Ik heb een topic geopend eerder over mijn verlegen en angstig zoontje tov vreemden en kinderen. Nu beginnen we deze week op de psz. Echter kan ik hem niet normaal voorbereiden omdat hij boos wordt, gaat huilen en zegt ik wil niet gaan. Moet ik nu niets meer zeggen en die dag gewoon gaan? Het is onmogelijk normaal hierover te praten omdat hij gelijk gaat huilen en zegt stop met praten of ik wil het niet horen. Normaal gesproken werkt hem voorbereiden het beste bij hem. Dus afspraken bij de dokter etc kondig ik ruim van tevoren aan en zeg ook wat er gaat gebeuren en dan is het voed. Wat zijn jullie tips? Tem tweede, ik heb het er zo moeilijk mee. De gedachte dat ik hem hit handen moet geven. Maar nu ben ik sowieso iemand die snel huilt en ik weet bijna zeker dat ik daar al zal moeten janken maar dat mag ik vewoon niet van mezelf omdat ik niet wil dat hij dat ziet en dat hij daardoor helemaal niet wil gaan. Overigens praat ik er heel relax over met hem, van leuk speelgoed etc en laat ik niks merken van dat ik het er moeilijk mee heb. Dit voelt hij ook niet onbewust aan want hij reageerde altijd al zo op psz/school als ik hem zei als je groot bent ga je naar school etc en ook daarvan wil hij niets weten. Dit was dus al zo ver voor psz of school in beeld was. Maar iemand nog tips voor mij?
Hmm misschien juist niet te lang vantevoren over beginnen? Dan heeft hij ook minder lang stress... Ben wel benieuwd wat hij er van vind. Misschien vind hij het toch wel heel leuk. Maarja.. Die leidsters he,. En geen mama.. Lastig. Wat dat betreft is het ergens misschien wel goed voor hem... Wennen aan een paar uurtjes geen mama maar wel leuke dingen doen. Maar goed.. Dat is nu nog even lastig uitleggen. Wat vinden de leidsters ervan? Die zullen er toch ervaring mee hebben.
Ik zou hem niet voorbereiden. Gewoon gaan. Dan kan hij zich ook niet druk maken over iets waarvan hij niet weet hoe het is. En ik zou de dag voordat je gaat nog even de psz bellen en met de leidsters overleggen over hoe en wat. Zodat zij ook klaar staan als jij komt en dat je niet met een huilend kind aan je been nog moet gaan overleggen hoe het aan te pakken. Kordaat handelen en duidelijk zijn en zeker niet laten merken dat je het zelf moeilijk vindt.
Ik ken je andere topic, maar ik zou hem echt door iemand anders laten brengen! Want jij vindt het nu al erg dat hij gaat, naar een plek wat doodnormaal is om naar toe te gaan voor peuters. En dat voelt hij echt wel. Laat hem door iemand brengen die er heel positief over is (ook qua gevoel), en die niet zo gauw mee zal huilen met je zoon.
Idd gewoon gaan lijkt me. Iets heel spannend vinden mag, maar je moet het niet uit de weg gaan. Het zal wel veel van jezelf vragen, want jij zult naar hem toch echt moeten uitstralen dat jij denkt dat hij het daar heel leuk gaat krijgen. Moeilijk, maar je zult wel moeten. En er niet over mogen praten, tja, hij is natuurlijk nog maar heel klein, maar er niet over praten betekend niet dat het niet gaat gebeuren. Misschien een aftelkalender maken? Dan laat je hem toch zien dat het eraan zit te komen, zonder dat je er steeds over moet praten. (zeg maar wat hoor). Misschien dat hij er dan aan kan wennen en zelf met vragen gaat komen?
Bij ons kun je volgens mij bij de psz eerst een kijkochtend doen. Dan blijft de ouder er dus gewoon bij. Misschien is dat iets voor de eerste keer? En de psz waar onze zoon straks naar toe gaat, zit gewoon in een basisschool. (Dat is ook de basisschool waar ik werk, dus voor mijn zoon al bekend terrein - geen eerlijk vergelijk met jouw situatie dus.) Jij kunt er natuurlijk niet al van te voren onder schooltijd naar toe. Maar ons plein is bijvoorbeeld na schooltidj gewoon open voor kinderen uit de buurt. Is dat bij jullie ook zo? Dan kun je er voorat hij naar de psz gaat vast al een paar keer met hem spelen. Gewoon zonder dat je hem er iets bij vertelt. Dan is dat grote plein ook alweer wat minder nieuw en spannend voor hem straks. Als jij echt denkt dat je in tranen uitbarst als je hem wegbrengt, denk ik inderdaad dat jij het misschien beter niet zelf kunt doen. Maar kom op: hem door een ander weg laten brengen is toch ook niks? Dus zorg dat je jezelf groot houdt en wees zelf zo sterk om hem weg te brengen en weer op te halen.
Adi, hem door iemand anders brengen is niet mogelijk. Niemand in de buurt en degenen die evt zouden kunnen zijn op vakantie. Verder is het toch echt iets waar ik zelf bij wil zijn. De psz wil het gesprek voeren op de groep, zodat hij ondertussen toch een beetje kan doen en spelen terwijl ik er gewoon nog ben. Zijn jonger broertje mag dan ook gewoon spelen en dat zal hem zeker sterken. Verder is het natuurlijk normaal dat peuters daar naartoe gaan maar het is toch een nieuwe fase in ons leven en na hem bijna 4 jaar bijna 24/7 (bijna letterlijk ivm de vele jaren slechte nachten) met hem samen te zijn vind ik het niet meer dan logisch dat ik dat moeilijk vind. Maar daarnaast ben ik gewoon emotioneel dus dat zou ik zelfs zijn ala het anders was geweest. Bedankt voor de tips allemaal. Ik zeg de ochtend zelf pas dat we gaan en afhankelijk van het gesprek en hoe het gaat stippelen we een plan uit wat voor hem zal werken.
Tupp, we spelen indd al vaker op het schoolplein en ik moet inderdaad gewoon even sterk zijn. Hoop dat het lukt.
Ik begrijp heel goed dat het moeilijk zal zijn, voor hem ook hoor. Want zijn leeftijdsgenootjes daar zitten waarschijnlijk al 1,5 jaar op psz en zullen dan anders spelen en niet meer hoeven wennen. Terwijl beginnende peuters veel kleiner en jonger zijn. Fijn dat zijn broertje ook mee mag. Ik denk dat deze stap jullie allemaal kan helpen, en hem over de streep kan trekken om zich open te stellen voor anderen. Zodat hij daarna makkelijker kan overstappen naar de basisschool.
Adi, de psz is pas opgericht. Daarom hebben ze ook geen wachttijden en bijna alle middagen staan nog leeg en enkele ochtenden. Dus wat dat betreft zitten er vnl nieuwe kindjes op en anders zeker niet langer dan een half jaar. En zijn de groepen klein. Dat is wel fijn. Ik ga me eht groot houden en misschien hoef ik die eerste dag niet eens weg of alleen maar een half uurtje dus dat zal wel meevallen denk ik.
ik had het er toen ook vreselijk moeilijk mee. Ik heb me gelukkig sterk kunnen houden tot ik buiten was en ben toen jankend naar huis gelopen hihihi. Onze oudste was ook heel angstig. Toen en nu nog. Op de peuterspeelzaal ging het nog redelijk. Toen wisten we eigenlijk ook nog niks van zn autisme. Alleen dat ie heel eenkennig en heel angstig was etc. Na de peuterspeelzaal is hier de heibel pas echt begonnen helaas Ik hoop dat bij jouw kindje het heel anders uitpakt en dat ie helemaal tot bloei komt!!! 1 tip : als ie niet tot bloei komt en superangstig blijft ed......vertrouw je moederinstinct en wacht niet te lang om hulp te vragen voor je kind!! Zelfs al zeggen andere moeders en leidsters : op de basisschool komt alles wel goed. Luister naar je moeder instinct!!
Mamzie, dank je wel. Eegens was ik bang dat hij iets heeft, alleen op dit gebied. Zie ook mn andere topic maar ik denk dat de meesten toch gelijk hebben en het overbesherming is geweest, zijn karakter en zelden iets odnernomen zonder mama of papa. Zijn wereldje is echt nog klein. Verder ontwikkelde hij zich prima wat betreft lopen, praten enz. Als hij over zijn angst is (zoals sinds kort bij neefjes en nichtjes) dan doet ie ook gewoon.
Ben je al wel samen met hem gaan kijken daar? Dus zonder dat hij alleen moest blijven? Dat heb ik met mijn dochter gedaan. Ze was toen ook angstig voor nieuwe dingen en ik vertelde ook ruim tevoren als we ergens naar toe moesten. Als er vreemden binnen kwamen dat dook ze gillend de keuken in om daar vervolgens zeker 1 uur hysterisch te doen Toen ze naar de PSZ zou gaan ben ik met haar een week ervoor gaan kijken. Toen was het vakantie en dus geen kindjes maar goed, ze kon wel de ruimte bekijken etc. Dat was voor haar toen heel goed.
Met mijn oudste ben ik een paar keer gaan kijken van te voren. Zij vond het ook erg spannend en heeft nog wel 3 maanden huilend voor het raam gestaan als ik weg ging. Tja, sommige kids zijn zo. Ik ging toch altijd maar gewoon weg en dan belde ik na 3 kwartier hoe het ging, en dan was ze gewoon lekker aan het spelen. Probeer het afscheid kort te houden, even mee kijken, kus en een kroel en tot zo. Anders wordt het alleen maar erger, en niks is zo rot als een kind van je af moeten trekken en dan weg gaan. Ik ben blij dat de jongste een stuk makkelijker is, die rent overal naar binnen en speelt met iedereen mee. Voor alle partijen een stuk makkelijker
Binnen kijken hebben we nog niet kunnen doen. Pas deze vakantie had ik besloten hem toch in te schrijven omdat school anders drama wordt. Dus vorige week inschrijving geregeld en deze week beginnen ze meteen dus geen tijd voor kijken gehad. Wel heb ik een gesprek met de pedagogisch medewerkster op de groep dus ben gewoon aanwezig en hoop dat ie dan een beetje gaat spelen. Tot wij klaar zijn. Sowieso heb ik pas 1u en 15 min na begintijd een gesprek dus blijft ee maar 1u en 45min over. Van die tijd hebben wij nog een gesprek dus hij zal er effectief max een uur alleen zijn. Mijn jongste is gelukkig ook makkelijk en heel eerlijk, dat is een verademing.
Dat is wel fijn misschien voor hem dat je in de buurt bent de eerste keer. Weet de leidster dat hij bang is? Misschien de avond ervoor een boekje voorlezen over de peuterspeelzaal? En kort uitleggen wat hij daar gaat doen? Zodat hij wel weet wat hij kan verwachten?
Vooral niet teveel erover praten, en als je het wel doet vertel dan hele leuke dingen. Wat hier ook hielp, is haar knuffeltje meegeven Alle leidsters hebben inmiddels kennisgemaakt met Karel de vogel Sinds de psz is ze trouwens compleet de andere kant op: nergens en voor niemand meer bang. Speelt ontzettend leuk met alle kinderen die ze tegenkomt Maar toch ook nog steeds een tikkeltje verlegen af en toe, en dat is niet erg. Ik breng haar trouwens redelijk vroeg, 5-10 minuten van te voren. Dan is het niet zo druk met kinderen en kan ze even rustig met mij door het lokaal lopen of een puzzel maken samen.
Ik zou er niet teveel over praten. De eerste keer ga jij mee ( Ik zou van begin tot einde blijven, dat is hier trouwens normaal de 1e keer ) en zoekt hij je vast op ipv veel zelf te spelen. De 2e keer blijf jij tot alle andere mama's weg zijn ( Hier is brengen van 13.00 tot 13.15u ) en dan zeg jij "Jij gaat nu lekker spelen, mama komt je straks weer halen" en dan gaat de peuterleidster met je kindje zwaaien en slik jij je tranen weg tot je om de hoek bent, enthousiast zwaaien. Evt bellen na een uur idd. De 1e keer zat ik erbij, de 2e keer zei ze "Mama gaat weer DAAR zitten" en daarna zei ze "Meisje lekker peejen, mama komt sjaks weer haajen". Ik heb ook een eenkennig kindje die altijd bij mama is geweest, ze vind gelukkig schooltje GEWELDIG! Sterkte, 't is goed dat je het doet, maar ik vind het ook nog niet leuk om haar weg te brengen.
Kan je vragen dat de jongste in dezelfde groep wordt geplaatst (in begin) als de jongste? Dat kan de oudste misschien helpen, als hij ziet dat zijn broer het "normaal" vindt om daar te spelen. En ik zou wel de eerste dag proberen te blijven. Of toezien vanaf een afstandje of in een bureau ofzo (op een plaats waar hij je niet ziet!). Dan ben je toch nog niet te ver, moest het echt fout lopen. En voorzie in gedachten "het ergste" (huilen, krijsen, weglopen, ...) dat er kan gebeuren die ochtend. Alles wat beter gaat, is mooi meegenomen . Hetzelfde overigens met de volgende dagen. Want de eerste dag zal ie misschien overdonderd zijn, de volgende dagen weet ie wel al wat er komt en zal het misschien een dubbel zo hard concert zijn. Succes!
Hem door iemand anders brengen zou ik echt niet doen, daarmee maak je het nog negatiever en angstiger. Je schaadt hiermee echt zijn vertrouwen. Je moet er gewoon door heen, jullie allebei. Bereid je voor op het ergste drama hoe moeilijk dat ook voor jullie is. Jullie moeten los komen van elkaar, nu kan je het nog rustig opbouwen meid. Kan je niet samen met hem een nieuw tasje kopen, drinkbeker en een broodtrommel speciaal voor school. Dan pak je samen met hem zijn tas in die avond of ochtend. Betrek hem erbij op een positieve manier, niet alleen door het steeds te zeggen maar door het leuk te maken. Ga er niet teveel op in! Je hebt ook boekjes over de peuterspeelzaal, misschien kan je die iedere avond voor lezen. En zijn de juffen op de hoogte van zijn extreme verlatingsangst? Ik zou het toch even bespreekbaar maken met de juffen. Ze kunnen je van te voren misschien tips geven en met hun kan je ook afspreken hoe je het gaat aanpakken. Dat scheelt ook al en hele hoop! Succes, onze dochter heeft het ook heel erg gehad. Gaat nu gelukkig beter maar wees vooral zelf sterk. Als jij laat zien dat je het moeilijk vindt, dan bevestig je hem dat het inderdaad niet iets leuks is. Hier ben ik er de eerste keer even bij gebleven, na de kring ben ik weg gegaan. Geen tranen, was helemaal verbaasd. De tweede keer was het inderdaad drama, derde, vierde, vijfde, zesde keer ook. Ik weet nu dat ik niet moet blijven plakken. Ik breng haar in de klas, ruim haar spulletjes op, vraag waar ze mee wil spelen en geef haar aan de juf om te zwaaien. Dat werkt hier het beste, als ik blijf zitten en blijf plakken is het sowieso drama.