Ik heb mij weleens laten vertellen dat de directe omgeving vaak helemaal niks aan iemand merkt, of sterker nog dat het opdat moment dat iemand het besluit heeft genomen een einde aan zijn of haar leven te maken, juist wat rustiger/ beter in zijn vel lijkt te zitten, juist doordat ze een besluit hebben genomen in - in hun ogen - uitzichtloze situatie. Dus mijn theorie is dat hij zijn zelfmoord heeft gepland en het lot van zijn kinderen daarbij. En zolang de kindjes niet gevonden zijn, blijft het gissen wat dat lot is.
De foto die ze hebben vrijgegeven is van de auto die geparkeerd staat bij het Doornse Gat, ik herken de parkeerplaats
Klopt zogelukkig, het enige wat we willen lezen is of er enig teken van leven is van de kleintjes. Hopelijk komt die gauw!
Ik heb juist steeds het gevoel dat ergens iets gebeurd is tussen Neerbeek en Rhenen. Ik vrees zelfs dat hij gezien het tijdsbestek door Duitsland is gereden om de kinderen daar in paniek te 'dumpen'. Zo van: 'dat is het buitenland'. Ik ben zo bang dat hij het in een opwelling heeft gedaan en zich ergens na Rhenen heeft gerealiseerd wat er is gebeurd. Heeft zitten piekeren en panieken. En toen de hand aan zichzelf heeft geslagen. Maar goed... het blijft koffiedik kijken. Ik vind het wel eng mijn eigen woongebied nu in het grijze gebiedje te zien liggen op dat kaartje van de politie. Ik vind die paarse lijn op het kaartje wel erg voorbarig, niet? Het kan ook een groot deel A2 zijn geweest waarna A50 of A15. Of dus door Duitsland of eerst nog zuidelijker naar België. Hij heeft denk ik toch vrij bewust zijn telefoon uitgezet, niet? Nou ja... misschien moet ik ook niet zo speculeren. Ik kan me die moeder van Julian en Ruben maar niet uit mijn hoofd krijgen. Wat vreselijk zeg. Wat moet die door een hel gaan. Maar ik denk ook steeds aan de ouders van de vader. Dat zijn toch de opa en oma van de jongens. Hun zoon verloren en de onzekerheid over hun kleinkinderen. Vreselijk!
Maar is Duitsland qua tijdsbestek wel mogelijk? Om 22:45 in Neerbeek en 3 uur later bij Rhenen. Dat is normaal bijna 2 uur rijden, dus opzich zou hij wel iets zijn omgereden of toch binnendoor zijn gegaan.
Neerbeek - Rhenen is volgens Google Maps maar anderhalf uur rijden via de weg die de politie voorstelt (A73). Hij heeft er dus bijna eens zo lang over gedaan.... Hè bah... vreselijk hè? Die onzekerheid vind ik al vreselijk. Laat staan hoe het is voor mensen die het aangaat.
@Josien: gezien de tijds'gaten' zijn er zoveel mogelijkheden. Ik heb ook het idee dat ze net over de grens Duitsland/ Belgie zijn, dan zit je meteen in zo'n niemandsland, maar dat is omdat ik steeds het gevoel heb dat hij de kinderen bewust wilde laten verdwijnen. Als ik lees 'vechtscheiding' dan kan ik mij voorstellen dat hier naast uitzichtloosheid ook een enorme kwaadheid heeft meegespeeld. Maar het blijft idd speculeren. Ik vind het, net wat je zegt, zo triest voor alle betrokkenen, ook de nabestaanden van de vader. Die hebben niet alleen te maken met verlies in overlijden, maar ook nog eens het verlies in het beeld wat ze bij die persoon hadden. Die moeten een begrafenis gaan regelen voor iemand die waarschijnlijk zijn eigen kinderen heeft laten verdwijnen en met zijn handelen zoveel leed heeft aangericht, wat doe je? wat zeg je? Maar dit verdriet is voor mij nu even onderschikt aan het verdriet van de moeder. Laten we hopen dat er snel duidelijkheid komt.
Ik vind dit het ergste wat je als mens kunt doen, wat hij gedaan heeft. Ik vind het vreselijk walgelijk. Wat een vreselijke onzekerheid zeg, ben ooit mijn kind 10 minuten kwijt geweest en was toen al in paniek. Wat een hel zeg, voor die moeder en de 2 jongetjes. En de rest van hun familie.:x
bah, ik zie nu dat hij hierlangs is gereden op de heenweg. vind het heel erg, dat ik er zo "dichtbij" ben geweest.
Pfff weer een dag voorbij. ze moeten hoe dan ook gevonden worden. Ik ben er de hele dag mee bezig en zal het zo nooit kunnen loslaten. Zo moeilijk heb ik het ermee. Ik als buitenstaander. Hoe moet de familie ermee omgaan, die moeder vooral. Wat een afgrijselijke nachtmerrie!
Laten we dat hopen ja! Die onzekerheid lijkt me vreselijk. Dat kunnen wij ons niet eens voorstellen...
Pfff dag is bijna om.. Ik leef diep mee met de mama en de naaste familie. Elke keer als ik eraan denk lopen de tranen over me wangen. Ik heb nog nooit zo vaak een topic gecontroleerd... Elke keer weer het nieuws in de gaten houden.. Pfff hoe zou hun mama zich wel niet voelen. Hoe egoistisch kun je zijn als vader zijnde.. weer ergens kinderen erbij betrekken. Pfff ik blijf het zo erg vinden ik ben best hard geworden. Maar om dit soort dingen blijven de tranen stromen.. En dan is het morgen moederdag....
ja, dat heb ik dus ook. kan het niet loslaten. Waarschijnlijk is het beter om gewoon niet meer te kijken steeds en dan hoor ik het vanzelf wel als ze gevonden zijn.. kan toch niks doen.. Weet je wat het is... omdat het worst case scenario zo vreselijk is hoop je gewoon zo erg dat ze nog ergens rondlopen. Ik wil gewoon niet geloven dat een vader tot zoiets in staat is. Van een vader die zijn kinderen niet wil kennen en geen band met ze heeft kun je dit beter plaatsen dan van een vader die gewoon een fatsoenlijke omgangsregeling met ze heeft en altijd gewoon betrokken is geweest bij de opvoeding.
En ook de langdurigheid van de hele onderneming maakt het zo extra erg. Hoe zijn die uren in de auto door de jongens beleefd. Hadden ze iets door? Deed hun vader al erg gek, waren ze erg bang? of was er in eerste instantie niets aan de hand en waren ze vrolijk liedjes aan het zingen met zijn allen? Zie het steeds voor me hoe die jongetjes als bange vogeltjes in de auto zaten terwijl hun vader misschien wel allemaal enge onzin aan het uitkramen was. Dat ze heel erg in de war ervan waren en hun lot hebben aangevoeld. nou ja.... hoop gewoon heel erg dat ze ergens bij een vriend of familielid zitten...
Ik ben meestal geen doem denken maar ik zie dit heel somber in. Ik zit ook telkens te denken, daar waar die is geweest is allemaal bos rijk gebied toch? Wat nou als die al kuilen had gegraven ergens en de kids toch wat heeft aangedaan en ze diep heeft begraven. Kuilen weer dicht en goed heeft bedekt. Ik denk nu heel creepy maar volgens mij worden die dan toch nooit meer gevonden? Ik ben zo bang dat dat gebeurt en dat die moeder en naaste familie dan altijd in onzekerheid blijven aah vreselijk! Ik hoop op het goede maar als ik aan de situatie hierboven denk dan is dat toch ook mogelijk? Zulke zieke geesten bestaan nou eenmaal..ppff
OOo die arme moeder. Het duurt maar en het duurt maar. En er is gewoon niemand die haar vragen kan beantwoorden. Als die mannetjes niet meer worden gevonden, zal ze haar hele leven lang met vragen blijven zitten. En een enorm schuldgevoel, omdat ze haar jongens heeft meegegeven. Ze gaf aan dat ze hier al bang voor was geweest....dat geeft dan weer aan hoe sterk een moedergevoel is! Ik hoop dat Iris een goed netwerk heeft waar ze op terug kan vallen, want wat zal zij zich ontzettend eenzaam voelen nu.
Ja dit spookt ook steeds door mijn hoofd. En ook het beeld dat als de vader ze iets aangedaan heeft één broertje toe heeft moeten kijken terwijl zijn andere broertje iets aangedaan werd. Wetende dat hij volgend is! Ik hoop niet dat het zo gegaan is