hallo wij zitten misschien met een probleem en ik hoop dat meer mensen dit herkennen of advies hebben. ik heb een kleine jongen van 2 jaar en 2 maanden. vanaf een leeftijd van 9 maanden werd ie best wel smijterig met voorwerpen. toen dachten wij en medici dat het nog hoorde bij het jongen zijn en dus ruiger etc sinds een maand of 2 a 3 begon hij te slaan zowel zichzelf als vooral mij (soms ook papa of oma) maar sinds een maand is het echt een ander kind aan het worden.. gooit overal mee, gooit deuren (tjes) keihard dicht, met voorwerpen heel hard ergens tegenaan slaan, vaak slaat hij zichzelf of vooral mij dus, zegt soms ook stomme dit of dat (welk voorwerp dat ook mag zijn) een keer waarschuwde ik hem toen zei hij: stomme mij, wij beginnen ons nu best wel zorgen te maken over dit gedrag kortom - zichzelf slaan of vooral mij dus - smijten en gooien met voorwerpen/deuren - ergens tegenaan slaan met voorwerpen - met slapen regelmatig onrustig of laat pas gaan slapen of vroeg wakker - soms schreeuwerig - zichzelf slecht kunnen vermaken - lijkt vaak ook gevaar op te zoeken - regelmatig 'vechten' op aankleedkussen of met optillen hij heeft wel een medisch verleden van een lichamelijke geboorteafwijking maar dat is hersteld ook heeft hij meerdere keren in het ziekenhuis gelegen ivm virussen en dus vele doktoren bezocht. hierdoor was bij ons regelmaat af en toe moeilijk in stand te houden. door tijdelijk medicijn gebruik voor asmatische toestanden zoals ventolin leek het alsof hij zo'n energy drankje op had als baby in de buik was het een rustige baby. ik heb regelmatig de vk gebeld omdat ik hem een tijdje niet meer voelde. zijn lichamelijke ontwikkeling verloopt voor de rest goed. alleen aan de lage kant van de groei lijn door de medische toestanden en hij was ook een kleine baby (47 cm) hoe wij erop reageren. -wij houden zoveel mogelijk vast aan regelmaat - geprobeerd gedrag te negeren, leek niet te helpen - geprobeerd te 'straffen' klinkt zwaar maar gewoon even duidelijk laten weten dat het gedrag niet kan... bv eventjes op de gang zetten of stem verheffen ofzo - geprobeerd af te leiden met spelletjes en speelgoed. dat helpt even en dan begint het regelmatig weer - houd niet van veranderingen - sterke diciplines/standvastig bv als het zo moet moet het ook ECHT zo en hij heeft een obsessie voor bepaalde dingen lijkt met bv lampjes aan/uit en als hij bv een stofzuiger ziet kan hij dat maar moeilijk 'vergeten' en blijft terug gaan en daarom vragen ons leven.. pap werkt volledig, mams 30 uur per week. elke ochtend ben ik thuis met hem en in vakanties ben ik vaak voor de helft vrij. 3 middagen naar kdv en 2 middagen komt een oma. op het kinderdagverblijf vermaakt ie zich kostelijk maar kan ook aan de volwassenen blijven hangen. spelen met kinderen doet ie nog niet echt maar wel veel observeren en hij gaat ze niet uit de weg. veel in zijn eigen heb ik weleens het idee. hij wil vaak tv kijken omdat ie zichzelf niet echt goed kan vermaken denk ik terwijl hij genoeg speelgoed heeft. we proberen veel tv kijken te beperken. bij opa en oma is hij ook druk maar vertoont ie niet echt het gedrag van thuis en anders een stuk minder. maar ja die springen natuurlijk ook de heel dag om hem heen als hij komt logeren en wij hebben ook ons werk en huishouden. aan de kant van paps zit iemand met waarschijnlijk een 'geestelijke ziekte' voor de rest geen gekke dingen in de families. hebben jullie raad of herkennen jullie dit graag hoor ik van jullie veel dank fertility!
Ik kan heel kort reageren... de dingen die je noemt KUNNEN allemaal heel gewoon zijn voor een tweejarige maar als moeder moet je goed luisteren naar je eigen instincten. Het KAN namelijk ook afwijkend gedrag zijn. Echte psychische aandoenen zijn heel moeilijk vast te stellen op deze leeftijd JUIST vanwege de peuterpuberteit. Kaart het aan bij je HA (meestal is het CB hierin niet de beste weg) en blijf vooral je eigen gevoel volgen. Voor jou informatie: mijn 2 jarige - slaat (en benoemt dat ook) - gooit soms met deuren - schreeuwt soms - is snel gefrustreerd en gooit dan met zaken - erg bewegelijk en dan ook onrustig Naar mijn idee heb ik een volstrekt normale 2 jarige... Moeilijk dus.
Hoi, Wat jammer dat je kindje zulke onprettig gedrag (voor zichzelf en voor zijn omgeving) vertoont. Hij heeft het blijkbaar wel door (getuige 'stomme mij'). Je schrijft dat hij veel ziek is geweest, lopen jullie nog bij de KA? Dan zou ik het daar eens aankaarten. En anders bij de HA inderdaad. Het CB zal mogelijk vooral hameren op corrigerend gedrag van jullie kant en regelmaat, maar dat doen jullie dus al.
Ik heb een jochie van anderhalf en die doet precies die dingen die jij opnoemd. Slaan, gooien met alles, overal op rammen met voorwerpen, "vechten" tijdens verschonen, gillen! daarnaast leuke driftbuien waarbij hij op de grond gaat liggen. Tja gedragsprobleem? weet nie... Hij heeft wel net een zusje erbij gekregen en zijn papa en mama zijn uitelkaar.. zal allemaal meespelen denk ik, hoe goed we t ook proberen te doen.
Hoi fertility, Het klinkt mij in eerste instantie als iets dat nog gewoon bij de leeftijd past, maar zoals hierboven ook al benoemd: volg wel je eigen gevoel! Blijf het goed in de gaten houden. Ik zou in ieder geval proberen veel te noteren van wat je ziet. Mocht het dan in de toekomst zover komen dat je hulp gaat zoeken, dan heb je alles op papier staan. Maakt jouw hoofd ook wat leger. - Probeer te spiegelen. Als je kleintje boos of gefrustreerd is, benoem dit dan. "Jeetje, jij bent boos!" Op die manier toon je begrip voor zijn situatie. Voor zo'n kleintje is het nog heel moeilijk om boosheid en frustratie onder controle te hebben en er op een juiste manier mee om te gaan. - Ik zie dat je al veel verschillende dingen geprobeerd hebt. Het is wel heel belangrijk dat je iets dat je probeert, zeker twee volle weken volhoudt. En dan ook alleen die methode. Zo voorkom je verwarring bij je kleintje. - Omdat je schrijft dat het bij opa en oma minder is, lijkt het erop dat het ook iets te maken heeft met aandacht vragen. Negatieve aandacht, is ook aandacht en heel erg welkom. Mijn advies: toon in ieder geval begrip (heel belangrijk) en negeer zoveel mogelijk het slaan met deuren etc. Als hij echt 'te ver' gaat, zou ik hem dat op een rustige, kalme manier zeggen. Niet teveel uitleggen, maar bijv. een standaard zinnetje: "dat mag niet". - Als hij eens een keer een deurtje op een rustige manier dicht doet, kalm met speelgoed om gaat of rustig op het aankleedkussen blijft liggen: heel overdreven comlimenteren! Wees (voor je gevoel) over enthousiast! Ga dus vooral zitten op de dingen die wel goed gaan. Daar zijn kinderen heel gevoelig voor. - Na negatief gedrag, als het kan, zelf voordoen hoe het wel moet. Dus na het slaan: "dat mag niet". En hem bijvoorbeeld stimuleren om een kusje te geven of te 'aaien'. Nou goed, allemaal dingen die je misschien zelf ook al wist. Maar wilde je toch niet van mijn advies onthouden. Heel belangrijk is dat jij consequent bent in je aanpak. Dus niet de ene keer negeren, de andere keer boos worden en weer een andere keer straffen. Of het een, of het ander. Oja, ik zou er verder voor zorgen dat hij zich lekker kan uitleven door bijvoorbeeld buiten met de bal te spelen, of lekker in de speeltuin te rennen ect. Misschien peutergym o.i.d.? Kan ie een beetje z'n energie kwijt? Weet het ook niet hoor, maar dat kwam in me op. Succes!!
Idd moeilijk omdat het precies deze leeftijd heeft. Ik zou ook even langs de HA gaan. Hier een 2 jarige dame: - knijpen - zich met volle overgave op de grond gooien als er iets niet naar haar zin is - met speelgoed gooien - soms gillen Ook ik heb het idee dat ze vrij normaal is, maar kan dus bij jou niet zo zeggen of jouw zoontje misschien iets anders heeft.
Misschien moet je jezelf als eerste de vraag stellen kan ik omgaan met het gedrag van mijn zoontje, heb jij als moeder nog de controle of heb je het gevoel dat het je ontglipt en dat het gedrag steeds ergers wordt en dat je het gevoel krijgt dat je als moeder steeds meer met je rug tegen de muur komt te staan. Gedragsproblemen of peuterpubertijd maakt dan niet zoveel meer uit, want als jij het gevoel hebt dat het je ontglipt moet je hulp in schakelen. Dus wees eerlijk naar jezelf toe!!!
hoi iedereen bedankt voor jullie reakties.. even op de reaktie boven mij.. ik kan het wel aan alleen man dus helemaaaaaal niet qua stress en slaaptekort dan..word gefrustreerd, chagerijnig enz en buiten ons redelijk drukke schema volg hij ook nog een lastige en zeer dure opleiding, kan me het opzich wel voorstellen maar hij moet zich af en toe ook eens afvragen hoe ik me voel zonder zich af te reageren op anderen en als ik er dan wat van zeg beginnen de woordenwisselingen (hij heeft van zichzelf al een kort lontje) (meestal is onze zoon er dan niet bij) hij begint nu zelfs te twijfelen aan een eventuele 2de terwijl we daar al mee bezig zijn.. hij zegt dat ie dat niet aan kan we hebben altijd gezegt dat we minimaal 2 kids zouden willen krijgen als ons dat gegeven is natuurlijk.. hij kan gewoon niet met stress, drukte en slaaptekort overweg ik ben dan ook voor 98 procent diegene die alles doet qua nachtelijk werk.. ppff mannen :x en dan zeggen ze dat WIJ van mars komen..
Dit klinkt voor mij als peuterpubergedrag, het gedrag dat bij een 2-jarige hoort. Maar als ik lees wat je hierboven verteld kan het best zijn dat jullie doerak op jullie reageert. Het zijn nu ook een stel papagaaien en voelt de stress van jullie en weet niet zo goed hoe hij hier mee om moet gaan. Ik zou het zeker nog even aankijken , vooral omdat het normaal gedrag is en toch proberen om de stress te mijden. Is moeilijk maar denk wel dat het daar ook mede mee te maken heeft. Verder is het wachten op een betere fase. sterkte.
kinderen voelen veel. Ik denk ook dat hij iets voelt bij jullie als je de situatie beschrijft. Hoe is hij als je dingen gaat doen gericht op hem? Samen tekenen/ plakken/ zwemmen. Ouder en kind gym? zingen? Voorlees uurtje in de bieb. Ga je wel lekker weg met hem? MIsschiend bied dat rust en ontspanning?
hoi hij wil eigenlijk bijna alleen maar samen spelen. maar dit gaat gewoon niet altijd. het huishouden enz moet natuurlijk ook gebeuren. probeer al zo weinig mogelijk te doen als hij wakker is of een keer een dagje overslaan zeg maar hij is wel van het buiten 'rommelen' maar als je de deur open gooit om in de tuin te spelen wil hij eigenlijk alleen maar samen hij zou op dit moment niet buiten gaan spelen met een bal ofzo. ik zal proberen wat vaker met hem een stukje te lopen misschien kan ie zo zijn ei wat meer kwijt. kijken of dat wat helpt. het is ook lastig iets te doen met hem.. hij is namelijk altijd lang bezig met eten enz.. en als hij dan ook nog smorgens af en toe slaap blijft er niet veel tijd over omdat ik smiddags weer moet werken. ik heb inmiddels zijn klok op zijn carskamer stilgezet.. misschien daarom dat ie wakker werd door het getik? hij had het namelijk steeds over zijn klok als we in de kamer kwamen of als hij wakker werd. laten we het hopen dat dat het was vannacht was het 1.00 en hj wou pas slapen rond 8.00
kijk dat zou ook iets kunnen zijn. Ik zou ook niet tegen tikken kunnen. Laten we hopen dat dat het is. Ooit eens ouder en kind gym gedaan? zou wat zijn voor je knulletje denk ik.
Mijn zoon is nu wel tien. maar ik kan je vertellen zijn peuterpuberteid was niet gemakkelijk. Hier was het ook veel samen doen, Samen dvd samen spelen samen slapen. En vaak ging ik met hem lekker weg met de bus naar de kinderboerderij op bezoek en dat soort dingen. En met twee heb ik hem op de peuterspeelzaal gedaan dat werkte ook vaak sprak ik dan na afloop af met andere moeders en gingen we samen naar bijvoorbeeld de speeltuin en vaak als hij dan lekker uit geraast was dan was het goed en ging die wel eens lekker een uurtje een dvd kijken. Succes meis maar luister goed naar je gevoel dit soort gedrag kan idd ook een ander reden hebben. Hij kan idd de spanning voelen. Tussen jou en je partner. Hier stond ik er vaak ook alleen voor maar gelukkig was vaders wel er om soms hem van me over te nemen want anders pffff. Hij bijvoorbeeld hij was gek op de kleur blauw en als ik dan niet in bus a stapte die blauw was maar bus b die groen was dan wil je niet weten hoe ik soms in de bus zat krijzen. Tuurlijk ik ging de bus wel in maar soms dacht ik ik laat deze bus maar mooi voor bij gaan Succes meis.
klok weggehaald? Ik hoop dat hij vannacht beter slaapt. maar is je man er dan alleen met avond eten en naar bed brengen? Begrijp ik dat?
hoi hij heeft van 19.00 tot vanmorgen 6.15 geslapen en wij dus ook eindelijke weer een goede nachtrust gehad. hubs brengt hem alleen naar bed als ik moet invallen. meestal ben ik rond 18.00 of 19.00 weer thuis. behalve dus bij inval. dat doe ik na mijn eigen werk. maar anders doen we het altijd samen tenzij hij dus iets te doen heeft. groetjes
dus ook geen stress daar. Waarschijnlijk de klok. Ben benieuwd! Zou wel top zijn als het nu afgelopen is met zijn nachtbraken!
Ik sluit me helemaal aan bij de reactie van MissX28. Als je voor een bepaalde aanpak kiest dan moet je dat inderdaad een tijd volhouden, vaak wordt het gedrag erger voordat het beter wordt, omdat je kind jouw grenzen gaat opzoeken. Ik heb het idee dat je van je man verwacht dat hij meer betrokken is bij de opvoeding, klopt dat? Ik zou daar dan zeker met hem ook over praten, wil je meer gesteund worden door hem? Wat heb jij nodig? Zitten jullie op 1 lijn betreft de opvoeding? Of pakt hij het heel anders aan? Dat is dan natuurlijk heel verwarrend voor een kind. Luister naar je gevoel, als je het niet meer ziet zitten, zoek hulp bij je HA! Liefs Huismus