Ik wil even jullie meningen lezen. Op dit moment raak ik er niet zo aan uit want het word wat veel, misschien hebben jullie een ander inzich op de zaken. Wij zijn sinds september 2012 gestopt met de pil met een enorm grote kinderwens (ik al meerdere jaren). Ik ben steeds regelmatig geweest is mijn cyclussen sindsdien en mijn eisprong is weer op hang gekomen (nu zeker al 2 maand). Nu is het deze maand ook niet raak en moet ik een cyste op mijn rechtereierstok (4cm doorsnede) laten weghalen op 15/02. Waardoor ik deze maand 'uit de running' ben. Ik ben al 4 jaar thuis door fibro (chronische pijn) en nu ben ik opgeroepen voor een groot medisch onderzoek en ik word waarschijnlijk van de ziektekas geschrapt (door die domme besparingen). Maar ik zou wel mogelijks aan het werk kunnen bij mijn beste vriendin. Enkel in de periode dat ik nog geen werk heb zullen we erg krap bij kas zitten. Mijn vriend heeft wel vast fulltime werk. Mijn standpunt: in maart gewoon verder proberen voor een kindje want zo snel gaat het allemaal (meestal) niet en dan is er nog steeds 9 maand zwangerschap. En we kunnen op onze familie's rekenen indien we toch nog krap komen te zitten. Mijn vriend's standpunt: in maart onze kinderwens op pauze zetten tot we meer zekerheid hebben. Wat denken jullie want ik zie het effe niet.
Poeh dat zijn altijd lastige zaken. Volg je je hart of je verstand? Er is altijd wel een reden waardoor het niet 'zou kunnen'. Zelf is mijn kinderwens altijd groter geweest dan wat dan ook. Hoewel ik het zelf ook zo'n 5 á 6 jaar aan de kant heb moeten schuiven. Vandaar het leeftijdsverschil van 10 jaar hier. Wat is je leeftijd? Als je heel jong bent kun je makkelijker je wens even opzij zetten. Maar goed, ik zou er gewoon voor gaan. Maar ja, je moet echt zelf de keuze maken, samen met je vriend natuurlijk. Succes!
Ik ben bijna 24j en mijn vriend 27j. Mijn kinderwens is er ook al jaren maar sinds ik mijn vriend ken enorm groot. Ook al ben ik nog niet 'oud' het is heel erg moeilijk om mijn gedacht er bij te krijgen die wens on hold te moeten zetten.
ik snap het van beide kanten wel... ik snap dat jouw wens enorm groot is, maar ik snap ook zeker dat je vriend graag zekerheid wil hebben (financieel). Dat had mijn vriend ook. wij hebben wel alle twee een vaste, fulltime baan. maar hij wou dat er even flink gespaard werd, voordat we zouden beginnen. en dat snap ik ook wel... en daarbij komt dat je nog maar 24 bent, dus je zou best nog even kunnen wachten... maar goed, gevoelens zijn ook lastig...
Tja dit soort dingen is altijd lastig. En vaste baan moet je ook niet idealiseren. Mijn partner had ook een vaste baan...tot het bedrijf failliet ging. Zelf heb ik aldoor tijdelijke contracten maar de afgelopen 10 jaar 2x1 maand zonder werk gezeten, valt ook wel weer mee. Dus het is meer een beetje proberen in te schatten wat de kansen zijn. En doen waar jij je goed bij voelt. Je wilt ook geen stress hebben ivm de financiën, maar er is ook altijd wel weer iets waarom je je wens zou moeten uitstellen. Je hebt waarschijnlijk geen bal aan mijn reactie, maar het zal toch echt jullie eigen beslissing moeten zijn, waar beiden achter staan.
Er zullen altijd onzekerheden zijn.... niemand weet hoe de toekomst eruit ziet. Ik zou zeggen.... volg je hart. Waar een wil is, is een weg.