Mijn zoon van 26 maanden eet 's avonds maar slecht. Soms eet ie spontaan een hele lepel vol sperziebonen en zo duwt ie alles weg. Het valt me op dat hij bij mij slechter eet dan bij zijn vader, waarschijnlijk omdat hij weet dat hij mij ermee heeft.. wat klopt. Ik vind het vreselijk! Ik straf hem niet met niet of slecht eten, alleen accepteer ik niet dat hij ermee gooit of smeert. Wij eten aan tafel. Heel soms eet hij zijn broodje aan de salontafel. Brood eten gaat ook minder goed, behalve als er zoet op zit. Ik weet het, het is een fase die lang kan duren maar ik word er zo onderhand niet goed van Moet ik hem met zijn handen laten eten? Moet ik het smeren accepteren? Moet ik hem zijn toetje weigeren? Ik wil jullie strategie wel eens horen. Moet erbij zeggen dat mijn man nou niet direct behulpzaam is in deze.. En juist met hem alleen eet hij wel hoor graag jullie tips.
Mijn dochter mag gerust met haar handen eten, zelfs nu op 2,5 jaar. Ze eet 's middags ook beter warm dan 's avonds, dat is mijn tip. Toen ze 's avonds haar boterhammen slecht begon te eten, hebben we een kleine tafel en stoel in de keuken gezet - wij eten aan het kookeiland. Sindsdien mag ze telkens gewoon kiezen waar ze eet, zolang het dus maar in de keuken is. Werkt heel goed.
Ze mogen hier gewoon met de handen eten, op die leeftijd. Bestek is dan toch vaak best nog lastig en als je het wel neerlegt, gaan ze jou echt vanzelf kopieren daarin Toetje weglaten zou ik niet doen, gewoon geven. We eten hier sowieso geen toetjes vanwege KMA, maar ze krijgen nog wel wat te drinken na het eten, en dat krijgen ze ongeacht hoe ze gegeten hebben, (bij de oudste inmiddels wel alleen als ze normaal gegeten heeft, maar die is 6,5 ). Smeren met eten interpreteer ik als geen honger/verveling, en dus gaat het eten dan weg. Geen gedoe of verwijten, maar eten is gewoon niet om mee te smeren Laat het los. Ze gaan steeds minder hard groeien en hebben dus echt veel minder energie-inname nodig. Een gezond kind hongert zichzelf niet uit en pakt echt wat het nodig heeft. Vertrouw op je kind dus
Ik zou het toch echt compleet negeren. Wat hier soms helpt als hij niet wil eten is zeggen dat dat goed is maar dat zijn bordje wel blijft staan tot iedereen klaar is. Dan neemt hij vaak nog een paar happen omdat het niet meer moet Smeren mag hier niet, met eten gooien ook niet. Heeft hij na de babytijd ook niet meer gedaan. Maar als hij dat zou doen zou ik ook zeggen dat dat niet mag, je hoeft niet te eten maar je mag ook niet smeren en gooien. Laat het bordje maar gewoon staan tot we klaar zijn met eten Met de handjes eten zou ik niet erg vinden
Hier is het enige dat ik gebruik dat hij een hapje vlees krijgt na een hap groente. Nou is hij niet altijd van het vlees, dus dan niet. Maar we eten gewoon iets vaker dingen die hij wel lekker vindt, zoals broccoli, bonen etc. Ook is hij dol op aardappeltjes en wil hij daar meer van. Dat krijgt hij dan pas nadat hij X hoeveelheid van zijn groenten heeft gegeten. Toetje krijgt hij altijd (mits we die nemen). Met de handen eten is hier nog steeds leuk en hij doet maar. Knoeien en smeren mag niet. Deed wel eens boontjes in een pastaatje (zo'n kokertje). Vond hij ook erg leuk. Verder echt geen aandacht aan besteden, maar lekker babbelen over de dag en het eten links laten liggen. En vooral niet teveel opscheppen.
Wat shakes zegt kan ook kloppen. Eet de papa misschien op een ander tijdstip met je zoontje? Hier eet hij om 17u zijn groentjes super, om 18.30u niet maar dan wil hij wel nog een boterhammetje
Vroeg eten doen we hier ook ja. Uiterlijk 6 uur. Man is pas om half 8 thuis, dus die eet alleen. Dat lukt hem wel.
Mijn zoontje eet ook slecht, vooral het avondeten. Gisterenavond heeft hij geen hap gegeten. Ik geef er echt helemaal geen aandacht aan. Krijgt niks vervangends maar krijgt wel altijd een toetje. Hij moet wel blijven zitten tot ik (ik eet eigenlijk altijd met hem omdat vriend pas laat thuis is) klaar ben.
Handen eten is prima.. Is mooi gereedschap op die leeftijd Alleen als het lukt dan liever met de vork/lepel natuurlijk.. Toetje eten we hier niet elke dag. Maar als het er is, dan krijgt hij ook wel. Alleen dan haal ik meestal alleen de yoghurt erbij. En niet de lekkerste.. smeren hoort er wel een beetje bij. Ze moeten wel leren netjes te eten, maar als je om alles bij het eten gaat mopperen, dan wordt het zo'n vervelende gebeurtenis. Dus zolang het rond zijn eigen bord blijft, dan laat ik het wel gaan. Poetsen moet ik toch wel, die paar spetters extra overleef ik wel.. Hier gaat het ook op en af. Laatste keer bleek het door nieuwe kiezen te komen. soms gewoon omdat hij eigenwijs is. Ik kan me er niet druk om maken. Hij eet wel als hij honger heeft. En als het echt 0,0 eet, dan staat zijn bordje in de koelkast voor het geval hij na een uurtje om een koekje komt schooien
Onze dochter eet al slecht sinds ze 11 maanden is. Ze hoeft van mij niet te eten, maar ze moet wel erbij aan tafel zitten. Ze mag met haar handen eten, maar niet met het eten ouwehoeren of het eten op de grond gooien. Het is een heeeeeeeele lange fase maar steeds vaker gaat ze dingen proberen en eet ze met smaak. Als ze goed eet of iets nieuws wil proeven dan geven wij haar een complimentje
Toetje eten doen we alleen bij oma, maar soms heb ik wel yoghurt in huis oid, dan mag ze dat ook ongeacht hoe ze heeft gegeten. Eten met handen mag ook, gooien of smeren niet. Dochter is inmiddels 3 en nu zeggen we wel eens je krijgt pas aardappelen wanneer je 10 boontjes op hebt. Eigenlijk gaat het altijd goed, maak er geen strijd van, want je merkt dat je kindje dat ook door heeft.
Opzich doe ik dus niets heel erg anders/fout.. pfieuw.. gelukkig Hij vindt sommige dingen erg lekker, maar eet ze dan evengoed niet. Ook met fruit. Zo is ie er waus van, en zo kijkt ie ernaar of het vergif is. Gewoon testen lijkt het. Hij heeft eerder een periode gehad, toen is het een maand of die prima gegaan en nu wederom erg lastig. ook met zijn toetje doet hij soms moeilijk. Die geef ik altijd, ongeacht hoe er is gegeten. Ik blijf het -proberen- te negeren.. en hopen dat hij snel peuter af is haha.. Boontje in een penne pasta vind ik wel een goeie trouwens! Die vindt hij altijd erg interessant. Droge aardappels eet hij trouwens wel. Waar je zin in hebt
Avondeten gaat hier sinds dat zoontje 18 maanden is erg wisselend, van 0 happen tot 2x opscheppen. Omdat man vaak laat thuis is eten zoontje en ik meestal met z'n tweetjes en als ie dan niet eet heb ik er wat meer moeite mee dan wanneer we met z'n drieën eten moet ik bekennen maar kan het steeds beter naast me neer leggen. Het is eten wat de pot schaft en hij moet blijven zitten totdat wij klaar zijn. Zoontje wil juist heel graag met mes en vork eten maar als ie met z'n handen zou willen eten zou dat ook mogen, gooien en smeren zou ik niet toelaten. In principe krijgt ie altijd een toetje maar man heeft 'm het toetje een keer ontzegt maar dat deed 'm niks. Eet ie al een paar dagen slecht dan eten we een keer extra groentesoep of spinazie, eet ie 9 van de 10 keer goed van...en overdag als tussendoortje bijvoorbeeld een bakje tomaatjes en komkommer voor het gezonde effect. De kunst is toch om het los te laten
Hier helpt het goed om zelf te laten kiezen wat hij wil eten. Eerst aardappels(gebakken of gekookt)/pasta of rijst, dan de groente en dan kip, vlees of vis. Dan eet hij bijna altijd wel goed want hij heeft het gekozen. Werkt goed. Vaak tijdens het koken komt hij al groente bietsen (tomaat, paprika, komkommer, worteltjes of zoiets).
Avondeten is al ruim een jaar drama hier. Wij hebben één regel; niet eten prima, maar dan krijg je ook niets meer. Gelukkig kiest hij vaak wel eieren voor zijn geld en eet dan toch nog redelijk wat op. Zijn bordje hoeft niet leeg, maar minimaal 5-6 happen moet hij wel op eten. De laatste dagen zit hij rustig een drie kwartier aan tafel en heeft dan nog geen hap gegeten. Uit eindelijk geven we wel aan dat hij nog 15 minuten krijgt om die paar happen te eten. Zoniet? Dan beland het eten in de GFT en krijgt hij niets meer.
Lastig altijd dit soort dingen. Maar negeren is wel wat anders dan echt loslaten. Ze voelen het vaak feilloos aan. Hier heeft ons zoontje ergens net voorbij een jaar amper tot geen hap gegeten totdat hij ongeveer 3 was. Daarnaast al hij wel goed brood en fruit. Na die leeftijd ging hij zo nu en dan heel langzaam weer al eten. Wij hebben wel altijd een toetje gegeven, met de handen eten hebben we lange tijd toegestaan omdat dat bij het ontwikkelen en bij eten ontdekken hoort. Nu mogen ze dat beide eigenlijk niet meer. Soms mogen sperziebonen met de handen gegeten worden. Patatjes en pannenkoeken en pizza mogen met de handen. Nu weten beide kinderen dat als ze niet eten of niet proberen, dat er geen toetje is. En als ze pas willen gaan eten als wij al klaar zijn, dan hebben ze ook pech. Meestal eten ze dan wel. Helpen doen we vaak, omdat ze dat fijn vinden. Nou dan laten we dat gewoon los. Komt ooit wel weer. Hier zijn ze nu 4,5 en bijna 3. In jullie geval zou ik kijken of je het echt los kan laten, probeer multivitamine van bijvoorbeeld optimax bij te geven en misschien twee keer per dag fruit als hij dat wel wil. En dan kun je altijd nog met belonen beginnen: toetje als je gegeten of geprobeerd hebt. Succes..!
Mijn oudste eet sinds hij 16 maanden is nauwelijks avondeten. Hij is nu bijna 6. We hebben als enige regel dat hij niet mag gaan huilen aan tafel (ja, zo erg was het, hij ging huilen als hij het eten zag, terwijl we nooit verplicht hebben tot eten), en hij moet inmiddels 1 hapje proeven. Als hij niet wil eten, maar wel honger heeft, mag hij een boterham met hartig beleg en moet hij de korstjes opeten. Hij houdt heel erg van brood en ik wilde niet dat hij beloond werd voor niet eten, maar hij hoeft natuurlijk geen honger te hebben. Inmiddels gaat het super. Hij eet soms zonder problemen zijn bord leeg, hij kan ook goed toegeven als hij het uiteindelijk toch lekker blijkt te vinden. En als het toch niets is, maakt hij geheel zelfstandig zijn boterham klaar.
Loslaten, loslaten... Mijn oudste was een slechte (avond)eter. Tot hij 2 jaar was, weigerde hij alles behalve potjes. Een tijdje heb ik gedacht, groente uit potje beter dan helemaal geen groente, maar toen hij 2 jaar was, was bij mij de maat vol. Of hij eet met pot mee, of hij eet niet. Zijn keuze? Niets eten dus ... Hij mocht van mij wel een toetje, ook al at hij niets. Hij zat aan tafel, zag ons (met smaak eten) en we maakten het gewoon gezellig. Na een klein jaartje ging hij langzaam wat eten. Vlees, aardappelen, macaroni. Ik heb hem een tijdje het tempo laten bepalen. Naarmate hij beter ging eten, ben ik langzaam de druk gaan opvoeren. Toetje moest hij gaan verdienen. Maar toen was hij dus wel al 4 jaar. Inmiddels eet hij met smaak bijna alles... (vanaf jaar of 6?)
hier net zo.. wil je niet eten? gooi maar weg maar dan straks niet komen piepen dat je nog hnger hebt of wat dan ook. die strijd hebben wij ook nog steeds.. dl is ondertussen 8.. als we gaan eten krijgt ze een kwartier om haar bordje leeg te eten anders kan het regelmatig wel erg lang duren voor ze eindelijk haar bord leeg heeft. wil ze echt niet of is de tijd om dan gaat het bordje de prullenbak in..
Wij bepalen wat ze eten, ze bepalen zelf hoeveel ze ervan eten. Zijn beide dol op groente Dus krijgen ze eventueel nog meer van als ze dat snel op hebben. Ik geloof dat wij wel een kilo boontjes koken en dat gaat schoon op Daarentegen eten ze weinig vlees of aardappelen... Prima toch? Helemaal loslaten en het vooral gezellig houden aan tafel. Gesprekken niet over eten, maar over wat ze gedaan hebben en pas als jezelf gegeten hebt, kijken wat hij heeft gedaan met zijn eten Dat helpt wellicht met loslaten... Wij hebben dus nooit strijd... En dat werkt hier perfect en raad ik iedereen aan. Voor iedereen het prettigst. Wijzelf en anderen ook genieten ervan om met onze kinderen aan tafel te zitten, omdat ze zo lekker kunnen eten. Oudste "zingt" vaak als zehet echt lekker vindt... Ze mogen ook met handjes eten ( anders gaat t voor de kleinste ook niet snel genoeg ).