Hoi, Mijn dochtertje is in september 2 jaar geworden en loopt nog steeds niet. Ik begin nu soms wel moedeloos te worden en kan soms wel janken erom .. we lopen al sinds vorig jaar december bij een kinderfysio, dit omdat ze ook laat was met optrekken e.d. Ze constateerden daar dat ze overgevoelige voetzooltjes heeft en dat ze daarom die druk op haar voetjes niet fijn vindt. Na veel oefenen e.d. gaat dat nu allemaal goed, ze loopt ook overal langs en steekt over (zolang ze maar vasthoudt aan iets), maar los lopen durft ze gewoon nog niet! Er is medisch niets aan de hand meer (ze heeft als baby ook heupecho gehad, maar dat was allemaal prima) en het blijkt nu kwestie van zelfvertouwen te zijn. Op haar verjaardag heeft ze een paar meter losgelopen, maar toen de volle kamer ging juichen omdat ze aan kwam lopen, is ze volgens mij geschrokken, want sindsdien doet ze het dus niet meer! Aan de hand wilt ze ook niet altijd. Ze loopt nl. al vanaf een maand of 14 op haar knietjes, wat als gevolg heeft dat ze haar broekjes per dag verslijt en er een mega-laag eelt op haar knietjes is ontstaan Zelf heeft ze er geen last van, ze komt er zo ook natuurlijk. Maar voor mij wordt het tillen wel een belasting en ik vind het voor haar zo vervelend, haar wereldje zo zoveel leuker zijn als ze kon lopen Een heel verhaal, maar ik was eens benieuwd of er hier ook kindjes zijn/waren die zo laat liepen?
Ik heb niet dezelfde ervaring, maar kan ze niet op een andere manier hulp krijgen zodat ze zichzelf meer vertrouwd? Of dat jullie daar hulp in krijgen? Want aan je verhaal te lezen kan ze het wel. En begrijp me niet verkeerd he, het is geen aanval alleen goed bedoeld.
Bedankt voor je reactie! Ik zie het zeker niet als aanval hoor! Alle eventuele tips zijn ook welkom. Heb dit ook al overlegd met de kinderfysio, maar dit is helaas iets wat ze zelf in haar eigen koppie moet overwinnen. We deden eerst heel veel oefenen en stimuleren en dat werkte averechts. Toen weigerde ze alles wat met lopen/stappen te maken heeft. Toen we dit compleet negeerden, ging ze het zelf weer doen. Nu merken we dat als ze iets doet qua stapjes, en ze wordt geprezen, ze dit nu wel heel belangrijk vindt, dan glundert ze helemaal. Dus dat doen we dan maar. Ik zou ook niet echt verder weten wie ons daar als prof mee zou kunnen helpen?
Ik heb er geen ervaring mee.. maar wat nou als je haar iets geeft om loslopen te stimuleren? Hier hebben we zo'n houten eend met flappoten aan een stokje.. geeft nul steun maar het beestje flippert wel voor haar uit... Of misschien met kindertjes van haar leeftijd?
Mijn neefje hopte heel lang op z'n knieen rond, bracht hem ook overal, dus waarom lopen? Maar met buitenspelen bleek dat toch niet zo fijn voor 'm; natte knieen in het gras, minder snel dan de rondlopende kindjes, pijnlijk op tegels... beetje gemeen misschien om 'm daar te laten hoppen, maar na een paar keer was hij er wel klaar mee en ging hij lopen.
@Andrea85: nou, dat is hier ook het euvel, daar maalt ze totaal niet om!! We hebben een oprit met gravel en daar stuitert ze ook zo overheen. Gras/tegels/grind, maakt dus niet uit! Het enige wat ze niet fijn vindt is zand, maar dan blijft ze net zo lang gillen totdat er iemand komt, of dan sjeest ze er op dr knietjes toch overheen @gekko: das misschien nog wel een idee? Alhoewel ze babywalkers/loopautootjes e.d. ook nix aan vindt. Vwb andere kindertjes, mijn andere dochter is 4.5 plus ze zit ook op het KDV, dus ja? Al is ze nu wel over naar de peutergroep en het daar nu ook veel meer doet en gestimuleerd wordt, dus heb wel het idee dat het ietsje helpt.
ala Derek Ogilvie: misschien voelt zij de druk wel te erg vanuit jullie, er staat zoveel druk op haar om te lopen dat ze er extra bang voor wordt, want het is dus iets heel groots anders zou er niet zo veel aandacht voor zijn. kun je proberen om het los te laten? in je hoofd? even diep adem halen en zuchten, ooit gaat ze lopen, echt, maar er een trauma aan houden wilt niemand. wanneer de druk weg valt (en ook niet overdreven gaan staan stuiteren als ze wel een paar stappen doet) dan durft ze het misschien weer te proberen. laat het lopen weer aan haar over zeg maar. snap je? ook niet als aanval bedoelt, maar een idee! wat voor ondergrond hebben jullie eigenlijk? stukje vloerbedekking loopt misschien lekkerder dan een houten vloer? met of zonder schoenen?
Is de huisarts hier al van op de hoogte? Misschien kun je bespreken of een verwijzing naar de kinderarts zinvol is. Om zeker te zijn dat er niet een andere oorzaak is van het late lopen. Ook al is een kind erg onzeker dan is met 25 maanden niet lopen best laat toch? Uiteindelijk komt het vast goed en denk je later, was toch wel makkelijk toen ze nog niet liep. Mijn dochter liep met 13 mnd, erg vermoeiemd...
@Marieken, tnx voor je reactie!! En vwb Derek Ogilvie, ik zag ook pas daar een aflevering waar een kindje niet wou praten en die ook teveel druk voelde. Dat had mijn dochtertje ook heel lang, toen zijn we er mee gestopt en ging ze ineens weer vooruit en liep ze dus op dr verjaardag los! Maar sindsdien staat het weer stil. We schenken er nog steeds geen aandacht aan en stimuleren het wel als ze het wilt proberen (of complimenteren haar), maar we zetten er geen druk meer achter. In mijn hoofd is die knop nu ook wel om dat ze gewoon heel laat is en misschien wel pas 2.5 jaar is als ze het gaat doen, maar toch. Soms komt dat moedeloze gevoel weer boven, zucht ... Vwb ondervloer: we hebben beneden houten vloer met een kleed en boven vloerbedekking, dus van alles wat. Ook proberen we met schoenen aan of uit, maar ze loopt het liefst op blote voeten, haha! Volgens de kinderfysio wel de beste manier om het te leren trouwens
@maanvrouwtje, de HA is hiervan wel op de hoogte (krijgt info vanuit de kinderfysio). De kinderfysio zegt dat een verwijzing geen zin heeft, gezien het niets medisch (meer) is. Ze zegt dat als ik naar de KA ga, daar weer wordt doorverwezen naar een kinderfysio/revalidatie-arts en dan komen we toch weer bij hetzelfde uit. Maar omdat het nu best lang duurt, twijfel ik toch af en toe of ik het niet moet doen? Al weet ik eigenlijk ook wel dat ik geduld moet hebben, pfff. Lastig!!!
Poeh, lijkt me behoorlijk lastig maar toch heel fijn dat ze in elk geval wel kan lopen. Daar ligt het dus niet aan. Kan ze al (goed) praten? Weet niet of je op haar niveau kunt vragen of ze los wil lopen en zonee, wrm niet. Maar misschien werkt dat juist averechts. Ik denk (typ) nu even hardop. Als ze kan praten kun je ook met beloningen werken, dat als ze een klein stukje loopt ze iets moois krijgt. Maar nogmaals, misschien legt dat de druk er teveel op. Bij ons een totaal andere situatie, wel kunnen maar niet durven poepen, en daar heeft de belofte van iets lekkers hem over de angst geholpen.
Is ze misschien bang om te vallen? Onze dochter kon voor m'n gevoel ook al lopen, maar ze deed het gewoon niet (was wel een stukje jonger dan jullie dochter hoor). Tot we een keer in zo'n ballenbak/speelgeval waren, de hele vloer is daar bedekt met van die matten. Onze dochter klom naar boven, stond op en liep . Geen stapjes, maar enkele meters. Wij hebben zelf tegels op de vloer thuis, dat vond ze blijkbaar heel eng, want thuis liep ze niet meer. We zijn gezellig een aantal x terug geweest en toen voelde ze zich zo zeker dat ze thuis ook durfde te lopen.
Vanaf moment dat m'n dochter voor het eerst los stond en a/d hand liep, tot ze d'r eerste losse stap zette, zat dik een half jaar. Hebben in die tijd van alles geprobeerd, veel geoefend, etc. Maar wel met 'mate', want wat je niet wil/moet doen is pushen & forceren. Maar wel stimuleren & helpen. Pas toen ze er zelf 'klaar' voor was, niet meer onzeker, etc, begon ze te lopen.
Hoi! Hier ook geen ervaring mee. Mijn dochter is niet vroeg gaan lopen, maar ook niet echt laat. Met 1,5 liep ze helemaal los. Je zegt dat er uitgesloten is dat er niets medisch is omdat ze een heupecho heeft gehad, dit had mijn dochter ook, maar omdat mijn dochter veel viel in het begin en ik twijfelde of het wel goed zat, ben ik toch nog een keer naar het ziekenhuis gegaan voor een foto. Ze kunnen op deze leeftijd namelijk weer meer zien dan toen ze drie maanden waren. De enige tip die ik je dus kan en wil geven dat als je twijfelt, ik toch zou vragen of je voor de zekerheid nog een heupfoto kan laten maken. Dan is het helemaal uitgeloten en geeft dat je iig rust. Ik hoop dat je meisje het snel door heeft!
Geen ervaring zelf mee, maar een collega vertelde dat zij haar niet durvende dochtertje zo ver kreeg om los te lopen, door een paar meter van haar vandaan een snoepje te leggen en haar te zeggen dat ze het maar moest komen halen (alleen dan liever verwoord). Dochtertje was wel iets jonger, en het is vast niet de meest pedagogisch correcte manier, maar als je dochter het wel kan maar niet durft, zou zoiets wel het laatste zetje kunnen zijn..
Hier liep ie 'pas' met 18 maanden maar kon met 15 maanden wel al met z'n loopkar lopen maar dan moesten wij 'm er wel voorzetten, verder liep ie niet langs een tafel ofzo en met 17 maanden liep ie ineens met een kussentje in z'n handen naar me toe om vervolgens weer een paar weken op z'n knieën te gaan 'lopen'. Met 18 maanden stond hij ineens op en liep een half uur lang lachend rondjes door de kamer en toen had ie de smaak te pakken. Wat ik hiermee eigenlijk wil zeggen is dat hij gewacht heeft tot ie écht kon lopen en dat er tussen die eerste stapjes los ook weer een paar weken zat, misschien toch nog even geduld hebben Edit: stimuleren/oefenen met blokjes of een papiertje was hier niet succesvol, werkte eerder averechts denk ik...
Wat lastig voor jullie! Mijn dochter was ook niet vlot. Na haar 1e verjaardag ging ze kruipen en zitten. Met 1,5 liep ze los. Dat lang op de knieën lopen en oversteken herken ik wel. Mijn dochter deed dit zeker een maand of 4 a 5. Ik dacht ook echt, ze gaat nooit lopen...Het lijkt of je dochter dit ook heeft, het laatste beetje zeg maar, de laatste stap tot echt lopen. Ik denk dat ze het heus een keer doet, maar als je er een vervelend gevoel over hebt, zou ik de mening van een andere fysiotherapeut vragen. Hoe is haar ontwikkeling verder? Praat ze al wat? Zindelijkheid?
Hier lopen uiteindelijk met 27 maanden. t zelfde beeld als jouw dochtertje. Vreemde ogen konden toch meer dwingen in ons geval. de kinderfysio heeft onze zoon aangespoord. Maar helaas was het wel zo dat toen hij ging lopen dat het wel duidelijk werd dat er lichamelijk iets mankeerde en dat het mede (naast het zelfvertrouwen) daarom ook zo lang geduurd heeft.
Bedankt voor alle reacties! Vwb het lokken met een snoepje e.d., dat werkt hier dus helaas niet (of averechts ...). Ze is nogal wijs voor de leeftijd (loopt ze voor, tsja, tis het een of het ander he) en ze trapt daar dus mooi niet in. Als we zoiets proberen, dan zakt ze gewoon terug op dr knietjes en gaat er zo heen, haha! @cindyjessie, vwb de ontwikkeling, dat gaat verder goed. Qua verstand is ze dus verder als normaal, haar fijne motoriek loopt ze ook ver voor (van een 3jarige zelfs!). Praten begint nu ook, was ze ook wat minder vlot mee. Alleen de grove motoriek loopt dus achter. @Jatobe, oh ja? Bij jouw zoontje duurde het dus ook zo lang? Mag ik vragen wat het uiteindelijk toch bleek te zijn? En idd, vreemde ogen dwingen meer af, bij het KDV, opa/oma of andere family, loopt ze veel meer aan de hand e.d.