Morgen is het 2 jaar geleden dat onze lieve kleine Michiel* ter wereld kwam. (http://www.zwangerschapspagina.nl/vlindertjes-17-t-m-24-weken/168548-mannetje-michiel.html ) En wat heb ik het moeilijk. Vorig jaar op 2 oktober is zijn broertje namelijk geboren en was er weinig ruimte voor verdriet omdat we midden in de kraamweek zaten. Nu komt het dit jaar extra heftig aan omdat ik deze dagen aan het herbeleven ben van wat er 2 jaar geleden allemaal gebeurde. Morgen laten we een helium ballon van Winnie the Pooh op. Samen met mijn 2 zoons. Vorig jaar lieten we een wensballon op. Ik wil dit blijven herhalen, elk jaar. Voor mijn kids, dat ze hun broertje nooit zullen vergeten. Lieve Michiel* mama houdt zielsveel van je. En ik mis je nog elke dag!! Kus mama
Lieve rodelief, ik herinner het me nog als de dag van gisteren dat je bij ons groepje van januari 2010-mama's het trieste nieuws meldde van de geboorte en het overlijden van Michiel* Veel sterkte en wat een mooie traditie van het oplaten van de ballon.
Mooie traditie! En sterkte morgen... het valt niet mee. De wond gaat dicht maar het litteken blijft, zei mijn moeder altijd over dit soort dingen. So true.
Sterkte vandaag, las net je hele verhaal, zo herkenbaar, twee jaar geleden "alweer", waar blijft de tijd, ik begrijp dat het nog zo dichtbij voelt.. Groetjes
Dank jullie wel meiden. Ik heb destijds heel veel aan alle reacties en medeleven van iedereen hier op het forum gehad. Zo ontzettend hartverwarmend!! Ik heb vanochtend heerlijk gehuild. Ik hoef het liedje van Blof zo mooi maar op te zetten en de tranen beginnen te vloeien. Vanavond laten we de ballon op!