Miriam, ik dacht dat het een onderzoek was met betrekking op jou psychologische toestand, sorry verkeerd begrepen ! Maar het is dus een onderzoek om MK'en te voorkomen! Nou ben erg benieuwd naar wat de huisarts en gyn hier verder nog over te vertellen hebben! Heel erg vervelend voor je dat je mannetje nogal gesloten is en ook veel meegemaakt heeft, maar jullie zullen toch moeten proberen wat emoties naar buiten te krijgen, is goed en lucht ook op! Sterkte jette
ja we proberen dat ook op zich wel alleen hij kan zich niet echt uiten en dat vind ik lastig. hij heeft wel zo iets van de eerste tijd komt er geen nieuwe zwangerschap en dat vind ik heel heel heel erg moeilijk ik wil het zo graag ( voel dan net een klein kind kan niet krijgen wat ik wil) maar hij wil even bij kunnen komen zijn moeder is overleden zijn oma afgelopen jaar en opa is vlak na zijn moeder overleden. nu ook twee keer een miskraam. dat hakt er in we zijn nog maar 25 jaar en dan al zo veel gehad hij vooral. dus ik heb hem ook aangegeven van mij hoef ik niet meer te wachten ik krijg steeds meer het verlangen om uit te breiden en moeder te kunnen zijn maar ik wacht tot jij er ook weer voor wilt gaan. en dat meen ik al hoop ik natuurlijk intens dat dat heel heel heel heel snel gebeurt hihi het is niet zo dat ik daardoor de andere twee zwangerschappen ga vergeten maar mijn leegte is er nog steeds en die moet gevuld worden. we gaan eerst maar eens afwachten wat de gyn ons te vertellen heeft en kijken dan langzaam aan weer vooruit mischien. liefs miriam
Hey Miriam, hebben ze dan aanwijzingen dat er bij jou bloedstolseltjes in de placenta hebben gezeten of is er geen speciale reden om mee te doen aan zo'n onderzoek? Poeh, het lijkt me heel moeilijk als je vriend even wil wachten met opnieuw zwanger worden, terwijl jij liever gisteren dan vandaag weer zwanger wil zijn. Wel heel lief dat je hem de tijd geeft. Ik heb 2 curettages vlak achter elkaar gehad, omdat er nog een beetje zwangerschapsweefsel was achtergebleven in mijn baarmoeder en daarom mocht ik de eerste cyclus niet zwanger worden. Eigenlijk baalde ik toen niet eens zo heel erg, omdat ik dan wat meer tijd had om alles op een rijtje te zetten. Maar toen ik mijn eerste menstruatie had gehad, toen was ik zoooo blij dat ik er weer voor kon gaan. Hopelijk heeft jouw vriend hetzelfde gevoel. Goh, jullie hebben ook wel wat voor de kiezen gehad. Ik hoop echt dat het bij jullie 3 keer scheepsrecht is en dat jij over niet al te lange tijd een hele mooie en gezonde beeb in je armen houdt. Liefs, Marla
Tjemig, miriam, jullie hebben wel wat te verwerken gehad, ik hoop maar dat dit jaar beter voor jullie mag worden! Probeer je mannetje er van te overtuigen dat communiceren vreselijk belangrijk is, ook al gaat dit gepaard met veel emoties, het moet er uit! Ik hoop dat hij zich bedenkt en toch ook gauw weer voor een nieuwe poging wil gaan! succes jette
ik hoop ook dat als alles een beetje weer op de rail is dat hij ook indd zo iets heeft van no kijken wat het ons brengt. ik ga in ieder geval niet meer aan de pil dat heb ik hem gezegd. dus hopend dat 2007 voor ons en natuurlijke voor iedereen een ontzettend goed jaar is wordt of gaat worden. vanavond komen ze van mijn werk een kopje koffie halen, mijn baas en mischen nog iemand. ik heb daar helemaal geen trek in het enige wat ie vraagt ook door de foon is zo van hoe gaat het? ik zo tja gaet wa kan beter maar ja. dan is de stof op. en hij wil weer dat ik aan het werk ga ik wil heel langzaam aan weer beginnen maar op mijn eigen tempo. en eerst wil ik naar de arbo arts en daar afspraken mee maken dus het wordt heeel heeel heeeel gezellig vanavond (not) hoop dat hij weer snel weg is hij werkt me op mijn zenuwen maar ja mijn kerel is bij mij dus die gaat niet weg. verder nog een paar uur en ik heb met de gyn gesproken zal morgen daar verslag van doen. ben heel zenuwachtig heb vandaag albijna een pakje sigaretten op. nou mensen hou je haaks dat probeer ik ook
He miriam probeer sterk in je schoenen te staan en als jij denkt dat je het nog niet aankunt, nog niet gaan werken! Je moet alleen weer aan het werk gaan als jij denkt daar wat afleiding te vinden en dat je het aankunt je collega's weer onder ogen te kunnen komen, anders niet! Dat moet je hem duidelijk maken vanavond, maar misschien valt het reuze mee joh, maak je niet te druk, je mannetje is bij je, je staat er niet alleen voor! Sterkte joh! Jette
Hoi Miriam, Inderdaad, JIJ geeft aan wanneer je weer wilt en kunt werken! Evt kun je ook voorstellen om eerst halve dagen te willen werken. Ik wens je veel succes vanavond en probeer je er maar niet druk om te maken, je kunt je energie vast wel voor wat anders gebruiken Groetjes Minka
hij is niet eens komen opdagen die eikel onvoorstelbaar. gewoon niet te geloven koffie klaar en maar wachten en maar wachten, maar geen team manager hoor. echt waar tegen vrienden gezegd kom maar niet want en dan komt er gewoon niemand . zo stoom afgeblazen. verder heeft de gyn mij gebeld en hij was alleen maar in jargon taal aan het praten het enige wat ik begreep was dat het vruchtje zoals hij dat zegt( wel mijn kindje) niet levensvatbaar zou zijn geweest en dat daardoor de aanhechting niet zou zijn geweest en dat voorzover hij dat nu wist er geen problemen waren kwa chromosoonafwijkingen we gaan morgen bellen om een afspraak met een andere gyn te maken voor verdere info over de alife-studie hij deed dat niet maar een andere gyn wel dus eigenlijk nog niks wijzer dan vooor vanavond. nou ja ik hou jullie op de hoogte wat betreft boedsolsels nee dat is niet bewezen of hoe je dat ook maar zegt maar ze moeten toch alles uitsluiten voor dat je aan de studie mee kunt doen. en dat is allemaal afwachten als je twee miskramen of meer hebt gehad kun je in aanmerking komen voor deze studie. en ik wil alles aangrijpen wat eventueel effect heeft en kan helpen omdat ik dit zo niet een derde keer wil niet zomaar nu weer gaan klussen. ik wil gewoon zoveel mogelijk uitsluiten. nou ga lekker op een oor liggen en kom morgen of woensdag nog wel weer even terug. liefs miriam
Hey miriam, wat een verschrikkelijke l.l die teammanager van jou, nou zou ik helemaal de tijd nemen om weer te beginnen! Wat onfatsoenlijk zeg, dat kun je toch niet geloven?! Tuurlijk moet jij alles aangrijpen, je moet doen waar jij een goed gevoel bij hebt! Ik begrijp je gevoel volledig! Sterkte jette
Nou ja, zeg: wat onbeschoft van jouw baas! Een miskraam ligt al zo gevoelig en hij had zich al helemaal niet meelevend naar jou toe opgesteld, en dan komt hij ook nog eens een keer niet opdagen! Ik kan me meer dan voorstellen dat je pissig bent. Nu heb je al helemaal geen zin om weer te gaan werken, zo lijkt mij. En ja: soms verbaas je je over het jargon dat door de gynaecologen gebruikt wordt: zo vond ik het raar dat ze een miskraam een abortus noemen. Dan lijkt het net of je je vruchtje bewust hebt laten weghalen, terwijl dat natuurlijk niet zo is. Als je het eenmaal weet, dan wen je snel aan deze term. Nou, ik hoop maar dat je baas vandaag belt en dat hij een heeeeele goede reden had om niet te komen. Groetjes, Marla
Ikheb net naar mijn werk gebeld omdat ik nog niks gehoord had. en tja je gaat twijvelen zal er iets gebeurt zijn of zo iets dergelijks maar zoals te verwachten was ie er niet dagje amsterdam maar niet denken ik bel eerst effe naar miriam bah wat een ongelooflijke eikel is het ook . het wordt er niet makkelijker op om naar mijn werk te gaan omdat ik weet dat ik van een aantal dames te horen krijg net zo als de eerste keer hehe eindelijk jebent er weer wordt ook wel tijd he om weer met beide benen op de grond te staan. en mijn manager is ook niet meelevend zoals jullile nu weten. en dan hou ik een kleine groep over die de eerste 15 min even aandacht voor je hebben en dan denken dat alles wel weer normaal is. dus in princiepe nee werk kan me nog even gestolen worden. al weet ik dat ik me er wel binnenkort weer tussen zalmoeten zetten. anders wordt ik depressief of zoiets ben d'r effe helemaal klaar mee hou jullie haaks allemaal sorry voor deze stortregen aan klaagzang van mijn kant liefs miriam
is toch helemaal geen probleem miriam, gewoon lekker klagen, dat lucht echt op! ik ben het helemaal met je eens dat jou teamleider een echte eikel is! Het slaat helemaal nergens op! Wat is dat nu voor een k*topmerking "met beide benen op de grond staan?" nou ja zeg :x :x dat slaat toch helemaal nergens op toch! Ik zou daar hardstikke pissig om worden, een beetje meer medeleven mag je toch wel van je collega's verwachten! Ik denk wel dat de drempel steeds hoger wordt om weer te gaan werken als je met zulke collega's moet omgaan! Nou heel veel sterkte Jette
ja dat klopt heb net mijn team manager aan de telefoon gehad en hij durfde te zeggen dat hij gister avond twee keer op mijn huis tel had gebeld maar dat ik niet opnam ik en mijn man zijn thuis hebben zelf nog rond de klok van 6 tot ongv half zeven a 7 uur mensen gebeld om te vertellen wat de gyn zei zodat als hij er was er geen tel kwam en dan druft hij te zeggen dat hij heeft gebeld. nou onvoorstelbaar. ik ben zo kwaad . wou hij vanavond komen ik zo kan ik niet ben weg ben gewoon thuis maar heb er effe geen zinin heb gezegd dat ik morgen naar het werk kom. ben het zat letterlijk. zo komt er steeds meer bij voor mijn gevoel en dat terwijl ik juist eigenlijk zoiets heb van het is al een maand geleden ik moet toch een keer door kunnen gaan. maar ik kan echt niks hebben moest er zelf om janken dat hij dat zei. kan er met mijnkop niet bij zoben ik normaalniet. kanheel veel hebben. en nu niet. bah bah. nee ik voel me ontzettend labiel hoop dat dat toch wel gaat veranderen de komende dagen hoor moet nu zo langzamerhand gaan genieten dat ik over pakweg 3 en een halve week in het trouwbootje stap maar zie er tot op heden alleen nog maar tegen op moet ik vrolijk doen moet ik lachen en blij zijn en zo voel ik me nog niet. zo dat is er weer uit allemaal door elkaar maar zo voel ik ht ook
Goh Miriam, ik kan me voorstellen dat al dat gedoe rondom je baas en de opmerkingen van je collega's dat je weer met beide benen op de grong moet staan je niet helpen om je weer beter te voelen. Kun je goed praten met je vriend? Volgens mij is nu het enige wat helpt er veel over praten, en je hart luchten. Helaas weet ik uit eigen ervaring dat er nou eenmaal wat tijd overheen moet gaan voordat je je weer wat beter voelt. Aan de ene kant is het fijn dat je huwelijk je wat afleiding bezorgt, en dat je in principe een leuke dag in het vooruitschiet hebt, maar ik kan me aan de andere kant ook goed voorstellen dat je er helemaal geen zin in hebt, en er eigenlijk tegen opziet. Meid, geef gewoon toe aan je tranen, en huil als je daar behoefte aan hebt. Het verdriet moet er nu eenmaal uit. Liefs, Marla
Hey miriam, ik kan me jou gevoel helemaal begrijpen hoor, het slaat echt nergens op wat jou collega's en teamleider doen, laat je niets anders wijsmaken hoor! Het is gewoon belachelijk, misschien helpt het om dat duidelijk te maken op je werk, ze mogen wel wat meer rekening met je houden! Probeer je toch voorzichtig een beetje te verheugen op je trouwdag, het moet een mooie dag worden! Sterkte jette
ze willen me van het werk doorsturennaar een pyschiater of pyscholoog en dat tewijl ik enkel en alleen maar vraag om geduld twee miskramen in een jaar vlak achter elkaar ik moet tijd hebben om dat een plekje te kunnen geven. op dit moment lijkt het mij niet goed om met mijn kerel te praten over mijn probleem ik heb het idee dat hij niks meer kan hij zit vol. gaf vanochtend aan toen hij weer kwam van zijn werk dat hij bang is dat hij overspannen raakt. ik weet niet wat ik daarmee moet doen hoe ik hem kanhelpen hij zegt dat hij het zelf moet doen maar hij wil altijd alles zelf doen. soms heb je indd wel hulp nodig hoeft niet een pyscholoog te zijn maar kunnen ook mensen uit je eigen omgeving zijn. hoop op enig advies van jullie ik zit op de grond ben leeg. thanks
tjemig miriam wat een toestand, heb jij het gevoel dat je proffesionele hulp nodig bent, of heb je alleen rust nodig om alles weer op een rijtje te zetten? tja en wat je mannetje betreft........ hij is niet zo'n prater he, maar in dit geval zul je het denk ik toch met hem moeten bespreken, wat er gaande is! We zijn er hier altijd voor je hoor! sterkte liefs jette
Ja Miriam, soms heb je gewoon een luisterend oor nodig. Misschien zou je vriend (of jijzelf als je dat prettig vindt) eens met je huisarts kunnen praten. Soms hoor ik wel eens dat mensen daar baat hebben en ik kan me voorstellen dat je je machteloos voelt als je vriend niet open staat voor jouw hulp. Misschien luistert hij wel als een huisarts hem zegt dat hij rust moet nemen. Jeetje, jullie zitten nu wel in een enorme rotsituatie: 2 miskramen achter de rug, je man die dreigt overspannen te worden: dat is allemaal niet niks. En het wordt nog moeilijker als je er samen niet over kunt praten. Als jullie willen voorkomen dat je uit elkaar groeit, dan is praten zo enorm belangrijk, maar hoe maak je hem dat duidelijk. Daar heb ik niet zo maar een antwoord op. Is het mogelijk om er eens samen tussen uit te gaan en een weekendje of zelfs weekje weg te boeken: gewoon met zijn tweeen. Wie weet komen jullie dan wel weer wat op adem en is er ook tijd om samen over jullie problemen te praten. Ik wil je nog wel even laten weten dat ik het raar vind dat ze je op je werk naar een psycholoog doorverwijzen: ik denk dat er ook andere manieren zijn om over je miskramen heen te komen, en dat lukt je denk ik door er veel over te praten. Misschien is er een goede vriendin die voor je klaar staat, of kun je het er met je moeder over hebben. En wij zijn er ook altijd nog. Natuurlijk is het wel zo dat als je echt het gevoel hebt dat je even helemaal in de knoop zit, een psycholoog je wel kan helpen, maar dat moet jijzelf in de eerste plaats natuurlijk willen. Maar bovenal denk ik dat wie geen miskraam heeft meegemaakt, niet weet hoe enorm verdrietig het is en wat voor een impact dat heeft, laat staan 2 miskramen. Meid, denk een beetje aan jezelf en probeer op een rustige manier ervoor te zorgen dat je blijft praten met je vriend! Laat hem zijn verhaal doen. Zowel jij als hij gaan door een hele moeilijke tijd. Heel veel sterkte! Marla
ja ik denk zelf geen baat te hebben om met een psycholoog te praten maar ik weet niet hoe ik kan doordringen bij mijn vriend. toen zijn moeder is overleden kende ik hem nog niet hij was toen 15 10 dagen erna is zijn opa overleden hij konniet met het verdriet omgaan dat zijn dochter overleden was. hij heeft hier nooit over willen praten hij zegt altijd dat hij dat zelf moet doen. nu komt er dan in een jaar zoveel bij 2 miskramen zijn oma die ook overlijdt en dan dat we gaan trouwen en dus niks meer van zijn moeders kant bij zit alleen nog zijn oom ( waar we goed contact mee hebben). het is hem allemaal te veel geworden ik zelf zit ook nog met mijn eigen wat ik nog niet goed een plekje kan geven. maar zodra hij laat weten dat het hem te veel wordt moet je dat ook echt zeer zerieus nemen. denk ik omdat hij zichbijna nooit uit in tegenstelling tot mij ik zeg alles wat ik wil zeggen tegen hem en hij luistert goed en is dan heel lief maar ik kan dus niet het zelfde voor hem doen omdat hij toch niks zegt. voorbeeld: toen kay ons neefje geboren werd was ik intens verdrietig en blij voor hun maar ik dacht ja dat had ik nu ook kunnen hebben en moest daar behoorlijk om huilen was goed van slag hij troost mij ik ben weer een beetje opgedweild vraag ik aan hem wat voel jij nu dan en wat denk je zegt hij ach ja ik ben gewoon heel erg blij dat het een jongetje is en dat het gezond is. snap je niks geen eigen gevoel hierin. moeilijk moeilijk maar ja samen worden we wel sterker denk ik dan en als we dan weer over een poos denken ja we gaan er weer voor dan zijn we nog samen en sterk. het is er weer uit thanks
goedzo miriam, praat maar van je af, dan hoef je die last in ieder geval niet mee te dragen! Iedereen verwerkt zijn verdriet natuurlijk op zijn eigen manier, de een kropt het op de ander gooit het er uit! Probeer er voor je vriend te zijn en hem te steunen waar nodig, jullie moeten er uit komen samen! Liefs Jette