Ik houd mijn hart vast. Onze zoon is net 2 als de tweeling verwachg wordt. Gelukkig is het nu iig een heel makkelijk ventje
Eva was gisteren van kwart voor 7 tot 12 wakker, dat is net de tijd dat Kim ook wakker is. Ik kon weinig met Kim doen, omdat Eva steeds huilde. En dan vindt ik het heel zwaar. Kim leek eerst niet jaloers, maar nu wel. Gaat met dingen gooien, bal langs eva haar hoofd, blokken,enz. Moet haar heel vaak straffen op een dag. Dat maakt het vooral pittig vind ik. Blij te lezen dat ik niet de enige ben die het zo ervaart. En het zal idd wel beter worden.
Ik vind het nog steeds zwaar ( 2 j 8 maanden, en 10 maanden) De meiden zijn totaal anders en Jasmijn kan al ontzettend veel waardoor ik constant moet opletten. Daarentegen spelen ze steeds meer samen, wat soms leuk/goed gaat maar ook weleens niet (omduwen, haren trekken, gillen enz. ) Ik ben altijd heel blij als Julia naar het kdv gaat
Kun je op zo'n moment Eva niet in een draagdoek dragen? Dan heb je toch je handen vrij? Ik laat S op zulke momenten ook wel eventjes huilen hoor, dan lees ik eerst het boekje uit oid. Dit zeg ik ook duidelijk tegen M/T: nu moet S even wachten. Wat betreft het straffen: is er geen manier om haar juist positief te benaderen en dat te benadrukken. Anders loop je het risico dat je in een negatieve spiraal beland. Hier trouwens twee hele makkelijke kinderen (M en T, S moet nog blijken ). Dus dat maakt het ook makkelijk. Ik zie in mijn omgeving dat het ook anders kan en dan is het wel heel zwaar. Wij proberen ook echt alleentijd in te plannen. Verder geef ik niet zoveel om een blinkend huis, dat zal ook wel schelen
Hier een dochter van 22 maand en een zoontje van 3 maand. Ik vind het niet zwaar maar ook de jongste slaapt al door van 20 uur tot 8 uur.
@Eylem, ben sinds gisteren op dieet gegaan (koemelk, soja en ei). Oudste heeft ook allergieen dus kans is aanwezig dat dat het is.
Ons kinderen schelen 20 maanden. Soms vind ik het ook vreselijk zwaar. De jongste was een hele slecht slaper de eerste maanden. Nu zij. We wat ouder maar is het nogsteeds pittig. Speelgoed afpakken enzo. Je bent de hele dag in de weer. Ik geniet er wel ontzettend van maar dat doet iedere moeder.
Wij hebben 20 maanden leeftijdsverschil tussen dochter en zoon. Dochter doet het heel goed met de baby, accepteert hem volledig en is alleen jaloers als ik zn luier verschoon oid. Maar toch, ik vind het ook wel heftig hoor! Je hebt je handen vol aan de baby, ik ben zelf nog herstellende ( baby is morgen 2 weken oud ) en dochter is van 08-19.30 ongeveer wakker zonder middagdutje. Bergen energie heeft dat kind, maar ik niet! Hier overleef ik het echt door de draagdoek. En door op sommige momenten streng te zijn voor mezelf; de vaatwasser MOET direct na het eten aan, de wasmachine moet elke dag even draaien en het speelgoed doe ik voor ik naar bed ga hoe dan ook even aan de kant, anders ben ik bang dat ik binnen een week vastloop in huis.
Johhhhhhh je jongste is net een maand! Natuurlijk is het zwaar. Je bent herstellende, hebt gebroken nachten, je zit thuis, iedereen moet wennen aan de nieuwe situatie, de baby heeft nog geen ritme.... Geloof me (die van mij schelen precies 24 maanden), het wordt beter! Maar ik ben het wel met Salapio eens. Je moet het jezelf en je oudste niet moeilijker maken dan nodig. Ik heb onze oudste zoon wel echt gematst hoor, de eerste tijd. Voor hem was het ook verwarrend en wennen en logisch dat ie dan wat stouter was dan normaal. Die van mij at de eerste 2 maanden ook slechter en sliep minder goed (lekkere timing haha). Je wilt voorkomen dat Kim de komst van Eva associeert met straf en een boze mama. Succes! en over een maandje ziet de wereld er alweer anders uit.