2 dgn voor ei zwanger raken en vrijen op commando..

ik ben vorige keer zwanger geworden van 1 klusje 6 dagen voor eisprong ... werd wel missed abortion maar heeft niets te maken met het aantal keer klussen

dus het kan zeker, al denk ik wel dat kans op zw groter is al je meerdere keren per week klust, maar liefst wel zo spontaan mogelijk ... mijn man is ook niet zo fan van klussen op commando

succes met het wachtbankje

 

@jeddepet: fijn dat jouw man zo enthousiast was, maar ik kan me best voorstellen dat andere mannen er ook aan moeten wennen - zelfs al stemmen ze ermee in. En ik kan me ook voorstellen dat die van mij gewoon blokkeerde doordat met name onze eerste miskraam traumatisch was (er kwam een heel kind uit), inclusief een ziekenhuis dat fout op fout stapelde. Als ik zei: 'het moet nu', dan zag hij beelden voor zich hoe ik naar de OK werd gereden of hoe we samen huilend in auto zaten omdat we te horen hadden gekregen dat ons kindje niet levensvatbaar was. Dus ik vond het niet heel vreemd dat hij niet zo enthousiast was.

Enfin, ik zou TO ook aan willen raden die vruchtbare dagen lekker in het midden te laten. En trek gewoon alles uit de kast om het leuk te maken. Bij ons helpt het echt als we gewoon de tijd hebben en het niet met een vluggertje hoeft. En het helpt als ik hem laat merken dat ik hem op dat moment ook echt wil, zodat hij niet de indruk heeft dat ik hem enkel benader omdat het een vruchtbaar moment is. Zo heb ik 'm een keer besprongen waarbij hij na afloop zei: 'Maar je bent toch helemaal niet vruchtbaar nu?'. Daarop zei ik: 'Maakt dat uit dan?' Dat deed hem ook heel veel goed.

 

Dat is ook heel fijn en ik mag daar ook mee in mijn handjes knijpen. Ook ik heb voor mijn laatste zwangerschap een miskraam gehad waarna ik ook nog eens vreselijk ziek ben geworden en er n flinke nasleep op zowel lichamelijk als geestelijk niveau aan over hield. En ook voor ons was daarna de onbevangenheid en het zorgeloze er echt wel eventjes vanaf. Hier hebben we samen ook verdriet van gehad en zijn ons wezenloos geschrokken en oei...wat was t spannend om t twee maanden later toch weer te proberen, dan sta je er opeens heel anders in maar het was iets wat we beiden wilden en waar we samen door heen gingen en samen voor gingen. Het is spannend als je samen besluit als je er voor gaat, voor de man maar ook voor de vrouw. En met jouw geschiedenis begrijp ik je reactie heel goed en die van je man ook. Niet iedereen kan er onbevangen en zorgeloos in gaan, misschien had ik dat ook wat meer moeten nuanceren, was niet rot bedoeld in ieder geval. Vreselijk dat jullie dat is overkomen! In het geval van to kan ik niet op maken dat zij ooit iets dergelijks mee heeft gemaakt en daar was mijn reactie dan ook op gebaseerd. Heel begrijpelijk dat je man blokkeert na wat jullie samen mee hebben moeten maken. Knuffel voor jou!

 

Ben ook niet boos of gekwetst hoor Het is meer dat ik wel snap dat mannen er niet altijd net zo enthousiast van worden als vrouwen. En dat zij ook onzekerheid voelen, misschien soms twijfel, etc. Misschien dat de man van TO nog aan het idee moet wennen. Die van mij is er eigenlijk nu pas na een jaar echt klaar voor, denk ik. We hadden bij eerste mk de 'mazzel' dat het in een keer raak was. Maar daarna kreeg ik 'm niet zo snel zo enthousiast meer hoor, denk dat hij er ook heel erg van is geschrokken.

Toch ben ik soms ook wel dankbaar dat we dit meemaken. Het is een jaar geweest van veel praten en nog dingen voor jezelf doen. Man naar festival met vrienden, ik stedentripje met vriendinnen, samen zigzaggend van de vele glazen wijn van een wijnarrangement een sterrenrestaurant uit rollen... En ik ben ook blij dat hij er na een jaar zelf mee komt dat hij nu echt echt echt kinderen wil en er serieus voor wil gaan

Hoop wel dat de toekomst meer geluk brengt op gebied van kinderen, dat wel

 

Hier exact hetzelfde dus ik heb nooit gezegd wanneer het zeer wenselijk was en dat werkte!