hoi hoi mijn vriend en ik gaan volgende zomer een huisje kopen en als we eentje hebben gaan we trouwen. Nu weet ik dat hij een kinderwens heeft en ik ook natuurlijk(wel liefst eerst trouwen, ik ben traditioneel op da vlak ) ik weet dat veel mensen denken dat je dan op roze wolkjes loopt maar we weten allemaal dat dat niet 100% klopt.... dus mijn vraag aan jullie mama's (of papa's) wat vindt je leuk en wat minder aan kinderen hebben(baby's,peuter,...) met minder leuk bedoel ik hetgeen wat je een beetje iriteert(dus niet persé wat je haat aan je kindje.) welke tips heb je voor me die een beginende mama moet kennen alvast bedankt!
hey hey, ik denk dat je nu echt de moeilijkste vraag stelt die je maar kan stellen. Dat is echt iets wat je zelf moet ervaren, wij hebben hier totaal geen goeie zwangerschap en goed begin gehad met xander, veel ziekenhuis in en weer uit en er weer in en er weer uit, maar het mama gevoel is gewoon niet te beschrijven. Zo een mooie gevoel. Xander huilde ook heel veel maar als hij dan weer lachte smolt ik weer, dus ja is echt iets wat je zelf moet ervaren groetjes miranda
Je baby ligt op je buik bij de geboorte en het voelt meteen goed . Je zorgt vanaf dat moment gelijk voor je kindje . Moeilijk te omschrijven hoor .
Het is onwerkelijk, fantastisch, surreeel, met geen pen te beschrijven en het mooiste dat me is overkomen. De minpuntjes, tja, lastiger als je even de stad in wil (lees een volksverhuizing). Niet spontaan meer ergens naar toe kunnen... maar ach, dat weegt niet op tegen het heerlijke gevoel als Louise tegen me aankruipt. Of hoe ze naar me lacht en kijkt.
het geeft ons leven intens kleur, hierbij vergeleken was ons leven voor onze kinderen grauw. klinkt misschien nogal heftig maar zo ervaren wij het echt. het zet alles in een ander perspectief, het hele leven'op z'n kop, er zijn nog maar weinig dingen écht belangrijk sinds we kinderen hebben. een goede vriendin zei eens tegen ons 'met de geboorte van mijn kinderen is mijn kwetsbaarheid geboren, mijn échte gevoel, mijn ziel kwam bloot te liggen', zo ervaren wij het ook. dat wat je voor de buitenwereld nog verbergen kunt als je het zou willen, kijkt een kind dwars doorheen, ik heb echt dingen van mezelf ontdekt waar ik nog nooit bij gekund heb m'n leven lang minder leuk: op sommige momenten de praktische kant van dingen (ver vooruit moeten plannen, ik ben niet zo'n goeie planner ) wat iedere mama weten moet... dat je ook gewoon maar mens bent, en dat dé perfecte mama niet bestaat! mijn vader zegt altijd 'je doet het naar je beste kunnen en weten op dat moment, en meer dan dat kun je niet' ik denk dat veel mama's veel te kritisch over zichzelf denken en zichzelf te weinig ruimte laten om fouten te maken, je kind is zo'n belangrijk iets en zo kwetsbaar, dat je je vreselijk kunt voelen als je iets fout doet en wat ik zelf bij onze oudste die in beginsel een huilbaby was, heel moeilijk vond: het niet persoonlijk nemen! hij keurde mij niet af, ik deed niet iets fout, maar ik kon niet zijn vreselijke buikpijn wegnemen, ik kon er enkel voor hem zijn en proberen de pijn te verzachten. en dat was voldoende (en ondertussen natuurlijk verder zoeken naar een oplossing tegen de buikpijn)
Ik kan me een leven zonder mijn kinderen niet meer voorstellen. Ik zeg wel eens tegen mijn vriend dat ons leven toch wel heel saai geweest moet zijn voordat onze kindjes er waren. Ik zou ook nooit meer zonder ze willen. Het is zo bijzonder dat je samen zoiets moois op de wereld hebt gezet en mag helpen om een mooi mens te worden. En ik vind elke leeftijd prachtig. Mijn dochtertje van 3,5 week kan zo heerlijk bij me liggen, de intimiteit van het flesje geven, dat heerlijk luchtje enz. En mij zoon van bijna twee die al zo groot wordt. Al een echt mannetje met een eigen persoonlijkheid. Ik geniet gewoon elke dag van deze twee wondertjes. En natuurlijk heeft het ook nadelen, zoals doorwaakte nachten, de zorgen die je hebt als ze ziek zijn of iets dergelijks, de onzekerheid of je het allemaal wel goed doet en de complete volksverhuizing als je even een boodschapje wilt doen. Maar dit weegt niet op tegen wat je ervoor terugkrijgt. Ik voel me een heel rijk mens!
Eigenlijk is het niet te beschrijven wat je ineens voelt als je moeder wordt. Er wordt dan ook een groot verantwoordingsgevoel en waakzaamheid geboren. Ik vind het fantastisch om voor die kleine te zorgen, ze zijn zo afhankelijk van je. Sinds haar geboorte zijn andere dingen niet echt belangrijk meer. Tuurlijk is het niet alleen fantastisch, ze huilde in het begin ontzettend veel. Dat was alleen maar zielig voor haar. Nu hebben we genoeg handvaten verzameld en zijn zekerder van onze kunnen en gaat het super goed. Ik ben helemaal geen twijfelaar, maar in het begin was ik over alles onzeker. Dat hoort er een beetje bij denk ik. Een klein nadeeltje is idd het 'even' weggaan, voordat je weg kunt Ik zou het niet willen missen!
Ik zou eerlijk waar geen reden kunnen noemen om geen kinderen te nemen. Mijn man zei laatst nog dat ie niet kon begrijpen dat sommige mensen geen kinderen willen. Het is echt het allermooiste "bezit", Louise geeft elke dag een gouden randje!
100 % mee eens!! Vanaf de eerste minuut dat Milan op m'n buik lag kon ik me al geen leven zonder hem meer voorstellen!
Ben het helemaal met de voorgaande reacties eens. en hoe zwaar en vermoeiend het soms ook kan zijn, nooit, maar dan ook nooit zou ik weer terug naar de tijd voor Jesper willen. Als hij lacht vergeet ik alles, dan is het alleen ons gezinnetje wat telt.
Het mooiste gevoel wat er bestaat, er is geen mens ter wereld van wie ik meer houd dan van mijn dochter. Wat ik heb onderschat is de soms verlammende angst dat er wat met haar gebeurt.
Mooie speech Jalea!!! Alleen om mijn leven nu kleurloos te noemen voorheen. Nee totaal niet! Heb veel superleuke dingen gedaan en meegemaakt. Leuke concerten, festivals, steden bezocht, vakanties... Dingen die nu minder makkelijk gaan. Het leven is nu heel anders, zwaarder maar ook met meer betekenis. Het samen op vakantie gaan enzo komt wel weer. Eerst alles voor het het roze ukkie
hehe ik heb hier heel veel mooie reacties gelezen en ik ben blij dat er zo weinig mama's waren met 'min' puntjes,dan zie je dat ze heeel veel om hun kind(eren) geven.(vergeven is om geven) ik kijk er echt al naar uit maar ik ga binnenkort (24 septm)een maagring zetten(ik moet 30 kilo af,als het kan wat meer) dus daarom kan ik nu nog niet zwanger worden.We gaan al wel een huisje kopen en dan trouwen,als we getrouwd zijn wil ik wel een kindje maar eerst nog van ons jaartje alleen samen genieten(of wat langer?) ik ben dan wel maar 19(oktober) maar ja de 1 is dan nog kind en de ander niet.Ik ken mijn vriend al vijf jaar en we zijn er klaar voor.als ik 20 of 21 ben zou ik graag een kindje willen. Ideaal vind ik,nu maar hopen dat alles goed blijft gaan want ik weet maar al te goed dat het de volgende dag ook wel eens gedaan kan zijn...ik ben realistisch want mijn vader is na 33 jaar ook met een ander er vandoor gegaan....ik vindt dat kinderen hierdoor leren dat je met 1 voet op de grond moet staan en de andere in de lucht.Dit geld voor mij persoonlijk dan. ik ben in ieder geval blij dat alle mama's hier zo positief zijn ove hun boelleke bedankt! mvg Amy
Ik hoorde mensen wel zeggen dat je stapelgek bent op je eigen kind maar om het zelf te ervaren is echt heel andere koek! IK HOU VAN HAAR! MET IEDERE CEL IN MIJN LICHAAM! Haha, ik zou het wel van de daken kunnen schreeuwen! JOEHOE HOORT IEDEREEEN MIJ?? IK HOU VAN HAAR! haha!
ik vind het moederschap op dit moment heel dubbel. ik heb een goede zwangerschap gehad, afgezien van bi. mn bevalling was erg snel (5 urrtjes) en alles was goed. de eerste dagen lag ik echt op een roze wolk. toen alyssa nar 4dagen last kreeg van dr darmpjes donderde ik van die wolk af. uiteindelijk met cinababy ging het snel beter. dan had je de sprongetjes nog waar ze redelijk wat last van had. toen ik eindelijk dacht dat ik een ritme had gevonden en weer op mn roze wolkje geklommen was moest ik weer gaan werken. gelukkig had ik na een paar weekjes alweer vakantie. nu na de vakantie ben ik weer van mn roze wolkje gevallen. alyssa is heel ondernemend en vraagt veel aandacht. ik ben (nu bijna 5maanden later) nog steeds erg moe. op mn werk is het een grote stress bende ivm personeelstekort. ik kan wel zeggen dat het me op dit moment vreselijk zwaar valt om alles te combineren. alyssa is een super makkelijke meid en ik zou haar voor geen goud kwijt willen. ik voel me alleen zo schuldig dat mn lontje op het moment erg kort is. hopelijk wordt het snel weer wat rustiger allemaal en kan ik weer op mn roze wolkje gaan zitten. ik voelde me daar wel op mn plekkie. ff kort gezegt: het moederschap vind ik dubbel. zwaar, maar o zo dankbaar. liefs doris