Ik heb een vraagje aan de niet-alleenstaande-mama's..(anders had ik dit onderwerp bij de single mama's gezet ) Ik ben dus single-mom en ik heb vaak een enorm schuldgevoel. Ik moet 32 uur per week blijven werken omdat ik anders niet rond kom, dus voel me schuldig dat Julia zoveel naar de oppas moet..Ik leg haar af en toe even in de box omdat ik moet koken, strijken enz., maar dan voel ik me schuldig..1x in de maand ga ik een avondje uit, dus dan ben ik niet aan het werk, maar moet Julia toch naar de oppas (opa & oma), dan voel ik me pas echt superschuldig.. Zelf heb ik het gevoel dat ik me zo schuldig voel, omdat ze maar 1 ouder heeft en ik ben dan dus ook regelmatig aan het werk enz. en dan ze dan dus te weinig haar mama ziet..Als ik thuis ben dan besteed ik natuurlijk zo veel mogelijk aandacht aan haar (nu lijkt het net of ze geen aandacht van me krijgt, maar dat is dus niet zo!).. Hebben mama's die wél een partner hebben dit gevoel ook wel eens, of hoort dat echt bij het single-mom zijn? Ik ben benieuwd.....
Ja hoor dat heb ik ook gewoon af en toe en ben veel thuis en heb een pappa voor de kleine rondlopen! Niet doen hoor, je doet toch alles voor haar? Meer dan dat kan je nooit doen...Dat schuldgevoel blijft denk ik altijd omdat je voor je kleine altijd 3 stappen meer wil doen.
ik laat Daan ook gewoon effe tobben als ik aan het koken ben en voorheen legde ik hem dan ook in de box want wanneer moet je het dan doen? Strijken doe ik altijd 's avonds zo kan je effe door en ben je er niet al te lang mee bezig. Ik vind het heel erg knap van je dat je 1x per maand een avondje uit ga ik kan dat niet al zou ik het heel graag willen. Ik werk verder niet buiten de deur dus over verder oppassen tijdens werk kan ik je helaas niks zeggen. Liefs Fleur1
Nou wat betreft je avondje stappen vind ik niet dat je je schuldig hoeft te voelen hoor. Jij bent er zelf toch ook nog? Het hoeft (in mijn ogen) toch niet zo te zijn dat je leven alleen nog maar bestaat uit werken en je kindje. En ja,als dat nou elke zaterdag zou zijn,dan wordt het een heel ander verhaal. En wat betreft je werk als het niet anders kan dan moet het toch wel zo? Ja,dan kan je wel schuldig voelen maar wat wil je dan? En als de oppas lief voor d'r is en je weet dat je haar in goede handen 'achterlaat'dan is het toch goed. Nee,ik vind het juist hartstikke goed dat je aan het werk bent en uiteindelijk word je kindje daar toch beter van? Want ze heeft toch ook niks aan een mama die zich druk maakt hoe ze de maand nu weer moet rondkomen....toch?
Ik denk dat je je snel schuldig voelt hoor. Had je wel een partner gehad en 3 dagen gewerkt (hier dus), dan voel je je ook wel eens schuldig. Soms leg ik Jesper wel eens in de box om te spelen en dan voel ik me schuldig als ik ondertussen ga stofzuigen en noem maar op. Maakt volgens mij niet zo heel veel uit, ik ga er maar vanuit dat dat een beetje bij het moeder zijn hoort. Geniet lekker van je avondje uit, dat mag je zeker doen. Ik denk dat je het als single mom al druk genoeg hebt!
Hoi hoi! mn moeder zegt altijd: Als je kindje wordt geboren wordt er automatisch een schuldgevoel geboren.. Ik merk dit ook echt hoor.. Voel me altijd schuldig naar Mali toe.. En vooral als ze op bed ligt.. Dan denk ik altijd had ik vandaag anders moeten reageren..Heb ik wel genoeg met haar gespeeld etc.. Terwijl ik weet dat ik het prima heb gedaan toch twijfel je continue. Ik snap jouw schuldgevoel ook heel erg goed alleen het enige wat jij doet is keihard werken voor de toekomst van je kleine meid! Dus als ik jou was zou ik gewoon heel erg trots zijn op jezelf..
Dat hoort er echt bij hoor! Herken het helemaal! Ik ben niet single maar mijn vriend werkt 6 dgn in de week en als hij thuis is, slaapt mijn meisje al dus ben meestal alleen met haar. Ik werk dan ook 24 uur en die 3 dagen zit ik altijd met schuldgevoel. Maar je doet toch je uiterste best? Meer kan je niet doen, je bent een goede moeder!
Ik sluit me aan bij de voorgaande reacties... Je doet juist je best om financieel niet in de problemen te komen, haar alles te geven wat ze nodig heeft, jij bent er ook nog dus een keer een stapavondje moet ook kunnen en in de tijd dat je wel lekker met haar kunt zijn doe je dat toch ook?! Dat voelt ze echt wel aan hoor! Kortom je bent toch een supermama!
Je moet dingen doen waar JIJ je goed bijvoelt. Ik kan ook moeilijk weg bij mijn kids maar soms gaan we echt een keertje erop uit zonder hun. Ik denk dat je het ook moet leren loslaten. Denk dat dat je grootste probleem is. Als je weg bent denk je constant aan je kind.. en die knop moet je leren omzetten. Jij bent er zelf ook nog. (tenminste dit geld voor mij)
Je bent een hele zorgzame moeder! En laten we eerlijk zijn, aan een schuldgevoel heeft een kind niets! Je doet wat je kunt en dat is heel erg veel. Ik voel me ook heel snel schuldig (ik werk 3 dagen), maar dat is blijkbaar ook een beetje moeder-eigen. Ik zet het dan ook zo snel mogelijk van me af en probeer het vooral niet te benadrukken. Ik ben niet perfect maar wel goed genoeg! En dat ben jij ook. groet Amber
Wat een superlieve berichtjes...Dank jullie wel..Het ligt gelukkig niet aan mij dus, of aan het missen van een papa hier in huis..Dat is al een hele geruststelling..Dikke kus voor jullie! X
Het ligt zeker niet aan jou hoor. Ik ben een thuisblijf mama maar ik heb ook last van een schuldgevoel. Je doet wat het beste is voor jezelf en je kindje dat is toch het belangrijkste.
Nee hoor! Ik denk dat je je als mama zijnde altijd schuldig voelt. Maar ik herken het gevoel ook uit duizenden. Ik ben ook mama en papa tegelijk, aangezien mijn partner gestroven is toen onze dochter drie maanden was. Werk ook vier dagen in de week en kom handen en voeten te kort om alles draaiende te houden. Soms bekruipt mij ook het gevoel van: "doe ik haar niet te kort?" Maar alleen al dat je dat denkt, maakt ons super-mama's! Dat betekent dat je je bezig houd met het welzijn van de dochter!