Beste verloskundige, Ik ben 10 maanden geleden bevallen van ons 2e kindje. Dit is niet helemaal positief verlopen. Een natuurlijke bevalling zie ik daarom niet meer zitten. Toch willen mijn man en ik graag een 3e kindje. Is het mogelijk om op verzoek een keizersnede te krijgen? Ik leg hieronder uit waarom mijn bevalling niet zo positief is verlopen: Ons kindje bleek 10 pond te zijn. Dit was van te voren niet voorzien. De verwachting was wel dat het een flinke baby zou zijn (de 1e was 3800 gram), maar 10 pond.... De ontsluiting verliep voorspoedig. In 5 uur had ik volledige ontsluiting. Ik had wel vanaf 7 cm al persdrang, erg zwaar maar qua tijd heeft dit niet zo lang geduurd. Vervolgens werd het hoofdje geboren en bleek onze zoon niet verder te kunnen. De verloskundige heeft toen zijn sleutelbeentje gebroken en mijn benen plat op de tafel gedrukt. Hierdoor is mijn bekken gekanteld, waardoor de ruimte groter is geworden. Dit ging heel erg snel, de kraamverpleegkundige uit het ziekenhuis (zeer ervaren) had dit nog nooit meegemaakt. Hierdoor is onze zoon toch ter wereld gekomen. Dit klinkt nog redelijk positief. Het gevolg is minder. Mijn zoon heeft heel veel last gehad van de breuk en is tot 4 maanden onder behandeling geweest bij een chiropractor. Ikzelf heb weken niet goed kunnen lopen en de 1e 4 weken onze zoon niet zelf kunnen verzorgen. Van een roze wolk was zeker geen sprake. Wat er nog bij komt is dat toen onze zoon geboren was, het personeel van het ziekenhuis even een kijkje kwam nemen. De dienstdoende gyneacoloog zei toen: Mevrouw, als u nog een kinderwens hebt, hou er dan maar rekening mee dat de volgende nog groter wordt. Omdat ik van mening ben dat mijn zoon en ik onnodig veel risico hebben gelopen, durf ik een natuurlijke bevalling niet meer aan. Ik ben mij bewust van de risico's en gevolgen van een keizersnede. Ik heb hierover met een aantal mensen gesproken die zelf een keizersnede hebben ondergaan. Ik hoor graag van u welke mogelijkheden er zijn, zodat we definitief met een gerust gevoel kunnen gaan voor een 3e kindje. Met vriendelijke groet, Mireille
hoi Mireille, wat een naar verhaal! Ik wil graag ingaan op een paar aspecten. Ten eerste: vantevoren het gewicht van een kind schatten is heel moeilijk, zowel met de hand als met de echo, we proberen het wel maar zitten er soms wel goed naast! Omdat je bevalling vlot verliep en ook het hoofdje spontaan werd geboren is er geen reden geweest om tijdens je bevalling in te grijpen. Omdat het na het hoofdje stagneerde is hier sprake geweest van een schouderdystocie. Dit komt best vaak voor. Het betekent dat 1 van de schoudertjes van de baby achter het schaambotje blijft hangen. Dit gebeurt vaak bij grote baby's maar soms ook bij een baby van 3500 gram! De verloskundige die jouw bevalling heeft begeleid heeft heel kundig gehandeld, ik zou precies hetzelfde gedaan hebben. Dit is ook de methode om een schouderdystocie op te lossen. Je zorgt dat de benen van de vrouw zo draaien dat er zoveel mogelijk ruimte is in het bekken voor de baby, vervolgens probeer je de baby eruit te krijgen. Soms moet je daarvoor het sleutelbeentje breken. Dat het heel snel ging is eigenlijk alleen maar goed, er is niet veel tijd te verliezen, als de baby met het hoofdje is geboren wil je het liefst binnen een minuut de rest van de baby eruit hebben, anders is er kans op overlijden van de baby. Tot zover is er dus goed gehandeld, gewoon volgens de boekjes. Ik besef me dat dat rauw op je dak kan komen, dit zijn niet de leukste bevallingsverhalen, maar voor ons komt het best vaak voor! Het is wel heel vervelend en ontzettend veel pech hebben dat jouw kind er zo'n last van heeft gehad. Meestal geneest een sleutelbeentje binnen een week en heeft een kind er niet of nauwelijks last van. Ik begrijp dat wat jouw kindje heeft doorgemaakt je angst vergroot, en dat is ook terecht! Ook heb je zelf veel pech gehad, de meeste vrouwen hebben niet of nauwelijks last na zo'n procedure. Het is inderdaad zo dat je kans hebt dat de volgende baby even groot of nog groter zal zijn. Laat je hierdoor niet bang maken, want jouw volgende zwangerschap wordt heel goed begeleid. Wat heel belangrijk is in een volgende zwangerschap is dat de termijn heel nauwkeurig berekend wordt. Dus je hebt zeker een termijnecho nodig, liefst rond de 10-12 weken. Verder moeten jouw bloedsuikers gecontroleerd worden, in het begin (bij 8-12 weken) en nog eens bij 24 weken, en eventueel vaker indien nodig. Ook lijkt een groei-echo op zijn plaats, misschien wel 2. Bespreek je angst met de verloskundige en dring anders aan op een consult bij de gynaecoloog , zo rond de 32 weken. Als een arts meekijkt, zeker met zo'n groei-echo, dan kan er goed beleid bepaald worden. Wat bijna nooit gedaan wordt is vantevoren afspreken dat je een keziersnede krijgt, maar ik denk dat de kans groot is dat je er inderdaad 1 zult krijgen. Er zal waarschijnlijk niet gewacht worden tot jij spontaan bevalt als jij langer doorloopt dan 40 weken. Dan wordt het toch inleiden of keizersnede, om ervoor te zorgen dat de baby niet te groot wordt. Maar soms zie je dat de volgende baby helemaal niet zo groot wordt, en dan kun je beter gewoon bevallen, wat dat kun jij prima (heb je bewezen) en dat is voor jou en de baby in de meeste gevallen het beste! Dus wees niet bang om zwanger te worden! Als je het prettig vindt kun je je verloskundige bellen en nu al een afspraak maken om alles door te spreken. Als jou dat meer rust geeft wil ze dat misschien wel doen. Nog een vraag, heb je jongens of meiden? Mirjam
Hoi Mirjam, Bedankt voor je snelle reactie. Het lijkt wel alsof het iedere dag meer mijn gedachten beheerst. Het doet me goed dat jij aangeeft hetzelfde te doen als mijn verloskundige. Ik hoef dus niet te twijfelen aan haar deskundigheid. Ik denk dat we er dan toch voor moeten gaan en dat ik mijn angst zo snel mogelijk bespreekbaar maak mijn verloskundige en als dat niet goed verloopt, dan zal ik vragen om een consult bij de gynaecoloog. Een antwoord op je vraag. Onze oudste is een meisje van 3 en de jongste een jongen van 10 maanden. Groetjes Mireille
hoi Mireille, je ziet vaak dat jongens wat groter zijn, vandaar dat ik het vroeg. Ik hoop dat je je over je angst kunt heen zetten. Zou jammer zijn als dat in de weg staat. Als je meer vragen hebt of je wilt je hart luchten, mail me gerust! Mirjam
Hoi Mirjam, Dank je wel. Voor nu heb ik een goed antwoord op mijn vraag. Als ik later toch nog nieuwe vragen krijg, dan mail ik je graag. Groetjes Mireille