Ik ben benieuwd of er meer vrouwen zijn die zwanger zijn en al kinderen hebben uit een eerdere relatie. En hoe dat dan gaat, zo'n samengesteld gezin. Zal deze baby ons nader tot elkaar brengen als gezin of juist niet... Ik heb zelf 3 kinderen (pubers al) uit een eerdere relatie, mijn man ook (vaak lekker druk hier in huis dus), en we zijn nu ruim 38 weken zwanger. Mijn kinderen reageerden niet echt positief op het bericht van deze zwangerschap (zwak uitgedrukt), maar ik hoop natuurlijk dat ze bijdraaien op het moment dat ons kleine meisje geboren is. Wij zijn zelf erg blij dat het na 4 jaar proberen toch nog gelukt is zwanger te worden, en ik hoop zo dat mijn kinderen dat zometeen ook zijn met deze baby.
Hallo ingrid39 Ik heb zelf geen kinderen (behalve het mini mensje in mijn buik) maar mijn vriend heeft een dochter van bijna 7. We hebben het haar nog niet verteld omdat we de eerste echo willen afwachten. Ik ben heel benieuwd naar haar reactie! Het kan met haar echt 2 kanten op. En ze wordt op dit moment bij ons natuurlijk lekker verwend door papa en een beetje door mij en straks moet ze de aandacht delen. Thuis bij d'r moeder heeft ze twee zusjes... dus bij ons is ze nummer 1!! Ik vind het heel spannend allemaal. Ik kan me niet voorstellen dat als straks het kleine meisje er is dat ze het nog steeds niet leuk vinden. Het is toch hartstikke leuk zo'n klein zusje erbij. Maar het lijkt me voor jullie wel heel moeilijk want je bent zelf hartstikke blij. Hopelijk draaien ze bij wanneer je bevallen bent. Dat duurt niet zo heel lang meer zo te zien. Jij bent al 38 weken dus voor jou is het bijna zover! Leuk! Ik kan niet wachten... de tijd gaat zo langzaam....
Ja, wij zijn ook een patchwork family Ik heb 2 kinderen uit een eerdere relatie, 1 dochter van mijn man en de 4e is onderweg. De oudste twee hebben bij hun vader ook nog een broertje gekregen (vind half broertje, zusje zo stom klinken). Toen de jongste geboren werd vorig jaar was de oudste 8, bijna 9 en de middelste was 7. Ze vonden het echt geweldig! Nu is het nog steeds leuk, al zei de oudste wel toen wij vertelden dat er nog een kindje bij kwam, nog een? maar ze vinden het wel heel leuk. Het is wel heel druk, maar ook gezellig. Soms is het wel lastig als ze bij papa zijn geweest om dan weer onze regels te wennen enz. (wij hebben co-ouderschap) . Pubers vinden het soms erg lastig als hun moeder weer zwanger is, niet zozeer omdat er dan een baby bijkomt maar ook omdat zij al wat ouder zijn, erg met zichzelf bezig zijn en alleen al het idee dan hun moeder sex heeft... (werk in het voortgezet onderwijs, dan hoor je dat soort dingen wel van leerlingen) Maar allen zijn helemaal bijgedraaid toen het wurm er was.
Toen ik begin dit jaar zwanger was (wat helaas uitliep op een miskraam) hebben we het tegen onze kinderen verteld (mijn vriend heeft er 2 en ik ook) en de oudste (zijn zoon) zei als eerste, maar we hebben al zo weinig plek. Mijn kinderen vonden het meteen geweldig en waren ook ontroostbaar toen het misging. Daarom wachten we nu even wat langer met vertellen. Tot ik mijn volgende echo heb gehad.
Zelf heb ik een zoon (8 jaar), mijn vriend heeft ook een zoon (3 jaar). Mijn zoontje is al op de hoogte en vond het echt geweldig (als het maar een zusje word hahaha) Zijn zoontje weet het nog niet maar die vertellen we het ook nog niet. Zovaak komt zn zoontje niet en hij snapt het allemaal nog niet dat zijn mama en papa niet meer samen zijn en dat ik nu de vriendin van zn papa ben.
Hier ook kindertjes van mijn vriend.. Twee jongens van 7 en 9. Ze zijn om de week van vrijdag tot woensdag bij ons. Ze vinden het hartstikke leuk en spannend dat er nu ieder moment een gezinslid bij gaat komen. Laatst vroeg de jongste wel of onze baby dan ook mee gaat naar zijn mama als zijzelf weer naar mama zouden gaan. Denk dat ze even zullen wennen aan dat ze misschien de baby niet dagelijks zullen zien. En dat er toch wel in het begin aardig wat aandacht naar toe moet gaan. Soms zie ik ook wel beren op de weg als ik me bedenk dat ik grotendeels voor de jongens zorg 's ochtends is mijn vriend altijd werken. En verder heeft hij best een druk leven. Ik vraag me dan wel eens af hoe ik het allemaal moet gaan redden met de twee mannen en dan nog een kleintje erbij... Iemand hier ervaring mee?? Groetjes
Hoi, mijn vriend heeft 2 kinderen uit 2 eerdere relaties. Eentje van 15 en eentje van 5. zelf ben ik 20 dus zijn oudste dochter en ik schelen niet veel. Kan soms gek overkomen om mensen maar we hebben t prima naar ons zin en kunnen het goed met elkaar vinden. Met de jongste kan ik het ook goed vinden en zij noemt mij zelfs mama. De oudste weet dat we bezig zijn met IUI behandelingen en is wisselend over de eventuele zwangerschap. De ene keer komt ze met baby namen, de andere keer staat ze er wat huiverig tegenover. De jongste heeft gezegd dat ze graag een zusje wilt om mee te spelen. dus dat zit wel oke hoop ik! Mochten we zwanger worden dan zijn we ons er zeker van bewust dat we alle 2 de kinderen er heel erg bij moeten (en natuurlijk willen) betrekken omdat we niet willen dat ze zich achtergesteld voelen. En het lijkt mij gewoon super leuk om dit met zn allen te mogen meemaken
Ik had al 2 kinderen met m'n exman toen mijn partner en ik besloten dat we ook graag een kindje van ons samen wilde. Inmiddels zijn dat er al 2 geworden, en zijn mijn oudste 2 kinderen helemaal stapelgek op hun 2 kleine broertjes. De hele dag loop ik (vooral mn oudste zoon) te waarschuwen dat hij ze eens even met rust moet laten en dat ze ook zichzelf wel kunnen vermaken . Aangezien ik co-ouderschap heb over de oudste 2 ( ze zijn een week hier en dan weer een week bij hun vader) en ik ze dan natuurlijk verschrikkelijk mis, hebben de jongste 2 daardoor in elk geval wel steeds een week om hun eigen dingen te kunnen ondernemen, zonder de niet te stoppen hulp van de andere.