

Herkenbaar! Hier heb ik zo'n dramaqueen-zoon. Als het ff niet gaat zoals hij wil ligt hij ook op de grond te krijsen. Alleen meneer besluit dan ook nog, misschien voor het extra drama-effect, met zijn hoofd op grond te slaan, dus negeren zit er hier niet in. Hij gaat dan de hoek in waar hij nog even theatraal neergaat. Echt soms kun je niet anders als erom lachen .....

 

Ja ook hier herkenbaar. Ik laat hem altijd heeeel even, dan leg ik hetgeen uit dat er gebeurd is (uiteindelijk gaan ze dan wel snappen) pak ik hem even in mijn armen en zeg dat hij niet altijd zijn zin kan krijgen, maar mama wel iets anders met hem wil gaan doen en dan leid ik hem dus af met iets anders. 80pr van de tijd werlt het.

 

Ik weet niet of het aan haar medische dingen ligt..hier nl ook een driftige dreumes. Maar ik vind hem niet te klein om er direct paal en perk aan te stellen. Dit soort gedrag wordt hier niet geaccepteerd. Staat bv constant aan mn benen te hangen als ik het haar van zijn zus invlecht. En als ik dan niet stop trekt hij 1 voor 1 dingen overhooo waarvan hij weet dat het niet mag. Ik waarschuw nog een keer en dan gaat hij in de kinderstoel. Laatst begon hij daarin te gillen waardoor ik mijn dochter niet kon verstaan en toen heb ik hem op de gang gezet. Dat gillen heeft tie daarna niet meer gedaan. Wel moet ik hem nog regelmatig even in de stoel zetten

 

ik ben het niet altijd met je eens, maar het is nu alsof ik mezelf hoor praten!

 

Ik denk ook dat het aan haar ziektes ligt. Ze is pas gisteren helemaal hersteld zeg je, ik zou het een paar dagen geven en nu even toegeven aan haar. Zo ziek zijn is voor een kleintje beangstigend en ze moet dat nu even kwijt.

Veel frustratie kun je volgens mij voorkomen door te laten inzien dat je je kind begrijpt. Hier zijn de driftbuien zo goed als 0 sinds ik duidelijk aangeef dat ik haar begrijp, dat betekent helemaal niet dat ze altijd haar zin krijgt. Ik zeg bijvoorbeeld: "Ik weet dat je nijntje wil kijken, maar we gaan nu eerst boodschappen doen." Gek genoeg gaat ze dan direct mee, terwijl als ik het gegil om nijntje genegeerd zou hebben of haar op de gang zou zetten, ik de hele ochtend met een bokkige peuter zou zitten.

Haar gevoel benoemen, omdat ze het zelf nog niet altijd kan, maar vervolgens wel duidelijk aangeven dat het niet kan werkt hier echt goed.
Het is niet zo dat mijn dochter maar alles krijgt, helemaal niet, maar ik merk dat ik door deze aanpak eigenlijk nooit meer loop te verbieden of te straffen (tuurlijk heeft ze ook haar momenten) en ze ook beter in haar vel zit.

Overigens hier ook vreselijk dramagedrag als ze net ziek is geweest. Ik geef er dan maar aan toe zolang het gaat, en na drie dagen ebt dat vanzelf weer weg. Zodra ze duidelijk beter is, weer goed eet, goed speelt, etc. haal ik de teugels weer aan

 

Hoe bedoel je 'daar is ze sinds gisteren vanaf'? En heeft ze antibiotica gekregen tegen de ontstekingen? Omdat je zegt dat ze veel slaapt en nergens tegen kan, denk ik in eerste instantie toch nog aan herstellen van haar ziektes. Als je zelf flink griep hebt gehad bijvoorbeeld, kan je koorts wel over zijn, maar dan ben je echt niet meteen kiplekker. Ik zou haar nog even proberen niet te veel te vermoeien en niet te veel activiteiten (snel) achter elkaar aanbieden. Dat even twee weken aankijken, dan zou je toch verandering moeten zien.

Aanvulling: weet je zeker dat haar oren geen pijn meer doen? Van pijn word je natuurlijk strontchagrijnig.

 

ik bedoel ook niet dat je haar moet negeren he...maar het ongewenste gedrag

 

Hier werkt het alternatieven aanbieden gewoon heel goed, 'nee, je mag niet verder tv kijken, maar wel mama helpen met koken/vaatwasser uitruimen/was opvouwen". Gelukkig vindt ze 'mama helpen' ongeveer het leukste wat er is.

Verder mag ze hier gewoon veel, op de bank springen geen probleem, maar alleen thuis, lekker een troep maken met haar speelgoed, en heel vaak staat ze bij mijn fiets: "Kom mama, we gaan rondje fietsen!" En ja, 9 van de 10 keer spring ik dan in de houding hoop maar niet dat ik haar zo verwend. Maar ik vind haar voorstel op dat moment zo leuk en ook ben ik trots dat ze eigen initiatief toont, ja dan doe ik weleens wat ze zegt

 

Hoe is het inmiddels TS?

 

Over grenzen/geen grenzen: ik ken een jongetje van inmiddels 6 die totaal geen grenzen heeft meegekregen in zijn opvoeding. Hij was als baby veel ziekelijk en is daardoor schandelijk verwend door zijn ouders. Hij is dus ook in een huiselijke omgeving niet te handhaven, nog altijd niet.

Maar: op school doet hij het voorbeeldig! Hij heeft veel vriendjes en vriendinnetjes, luistert goed en de leerkrachten zijn eigenlijk altijd tevreden over hem. Dit al vanaf het begin. Dus ik geloof niet dat een kind dat minder grenzen in de opvoeding krijgt ook niet buitenshuis kan gehandhaafd worden. Natuurlijk heeft dit jongetje meer issues dan het gemiddelde kind dat in een gelukkig gezin opgroeit met een consequente, liefdevolle opvoeding, maar toch zal hij zijn weg wel vinden. Van ernstige gedragsproblemen is nu ook geen sprake.

 

Ik denk dat het hier om een fase/sprong gaat. Ik heb vaak geprobeerd me er heel druk over te maken, flink grenzen te stellen en was dan aan het eind van de dag kapot. En dat dan zo lang de sprong duurde en dan was het in enen helemaal over. Dan spaar ik m'n energie liever. Tuurlijk mogen ze bepaalde dingen niet en zeg ik er wat van maar ook doe ik dit selectief, pick your battles maar vooral spaar je energie nog op deze leeftijd.

 

Ja hier ben ik het zeker mee eens. Pick your battles, een hele goede. Je moet in mijn ogen niet alles willen winnen en dus heeft eigenlijk iedereen zijn/haar punt. Sommige dingen pak je aan en de andere laat je lekker vieren. Heel belangrijk in ons gezin met een kindje van 20 en een van 10 maanden. Anders ben ik degene die het aflegt aan het einde van de ochtend. Hahaha.

Wat heb je tot nu toe gedaan en wat was het resultaat? Ben erg benieuwd ik heb er ook zo een thuis.

 

Onze dochter is nu 1 jaar en 2 weken en ze begint nu af en toe een drambui te krijgen.. toevallig kreeg ik er gister een mailtje over van 'oei ik groei'
Ik heb veel ervaringen met kinderen in de leeftijd tussen 0 en 4 jaar dus weet wat drambuien zijn.. (mijn dochter is nog super lief als ik denk aan andere kids van mij werk haha) maar ik heb altijd naar mijn gevoel geluisterd en geprobeerd het kind te begrijpen.. je merkt het vaak snel genoeg als ze een loopje met je gaan nemen en dan is het tijd om de veel besproken grenzen te gaan stellen! Uitleggen is zooooo belangrijk!!! en die kids snappen meer dan je denkt hoor!

Voorbeeld: ik liep in 2009 stage bij een kdv op een babygroep.. er was een meisje (1 jaar en een paar maanden) dat als ze aan tafel werd gezet om een broodje te eten totaal overstuur werd! en krijsen kon dat kind! niet normaal! door merg en been ging het.. wat deden mijn collaga's? haar in een hoek zetten.. waardoor ze nog meer tekeer ging.. tot ik een keer vroeg of ik eens mocht proberen om haar te laten eten.. ik pakte haar toen bij me en zette haar op mijn schoot.. ik legde uit waarom het belangrijk was dat ze een broodje zou eten. (als je niet eet krijg je een zere buik, het is goed voor je.. dat soort redenen) ik vroeg aan haar of ze een broodje wou proeven en dat wilde ze.. toen ze een paar hapjes gegeten had vroeg ik of ze net als de andere kindjes in haar eigen kinderstoel wilde zitten om te eten en dat wilde ze toen ook.. ze had 2 hele broodjes op gegeten!! mijn collaga's vonden dit natuurlijk niet leuk.. want de stagaire was het wel gelukt om B te laten eten kinderachtig maar goed.. het gaat bij mijn voorbeeld dus om de uitleg.. dat dat erg belangrijk is..

Meid succes ermee en kijk anders als je dat hebt eens in het oei ik groei boek.. staan echt wel nuttige dingen in waardoor je je kind misschien ook beter begrijpt..

Even voor de duidelijkheid.. ik probeer alleen maar te zeggen hoe ik erover denk en niet te vertellen hoe iedereen zijn/haar kind moet opvoeden

 

Eden: ik denk niet dat bovenstaande reacties nog specifiek op jouw openingspost gericht zijn hoor. Topics evolueren nu eenmaal soms naar een meer algemenere versie.