Mijn man en ik zijn amper 6 maanden getrouwd en hebben een zoontje van ruim 4 maanden. Na het trouwen veranderde hij en wilde ineens vollop stappen,s'avonds om 23,00 opspringen en ineens ergens een bakkie willen gaan doen Deed lelijk tegen mij maar ook tegen ons zoontje want dat was een jankerd,aansteller noem maar op.. Ik kon het echt niet meer alles moest volgens zijn regels en anders was het grootste ruzie. Nu ben ik sinds eerste kerstdag met mijn zoontje en grote berner sennen hond bij me ouders. Me zoontje heeft in die dagen ook nog in het ziekenhuis aantal nachten gelegen vanwege keelontsteking,oorontsteking en een ontstoken oogje. Vader van me zoontje heeft al 2 dagen zijn telefoon uit staan en toont ook geen intresse in hem Ik zit er nu echt ff doorheen. Moet zoveel regelen,een eigen huisje,scheiding,alimentatie,nieuw werk gaan zoeken aangezien ik van Beverwijk naar Spijkenisse ben gegaan. Meiden hoe hebben jullie alles gedaan want zie echt ff door de bomen het bos niet meer?
Het enigste wat ik kan zeggen, denk aanjezelf en aan je kleintje, Ik hoop dat je bij je ouders kan blijven tot je alles op een rijtje hebt. En ik wens je sterkte in het nieuwe jaar. Knuffel Lilli_bit
Heel ver boven staan en denken aan jou en de kleine.. Weg met zo n flapdrol! als iemand zo doet en ook nog eens tegen ze kind.. of naar zijn kind.. Is hij t niet waard.. Wees een trotste zelfstandige moeder en laat zien dat jij meer in huis hebt dan dit.. En laat vooral niet zien dat hij je ermee heeft dat hij zo doet. Sterk in je schoenen staan meid. Je bent niet alleen.. Je bent een gezin.. Alleen n lid van het gezin kleiner...
Meid, ik heb echt met je te doen. Wat vreselijk zo zeg. Kan me helemaal voorstellen dat je er doorheen zit. Ik wens je heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd. Doe rustig aan, geniet van je zoontje, aanvaard hulp en tips. En zet alles voor jezelf op een rijtje en stel prioriteiten! Groetjes, Arri (van de augustus-mama's!)
Las net je verhaal, wat naar zeg! Ik zou zeggen, haal even diep adem, zet alles even op pauze en laat je een paar dagen/weken verwennen door je ouders. Zoek dan hulp bij de dingen zodat je het niet alleen hoeft te doen en bedenk dat het alleen maar beter kan worden! Je was sterk genoeg om weg te gaan en voor jezelf en je kindje te kiezen, da's niet niks hoor! Heel veel succes!