Vandaag voor mijn eerste fm geweest van deze ronde. De eerste ronde na mijn miskraam in maart. Er was een follikel van 11 mm te zien (dag 9). Maandag moet ik terug. Alleen zit ik nu weer te doem denken. Wat als die follikel toch nog die cyste is die te zien was paar weken terug. Ik ben vorige week op cd 2 voor een uitgangsecho geweest om te kijken of de cyste weg was. Volgens de dokter was dit ook zo. Maar wat als dit niet zo is en heeft hij het verkeerd gezien. Hij heeft wel eens meer een follikel over het hoofd gezien..Pff word weer gek van mezelf. Ik maak me echt om het minste en het geringste gek en dat is zwaar vermoeiend. Maandag moet ik terug dus niks anders dan gewoon afwachten.
Hoi Shally! Het is ook niet niks zo'n traject met al die onzekerheid en zeker net na een miskraam. Probeer dit weekend wat afleiding te zoeken, dan is het snel maandag en hopelijk kan de arts je dan wat meer vertellen over wat hij ziet. En probeer niet teveel op jezelf te mopperen, laat het gewoon zijn zoals het is en laat je emoties toe... Dan komen die positieve gedachten hopelijk ook weer snel!
Logisch die onzekerheid, ben het eens met Purplebee, laat het voor wat het is en laat je emoties toe. Hoop dat alles er snel positief uitziet voor je!
Ik ben vanmiddag terug geweest voor een fm en in 3 dagen tijd is de follikel maar 3 mm gegroeid. Nu was ie 14. Er zat nu wel een 2e bij van 11mm. Ik baal als een stekker en moet woensdag weer terug. Is er nog kans dat ie nog groeit?
Jazeker! Mijne groeien soms ook trager dan een andere keer! Ik snap je wel, het is zo zwaar en zo onzeker allemaal! Afleiding zoeken helpt en ik heb een tijdje een psycholoog gezien die zich specialiseerde in het rouwproces (want dat is het wel, een miskraam en ook de teleurstelling van een maand waarin het niet lukt). Misschien een idee? Ik duim voor je! Sterkte!
Een psycholoog vind ik zeker een goed idee. Heb er al vaker aan gedacht maar die stap nemen vind ik moeilijk. Ik zal het eens aan de arts vragen, volgens mij kunnen ze me in het ziekenhuis er wel meer over vertellen.
Ja bij mij kreeg ik dus vanuit het ziekhuis een psycholoog aangewezen. Was erg fijn. Sterkte want het is niet niks! Neem ook je rust tussendoor, ik bleef als n machine doorgaan en dat brak mij.
Vreselijk he die onzekerheid en die gevoelens. Bedenk dat veel van die nare gevoelens worden versterkt door de hormonen die je in je lijf moet pompen. Dat maakt het soms iets draaglijker. Psycholoog zou kunnen helpen maar vaak ook niet als het allemaal zo versterkt wordt door hormonen. Blijf de vechter die je bent en hou vast aan de wetenschap dat je lijf iig zwanger kan raken. Wij duimen voor je.
Blijven vechten, maar herken en erken wel als je niet meer kan en neem dan toch echt je rust. Dat is zooo belangrijk, anders raak je echt op en kan je opgeveegd worden. Ondanks de hormonen leerde de psycholoog mij een aantal goede manieren en gaf me een betere kijk op hoe ik ermee om ging.
Hoi,heel begrijpelijk hoor dat je er af en toe doorheen zit,zelf heb ik vaak een pauze ingelast tijdens de behandelingen,zodat je even je hoofd er rust in kan geven en ook je lichaam.neem de tijd er allemaal voor,dat is beter voor jezelf.sterkte
Ik vind mezelf soms zo zwak. Dit is pas weer de eerste ronde na de laatste mk en heb een week of 6 rust genomen voordat ik weer begon. Ik was weer mezelf maar op en duur wilde ik weer verder. En ja hoor ben gelijk weer veranderd. En nu loopt het niet zoals ik had gehoopt en ben weer direct gestresst. Maar ik ga soor, zwanger ga ik weer worden en blijven!