Wbt. het belonen: ben je juist niet bang dat je kind later niets meer voor je wil doen zonder dat daar een beloning tegenover staat? Ik zie dit gedrag ook heel sterk bij mijn schoonfamilie (want ook zo opgevoed) en het irriteert me mateloos. Alleen wat voor elkaar doen als er iets tegenover staat. Dat zal dan later bij je dochter op school, op haar werk ook zo gaan.. Een kind van drie overziet een week lang speelgoed weghalen echt niet, je denkt soms dat ze je begrijpen als je zegt: over een uur gaan we weg. En 30 sec. later: gaan we al? Verder: prima als dit jullie manier is, ik zie deze 'methode' vaak genoeg, dus het is wel ingeburgerd Ik wilde alleen wel meegeven dat het echt anders kan. En dat dit echt niet de enige methode is.
Jij hebt moeite met het gedrag van je dochter sinds de komst van de jongste, maar bekijk het eens van haar kant. Ze heeft er ineens een broertje bij, moet aandacht delen die ze 3 jaar onverdeeld heeft gehad en ze zit in de peuterpuberteit. Ze moet wennen aan de nieuwe situatie en haar eigen plek weer vinden en ze zit in een fase waarin ze bezig is te leren wie ze zelf is, hoe de wereld werkt en zelfstandig te worden. Dat is behoorlijk heftig voor jullie meisje. Ik lees toch veel tegenstrijdigheden in je berichten in de omgang met je dochter en ik vind dat je in bepaalde situatie veel keuze laat bij je dochter, maar geeft ze niet het antwoord dat jij wil horen of het gedrag dat jij wilt zien. Dan worden er meteen consequenties uitgevoerd. Terwijl dat precies het antwoord is dat je kan verwachten van een peuter in de peuterpuberteit. Zo tolereer je thuis geen brutaliteit, maar bij je schoonouders wel. Bij ons is het ook zo dat bij opa en oma hun regels gelden en wat ze doen als wij er niet bij zijn is aan hun. Daar kan ik niet zoveel van zeggen, vind ik. Maar als ik en/of mijn man erbij zijn, zijn er een aantal van onze regels die blijven gelden. Eén daarvan is geen brutale mond. Zou mijn zoon die daar wel hebben dan zeg ik daar wat van en stopt dat niet, dan gaat hij even naar de gang. Jammer dan wat opa of oma ervan vindt. Ik kan dat thuis best met hem bespreken en vragen of hij ermee wil stoppen, maar hij is nog te jong om zijn eigen gedrag bij opa en oma zelf te kunnen evalueren en bij bijstellen. Als je vraagt of je dochter haar jas aan komt doen. Laat je haar ruimte om nee te zeggen. Zegt ze nee, dan schrik jr (?) en roep je boos dat ze nu moet komen en thuis meteen naar bed gaat. Terwijl je weet dat je dat antwoord kan verwachten. Laat haar dan niet de ruimte om nee te zeggen. Als je dan toch zo consequent bent, kondig dan op tijd aan dat je bijna naar huis gaat en herhaal dit een paar keer. Net als je bij het opruimen voor het eten doet. Dan zeg je dat jullie naar huis gaan en kun je 1x vragen "kom je je jas aandoen?", dan zeg je 1x "kom nu je jas aandoen" en bij de 3e keer zeg je het weer en vertel je de consequentie als ze het niet doet. Of je zegt de 3e keer dat ze kan kiezen óf jij doet haar haar jas aan en gaat ze thuis meteen naar bed óf ze komt zelf haar jas aandoen en mag thuis haar toetje opeten. Dan laat je haar de keuze die ze wel kan behappen. Ik denk dat het voor je dochter beter kan werken als jullie haar bij anderen thuis dezelfde duidelijkheid geven in wat je wel en niet accepteert. Net zoals je thuis doet. Je zou kunnen afwegen en met je man afspreken welke regels jullie belangrijk vinden die doorgaan als je ergens anders bent. Je kan dit met je dochter ook afspreken, maar niet verwachten dat ze dit zelf toe kan passen als jullie ergens anders zijn. Je kan met opa en oma bespreken welke regels er blijven gelden als je bij hen bent en waar niet aan getornd wordt. Dan heeft iedereen duidelijkheid en kun je soepeler zijn met andere dingetjes/regels die daar anders gaan dan thuis. Als dat niet de regels zijn die opa en oma willen hanteren. Dan kunnen ze het anders doen als jullie er niet bij zijn. Ik hoop dat je er wat mee kan.
Hier komen we daar niet eens aan joh. Ik vraag dan 2 keer of ze dr jas aan komt doen, zo nee.. dan loop ik naar dr toe en pak dr beet en doe dr zelf die jas aan en meestal pakt ze hem dan meteen zelf al en trekt hem dan alsnog zelf aan omdat ze dan weet dat ik het niet leuk vind dat ik haar die jas aan moet doen en dat is al voldoende. Ik vind zulke kleine zaken het niet eens ´waard´ om met sancties aan te komen zetten van ´want anders moet je thuis direct in bed´, vooral op deze leeftijd niet.
Geef je hier in wel gelijk. T.s meis ik denk dat je het wel goed bedoeld zeker. Nu met de tweede is er een hoop veranderd voor haar voor jou voor allemaal. En ik blijf er bij ik vind je te strikt in sommige dingen. Aan geven dat je weg gaat idd op tijd doen. We gaan zo weg. Ze zat nu met patat voor de tv 1.5 uur later nog. Dan moet er toch een belletje gaan rinkelen daar voor al. Zo te merken is ze haar patat helemaal vergeten. En had ze haar toetje al eerder aan geboden moeten krijgen. Nu in een snelle sprong weg nou geloof me er zijn weinig kinderen die dan geen commetaar geven. Dat met oma van oma raap op. Wie weet was ze eigenlijk aan het donder met oma en de meeste kinderen kunnen wel een potje breken bij opa.s en oma.s net zo als zij. Ik zou er een spelletje van gemaakt hebbben. kom we rapen het samen op en we zeggen het anders. Van oma wil je me helpen. Maar eigenlijk vind ik dat zelfs nog te veel gevraagd voor een drie jarige. Ik zeg tegen mijn zoon van elf wil je je sokken opruimen nou wedden dat hij dat dan niet doet. Haha. Ik zeg je MOET je sokken nu opruimen dat komt beter aan haha. maar ja hij is dan ook elf en jou dochter is pas 3 en daar zit het verschil in.
Ik sluit me er helemaal bij aan, goed verwoord! Ik hoop ook dat je met deze tips iets kunt. Streng zijn is zeker niet verkeerd, maar blijf je wel afvragen wat ze kan overzien en wat ze ook aan kan qua inschatten van de gevolgen van haar acties. En ja, de komst van een baby heeft enorm veel inpact op je dochter! Geef haar de ruimte en de tijd (binnen bepaalde grenzen) om hier aan te wennen en opnieuw haar plekje te vinden in jullie gezin! Succes!
Mijn zoon is 2,5jr en de ene keer pakt hij zelf zijn jas en de andere keer niet. Zeker niet als hij eigenlijk nog wil blijven. Dan doe ik het hetzelfde als jij. Als we naar huis gaan vlak voor bedtijd. Gaat hij toch al naar bed. Dan heeft die consequentie toch al geen boodschap lijkt mij. En het moet wel in verhouding staan vind ik.
Bij deze vraag sluit ik me aan. Structuren bieden joúw houvast. Gebruik deze structuren dan niet als excuus om je dochter op te voeden. Dit staat namelijk los van je dochter. Ik heb een tijdje slecht in mijn vel gezeten. Toen viel ik ook terug in controle en structuur. Vreselijk! Want als ik de controle kwijt was kookte ik van binnen. Als mijn dochtertje niet deed wat ik zei, was ik woest. Dit had niets met het gedrag van mijn dochtertje te maken. Maar alles met mij! Kijk alsjeblieft in de spiegel en hopelijk leer je hoe je ontspannen kan opvoeden. Echt, ik word verdrietig als ik je verhaal lees. Want macht en controle heeft niets met structuur en consequent zijn te maken!
Nog een toevoeging. Als ik het verhaal over je eigen jeugd lees dan begrijp ik je aanpak beter. Je gebruikt dezelfde structuur die voor jou als klein kind houvast en veiligheid bood. Echter, je dochtertje groeit op in een liefdevol gezin mét een aanwezige vader, moeder en broertje. Dat is een hele andere situatie. Probeer eens een andere aanpak niet het uiterste van strengheid, maar maak gebruik van grapjes, kietelen in de opvoeding. Ik heb het soms ook geleerd; juist als mijn dochter erg boos is even een gekke grap maken of knuffelen. Dat geeft zoveel ontspanning en het maakt dat het niet zo zwaar wordt. Sterkte ermee!
Happyness, ik heb alleen je eerste bericht gelezen. Ik vind de manier waarop jullie het doen heel goed. Ik vind ook dat oma jouw gedrag boycot en dat is echt slecht voor de opvoeding van je kind! Op die manier leert ze namelijk dat ze zich alleen hoeft te gedragen, als papa en mama erbij zijn. Grote kans dat ze zich dan op school ook gaat misdragen. Het is erg respectloos van oma om TOCH door te gaan. Ze ondermijnt daarmee jouw gezag en jouw kinderen merken dat. Oma heeft geen respect voor jou. Dit kan er ook voor gaan zorgen dat jouw kinderen jou op een gegeven moment ook niet meer serieus gaan nemen. Persoonlijk zou ik me dit ook heel erg aantrekken. Ik heb dus verder in dit topic niks gelezen, maar mijn advies zou zijn om een keer met oma te gaan praten als de kinderen er niet bij zijn. Probeer haar uit te leggen dat je hebt best goed vindt dat sommige dingen wel mogen bij opa en oma, maar dat het nu echt veel te ver gaat. Probeer haar rustig uit te leggen waarom jullie hebben gekozen voor deze manier van opvoeden en waarom je niet wil dat het langer zo doorgaat zoals het nu gaat bij hun. Leg ook vooral uit wat de gevolgen zijn als zij steeds jouw gezag ondermijnt! Ik vind ook wel dat je daar consequenties aan mag hangen. Als jij denkt dat het niet goed is voor je kinderen om bij opa en oma te zijn, op de manier waarop het nu gaat, dan ga je gewoon minder vaak. Ik ben geen voorstander van helemaal wegblijven, maar ze zullen het best gaan voelen als je een stuk minder vaak komt. Hopelijk komt het niet zover en ziet oma in waar ze mee bezig is....