Zoals ik al zei,vond mishandeling zelf ook erg hard klinken,sorrie ik had het anders moeten verwoorden. Hoop dat hulp je gaat helpen!
Ik kan ook alleen maar zeggen: zorg dat je hier hulp bij krijgt! ik vind het wel goed dat je er heel eerlijk over bent en dat je het deelt. Maar ik vind het zielig te lezen dat je oudste zo haar best doet om alles goed te doen... Zelf besef je dit ook goed. echt meid zoek hulp, je bent er open over en dat is goed dus je staat echt open voor hulp.
Allereerst: heel goed dat je hulp zoekt! Ik denk niet dat je een slechte moeder bent, maar wel een moeder die erg worstelt. Ik weet niet precies hoe oud je dochter is, maar 'je geen seconde met rust laten', zeker als je met haar concurrent bezig bent, vind ik heel normaal. Dat los je ook niet op met 1op1 aandacht. Probeer dit gedrag te accepteren en ik zou iedere keer zeggen: Knappe meid, jij kan dat al, maar jij bent dan ook al zo groot! In verschillende varianten. M doet dat nog steeds (bijna 4), dan vraag ik T: wat is dat voor een dier en dan zegt M: een olifant! En dan zeg ik: heel goed M, vraag jij nu het volgende dier aan T? Etc. Zo betrek ik haar bij de tijd die ik aan haar broertje besteed. Dit betekent idd dat broertje minder alleentijd heeft dan zn grote zus toendertijd ... tja ... hij is nu eenmaal niet de enige . Heel veel succes!
Dat zijn 2 dingen die ik al probeer maar wat niet echt werkt. Ik zeg altijd tegen haar: "Ik ga nu de baby eten geven, moet jij nog plassen of poepen?" En dan zegt ze nee hoor mamma tot ik aan het voeden ben en dan roept ze "Ik moet poepen mamma!!" En ze poept dan ook echt! Want ze kan namelijk zelf naar de toilet alleen als ze gepoept heeft moet ik afvegen, dit mag ze nog niet zelf. En dan laat ik haar dus gerust zitten tot ik klaar ben met voeden. Maar aan de andere kant als ik haar haren aan het doen ben of haar aan het aankleden ben en de kleinste begint te huilen dan laat ik hem gewoon huilen tot ik klaar ben, ik haast me ook totaal niet. De kleine huilt trouwens wel vaker zonder dat ik actie onderneem. Vlak voor hij gaat slapen huilt hij altijd eventjes kort en dan valt hij in slaap (nog geen 2 min) Dit heeft hij nodig denk ik dus ze is gewend dat ik de kleine gewoon laat huilen als ik met iets anders bezig ben. Zowel zij als haar broertje moet wachten als ik iets voor mijzelf aan het doen ben en ze moeten ook op elkaar wachten als ik met de ander bezig ben. Ik ga me dan ook niet haasten maar maak het rustig af. Ik probeer echt alles om hier evenwicht in te krijgen maar ik vind het moeilijk. Dat het gedrag van haar normaal is snap ik ook helemaal, ik vind het alleen moeilijk. Ze plast ook ineens weer in bed zo af en toe. Hier word ik ook niet boos over. Verder vind ze het nog moeilijk om te accepteren dat de baby bij ons op de kamer slaapt en zij niet. Dit leggen we keurig zonder boos te worden uit als ze weer eens midden in de nacht de slaapkamer in komt en vraagt of ze bij ons mag liggen. (overigens mag ze dit in de ochtend wel soms, maar dan mag de baby ook bij ons in bed liggen) Dan leg ik uit dat iedereen in zn eigen bedje moet liggen en dat het bedje van de baby wel bij ons op de kamer slaapt maar dat ook de baby gewoon in zijn eigen bedje moet liggen. En dat als de baby wat groter is hij ook zijn eigen kamertje krijgt met zijn eigen speelgoed net zoals zn grote zus. Ze accepteerd het allemaal wel op dat moment maar komt er toch weer op terug. En dat het normaal is snap ik, ik kan er alleen nog moeilijk mee omgaan. Ik ga jullie tips zeker gebruiken en haar er nog meer in betrekken. Maandag verwacht ik een mailtje terug en anders bel ik er dinsdag even achteraan. Bedankt voor al jullie tips, meer tips zijn altijd welkom ik probeer het allemaal te gebruiken.