Ik kom net bij de gynacoloog vandaan, en heb mijn eerste echo gehad. Helaas klopte er geen hartje, en dat was erg schrikken. Ik ben nu 8 weken en 3 dagen zwanger, en heb geen bloedverlies gehad, voel me nog ontzettend zwanger en groei uit m'n kleren, dus dit hadden we écht niet verwacht. Volgende week moet ik terug komen.. En nu? Wachte of het kindje er zelf uit komt? Ik weet het even niet meer, de helft is langs me op gegaan daarnet.. Is er iemand die me haar ervaring kan en wil vertellen over net zo'n situatie als de mijne? Geen symptomen van miskraam,geen bloedverlies, maar ook geen kloppend hartje?
Ik heb hetzelfde meegemaakt. Ik was 9 weken zwanger en voelde me ook nog heel erg zwanger. De symptomen namen alleen maar toe! Omdat ik met IUI zwanger was geraakt had ik al een echo gehad met 7 weken. Toen hadden we een kloppend hartje gezien. En met 9 weken gingen we voor het eerst naar de vk en toen bleek het niet meer te kloppen. Helemaal niets van gemerkt en dan komt het echt als een klap. Ik heb het een paar dagen afgewacht of de miskraam zelf zou komen, maar na 5 dagen ben ik toch gecuretteerd. Vreselijk nare ervaring. Ik hoop het nooit meer mee te hoeven maken! Ik wens je heel veel sterkte toe de komende tijd.
Heel veel sterkte meid! Ik zelf had mijn termijnecho met 9 weken op 26 feb en daarop was ook geen hartje te zien en was ik eigenlijk 8wk+6dgn zwanger dus had ook nog alle symtomen. Wij hebben eerst een paar dagen afgewacht en toen is er een miskraam opgewekt met pillen maar die was maar gedeeltelijk waardoor ik dus afgelopen woensdag een currutage heb gehad. Heel veel sterkte de komende tijd!
Bedankt voo het medeleven. Ik ben erg bang voor wat er komen gaat. Jullie natuurlijk ook veel sterkte.
Wat vervelend. Ik herken je gevoel helemaal. Ik heb met 6 weken een echo gehad super mooi met een goed kloppend hartje! Met 8 weken weer een echo en helaas geen kloppend hartje meer waarschijnlijk al 3 dagen na de 1e echo niet meer. Maar ik voelde me nog zo zwanger: misselijk, overgeven, dikker worden, zere boobs enz. Ik heb eerst een week gewacht of het spontaan zou komen ik had voor mezelf zoiets dan zie ik het en kan het dan misschien beter beseffen en evrwerken. Maar na een week nog niets geen buikpijn en bgeen bloedverlies. De week erop ben ik gecurreteerd en moet zeggen het is me voor 100% meegevallen. Ik voelde me direct een stuk beter na de curretage de onzekerheid was weg. Dat was vorige week dinsdag. En kijk er goed op terug. Mocht je nog vragen hebben of je hart willen luchten je mag em altijd pb sturen. Sterkte! Liefs Marleen
Wat kl*te dat het mis is gegaan ,Vicious M.... Helaas kan ik er ook over meepraten ..... Ik heb zelf ook lang moeten wachten totdat er iets gebeurd is .. Ze hebben me eerst cytotec gegeven , moest ik thuis vaginaal inbrengen en dan zou het vruchtje (in mijn geval lege vruchtzak) kunnen afkomen , het deeed echter helemaal niks bij mij ... Vorige week dinsdag heb ik een curretage gehad en die is me echt meegevallen , ik wist toch dat het niet goed zat en wilde van die zs kwaaltjes af en verder ... Als je je er niet geod bij voelt om nog een week langer te wachten zou ik aan de bel trekken ..... Veel liefs en heel veel sterkte , marjon
Ik heb hetzelfde meegemaakt. 1 keer was ik ook 8 weken zwanger en het vruchtje was gestorven met 6 weken en de laatste keer kreeg ik een echo met 11 weken en het vruchtje was met 6 weken gestopt met groeien. Beide keren geen druppel bloedverlies of krampen. Wel zw verschijnselen. Je voelt je zo bedrogen door je eigen lichaam. Althans ik wel. De eerste keer is het van zelf los gekomen en de laatste keer ben ik 2 keer gecuretteerd. Het is verschrikkelijk vooral als je niks hebt gemerkt. Probeer het op jullie eigen manier te verwerken. Ik heb vooral er veel over gepraat en ook lekker gejankt. Dus blijft het voor mij altijd een beurse plek op mijn ziel. Maar het word wel steeds minder.
heyy meid allereerst wat ontzettend kloote voor je zeg!Het komt dan echt als een klap in je gezicht, we zijn er allemaal wel bang voor maar als het dan echt gebeurd denk je toch van:nee niet ik, dat overkomt mij toch niet. ik heb 2ma gehad en beide keren niks gemerkt. De 2e keer was ik zelfs al ruim 11weken en had ik al 4 goeie echo's gehad!toen kwam het dus echt superonverwachts! Wat je nu verder wil doen is natuurlijk aan jezefl, ik wilde beide keren zo snel mogelijk gecurreteerd worden, k vond dat afwachten vreselijk. Maar dit is natuurlijk weer voor iedereen anders. Een hoop vind het juist fijner als het vanzel komt.mar als je kiest voor curretage hoef je niet bang te zijn hoor, het vald erg mee. veel sterkte
Nogmaals dank voor jullie reacties. Ik weet ook niet of ik wel een hele week kan wachten. Mijn hersenen maken steeds hetzelfde loopje: ik ben zwanger; het kindje leeft niet meer; ik ben zwanger; het kindje leeft niet meer.. enz.. Dat komt omdat mijn lichaam nog zo zwanger is. En dan 's nachts er steeds uit om te plassen waarbij de eerste gedacht als ik wakker wordt weer is: ik moet plassen, ik ben zwanger! oh nee.. En dan ga ik weer denken, hmm, mijn cyclus was zo vaag, misschien ben ik 6 weken zwanger en komt het hartje nog! Dat is jezelf voor de gek houden, ik weet het.. Ik kijk het vandaag en morgen nog even aan, en dan ga ik inderdaad aan de bel trekken, want dit is zo verdrietig
Zou ik ook doen als ik jou was , dat wachten is 3x niks ... En daar zal zeker begrip voor zijn .... dikke knuffel