Hoi, Ons dochter heeft sinds een half jaar een groot bed. Hier is ze eigenlijk zonder problemen in gegaan. Nu zijn we 3 weekjes terug op vakantie geweest en heeft ze de hele tijd in het campingbed gelegen. Na de vakantie, schreeuwt en huilt ze moord en brand als ze het woord slapen alleen maar hoort. Ze wil in haar kleine bedje (ledikantje). Geeft continu aan dat ze niet naar bed wil en dat ze nog wil spelen. Dit duurt heel het avondritueel. Maar als ik eenmaal haar lamp uitmaak op haar kamer slaapt ze vrijwel direct. Soms wil ze nog even huilen, maar als ik dan 2 minuten later op haar kamer kom zeggen dat het nu genoeg is, stopt ze ook. We nu een poster op haar kamer gelegt en na elke dag dat ze zonder huilen naar bed is gegaan mag ze hier een dora sticker op plakken. Als ze een rijtje vol heeft mag ze een cadeautje kopen. Maar ja, dat vond ze ook niet zo'n goed idee. Ik had ook het idee dat ze misschien bang is. Dus ik heb gevraagd of ze het fijn zou vinden als haar zusje op haar kamer komt liggen. Maar dat was niet goed, want haar zusje moet wel nog in een campingbedje. Dus dat is niet eerlijk. We weten niet hoe we hier het beste mee om kunnen gaan. Het ledikantje terug zetten is in ieder geval geen optie. Maar het is wel erg zielig dat ze steeds zo moet huilen. Heeft iemand een tip? Of heeft iemand hier ook mee te maken gehad? Hoe is het overgegaan of wat hebben jullie gedaan? Alvast bedankt, gr Suzanne
ik denk dat ik er snel klaar mee was ik had een ledikant of campingbedje in haar kamer gezet weer. Mijn zoon slaapt nog maar net in het peuterbed, toen hij 3 jaar werd sliep hij nog in het ledikant. Hij heeft zelf aangegeven wanneer hij klaar was voor het grote bed. en bij mijn ouders en op vakanties slaapt hij nog in het ledikant, gewoon omdat hij hem er veilig in voelt. Ik maak er geen probleem van 2 weken geleden waren we een weekje weg, 1e nacht een drama gehad... Mijn zoon sliep op een normaal bed nl. Hij wou dit zelf. 2e nacht heb ik het ledikant gepakt die er stond en opgemaakt en toen ging het weer perfect hij voelde zich niet veilig in het grote bed.
Ik snap je reactie wel, maar het is niet zo dat het niet goed ging. Het is zeker een half jaar goed gegaan. Maar nu ineens niet meer. Ik heb het idee dat ze aan het uit proberen is hoe ver ze kan gaan. Dat doet ze overigens ook met meer dingen. Als ze er eenmaal in ligt gaat het ook prima. Vanmorgen b.v. heeft ze in een ruk tot 6 uur geslapen en toen is ze wakker geworden van haar zusje. Toen heeft ze even gemopperd en daarna is ze tot half 9 gaan slapen. Dus op zich doet ze het heel goed.
Alleen het aanzetten om naar bed toe te gaan blijft moeilijk. En vind ik soms ook verdrietig voor haar.
Mijn zoon kan enorm rekken... Dan is hij bekaf maar dan blijft hij rekken. Ik doe nu al weken: wie het eerste boven is! en dan ren ik naar de trap en dan komt hij er aan rennen en dan heeft hij dikke lol. en dan heb ik hem zo boven want hij wint nl altijd van mama dan lees ik hem nog even voor, en nemen we de dag nog even samen door en dan vraag ik waar ga je over dromen nu? en dan geeft hij altijd een antwoord wat hij die dag heeft beleefd en gaat dan rustig slapen. Misch het huilen doorbreken door er een spelletje van te maken? zoals ik het doe met wie het eerste boven is? Mijn zoon heeft dan dikke lol als mama weer eens verliest laatst had ik eens gewonnen en had ik mij verstopt boven dus hij mij zoeken ook dikke lol. Misch heb je hier wat aan? Het is idd iets van de laatste tijd lees ik nu. (was wat te snel met mijn reactie hier boven ) kan idd uit proberen zijn. Consequent zijn helpt dan ook heel goed en probeer er een spel van te gaan maken zodat ze lol heeft als ze op bed moet, bij mijn zoon werkt dit heel goed nl.
misschien is dat wel een idee. moet wel zeggen dat ze gisteren met een niet al te groot drama naar bed is gegaan. Wel blijft ze zeggen dat ze in haar bedje wil slapen (ledikantje). Heb haar uitgelegd dat haar peuterbed nu haar bedje is. Gisteren leek het wat beter te werken. Bedankt voor je reactie.