dank je wel ja dat hebben de mensen die hiervoor in dit huis woonden gemaakt. ik weet ook niet waar je die kunt kopen eigenlijk. Volgens mij is het al best wel jaren 80 ofzo
De jongste slaapt nog bij ons en dat zal hij zeker nog wel een jaartje doen hoor. Wij hebben boven een heel apart ingedeeld huis. Toen we dit kochten dachten we dat we altijd kinderloos zouden blijven na jaren van ellende in de mmm. Oud vrijstaand huis met grote tuin onder aan de dijk aan het water.. schitterend huisje, ons droomhuisje... Maar..boven had de vorige bewoner van 1 ruime slaapkamer een mega badkamer gemaakt, plus 1 grote slaapkamer. DIe grote slaapkamer hebben bij dus een stuk van af gehaald en een kamertje van gemaakt. Maar das een klein kamertje. Het is de bedoeling dat de badkamer naar beneden gaat en wij boven 3 slaapkamers kunnen realiseren. Alleen hebben wij al 7 jaar 2 hypotheken en een adoptieprocedure is ook niet goedkoop, dus verbouwen zit er bij ons voorlopig niet in. Dus kan best zijn dat ze een aantal jaren dat kleine kamertje moeten gaan delen. Maakt ook niet uit, want voorlopig slapen ze er alleen maar.
Onze oudste twee zijn uit noodzaak op één kamer gaan liggen, toen de jongste werd geboren. We zagen daar tegenop, maar het kon niet anders. Uiteindelijk heeft het supergoed uitgepakt. De (toen nog) jongste werd heel vaak 's nachts huilend wakker. Vanaf het moment dat hij met zijn grote zus op één kamer sliep, was dat over. Dat was een hele prettige bijkomstigheid. Toen was hij trouwens al 3,5. Afgelopen zomer werd er behoorlijk geklierd. Toen hebben we besloten dat de oudste een uur later naar bed mocht. Dat vond zij prachtig, en dat was genoeg tijd om de middelste in slaap te laten vallen. Vanaf het moment dat de wintertijd weer werd ingevoerd, zijn de bedtijden weer gelijk. Komende zomer doen we het weer een uur later. Straks hebben we dus vier kindjes, en nog steeds drie slaapkamers. De baby zal eerst bij ons op de kamer komen. Zodra die doorslaapt, verhuizen wij zelf naar de babykamer en krijgen de kinderen (per twee) een ruime kamer. Het zou wel makkelijk zijn als we nu een jongentje krijgen, dan kunnen we meisje-meisje, jongen-jongen doen. Maar zo niet, komt er een jongen-meisje combinatie in de grootste kamer. Die is zo ruim, dat we daar met een kast in het midden echt twee kamertjes van kunnen maken. Dan maar zo dus ... Het is niet anders. Ons huis heeft 3 jaar te koop gestaan. Nu verkopen zou zo'n gigantische restschuld opleveren, dat kan gewoon niet. Dus dan doen we het maar met de ruimte die we hebben.
Wat is daar zo erg aan? Het is maar wat je kinderen gewend zijn. Als ze niet beters weten, geeft dat totaal geen problemen. Bij mij slapen de jongens van 10 en 5 ook samen, en de jongste slaapt bij ons op de slaapkamer, maar gaat straks samen bij mijn dochter op de kamer. Tegenwoordig hebben mensen zoveel eisen en zijn te verwend, dat is het probleem van nu
Idd dat idee heb ik soms ook mamavan3bengels.... Daarbij vinden de meiden het super hier om samen te slapen....lijkt me ook goed voor hun band.
Vind ik ook! Hier moet ik savonds vaak in mezelf lachen, als ik nog even bij de kids ga kijken, voordat ik zelf ga slapen. De jongens hebben een stapelbed, en vaak kom ik op hun kamer en dan nog zie ik ze bij elkaar liggen in 1 bed
Geweldig hè! Ik vindt ze s'morgens in het weekend vaak samen in bed....en plezier dat ze hebben. Ik kan daar echt van genieten.
Hoi iedereen, Ik ben trotse mama van een zoon van 4,5 jaar en een zoontje van 11 maanden. De laatste tijd heb ik de kriebels of we nog zullen gaan voor een 3e of niet.... De jongens hebben nu een eigen kamer en we hebben geen kamers meer over dus dan is het punt natuurlijk dan word het een kamertje delen... Voorlopig is verhuizen nog geen optie, heb het geluk dat ik thuis bij de kinderen kan blijven, nu redden we het goed... Al word het met een 3e erbij natuurlijk ook weer duurder... Moeilijk moeilijk....maar het lijkt me zo leuk! En al die praktische dingen is toch ook wel weer een mouw aan te passen...
Ik heb er nooit over nagedacht.. :S heb tot mijn 10e bij mijn broer op de slaapkamer gelegen (12). ik vond het altijd supergezellig. (behalve als ik verplicht s nachts naar zijn lego moest kijken ) Maar TS, wat voor nadelen zie jij dan?
Heb niet alle reacties gelezen maar mijn kinderen slapen samen. In een tweepersoonsbed. lekker dicht tegen elkaar aan. Vinden ze heerlijk!
TS meldt zich... Ik denk dat ik een hoop gedoe verwacht. Samen te lang doorkletsen/keten/boel op stelten zetten. Als de ene wakker wordt dat de ander dan ook begint. Mijn dochter wil nog wel eens vanuit het niks ineens ergens heel hard om roepen, of mijn jongste wil wel eens echt ineens vanuit een droom beginnen te krijsen. Ik ben dan bang dat ze elkaar wakker maken (ook bij ziekte etc) en dat dan de nachtrust van zowel hun als ons ernstiger verstoord zou worden dan wanneer ze een eigen kamer zouden hebben. Ik kan me goed indenken dat het vaak als gezellig wordt ervaren, maar ik vond vroeger zelf mijn eigen plek heel fijn. Dat was mijn domeintje zeg maar, alleen maar mijn spulletjes en ik kon mijn broer zeggen dat hij niet welkom was op dat moment in MIJN kamer... Kijk, als ze jong zijn denk ik inderdaad dat het voordelen heeft/kan hebben en het als erg gezellig en band-vormend wordt gezien. Maar er komt toch een keer een moment dat ze een eigen plekje nodig hebben, dat ze niet meer hun privé willen delen. Vooral als het een jongen-meisje-combinatie is. Als je dan maar twee kinderslaapkamers hebt en bijvoorbeeld 4 kinderen....wat dan? Privacy is heel belangrijk. Een plekje waar een kind gewoon ongestoord alleen mag en kan zijn. Waar het zichzelf kan zijn en ook zichzelf in kan uiten, plekje creeëren. Dat lijkt me bij het delen van een kamer een stuk lastiger. Ze krijgen er heus geen trauma van, maar kan me wel voorstellen dat ze dat dan in die periode wel gaan missen en het moeilijk kunnen vinden dat ze 'moeten' delen. Dan is het immers niet meer gezellig en leuk, maar een must. En soms zijn er dan geen passende oplossingen voor te vinden. Ik zou daarom zelf wel de ruimte willen kunnen bieden aan het aantal kindjes dat ik krijg. Er zouden er 4 een eigen kamer kunnen hebben...dan zou ik dus niet bewust kiezen voor bijvoorbeeld 6 kinderen... (geen verwijt naar mensen die dat wel doen, dit is enkel mijn persoonlijke mening)
Ik zou het zelf niet snel doen maar als Lana dat in de toekomst met haar evt. Broertje of zusje zou willen dan vind ik dat prima!
meintje ik snap en deel je mening, het is leuk zolang het kan en ze zelf willen maar mochten ze hun eigen kamer willen moet dat ook kunnen en je moet (en mag) er niet zo vanuit gaan dat ze het wel leuk zullen vinden alleen omdat er niet genoeg ruimte voor ze is..
Even een kanttekening, een eigen kamer is echt cultuurgebonden. Wij 'vinden' dat dat zo hoort maar een heel groot deel van de wereld vind dit dodelijk ongezellig en moet er niet aan denken. 'Wij' zijn sowieso hier al enorm op onszelf. Het is maar net wat je gewend bent.
wel grappig, volgens mij delen de meeste ouders zelf ook hun kamer met hun man. Ik heb daar zelf ook geen last van haha! ik begrijp wel dat het wanneer ze gaan puberen, een inbreuk kan zijn op hun privacy. Maar dat duurt nog wel even voor het hier zover is.
Precies! En tsjah mijn kindjes hebben straks niks te willen ze moeten wel. We hebben maar 2 slaapkamers..
Een groot deel van de wereld woont ook in hutjes, zonder stroom en of stromend water, is dat dan iets wat beter is? Ik denk dat het niet perse uit gezelligheid gebeurd hoor maar meer uit armoede, ruimtegebrek, natuurlijk ook sociale controle (in de zin van meteen kunnen zien wat er is aangezien daar niet zo veilig altijd is) ik ga mezelf niet daarmee vergelijken, ik weet nu eenmaal beter en ben beter gewend dus zou niet terug willen naar de hutje mutje tijden...
Exactly! Ik vind het ook fijn en geborgen en lekker warm om naast mijn man in bed te liggen, net zoals mijn kinderen het fijn en geborgen en lekker warm om naast elkaar te liggen. (en naast ons, maar dat is weer een heel andere discussie haha)