Hoi Allemaal Hier ons probleem. Dochter van 2,5 jaar heeft nooit echt doorgeslapen, maar dan was dr speen/knuffel genoeg en sliep ze weer door. Sinds anderhalve week gaat het dus anders! Het begon met 's avonds niet naar bed willen, ik moest liedjes blijven zingen etc. bleef wel in de buurt zodat ze me hoorde. Maar zodra ik ermee stopte begon ze met krijsen echt hysterisch gillen en steeds uit bed komen naar beneden (ze slaapt sinds een half jaar in groot bed). Ik heb dr wel honderd keer terug naar bed gebracht en ze bleef maar gillen en hield het wel vier uur uit tot ik ook naar bed ging. Dit is zo een paar avonden gegaan. Vervolgens heb ik dr 's middags niet meer naar bed gedaan en met gevolg dat ze het 's avonds na een kwartier opgaf omdat ze zo moe was maar nu is het probleem dus 's nachts! Ze begint rond 1 uur te gillen dat ik een liedje moet zingen en komt steeds naar onze slaapkamer toe. De eerste nacht heb ik het genegeerd en heeft ze vier uur lang gekrijst (vond ik echt vreselijk) en heb ik dr voortdurend terug gebracht. Ze viel om vijf uur in slaap! Het voelde wel als een overwinning voor ons maar we waren gesloopt! Maar ik dacht het zal de volgende nacht beter gaan, helaas bleek dat niet waar Hebben jullie tips adviezen ervaringen? We hebben altijd een vast ritueel, er blijft een klein lampje branden, er zijn niet te veel prikkels op de kamer, geen wilde spelletjes, bijna geen tv kijken meer. Ik heb het consultatie bureau gebeld, die zeggen negeren, terug naar bed blijven brengen en niet opgeven! (Nou dat hou je toch geen weken vol??) Als ik nu wist dat het na een paar dagen over was oke! Het lijkt gewoon een machtsstrijd, zodra ze bij ons in bed is of beneden zit is het over! Maar vind dat hysterische huilen zo naar, zit me dan echt uren lang te verbijten! Moeten we gewoon zo doorgaan of hebben jullie andere ervaringen? Alvast heel erg bedankt voor reacties, voel me een beetje radeloos!
vervelend! heb toevallig net ook een topic geopend erover, alleen is mijn dochter bijna 2... en hier is het ook vreselijk gillen krijsen en vooral rammen op de deur :S vannacht zaten we om 5u nog beneden samen omdat we het niet uithielden ze bleef doorgaan vandaag besloten wat ze ook doet ze word er niet uitgehaald.. ze had een speen met ketting, had het idee dat vooral die ketting het harde geluid maakte me top deur bonken, eerst haar een paar keer teruggelegd, toen ging ze nog verder, ketting eraf gehaald maar tut nog wel gegeven.. ging ze met dr tut zelf rammen, heb ik die afgepakt (ja sorry na zon hel van een nacht en die avonden ervoor ben je gewoon kapot want om 8u was ze wel weer wakker vandaag en overdag ook niet meer willen slapen :S) toen gaf het net wel op op den duur dus ik dacht mooi ik heb gewonnen... dat viel mee vandaag.. maar toen begon ze weer te schreeuwn om papa en mama en dr tut (en hoe! net of ze hyperventileerd mamaha mamaha echt hele tijd zelfde riedeltje) dus heb net toch geprobeerd tut te geven en gezegd als je er weer meer o pde deur bonkt kom ik hem weer halen, drama weer.. dus weer afgepakt en terug gelegd zonder wat te zeggen.. begon ze met dr voeten tegen de deur te stampen (tja kan ook he) en nu ligt ze weer in bed te gillen .. al lijkt het nu net als toenstraks weer wat rustiger te worden en ze lijkt echt moe te worden... schoonmoeder zei ook de langste adem hebben idd blijven volhouden want als je dat niet doet ben je straks helemaal ver van huis dan ben je overdag ook een wrak en zij ook en kun jen iks meer hebben .. en dat geloof ik meteen want na 1 zon nacht ben ik al een wandelend lijk hoor... al die tijd sliep ze goed vanaf dag 10 doorgeslapen dus niks gewend met slaapproblemen ben nu ook niet van plan haar tut terug te geven hij word toch alleen gebruikt om te rammen, ik schaam me dood voor de buren joh! maar goed moet doorbijten.. maar snap je helemaal! ik word er ook stapel idioot van... hier wil ze dus overdag ook absoluut niet naar bed, nooit problemen gehad snap er niks van, ze valt gewoon om van de slaap maar naar bed , echt niet! vreselijk dit... kan het ook niet aanhoren, en nu zit ik beneden kun je nog zeggen zet muziek aan of kijk tv, maar als je eenmaal zelf in bed ligt is het helemaal zwaar he... bah... hopen dat dit snel over is !
Hier hetzelfde probleem net gehad.. Nu gelukkig weer over. Maar heeft ook maanden lang aangehouden. Volgende tips heb ik gekregen van CB. Voordat ze naar bed gaat 10 minuten even 1 op 1 aandacht voor haar. En relaxen. Daarna op haar kamer na het vaste ritueel in een stoel even voorlezen. Zodat ze lekker tegen mama aan kan liggen en daar rustig van kan worden. Daarna op bed leggen. Weinig aandacht meer geven. Rustig neerleggen. Zeggen dat we nu gaan slapen. Kusje geven en de kamer uit. Cordaat hekje van de trap dichtdoen en naar beneden lopen. Zodra ze van haar kamer komt streng toespreken en oppakken en weer op bed leggen. Wel weer cordaat en met geluid het hekje dichtdoen en naar beneden lopen. Zodat ze weet dat ze geen aandacht hiermee krijgt maar het normaal is dat ze gaat slapen en in haar bed blijft liggen. En dit volhouden! al moet het een miljoen keer. Blijf volhouden. En doe je dit een paar nachten dan is het naar een nacht of drie over en dat scheelt je dus maanden heen en weer kachelen en zelfs bijna de handstand doen voor ze willen slapen. (zoals wij hebben gemodderd ) Mijn vriend zei ook. Eerst is het een verhaaltje. Dan een liedje zingen. dan even rugje kriebelen.. en dan.... een toneelstukje of een dansje voor hij wil gaan slapen. Idd korte mette mee maken en duidelijk zijn gewoon slapen. Geen aandacht aan geven of ellenlange verhalen.. Pitten jij.. .. Klinkt wel hard en zo voelt het ook om dat hartverscheurende gehuil maar even te laten. Maar op een gegeven moment weet jij dat er niks met je kindje aan de hand is. En dat ze gezond is een schone broek heeft enz enz.. En dan is de tijd gekomen dat ze moeten gaan slapen. Succes... En zet door he!!! Je kan het!!
Ik denk dat je wel veel kunt hebben aan de tips van Joyceje. En anders... misschien kun je het eens op een heel andere manier doen. Niet de strijd met haar aangaan, maar het gewoon even heel liefdevol aanpakken. ekker bij haar gaan zitten bijvoorbeeld terwijl zij gaat slapen. Misschien geeft dat haar even de rust die ze nodig heeft. Ik zit wel eens met m'n laptop bij mijn dochter op de kamer en beloof haar dat ik bij haar blijf tot ze slaapt, als zij haar best doet om te slapen. Ze vindt het heerlijk om mama dichtbij haar te hebben en gaat dan direct lekker liggen en slaapt vrijwel onmiddellijk. Moet geen gwoonte worden natuurlijk, maar misschien is dit even nodig om de situatie te doorbeken.
Ik ben het met Marjan eens. Ik ben nu de speen aan t afleren en ik ben er naast gaan zitten. Zachtjes liedjes zingen met mijn hand op haar borst. Ze werd uiteindelijk helemaal rustig en is toen heel lief gaan slapen. Pas toen ze echt sliep ben ik uit haar kamer gegaan. Maar ik kan niet zo goed tegen laten huilen, het werkt bij ons niet. Dit gaat beter, heb t ook zo gedaan toen ze baby was. Ik denk dat ze je juist nodig heeft. Misschien n idee? Sterkte ermee!
Tja zijn ook oplossingen zoals jullie ze beschrijven. Maar wat hier gebeurde als ik dat deed was vanalles, behalve dat hij ging slapen. Hij prutste maar door.. Waardoor ik twee uur per avond extra bezig was om hem op bed te leggen.. Sorry.. Maar als ik vanaf s ochtends zes tot s avonds acht 4 uur bezig ben om hem naar bed te brengen.. Nee dat werkte hier niet echt ..
Wij hebben het (hemelzijdank) net achter de rug met ons zoontje van bijna 3. Laten huilen helpt bij hem ook niet, hij raakt helemaal overstuur en moet dan zelfs spugen. (en ik kan er zelf ook helemaal niet tegen hoor). Wij hebben hem een maandje of 3 in slaap moeten "aaien". Inderdaad eerst 1 op 1 aandacht, boekje lezen, kortom zorgen voor rust. En in bed over zijn bolletje aaien totdat hij sliep. Dat duurde de eerste dagen wel ruim een uur, en dan werd hij 's nachts weer wakker (met veel bombarie) en begonnen we maar weer opnieuw te aaien en te kriebelen naast zijn bedje. Na een paar dagen sliep hij 's nachts wel weer gewoon en ook het kriebelmomentje werd steeds korter. Maar we hebben er maandenlang bij moeten blijven totdat hij sliep. En ineens, pats boem plotsklaps uit het niets.... was het over en kon hij weer zelfstandig inslapen en de hele nacht doorslapen. Heerlijk! En achteraf heb ik er echt een fijn gevoel over dat wij hem dat vertrouwen konden geven dat slapen niet erg / eng is en dat papa en mama er voor hem zijn. Maar Raf is ook wel een heel gevoelig jochie, dat scheelt misschien ook. In ieder geval succes ermee! Ik hoop dat ze snel weer lekker doorslaapt.
Hoi allemaal! Bedankt voor jullie reacties/ervaringen! Toch wel geruststellend dat er meer zijn met dit 'probleem' ! Het gaat hier al beter, het laten huilen was hier echt de beste aanpak al vind ik het vreselijk! Als ik bij dr blijf of nog een liedje zing wil ze steeds meer! Ik probeer nu echt heel streng te zijn, nee is nee, en laat me niet meer overhalen! Best lastig hoor ook overdag als ze dan zo'n lief snoetje trekt haha, maar het is het beste voor ons allebei denk ik maar! Afgelopen avond nacht ging stukken beter, wel een paar keer eruit geweest voor dr maar geen hysterische huil momenten meer! Wel blijf ik 's avonds na het naar bed brengen op dezelfde etage zodat ze me kan horen! Maar hoop dat ik dat ook af kan bouwen! En idd de buren, heb me daar ook wel zorgen over gemaakt wat die niet moeten denken Wel zie ik echt op tegen de avond/nacht wat het ons weer gaat brengen, herkennen jullie dat? Of wat ze doet als bijv mijn man of iemand anders haar op bed moet leggen, de laatste keren heb ik dat gedaan. Straks begint het dan weer opnieuw:x Nou voor alle anderen met dezelfde perikelen, sterkte!