Mijn vriendin is vorige jaar overleden en laat 4 jonge kinderen en haar man achter. Binnenkort is haar zoontje jarig, de eerste keer na haar overlijden. Ik stuur altijd een kaartje, ze wonen te ver weg om langs te gaan, maar ik weet niet zo goed wat ik erop moet zetten. uiteraard feliciteer ik hem, maar zeg ik dan ook iets als ‘ik weet zeker dat mama daar waar ze is ook de slingers heeft opgehangen vandaag’ , iets anders? Of houd ik het bij alleen de felicitatie? Ik lees graag jullie ideeen.
Ik weet niet goed wat je moet zeggen, maar ik zou wel zijn moeder benoemen zelf. Ook al is dat moeilijk. Mijn man verloor zijn moeder toen hij jong was, en er is daarna eigenlijk nooit meer over gesproken, alsof het nooit is gebeurd en alsof ze nooit heeft bestaan. Dat is voor hem nu - ruim 40 jaar later! - nog steeds extreem moeilijk. Dus ik zou haar herinneringen juist in leven proberen te houden, door misschien iets te benoemen dat ze altijd deed op verjaardagen, dat is verdrietig maar tegelijkertijd hou je haar liefde voor haar kinderen zo in hun leven.
Toen de kinderen van mijn overleden vriendin jarig waren heb ik extra aandacht aan het cadeau besteedt. Iets gekocht wat leuk was voor de kinderen, maar wat ook iets was wat naar mijn gevoel mijn taak was richting de kinderen. Een soort van in de geest van haar. Verder met de kinderen daar niet over gehad. Het was echt hun dag.
Mijn man is overleden, onze kindjes vinden het altijd wel fijn als hun papa even kort genoemd wordt op een kaartje. Het idee dat papa niet vergeten wordt, en dat ze eraan denken dat hun op deze dag papa extra missen ervaren ze als fijn!
Niet wegklikken. Wat vreselijk. Weet niet hoe lang of kort het geleden is, maar wilde wel iets zeggen. Namelijk: sterkte ❤️❤️❤️
Bedankt allemaal voor jullie reacties. Ik ben er wel uit dat ik haar wel wil noemen in de kaart. Ik denk dat het altijd fijn is als een overleden geliefde genoemd wordt. Nu nog even bedenken wat. Misschien moet ik daar ook niet moeilijk en te lang over denken. Ik ga er morgen even voor zitten. bedankt allemaal!
Mijn man is nu een jaar overleden, mijn kinderen zijn wel pubers (jongens) en die vinden het een beetje ongemakkelijk. Ze krijgen nog wel elk jaar een kaartje van papa…dat vonden ze vorig jaar heel fijn. Zijn handschrift..
Onze kinderen vinden het nooit zo prettig als op een voor hun feestelijke dag, extra de nadruk op gelegd wordt dat papa er niet meer is. Alsof ze niet ook gewoon blij morgen zijn, ze zijn tenslotte jarig (hun eigen woorden) Maar een vorkje met de tekst papa, die wordt bij elk gebakje tevoorschijn gehaald zodat hij er toch bij is. Het is denk ik erg afhankelijk van het kind zelf hoe ze het fijn vinden.
Ik denk dat het heel persoonlijk is wat iemand fijn vind. Ik zou het dus bespreken met de vader van het kindje. Die kan het vast het beste aangeven of een speciale tekst op een kaartje wel of niet de juiste snaar raakt.
dat vind ik wel een hele goede. Mijn zoontje kan als het om zijn overleden broertjes gaat (die hij nooit heeft gekend) echt van slag raken, waardoor zijn dag een negatieve/ verdrietige sfeer krijgt. Ik zou het overleggen.
Ik zou het overleggen met de vader. Het kan ook steunend zijn maar ook anders vallen en dan brengt de goedbedoelde tekst juist verdriet op de verjaardag.
Ik zou het zeker overleggen met de papa. Ik weet ook niet hoe jong het kindje is. Maar echt jonge kinderen zijn natuurlijk enorm in 'het moment'. En als hij dan net heel erg in de 'ik ben jarig modus zit', dan overvalt zo'n tekst (uiteraard prachtig en heel lief bedoeld) hem misschien wel erg. Het is denk ik vooral ook aan de papa en aan de mensen nabij op die dag, om ruimte te geven aan de gevoelens van gemis aan mama, op het moment dat die gevoelens ook opkomen.