Ik heb net het nieuwste boek borstvoeding aangeschaft van Stefan Kleintjes. Daarin lees ik over het opstarten van de voeding en het minimaal 8 tot 12 uur per dag aanleggen. Ook over troosten aan de borst, dat dat zo vaak en veel mogelijk mag. Nu heb ik dat bij mijn eerste zoontje eigelijk net zo gedaan. Met als gevolg dat ik met een half jaar nog steeds geen slaapritme te pakken had. (ondertussen op fles overgegaan omdat ik oververmoeid was). Door zijn krampjes huilde hij heel veel en steeds pakte ik hem om te troosten. Uren heb ik met hem rongelopen. Nadat de krampjes over waren was hij eraan gewend zoveel gepakt, gedragen en getroost te worden dat hij niet meer zelf in slaap kon vallen en mij steeds nodig had. Ik moest hem dan wiegen, ook 's nachts, en hem heel voorzichtig slapend neerleggen. Werd hij wakker dan weer hetzelfde ritueel. Tot ik echt niet meer kon en met een slaaptrainingsprogramma met 7 maanden er een eind aan heb gemaakt wat overigens heel goed heeft gewerkt, als was het niet mijn eerste keus. Er stond ook in dat boek; Neem uzelf niets kwalijk, maar u heeft zelf voor gedrag bij uw baby gezorgd, maar u kun het ook weer afleren. Toen ik dat las wist ik dat het klopte. Nu lees ik dus in dit boek van Kleintjes de dingen die mijn zoontje en mij uiteindelijk niet ten goede zijn gekomen. Dus zoveel mogelijk bij elkaar zijn, troosten met borstvoeden, niet naar regelmaat kijken...Ik ben doodsbang weer van die toestanden te krijgen. Ik neig meer naar Ria blom en het kindje ook af en toe te laten huilen en niet bij elk piepje op te pakken. Terwijl Kleintjes zegt: als je kindje huilt heb je al voorafgaande signalen van honger gemist en ben je zelfs al "te laat". Ik zit enorm in dubio, nu al. Hebben meer vrouwen dit? Het kan ook zijn dat ik gewoon me steeds meer herinner hoe moeilijk en zwaar die tijd toen was.
Ik zou zeggen: richt je niet teveel op wat er in de boeken geschreven word! Doe wat jij denkt dat goed is en waar jij en je kind het meeste baad bij hebben! Volg je gevoel!
Wat vind ik dit een belachelijke zin zeg Ik denk dat je best je kind kunt troosten dmv aan de borst leggen, oppakken, kroelen etc. alleen niet tot overdreven aan toe. Misschien een mixje maken van wat de heer Kleintjes schrijft en de methode van Ria Blom? Als je je kindje straks wat beter kent, en de verschillende huiltjes kan onderscheiden kan je je kindje best af en toe eens laten liggen mopperen. Als er écht verdriet is, troost bieden met de borst en/of knuffelen etc.
Toch zit er wel wat in Wat kleintjes denk ik bedoeld is dat een hele jonge baby allerlei andere signalen geeft dat hij zij honger heeft. sabbelen, happen en maaien met de armpjes. Op een gegeven moment leer je die signalen kennen en weet je mijn kindje heeft honger Voor TS: Ik heb BV op verzoek gedaan, troosten indd met de borst, indd 8 - 12 keer pd voedden etc etc. Dano heeft 8 weken in een wiegje naats mijn bed gestaan, eerst overdag in zijn eigen kamertje en met 8 weken dus zowel overdag als snachts eigen kamertje. Ik heb Dano nooit zomaar laten huilen de eerst 4- 6 maanden, veel lichaamscontact gehad. Na 12 weken sliep hij van 8 tot 8. maar 1 ding waren we wel heel strict in. Vanaf dag 1 hebben we Hem 'laten wennen' aan zelf in slaap vallen. Dat ging na verloop van tijd ook heel gemakkelijk. De eerste tijd komt daar huilen bij kijken, en dan pakte ik hem bij me en wiegde hem tot hioj rustig genoeg was. daarna weer neerleggen. Ik heb hem nooit in slaap gewiegd, behalve weleens bij overdag slaapjes als ik wist dat hij oook tegen me aan zou blijven slapen. Ik heb uiteindelijk 6 maanden BV gegeven Dus indd een combinatie van beiden lijkt mij ook het beste, doe vooral wat je gevoel je ingeeft en probeer niet teveel volgens 'het boekje' te doen.
Wat een onzin zeg! Je geeft zelf aan dat je neigt naar een andere aanpak dan die van die Kleintjes, je moet gewoon lekker dan wat voor jullie bij je eerste kindje gewerkt heeft. En huilen is echt niet automatisch honger. Het idee dat je kindje altijd moet troosten met de borst, staat mij persoonlijk erg tegen. Dat is zo'n ontzettende onzin. Alsof je je kindje niet anders kunt troosten. Daar heb ik mijn borsten echt niet voor nodig. Ik ben zelf ook meer van een beetje huilen mag echt wel. Je weet op een gegeven de huiltjes te onderscheiden en weet je wanneer je je kindje best even mag laten liggen of oppakken. Daar wordt geen baby slechter van. Ik ben blij dat bij ons opvoeden (tot een bepaalde mate uiteraard) vanaf dag 1 begonnen is want daar hebben wij nu heel erg veel baat bij. Succes met je keuze! groetjes
Nou eh onzin, ik heb het gevoel dat ik bij de eerste compleet de mist ben ingegaan. Vandaar dat ik er veel over nadenk en hoop nu betere keuzes te maken. Hopelijk krijg ik nu ook een makkelijker kindje.
Ik heb mijn methode gevolgd Naar wat ik lees, leunt die het dichtste aan bij die van Stefan Kleintjes. Heb mijn meisje elke keer dat ze huilde opgepakt, ze heeft uren op mijn buik geslapen omdat ze anders niet kon slapen(reflux, krampen, gewoon bij mama willen zijn), gevoed op verzoek, wat de eerste maanden echt heel veel kon zijn 12-14 keer per dag. Verder probeerde ik er wel regelmaat in te houden, slapen, badje, spelen enz. Toen ze eenmaal drie maand was, had ze zelf een regelmaat ontwikkeld met het eten (uitzonderingen daarbuiten gelaten) en toen paste ik de rest, slapen, eten, badje enz daaraan aan. Is altijd heel vlot gegaan. Ik heb er absoluut geen spijt van dat ik het zo heb gedaan. Heb een hele tevreden meid, die nog steeds heel vaak aan de borst in slaap valt, maar ook zelf kan in slaap vallen. Ik heb het gevoel dat ze zo tevreden en vrolijk is door de manier waarop ik de eerste maanden heb aangepakt. Volgens mij vertrouwt ze er echt op dat mama er altijd is voor haar en is ze daardoor rustiger. Dus voor mij heeft dit zeker gewerkt, maar dat wil niet zeggen dat het voor jou en je baby zal werken, want elk kind is anders... en voor het ene werkt de aanpak van Ria Blom en voor het ander die van Stefan Kleintjes en voor nog andere een mix van de twee. 't Zou soms wel makkelijker zijn als er een gebruiksaanwijzing meekwam met je baby als hij geboren wordt...
Misschien moet je het boek "wat je baby je verteld" eens lezen, dat ligt een beetje in het midden van deze 2 dingen Zelf pak ik eigenlijk overal de dingen die me aanspreken en kijk dan een beetje naar Thijmen wat werkt en wat niet. Nu is hij wel heel makkelijk, dus da's wel fijn. Ik probeer wel op alle signalen te reageren, maar heb hem wel altijd wakker in bed gelegd enzo.
ja dat vind ik ook, alsof een baby alleen maar huilt als het honger heeft?? Een baby huitl om alles omdat ze niet anders kan duidelijk maken dat er iets aan d ehand is. Dus of het nou om verschoning gaat of wat anders, het huilt! Ik denk idd ook dat je de dingen uit de boeken moet pakken/gebruiken waarbij jij je goed voelt. En zo een geschikte mix vinden. Zo heb ik het ook gedaan. Had 3 verschillende boeken geloof ik. En het boek waarbij ik het gevoel had van "dit is het niet" heb ik meteen aan d ekant gelegd en weer doorverkocht aan een ander. Je moet je eigen gevoel leren volgen hierin.
Ik zou inderdaad proberen je gevoel te volgen met in je achterhoofd wat je bij je oudste hebt geleerd. Je hebt de eerste keer gekozen voor de benadering 'op verzoek', blijkbaar past dat dus bij je.. nu je daar ook wat minpunten aan hebt ontdekt zal je niet weer dezelfde 'fouten' maken en die dingen die niet zijn gegaan zoals je wilde anders doen. Ik zou het niet meteen helemaal over een andere boeg gooien maar een mooie combinatie maken Mijn zoontje krijgt overigens bv op verzoek en troost ik altijd als hij huilt, maar slaapt wel ingebakerd. Dat kan dus prima
Blom en Kleintjes hebben beide een uitgesproken mening/methode en er is weinig ruimte voor alternatieven. Ik vind dat ze beide nogal doordraven in dingen maar ook zeker goede dingen adviseren. Denk dat je vooral erg moet kijken wat je aanspreekt, waar je kindje 'het goed op doet' en vooral; wat zegt je moedergevoel/instinct? Die heb je tenslotte niet voor niets gekregen Ik heb mijn dochter vooral de eerste 3 maanden voornamelijk bij me gehad en toen in haar eigen bedje geleerd te slapen (en ingebakerd). Kan dus best beide.
De 3e optie: je eigen gevoel en logisch verstand! Ik heb beide boeken gelezen, maar kon me er totaal niet in vinden. Het past gewoon niet bij mijn kindje. Hij heeft een eigen karakter, een eigen ontwikkeling, en dan kun je moeilijk met zo'n "algemene" methode werken. Natuurlijk heb ik er wel dingen uitgepikt, net zoals ik dingen van vrienden, ouders, het consultatieburo, andere boeken, tv, internet overweeg. En daarmee besluit ik wat ik wil proberen. Luister naar je kind, en luister naar je hart&hoofd. En zoek dingen die werken bij jullie opvoeding&problemen.
Volgens mij hangt het ook wel van je kindje af welke 'methode' (eigenlijk naar woord voor dit soort zaken) het beste werkt. De eerste weken sliep Tobias ook altijd op onze borst en pakte ik hem altijd meteen als hij huilde, en dan vaak snel de borst erin (dus eigenlijk volgens methode Kleintjes). Het was heerlijk, maar na een paar weken werd het voor hem steeds moeilijker om zo bij ons te slapen. Het kostte steeds meer moeite om hem uberhaupt in slaap te krijgen en hij werd ook steeds vaker vroeg en huilend wakker. Na een aantal dagen met een krijsende baby te hebben gezeten, ben ik overgestapt op de Ria Blom benadering. Ik heb hem toen bij de eerste vermoeidheidssignalen wakker in zijn bed gelegd. Dat was wel moeilijk omdat hij toen erg moest huilen, maar we konden niet anders omdat we hem ook niet meer konden troosten. Ik moet zeggen dat het voor ons heel goed gewerkt heeft. Hij sliep toen veel meer, werd gewoon wakker als ie honger had en dan gaf ik hem lekker de borst. Ik voel ergens wel meer voor wat Kleintjes beschrijft, maar voor ons werkte dat gewoon niet. Tobias had echt afzondering van drukte en dus zelfs van ons nodig om goed te slapen. En dat slapen was wel nodig, want hij was echt oververmoeid op een gegeven moment. Hij is nu nog steeds een manneke dat heel erg graag om zich heen kijkt en werkelijk alles moet zien. Dat hoort gewoon bij hem, en daarom werkte de Blom methode voor ons beter. Dat gezegd hebbende, dat laten huilen hebben we alleen even in het begin gedaan omdat we een vicieuze circel moesten doorbreken. Nu gaan we wel naar hem toe om hem te troosten, maar dan nog halen we hem niet van zijn kamer af en blijven we daar in het donker met hem tegen ons aangedrukt. Dan gaat het vaak al snel weer met hem en kunnen we hem zo in zijn bedje leggen.
ik denk ook dat het een beetje van je kindje afhangt wat het beste werkt. Maar zowieso de eerste weken kunnen ze nooit genoeg borst (en troost) krijgen denk ik. Dan misschien wat meer afbouwen en wat minder snel de borst geven. Laten huilen is bij ons nooit aan de orde geweest. Ik kan daar absoluut niet tegen. Ik heb altijd maar gewoon maar wat gedaan, eigenlijk niet bij nagedacht.
Je hebt hierboven al een heel aantal reacties gekregen. Maar toch wilde ik ook nog reageren. Ik herken mijzelf het meeste in de mama's die zeggen een middenweg te kiezen. Toen ons kleintje 10 dagen oud was zijn we echt het ritme van Ria Blom gaan volgen. Ons gaf het veel rust, omdat we allemaal (papa, mama en baby dus) wisten waar we aan toe waren. Als ons kleintje net gedronken had, verschoond was en eventjes in de box gelegen had, bijvoorbeeld en hij begon te huilen, dan wisten we dat het 90% zeker door moeheid kwam en legden we hem wakker in bed. Door dit zeker tot 3 maanden zo te doen, heb ik heel goed geleerd te kijken en te luisteren naar mijn baby. Als hij nu huilt, weet ik eigenlijk meestal wel hoe dat komt. En ik leg hem echt niet elke keer aan; anders zou ik me echt een melkkoe gaan voelen. Als hij nu 's nachts nog af en toe een keer wakker wordt (hij sliep sinds 9 weken door), dan geef ik soms wel eens de borst; makkelijk, want dan slaapt ie meteen weer in. Ook wij bakerden in, maar dan alleen de armpjes, omdat hij zichzelf wakker hield door het maaien met de armpjes. En we gaven een speentje, ook al vind ik het in principe niks. Dit is natuurlijk helemáál niet "des Kleintjes". Maar ik vind wel dat hij goed kan aangeven wat borstvoeding voor een toegevoegde waarde voor je kindje kan zijn. En zijn uitleg erover, zorgt ervoor dat ik meer verwonderd raak en gemotiveerd blijf. Ik heb gekozen wat voor ons en ons kindje het beste werkt en dus van beiden boeken (en ook een beetje van "Wat je baby vertelt") wat gebruikt. Hopelijk helpen deze boeken jou ook om je nieuwe ideeën te geven en je te helpen een mening te vormen over wat jij wil. Succes!
volg gewoon je gevoel, wat er ook in de boeken mag staan of wat anderen ook doen. Elk kindje is anders en je zal met dit kind ook dingen anders doen, gewoon omdat het iemand anders is dan je 1ste kind.