Mijn meiden zijn 7 en 9 . Het wordt echt makkelijker vindt ik. We zijn net klaar met zwemles en heb nog 3 moment en dat ze gaan sporten Ze kunnen zelfstandig naar school . Ik Breng ze en haal ze wel als het zo uitkomt omdat afspreken met vriendinnen zo wat makkelijker is. De oudste komt op de fiets terug van een speel afspraak. Ze slapen regelmatig bij elkaar in bed en kunnen het overdag ook goed met elkaar vinden. Ik Ben heel blij dat we het er niet bij een hebben gelaten!! .
Mijn Kids verschillen 20 maanden. Eerste jaren Waren indd ZWAAR. Gelukkig was de oudste erg makkelijk maar de jongste pff een huilbaby die echt 24/7 huilde. Sliep gewoon niet en werkte 20 uur per week. Spijt heb ik nooit gehad want anders alles en de zorg ook om zoonthe zijn ze 2 handen op een buik. Zonder dochter is zoontje nergens en dochter is erg zorgzaam voor der broer. Ze spelen samen. Logeren bij elkaar. Geven elkaar complimenten, kussen en knuffels en als er een logeren is of jongste in het ziekenhuis vraagt de ander continu om de andere. Krijgen ze ergens koekje of snoepje bewaren ze de helft of vragen er ook een voor de ander thuis . Ze zijn 6 en 8 en geniet vollop van mijn gezin. Hoe ik de eerste jaren heb overleeft, ik weet het niet. Of ik het over zou doen, zeker weten. Ze hebben elkaar nodig. Kom uit gezin van 5 meiden en enigs kind zou ik niet willen. Zelf nog steeds goede band met al mijn zussen en gun dat mijn kinderen ook. Niet alleen een broer/zus maar een vriend voor het leven.
Hier twee kids van bijna 2,5 en bijna 4,5 jaar. Eerste jaar met 2 vond ik mega zwaar en heb ik weinig kunnen genieten. Na dat eerste jaar werd alles opeens zoveel makkelijker. Ze spelen nu lief met elkaar en hebben heel veel aan elkaar. Nu met de oudste op school is er een nieuwe drukte door brengen en halen of speelafspraakjes, maar niets in vergelijking tot die intensieve verzorging van je kind in het eerste jaar. Ik ervaar twee kids niet als zwaar, de heisa er omheen wel. Werken, kids wegbrengen, racen etc
Ik kan nog niet oordelen over hoe het is als ze ouder zijn, mijn kids zijn 1, 2,5 en 5. In onze vriendenkring zie ik het wel. Rustiger wordt het niet, maar op een bepaalde manier makkelijker. Je hoeft niet zo erg veel meer te zorgen en je zit niet meer zo aan schema's vast zeg maar zoals met een baby. Ik zie nu natuurlijk wel een wereld van verschil met mijn zoon toen hij 3 was of nu 5. Hij kan nu zelf douchen, aankleden etc. Dat scheelt mij weer in tijd. Net zoals de jongste nu zijn flesje zelf kan drinken, daarmee wordt het weer een stapje makkelijker Daar komt weer voor terug dat je mee naar zwemles moet of een sport. Maar goed dat vind ik niet opwegen tegen alle zorg die je de eerste 3 jaar geeft. Ook qua gedrag, het babyjaar, daarna peuterpubertijd pff communiceren is lastig in die jaren. Vanaf een jaar of 3 a 4 kun je ook veel beter communiceren met je kind(eren) en afspraken maken.
Mijn kindjes zijn nog vrij jong, 1 en 3, maar ik merk toch dat het elke dag rustiger wordt. Ze kunnen al vrij goed elkaar bezig houden, de oudste let zelfs vrij goed op de jongste en stelt zich verantwoordelijk op etc. Maar ja, laat ons zien over een paar jaar hoe het is. Nu kan ik je in ieder geval zeggen dat de eerste 9 maanden zwaar waren maar daarna gaat het telkens beter....
Ik heb inmiddels 3 kinderen. Ja in het begin was het best zwaar met twee kids. Maar toen de tweede 1,5 jaar was gingen ze steeds meer samen spelen en elkaar vermaken. Oké ze maken ook en eens ruzie, maar meestal spelen ze leuk samen. En het wordt steeds makkelijker. De oudste kan zichzelf helemaal zelf aankleden bijvoorbeeld en de tweede komt ook al een heel eind. Inmiddels dus een derde en dat is helemaal makkelijk. Die wordt vermaakt door de oudsten En het is wel dat je steeds meer groeit in het ouderschap, dus het wordt ook makkelijker omdat je meer ervaren bent/wordt.
We hebben twee dochters die 20 maanden schelen. De beginjaren waren heel erg druk. De verzorging (luiers, eten, slaapje, etc), het ritme, het opletten. Vooral het opletten als ze gaan lopen en nog geen besef hebben van gevaar kost veel tijd en energie. Of eerst alle spullen bij elkaar verzamelen voordat je vertrekt. Maar als ik nu, nu ze bijna 5 en 6 zijn, ergens ben en ze gaan een trap op of af, weet ik dat ze dat gewoon kunnen. Ze lopen niet zomaar weg. Kunnen samen lekker spelen. Kunnen zelf eten en drinken maken. Hoef niks meer mee te nemen als we weg gaan. Wat dat betreft ben ik zó blij dat ze nu ouder zijn en het voor mij rustiger is. Qua tijd heb ik meer ruimte voor mezelf gekregen. Natuurlijk ben ik vaker onderweg voor school en sporten maar dat is qua inspanning niet te vergelijken met de beginjaren.