Ik ben benieuwd of er net zoals ik vrouwen zich op het forum bevinden die 'blij' (ik weet niet zo goed hoe het anders te noemen) zijn met hun keizersnede. Ik heb altijd geroepen: als ik ooit zwanger ben dan wil ik een keizersnede, de bevalling lijkt me vreselijk. Toen ik dan eindelijk zwanger was, wilde ik dit nog steeds. Maar je wordt gemotiveerd om een bevalling natuurlijk te doen. Dat is beter voor je want een keizersnede is toch een operatie enz........ Ik ging het dus op de natuurlijke manier doen. Wat een hel (sorry). De pijn was continu en zelfs na een ruggenprik bleef de pijn behoorlijk aanwezig. Mijn ontsluiting bleef al enkele uren hangen op 2 a 3 cm. Eindelijk werd besloten tot een keizersnede, mijn dochter haar hartslag zakte bij iedere wee. Ik was zo'n 8 uur bezig en mijn vliegen waren al 11 uur gebroken . Ik moest onder algehele narcose. Als ik nu iemand vertel dat ik een keizersnede heb gehad, zegt iedereen oh wat erg en dan heb je het niet bewust meegemaakt en daar krijg je misschien later wel een trauma van. Maar ik ben alleen maar blij. Mijn dochter is gezond en ik ben behoorlijk snel weer opgeknapt. Op de dag van de bevalling heb ik gezegd tijdens de weeen dit NOOIT meer. Nu komt een eventuele tweede ook met een keizersnede. Ben ik hierin alleen of zijn er meer vrouwen blij met hun (geplande) keizersnede?
Begrijp het helemaal. Ik heb bij me oudste een geplande keizersnede gehad en verleden week een natuurlijke bevalling maar als ik het opnieuw mocht doen dan toch liever een keizersnede. Ik wou een natuurlijke bevalling meemaken omdat het bij de 1e niet kon, maar voor mij dit echt nooit meer, heb op het eind van de bevalling gesmeekt of ze niet n keizersnede konden doen want ik was op, uiteindelijk met vacuüm en knip toch natuurlijk gekomen,
Ja ik! Ben ook bevallen met een keizersnede en heb dat totaal niet als falen, een teleurstelling of dergelijke ervaren. De ingreep ging snel, ruggeprik had ik al maar kwam niet verder dan 1cm ontsluiting en binnen 20 minuten was mijn dochter ongeschonden en kerngezond op de wereld. Geen pijn gehad, geen naweeën, borstvoeding kwam goed op gang en het herstel ging super. Ben weer zwanger en als ik weer bevallen mag met een keizersnede zou ik dat helemaal niet erg vinden, ben eerlijk gezegt niet echt benieuwd naar een vaginale bevalling.
Haha ik ook eeg blij, raad het iedereen aan en zal nooit nooit voor geen cent natuurlijk bevallen!!! Kort verhaal: ik liep 4 dagen overtijd en had zwangerschapsverg. In de ochtend 9e april had ik om 06.00 ween gelijk elke 2min en vrij gevoellige. Ook bloedverlis. In zh had ik afspraak om 09.00 en bleek 1cm te hebben en mij werd gezegt dat bevalling nog niet begonnen is maar doot te grote buik en zwangerschapsverg. widen ze dan mij wel inleiden binnen 2-3dagen. Daarna ging ik naar ctg, bloedafname etc. Ween bleven nog steeds im de 2min en hielden zeker bijba minuut aan. Ze begonnen heftiger steeds. Mijn bloeddruk was toen 195/80 en ze wilden mij gelijk opnemen en dan volgende dag inleiden. Rond 18.00 lagen we al in de kraamhotel en ween werden zo heftig datik bijna niet kon wegpuffen.. Ze kwamen steeds ontsluiting kijken en die was steeds 1cm. Rond 20.00 lag ik alleen huilen en gillen en hoera!! Ik mocht pethedine. Ik was van begin al aan apparaten dus kon al lang niet lopen. Ok, morfine gegeven en heb ik beetje geslapen. Rond 04.00 kwamen ze kijken omdat ik weer ween voelde erg hard: steeds 1cm. Om 06.00 gelukig 3cm- vliezen gebroken-poep in water-ween opwekkers. Ik snap steeds het besluit van weenopwekkers omdat ik al op monitor uren een weenstorm had.. Ik kreeg ruggenprik. Na 2 uur voelde ik weer enorme ween ik kon alleen gillen. 2e ruggenprik en steeds 3cm... 1 uur pijnvrij naar beenween- en die wil je echt niet hebben!!! Ok 3e ruggen prik en bevallig was al 30 uur bezig. Om 12 uur dus 30 uur later had ik steeds weenstorm om de 2 min, dubbele weenopwekkers, 6cm ontsluiting en 3 ruggenprikken... Elke keer kwamen ze en zeiden dat baby het erg goed maakt... Im 16.00 kwam eidelijk geniacoloog die ik tot nu toe niet had gezien enkel arts in opleiding(pieping Bronovo..).. Gen. zei dat mijn baarmoedermond opgewollen is en dat we nog 2 uur wachten. Ik moet zeggen dat ik toen echt niet meer kon ik was al 34 uur bezig met weenstorm, half bewusteloos, veel overgeven, kon niet lopen kon niks. Ik huilde en gilde allen... Uiteindelijk iets voor 18.00 kwam hele artsen ploeg en ik heb nig gezegt dat ik zo bang ben voor pijnomdat ruggenprik niet werkt bij mij. Ze zeiden dat ze andere ruggenprik maken waarbij ik echt benen niet zal voelen. Vlak ervoor kree ik weer helse weenpijn dat ze met tien man mij moesten vasthouden voor 4e ruggenprik. Daarba verlossing binnen 10min heb ik baby: mijn man en kinderartsen waren naast. Ze dachten dat het probleembany zal zijn door lange bevalling maar ze gaven haar gelijk score 10!! Mijn meisje bij mij daarba op borst van mijn man en na uur in kraamhotel samen ) Tweede dag mocht ik naar huis ( ik ging al volgende ochtend plassen en douche). Heb enorme goede herstel van mijzelf van operaties. Geen pijnstilling gegad na de operatie. Baby was erg super gezong en dat steeds. Ze was erg groot voor mij en erg lang. Ze was sterrenkijker. Ik zou dus noooooit natuuijk kunnen bevallen zeiden ze. Ik ben echt zo zo zo blij met keizersnede!! Na operatie mocht ik gelijk alles en baby optillen en lopen etc. 5 weken later ging ik al elke dag sporten. Litteken is klein en bijna onzichtbaar. Het is gelaserd of zo geen hechtingen. Vooraf bevalling ging ik naar pufcursus, deedik perineum massage en dacht dat ik gewoon natuuurlijk ga bevallen.. Not .. Wat ik zo jammer vind is dat ze eerder niet besloten hadden keizersnede doen.. Na bevalling had ik echt enorme aambeieen dat ik niet erbs kon liggen: moet je nagaan hoeveel spanning ik had en pijn dat ik die kreeg en niet een had geperst! Als ik hoot dat meiden hebben erg lange herstel na de bevalling dan ben ik zo blij met mijn keizersnede want ik had echt niks enkel paar weken paar druppels bloedverlis vaginal. Geef mij tig keer per jaar zon keizersnede dan bekkenpijn, scheren, knippen, utine verlies, geen sex geen sport.. Stess en herinneringen aan pijn etc... Ik heb echt werkelijk niks aan keizersnede achtergehouden alsof ik geen bevalling had) heb enorm goede band met mijn dochtertje en ze is super gezond. Enige minpuntje is dat bv kwam moelijk en dat we naar osteopaat moesten.. Maar uiteindelijk is het alleen maar goed want bv geef ik al lang niet meer en osteopaat heeft zooo geholpen... Sorry voor fouten>iphone
Ik ben nu een jaar na de keizersnee nog steeds niet volledig hersteld.. dus nee.. ik hoor totde groep die niet blij is
ja ik eerste bevalling was traumatisch, heb niet hele brede bekken.. baby bleef vastzitten, veel bloed verloren, baby opgenomen etc etc. 2de ging goed, wel snel en heftig, was ook niet bang ofzo van tevoren. 3de Was ik op het laatst opeens heeel angstig. Zag het niet zitten, had een naar voorgevoel. Baby werd ook wel wat groter geschat en was al helemaal angstig dat het niet zou lukken. Werd uiteindelijk ingeleid met 41 weken, nog panisch van angst. Na een half uurtje bleek hij al niet goed te reageren en eigenlijk meteen keizersnede, wat een opluchting! Baby kwam goed en wel ter wereld, maar liefst 4670 gram en een redelijk groot hoofd (volgens gyn was het waarschijnlijk ook niet goed gegaan uiteindelijk ivm mn bekken). Herstel ging super, was meteen weer op de been.. veel sneller als bij de eerste.
1e met de keizersnede die viel op zich wel tegen. Maar nu de 2e ook met een keizersnede. Uiteindelijk lijkt gewoon bevallen me toch veel enger..... En nu blijft de boel daaronder ook nog heel. ( eerste had een behoorlijk groot hoofd) De eetste was met 39 weken al een 8 en half ponder...had niet willen weten joe groot t was als t er nog 1 ,2 of 3 weken in had blijven zitten.
Ik was er ook blij mee. Onze eerste is op de natuurlijke manier geboren. Eerste weeën begonnen donderdagnacht 2 uur en uiteindelijk op zaterdagochtend om 6 uur bevallen. Heb een knip gehad en een zuster heeft met haar hele gewicht mee zitten duwen op mijn buik om haar eruit te krijgen. De tweede was de planning wel natuurlijk, maar bij volledige ontsluiting viel de weeënactiviteit weg en die kregen ze ook niet meer opgewekt. Dus keizersnede. Uiteindelijk hoorde ik in het zkh bij nacontrole dat mijn lichaam aangaf dat de tweede te groot was voor een natuurlijke bevalling. Vandaar dat de weeënactiviteit wegviel. Uiteindelijk ben ik heel blij met de keizersnede, want de 5 kwartier persen bij mijn eerste hebben er aardig ingehakt bij me. Het herstel is zwaarder na een keizersnede maar ik ervaar het niet als iets verkeerds oid.
Het is fijn om te lezen dat er meer vrouwen blij zijn met hun keizersnede en het niet als traumatisch ervaren. Ok het herstel voor de buikwond is wat langer, maar inderdaad geen knip en de boel daar onder blijft (redelijk) in tact. Ik ben ook inderdaad helemaal niet benieuwd naar een vaginale bevalling en zou zo weer een keizersnede doen.
Wegens minder validiteit heb ik me eigenlijk, mocht het zover komen, altijd ingesteld op een keizersnede. Omdat de zwangerschap op zich wel goed verliep en ondanks dat ik er erg tegenop zag zou ik toch een natuurlijke bevalling proberen, de ruggenprik moest wel klaar liggen en zou gelijk gezet worden als ik dat aan zou geven. Meneer heeft uiteindelijk 38 weken in stuit gelegen en een stuitbevalling was geen optie dus werd het toch een keizersnede. Heb me daar geen moment rot onder gevoeld, ja het litteken is bij teveel inspanning nog steeds gevoelig maar voel een keizersnede verder niet als zwakte of gemis zoals ik regelmatig hoor...wij denken dat het gewoon zo heeft moeten zijn dat ie de hele zwangerschap in stuit heeft gelegen. Ik vind het overigens wel 'leuk' dat hij zich een week eerder dan de geplande keizersnede meldde, zo heb ik toch nog een bevallingsverhaal
Na op zn zwakst uit gedrukt een KUT bevalling gehad te hebben (het hele verhaal staat bij bevallingsverhalen) ben ik achteraf zo blij met die keizersnee dat de eerst volgende hoe dan ook een geplande keizersnee gaat worden. Ook hier ging het herstel naar mijn idee supersnel. Het is dat dochterlief teveel afviel waardoor we 4 dagen in het ziekenhuis moesten blijven maar deed alles zelf alweer. tot grote frustratie van de kraamhulp
Ik ben niet zo zeer "blij" met de keizersnede maar ik heb er zeker geen problemen mee. Ik heb een aandoening waardoor ik lichamelijk beperkt ben en ik wist van te voren dat de kans aanwezig was dat het hierdoor misschien keizersnede zou worden. Al stelde ik me nog wel op natuurlijke bevalling in. Mijn gynaecoloog heeft keizersnede geadviseerd en hier kan me goed in vinden. De kans dat een natuurlijke bevalling alsnog in keizersnede zou uitmonden bij mij is groot. Dus de geplande keizersnede geeft mij rust, het is het beste voor mij en de kleine. Maar ik heb absoluut niet het gevoel dat ik faal of zo, want dat hoor ik wel vaak. Maar misschien wel omdat ik van te voren er rekening mee gehouden heb.
Ik zei vroeger als kind ook altijd: ik wil een keizersnee of ik adopteer een lief kindje. Ik was tot aan de bevalling toe dan ook erg bang voor de bevalling zelf. Het werd uiteindelijk een spoedkeizersnee. Toen ze me dat vertelde moest ik opeens heel erg huilen. De verpleegsters zeiden gelijk: zie het niet als falen. Nou ik zag het ook totaal niet als falen (snap die mening nog steeds niet: hoe kan je nou falen?) maar moest opeens huilen dat ik een ruggeprik zou krijgen en dat leek me doodeng haha. Achteraf ben ik stiekem heel blij met mijn keizersnede. Ik heb voor de rest niet geleden en geen traumatische bevalling gehad. Ik heb ook echt geen bevalling gemist en hou net zoveel van mn kind als dat ik een normale bevalling zou hebben gehad(sommigen zeggen dat je dan minder gehecht aan je kind zou zijn: raar he) Ja oke, het herstel is wat minder qua gevoeligheid van het litteken toen. En het is genant als je gebukt door de ziekenhuisgangen liep naar de wc, recht staan lukte me gewoon niet de eerste dagen. Maar na zo'n 2 weken kon ik al heel veel en had al snel nergens meer last van. Er heerst wel een soort taboe op dit onderwerp voor mn gevoel, vooral bij de Diehard bevallers
Toen was ik heel blij met de keizersnede.... inleiden met een dysmatuur kindje was geen pretje. Weeën die nog zo licht waren dat ik ze niet voelde zorgden er al voor dat de hartslag van ons zoontje dipte. Ik was compleet over de flos! Dus het verlossende woord "keizersnede" kwam als een geschenk. Ik was zo boos op de gyn dat het allemaal zo lang moest duren, niet wetende dat ze achter de schermen er al lang mee bezig waren om de ok te regelen enz... Maar nu? Helemaal niet meer blij met de keizersnede... Het litteken heeft een soort van holte gecreëerd in mijn baarmoeder waardoor het zwanger worden nu waarschijnlijk niet lukt Heel dubbel dus.... de keizersnede maakte het toen gemakkelijker voor mijn zoontje... maar maakt het me nu erg moeilijk...
Ja ben ik met je eens. Ik vind ook wel dat het hele verhaal van 'falen' wordt aangepraat, ik had na mijn keizersnede een vriendin die net deed of er zich een ramp had voltrokken, ik moest er vooral maar veel over praten en het goed verwerken....was zelf in de gloria want had net een kerngezonde dochter gekregen.... Moet wel zeggen dat dit in Nederland meer leeft als hier in spanje. Hier wordt over het algemeen niet zo erg ingegaan op de bevalling. Ik denk dat het er mee te maken heeft dat vrijwel iedereen hier pijnloos bevalt. Er wordt hier wat sneller ingegrepen (keizersnedes) en aan pijnstilling gedaan.
Tja ik heb 2 geplande keizersnede gehad en 1 natuurlijke bevalling en ik ben nooit blij geweest met me keizersnede. Wel dankbaar dat het kan. Heb er geen last van gehad qua pijn maar de natuurlijke bevalling is me zo goed bevallen, heb gewoon veel gemist bij beide keizersnede. Is voor iedereen persoonlijk natuurlijk
ik heb de eerste ook een keizersnee gehad, na 20 uren ploeteren en pijn lijden en minimale ontsluiting hebben ze haar eruit gehaald. Had er ook nooit uit gekunt, 4720gr en sterrenkijkertje en dat had nooit gepast. bij de 2e voor geplande keizersnee gekozen en doordat ik helemaal fit erin ging is me dat heel goed "bevallen" ik ben voor 5% nieuwschierig naar een natuurlijke bevalling maar ik krijg gewoon grote kinderen en doordat ik bij de eerste het in ieder geval geprobeerd heb kan ik ook wel accepteren dat het niet lukte en voelt het niet als falen o.i.d. Wel besef ik me goed dat ik niet in de tijd had moeten leven dat er nog geen keizersnee bestond dan was ik in het kraambed overleden.
Ik ben in 2008 bevallen dmv keizersnede.. Op dat moment vond ik het super na een bevalling van 34 uur en 2 cm ontsluiting.. In 2010 weer zwanger en zou weer een keizersnede krijgen maar een week.voor de datum was mijn 2e dochter er in een vliegensvlugge bevalling van 2 uurtjes.. dus toch geen keizersnede.. maaaaaaaaaar nu, 5 jaar later heb ik vreselijk veel last van verklevingen, afschuwelijk.. morgen afspraak bij de gyn om te kijken hoe/wat.. meer ervaringen????
Ik ben ook onder algehele narcose gegaan bij mijn keizersnede. Ik zie dat niet als falen. Toen ze zeiden dat ik een keizersnede onder algehele narcose zou krijgen was het eerste wat ik dacht: 'mooi dan hoef ik die ellende niet mee te maken'. Wat ik moeilijker vind is dat ik zo ziek was dat ik mijn dochter pas voor het eerste gezien heb toen ze al 22 uur oud was.
Ik!! Altijd geroepen tijdens zwangerschap dat ik hoopte dat het een keizersnede zou worden. Helaas.... Vaginale bevalling en het was een hel met oprecht een ontplofte egel van onderen en een ruggenprik die niet aansloeg. Ik vind er ook echt niks moois aan, wanneer ik zwanger mag worden van de 2e, hoop ik oprecht wederom op een keizersnede.