@ panter, hoe snel had jij dat? Heb dat nu al... Tis niet echt pijnlijk hoor, maar aan allebei de kanten naast mijn heupbotjes zeg maar heb ik een drukkend gevoel... Ben pas 4 dagen aan het spuiten..... Maar ik heb ook veel last v mijn darmen, veel lucht en nier goed kunnen... X
Mon,a ik had dat ook na 5 dagen al. Werd met de dag erger en vervelender. Misschein is straks bij jou de punctie ook wel snel te plannen!!!
@mona...ik zit nu op dag 6 en begin er aardig last van te krijgen.. ik vind het een beetje vergelijkbaar met een hele volle blaas die zeer gaat doen. alleen hoef ik nu niet te plassen haha. @ panter vandaag moet je de pregnyl zetten toch?
Spannend meiden, hopelijk volgen jullie snel! Jaaa vanavond de pregnyl. En mn lief is jarig dus het hele huis vol visite. Maar ga vanmiddag de spuit maar klaarmaken en leg hem dan ff in de koelkast. kan ik vanavond zo ff naar boven om die spuit erin te jassen. moet een vervelende spuit zijn...brrr schijt 7 kleuren ook voor maandag.
@panter: valt mee hoor de pregnyl spuit! De ergste van alle spuiten is bij de punctie, die in je bil, omdat er dan in een spier wordt gespoten... @all: geen napijn maar voel wel dat er iets is gebeurd in mn buik. Beetje buikpijn komt ook door de utrogestan denk ik...vanavond voetbal kijken! Wie zal er winnen hahah
Pinda, ik krijg geen spuit in mn bil bij de punctie. Ik moest het met 2 paracetamol doen, maar heb gelukkig morfinepillen erbij kunnen krijgen.
@Pinda en Panter: jaaaaa, goed nieuws!! Wow! Verder even ego hoor: Hier ineens misschien ander en beter nieuws! We mogen toch al naar het ziekenhuis voor de instructie en wel aanstaande woensdag! Ze hebben wel heel duidelijk aangegeven dat het kan zijn dat we daarna toch nog 1 of 2 cycli moeten afwachten, maar er gloort weer een beetje hoop... Verder vooral enorm moe en emotioneel, maar dat zal er wel allemaal bijhoren...
@ jeetje wat voel ik me rot... Buik is harder dan hard..en heb mega veel pijn ( vooral steken rechts onderin ) lopen gaat niet, plassen gaat ook al niet... Hoop dat het nog goed zit! Iemand leuk nieuws om mij op te vrolijken???
Hey, Ga ook ff beetje stoom aflaten! Sorry hoor! Daarnet weer zo'n tof bericht gekregen over mijn schoonouders. Manmanman, die zijn echt goed bezig om niet meer te gaan. Ze drijven mij heel de tijd maar verder weg en maken mij steeds meer kwaad. Voor mijn man is het allemaal niet gemakkelijk natuurlijk, want het is zijn familie en voor mij is het 'maar' schoonfamilie. Kan maar één ding zeggen: dat ze weer een lade verlaagd zijn in mijn kast en zaten al niet hoog meer. Ik probeer alles te doen om mij op mijn ivf te concentreren, ik ben naar psycholoog geweest en ga naar acupuncturist en zij blijven toch maar voor extra stress zorgen!! grrrr...
He me, wat is er dan allemaal? Ik heb ook een irritante schoonfam. Mijn man is het nu ook een beertje zat aan het worden.. Je mag altijd stoom af komen blazen hoor Liefs
@ me wat vervelend!! Is niet altijd makkelijk de schoonfamilie. @jenka..jemig heb je zoon last. nou ik kan je helaas niet opbeuren want ben zelf al gelemaal niet fit. hoop dat jij je snel beter voelt...en waarschijnlijk plakt ie nu gewoon!!!
Jenka, je moet ff ZH bellen, klinkt als overstimulatie en dat kan gevaarlijk zijn. Me, lullig van je schoonfamilie. Bah!
@Jenka: jeetje, wat rot dat je zo'n last hebt... Succes meid! @Me: he nee, dat kun je niet gebruiken... Altijd vervelend zulke mensen... Mijn schoonouders zitten vol goedbedoelde opmerkingen en weten altijd alles beter, maar bedoelen het gelukkig goed, dus meestal valt het hier mee... Ja ben echt wel blij dat we woensdag al terecht kunnen... Hoop alleen wel dat we daarna gewoon wel meteen mogen beginnen, maar goed ondanks de hoop heb ik daar een hard hoofd in als ik eerlijk ben...
Ben hier echt weer superonrustig, dus ga mijn verhaal eens opschrijven, misschien helpt het mij. Sorry al op voorhand dat je mijn gezaag moet lezen, kzal het zo beknopt mogelijk houden. Het is allemaal begonnen zo'n 4 weken geleden. Op een vrijgezellenfeestje heeft mijn schoonbroer mijn man ff apart geroepen en doodleuk vertelt dat zijn madam zwanger was en dat mijn man wel het geschikt moment ging vinden om het mij te vertellen. Je moet weten dat zij jonger zijn dan mij en dat ze altijd gezegd hebben dat ze gingen wachten tot ik zwanger zou zijn. Pas op, ik begrijp maar al te goed dat wanneer de klok tikt je die niet kan tegenhouden, maar ik vind dat ze fair hadden moeten zijn ten opzichte van mij en dat mij dan ook hadden moeten zeggen, dat ze wilden proberen. Zo kon ik mij ten minste een beetje voorbereiden. Maar nee, ze laten liever mijn man het vuile werk opknappen, terwijl ik ze in die tijd zoveel gezien heb. Ze waren zelfs al 12 weken ver toen ze het vertelden!! Je kan je wel voorstellen dat ik enorm geschrokken ben van het verhaal. Ik was in alle staten en vooral van de manier waarop. Ik zat juist in mijn laatste wachtdagen van mijn derde IUI. Ik heb hen gestuurd dat ik tijd nodig had en ze dus voorlopig niet wou zien. Die zondag heb ik verschrikkelijk veel pijn gehad in mijn onderbuik, ik kon bijna niet recht uit mijn bed. Ik heb toen zelfs naar de kliniek gebeld omdat ik het niet kon houden van de pijn. Die week is uitgekomen dat ik waarschijnlijk een vroeg miskraam gehad heb, want mijn hcg stond iets hoger dan de vorige twee maanden en mijn progesteron stond goed. Ik at weinig, ik sliep bijna niet meer, ik ging (ga nog steeds) door een hel. 14 dagen later was die trouw van dat vrijgezellenfeestje waar de miserie allemaal begon. Het was mijn neef die trouwde, maar zij waren ook gevraagd. De trouw op zich kon mij niets schelen, want eerlijk gezegd kan ik de bruid niet zo goed verdragen, maar de reden om te gaan was mijn vader en mijn tante (moeder van mijn neef). Mijn man heeft een mailtje gestuurd naar zijn broer met de vraag hoe belangrijk die trouw voor hen was en of ze het eventueel zagen zitten om niet te gaan. Ik heb dat mailtje gelezen en het was echt goed opgesteld, totaal niets verwijtend, gewoon een vraag. Het antwoord was echt minder diplomatisch. ik ben verweten voor hypocriet, ik stel mij aan en ik overdrijf en elke zin was bedoeld om ons te kwetsen. Blijkbaar had mijn man al eens zo'n verwijtend mailtje gekregen van hen, toen hij probeerde uit te leggen dat het met mij niet zo goed ging. Mijn man heeft toen getelefoneerd omdat hij niet echt akkoord ging met het mailtje dat hij gekregen had en omdat hij telkens probeert om de rust te bewaren. Uiteindelijk zijn ze niet gegaan, maar de beslissing om te gaan was van mij een verkeerde beslissing. De bruid toonde al van in het begin dat ik niet welkom was en mijn schoonmoeder heeft mij de hele avond genegeerd. Ik dacht dat de rust eindelijk was teruggekeerd, niet dus. Vandaag moesten we bbq gaan eten van de wielertoeristen waar mijn man en mijn schoonvader lid van zijn. Mijn schoonouders gingen niemand uitnodigen. Gisteren kwam ik van mijn ouders te weten dat ze in het geniep mijn schoonzus en schoonbroer hadden uitgenodigd. Ik was in alle staten! Ze hebben gewacht tot ik mijn kaarten had besteld, dat mijn ouders en zus gingen komen, zodat ze mij voor blok hadden gezet. Ik vraag rust, want ik ben al niet goed en ze maken het steeds erger en erger. Ze respecteren mijn keuze totaal niet. Ik heb mijn kaart verscheurd en ben thuisgebleven. Deze nacht heb ik er weer een helse nacht opzitten. Vrijdag naar de acupuncturist gegaan om rustig te worden, krijg ik de dag nadien dit weeral te verwerken. Ik heb zin om mijn handen van mijn schoonfamilie af te trekken. Zo kwaad ben ik. Voor mijn man is het ook allemaal niet gemakkelijk, het gaat om zijn familie. hij ziet er ook hard vanaf, merk ik. Ik wil gewoon rust, zodat ik mijn ivf alle kansen kan geven. Want ergens hebben ze er nu voor mij een extra druk opgelegd. Ik moet zo snel mogelijk zwanger worden en zo werkt het nu eenmaal niet... Voila, het is eruit!
Me, wat een verhaal zeg... Ik.vind het.ook gemeen v je schoonbroer en vrouw, tuurlijk.kun je ze niet verplichten te wachten met hun kinderwens, maar ze moeten wel eerlijk zijn! En dan ook nog tot 12w wachten en het je niet eens zelf durven te vertellen, erg zwak v ze hoor... En dat ze dan zoo tegen jouw doen echt onbegrijpelijk.. Ze zullen nooit begrijpen en weten hoe het voor jou is, vind het echt onacceptabel hoe ze jouw behandelen hoor... Sterkte meid, Xx
Me, jeetje wat een verhaal... Was idd wel netter om je niet zo te passeren... Dat van jou komt ook echt wel goed, heb er vertrouwen in! Mona, voel me nu veel beter, nog wel obstipatie maar verder voel ik niets... En dat boezemd me juist weer angst in... Geen misselijk gevoel, geen buikpijn, geen hoofdpijn, geen huilbuien en niet meer moe... Iets zegt me dat mijn emy weg is... Verklaar me voor gek maar ik zeg instinct... @ de rest... Hoe is het met iedereen???