Mijn man ligt nu een week in het ziekenhuis ivm hersenvliesontsteking,en in die tijd ben ik dus alleen met mijn zoon van 2 jaar Gelukkig zijn we niet echt ALLEEN,en hubbie zal dit overleven maar jullie snappen mij wel Mijn zoon zit nu echt in de peuterpuberteit en nu merk ik voor het eerst in 2 jaar dat ik nu snap hoe zwaar het is om alleenstaand te zijn Tja het is waarschijnlijk maar voor 2 weken,maar het besef sloeg er hard in Ben zo blij met mijn gezinnetje en nu zooooooooooooo bewust hoe het allemaal kan veranderen.. Daarom deze RESPECT voor alle alleenstaande moeders!!!
Bedankt voor je resepct ik denk dat het bij ons gewoon is alleen te zijn hier weet ik niet beter en ja af en toe is het pittig alleenstaande moeder, maar voor mij is het al heel gewoon Sterkte met je Man! Ik hoopd at hij snel op knapt en weer thuis komt
Ook ik waardeer het respect Maar als je nou ook nog eens een leuke kerel voor me weet te regelen dan zou dat helemaal mooi zijn! nee hoor, ik weet inmiddels niet beter Beterschap voor je man!
Wat lief van je TS dat je ze een heeele leuke en lieve compliment geeft, sterkte en beterschap voor je man! Ik heb dan wel een vriend, maar wonen niet officieel samen en hij is er dus niet altijd en werkt ook erg veel dus meerendeels leunt t op mij en idd t is erg zwaar hoor alleen, ik heb er dan zelfs 2 en beide leuke leeftijden NOT hahaha. Maaar voor diegenen die ook geen vriend hebben echt echttt alleenstaand zijn: ook mijn respect krijgen jullie!!! Mijn tante is ook alleenstaande mama van 3 jongens en ik zie bij haar hoe zwaar, moeilijk en emotioneel t kan zijn, maar ze doet t perfect. You go girls, trots op de alleenstaande mama's ! (K)
hihihihihihi, ik heb een topic hier friend finder ( vrienden worden?) maybe een topic openen , leuke man gezocht en komen er mensen met sugesties uit hun omgeving? nee hoor meid, ging ff met je mee in je grap xxx
haha we kunnen het proberen, alleen heb ik het idee dat er niet veel mannen actief zijn op zwangerschapspagina hahaha
nee nee dat bedoel ik ook niet! Ik bedoel dat de ladys op zp vast weten wie er zoekende is in hun omgeving of vrijgezel en dan proberen te matchen met alleenstaande mamas van hier
Vlak nadat onze dochter 1 jaar was geworden, ging mijn man in het buitenland werken (in januari 2010). Elk half jaar kwam hij voor ongeveer 10 dagen thuis (met zijn vakantie, zeg maar). Uiteindelijk in juli 2011 kwam hij definitief thuis. Dus anderhalf jaar voedde ik ons dochtertje alleen op. Nou, het was niet altijd even makkelijk Maar ik snap heel goed wat annetske en jessy77 zeggen: je weet dat het zo en niet anders is en je went er aan... Ik heb ook een enorme respect voor meiden, die hun kinderen alleen groot brengen. Jullie zijn de beste! Echt waar ps Trouwens, ken best veel gezinnen, waar mannen thuis zijn, maar doen dan helemaal niks om hun vrouwen te helpen met kinderen/huishouden etc. En met niks bedoel ik echt niks. Nou, dan is het nog moeilijker, denk ik... Je weet dat het best anders zou kunnen zijn maar...
Bedankt voor je respect en ook ik sta wel open voor een lieve man , dus wie heeft er een lieverd in de aanbieding? whaha
ooh ja dit lijkt mij nog moeilijker, je staat er alleen voor en je hebt ook nog eens de ergernis er bij van je man/vriend die niks doet. Ik ken ze ook wel... Dan kan je het beter zo hebben zoals ik het heb, alleen alles doen maar geen ergernissen erbij Maar moet wel zeggen dat mijn ex wel de handen uit de mouwen stak en altijd mee hielp met de huishouding en onze zoon toen ik nog bij hem was, gelukkig was hij niet zo.
Beterschap voor je man en bedankt voor het respect :d Ik ben nog niet helemaal alleenstaand maar binnenkort wel. We zijn al uit elkaar maar hij moet nog een huisje vinden. Ik heb dan een zoon van 2,5 en een dochter van nog geen jaar. Ach het zijn fantastische kinderen dus dat komt zeker goed.
Ik meen het ook daadwerkelijk! Begin er nu ook aan te wennen en mijn eigen draai te geven aan de dag zodat het werkt voor hem en mijzelf Toch nog iets positiefs aan deze rot situatie En deze ervaring heeft me geholpen om me met beide benen op de grond te zetten,ivm de close call... Bijna mijn man verloren bijna zijn papa,ik weet dat ik sterk zou kunnen zijn als het zover was gekomen dat geeft me zelfvertrouwen Ga nu meer genieten van mijn mannetjes je weet nooit wanneer het leven je een extreme tegenslag gaat geven... Geniet van het leven,je bent er maar even...
Ik ben bijna een jaar alleen geweest, we hebben het weer even geprobeerd paar maanden, liep weer even mis.. en nu zijn we weer zo goed als samen... Maar ik vind het alleen of samen weinig verschil, terwijl de vader écht wel veel doet! Maar je stelt je gewoon anders in. Je WEET dat niemand anders het zal doen, dus doe je het zelf. Ik vond het alleenstaande moeder-zijn heel erg meevallen (ook voor en na de bevalling was ik alleen) en ik mis het nu ik weer beetje in relatie zit juist af en toe! Dus respect.. ach.. heb gewoon respect voor alle mama's die alles voor hun kindjes over hebben, zichzelf op de 2e (of 3e,4e, 5e) plek zetten en niet eens anders dan dat willen.. mét of zónder partner. Want het zegt nog niets over hoe je het als moeder doet Maar beterschap met je man! Voor mijn gevoel is dat heftiger dan een relatie die stuk loopt. Dus respect voor jou hoor!