2 jaar verschil tussen 1e kindje en 2e?

Dat vind ik altijd zo'n goeie bij een eerste, wanneer ben je er klaar voor? Als je eraan toe bent. Hoe weet je dat?
Vriendinnen vragen het ook wel.
Ik zeg altijd: Je bent er nooit klaar voor, het is het mooiste wat er is, maar je kan je niet voorbereiden wat er met je leven en met jezelf gebeurt als je een kind krijgt.
Bij een tweede ben je natuurlijk wel al enigszins voorbereidt, maar ja.. alle kinderen weer zijn anders.
Ach, soms moet je gewoon in het diepe springen en dan maar kijken of je blijft drijven.

Sorry voor deze hersenspinsel.

 

ik wil er ook graag 2, 2,5 jaar tussen hebben. Lijkt me handig met de box, kinderwagen enz) en dat Emma dan wat ouder si. Maar goed mocht het wel eerder zijn dan lukt dat heus ook wel.

kunnen jullieanders een comprommie sluiten? ertussen in gaan zitten ofzo?

 

Ik vond de keuze voor onze meid (de eerste dus) juist veel makkelijker. Wij wisten dat we een kindje wilden, dat het een toevoeging op ons leven zou zijn. Dus toen we op een stabiel punt in ons leven waren (huis, vaste baan, goeie relatie) zijn we ervoor gegaan.
Maar nu een 2e.. We hebben nu zo'n leuk en gezellig gezinnetje, wat zou een 2e nog toevoegen. Trekken we dan niet de balans uit onze situatie.. Hoe reageert onze meid op een broertje/zusje, zou ze het ons kwalijk nemen als we juist wel/niet voor een broertje/zusje gaan..
Pfff.. Sorry voor mijn hersenspinsel (en een beetje offtopic..)..

 

Hier ook redelijk vlot begonnen voor een tweede, en waarschijnlijk zit er zo'n 20 mnd tussen de 2 als deze geboren wordt (ik ga hoogstwaarschijnlijk weer te vroeg bevallen, dus hou een slag om de arm vwb de uitgerekende datum ) Mijn vriendin heeft ze ook snel op elkaar gekregen en rept nog steeds over 'tropenjaren', ze zijn nu 5 en 3,5. Maar ivm mijn leeftijd wilden we snel doorgaan, en we zijn redelijk makkelijk, dat helpt denk ik ook. Daarmee bedoel ik dat we wel regels hebben en regelmaat hebben voor ons meisje, maar heel ontspannen ermee omgaan. Ze was prematuur en heeft schisis, maar we staan echt niet voor elke poep en scheet op de stoep bij 1 van de specialisten die haar behandelen. Ik maak me gewoon niet zo snel zorgen en vraag me niet zo snel af of alles wel goed gaat met haar, of vergelijk haar eigenlijk nooit met anderen. Als ze moeilijker was, of wij moeilijker waren, hadden we het niet zo snel gedaan, los van mijn leeftijd.

En TS, jullie moeten het er samen mee eens zijn. Als een van de twee het niet ziet zitten zou ik het niet doen, domweg omdat het waarschijnlijk hardstikke pittig wordt.

 

Hier een verschil vajn 2 jaar en 2 maanden. De 2e zwangerschap was een zware zwangerschap. Ik heb 9 maanden lang gespuugd, en de laatste 11 weken had ik volledige bedrust ivm een groeiachterstand van Mika. Dat vond ik wel pittig. Maar ik vind dit leeftijdsverschil wel ideaal eigenlijk. Ruben snapt alles wat ik tegen hem zeg, weet ook dat hij even moet wachten als ik met Mika bezig ben, dat soort dingen. En ja soms is het zwaar. Als Mika een dwarse dag heeft of een sprong oid, en Ruben flink aan het peuterpuberen is.
Ruben had al zijn kiezen net voordat ik zwanger werd. Gelukkig maar, maar elke keer als er een kies doorkwam was hij 's nachts uren wakker.

 

Het heeft allebei voor en nadelen denk ik...je moet er gewoon beiden achter staan als je het vroeg wil. Als jij twijfelt, dan wacht nog gewoon tot je het wel zeker weet.

Bij ons kriebelde het toen onze zoon 10 maand was. Nog gewacht tot hij 11 maand was...en het was meteen raak. Niet zo snel verwacht eigenlijk. Dus hier zit er 20 maand tussen onze 2 jongens.

2de zwangerschap was niet zo zorgenloos als de eerste, maar was niet zwaarder omdat er al een kindje rondliep. Mijn oudste is superlief met zijn broer, maar durft af en toe wel eens iets te proberen . De jongste is supergemakkelijk en altijd vrolijk. Slaapt sinds een week ook zo'n 7 uur 's nachts. Stel dat de jongste een echte huilbaby zou zijn en niet wil slapen etc, dan heb je weer een ander verhaal natuurlijk.

Mijn oudste zit nu in een heel moeilijke peuterpuberteit fase en dat maakt het wel pittig!! Maar dat had het ook geweest als er geen broertje geweest was. 't Is wel zo dat je er door de gebroken nachten wat minder tegen kunt.

2 kindjes in de luiers...goh...dat vind ik eigenlijk geen probleem. Volgens mij is een luier soms juist makkelijker. En verschonen is toch in 123 gebeurd.

Het is idd wel minder handig met baby-uitzet. We hebben een duowagen aangeschaft voor als ik er alleen op uit wil met beide. GElukkig wou de oudste vrij makkelijk in zijn peuterbed slapen en moesten we geen 2de ledikant kopen. Ook hebben we straks dubbele kosten voor kinderopvang.

Maar zo ik ht nu kan zien, zullen die 2 wel goed met elkaar kunnen opschieten. Ze hebben nu al de grootste lol als grote broer zijn kleine broertje even helpt wippen in de wipper!! (terwijl mama er in paniek naar toe loopt dat het niet zo hard mag!! ) Maar de garantie dat ze goed met elkaar kunnen opschieten heb je nooit natuurlijk... Maar ik ben in ieder geval heel content met mijn 2 mannetjes!

We willen ev. nog een 3de...maar daarover heb ik meteen gezegd dat dat nog wel een jaar of 3 zal duren. Nu is het even druk genoeg .

 

ALS er al ooit een tweede komt hier dan pas als meisje 3.5 is op zijn vroegst. Ik vind het heel belangrijk dat zij redelijk zelfstandig is (in de zin van eten, zindelijk, aankleden ed) en dat de "moeilijkste" opvoed/leerfase voorbij is. Ik wil haar tot ze naar school gaat volle aandacht kunnen geven (op de dagen dat ze thuis is) Bovendien zou ik zelf ook niet zitten te wachten op twee hele kleine kindjes. Zou me persoonlijk te druk en te zwaar zijn naast mijn baan.
Maar ik denk dat dat voor iedereen verschilt, wel zie ik bij vriendinnen dat het hard werken is twee van die kleintjes

 

Wij hebben er ook bijna 2 jaar tussen.
Het is inderdaad druk, vooral een gedoe met boodschappen doen en wandelen. De oudste loopt al wel, maar bij je blijven dat doet ie nog niet.

Hij is absoluut niet jaloers omdat hij dat nog niet echt begrijpt, dat heb je soms met oudere kinderen wel.

Ik wilde er ook graag 2,5 jaar - 3 jaar tussen hebben, maar ik werdt dus eerder zwanger dan verwacht.

Achteraf toch blij dat er niet meer leeftijdsverschil tussen zit.
Yorin gaat in september straks naar de peuterschool, gelukkig is de kleine dan 4 maanden en hoef ik geen pasgeboren baby in de auto te slepen om half 9 smorgens als ik er langer leeftijdsverschil tussen had gehad.

 

Hier zit er 15.5 maand tussen de 1e en de 2e en ik moet zeggen dat het heel goed gaat. Tuurlijk heb je soms een dag dat je ze achter het behang wilt plakken bij wijze van spreken maar dat heb je ook wel als er meer leeftijdverschil tussen zit. Je wordt zelf ook makkelijker als het om de 2e gaat omdat je een beetje kent hoe het gaat en uit mijn en andere ervaringen hoor ik ook vaak dat de 2e zo in het "schema" mee rolt. Mijn ervaring is dus eigenlijk zeer goed...zo goed zelfs dat we nu net voor een derde gaan proberen

 

Je bent niet de enige hoor! Afgezien van de praktische redenen, al kunnen lopen,praten en misschien wel zindelijk, zijn wij net verhuisd.
We hebben eindelijk een eigen kamertje voor onze zoon, meer ruimte en een studeerkamer. Dat zou dan allemaal weer veranderen. Ons huis is nu wel groot genoeg voor 2 kids maar wij willen echt nog even wachten.
Het is voor mij nu ook niet haalbaar, te zwaar en te veel 2 kleine kindjes. Ook heeft mijn vriend op het moment geen baan (door de fijne crisis) en wil hij ook nog wachten.
Daarnaast willen wij gewoon nog even genieten van onze zoon!
Iedereen begint al te vragen of er al een 2e komt en mijn moeder blijft maar zeuren dat een broertje of zusje zo leuk is (omdat mijn zoontje gek is op zijn neefjes)...
Maar goed wij wachten hier dus nog even