Na een vmk en een bbz (alles in 2 mnd tijd) moet ik nu zien om alles een plekje te geven. Ik wil het zo graag proberen maar weet niet goed hoe. En helaas heb ik aan mijn man ook niet heel veel. Ik snap het wel dat t voor hem anders is en dat hij "ze" niet ziet als vlindertjes maar ik doe dit wel zo. Ik ben nu een brief aan het (proberen) schrijven aan mijn 2 vlindertjes waar ik alles in kwijt wil maar ook dit wil niet echt vlotten... Aankomende week ben ik de 3e week thuis en wil eigenlijk wel weer de 16e aan het werk gaan maar weet niet goed of dit verstandig is.. Hebben jullie tips of "fijne" ervaringen waarmee jullie het een plekje kunnen geven?
Hier ook de ervaring van vele miskramen en een bbz in een kort tijdsbestek (een jaar tijd) en ben ook elke keer weer bezig om het een plekje te geven. Mijn ervaring is dat het tijd kost. Het is een cliche, maar tijd heelt echt de wonden. Zelf heb ik ook alles op papier gezet, mijn gevoelens, ervaringen, zorgen etc. en dat ook mijn partner laten lezen. Voor hem blijft het ook heel moeilijk, want hij beleeft het inderdaad anders. Toch door te vertellen hoe ik het beleef en hoe hij het beleeft komen we toch dichter bij elkaar. Bij ons op het kerkhof heb je bij het kinderveldje een soort monument/ kunstwerk voor overleden kinderen, maar ook voor de kleine vlindertjes bedoeld. Ik heb daar een aantal keer kleine roosjes neergelegd. Voor elk vlindertje één. Om te laten zien dat ze voor ons toch heel bijzonder zijn. Hoe kort ze ook maar bij ons mochten blijven. Ook heb ik na de eerste miskraam een heel mooi sieraad gekocht ter herinnering aan de zwangerschap. Verder gaan wij binnenkort beginnen met het aanleggen van onze tuin. Eén van onze kleintjes ligt daar begraven en ik wil daar een heel bijzonder plekje van maken. Momenteel ben ik aan het nadenken voor een ontwerp van een tatoo en ik ben net begonnen aan een schilderij waar ze ook op één of andere manier in verwerkt zijn. Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Veel sterkte met je verlies en ik hoop dat het je lukt om het een plekje te geven. Vergeten doe je het nooit, maar de pijn wordt wel minder. Liefs trees
Hoe iemand een MK verwerkt is per persoon verschillend. Ik heb 4 MK gehad waarvan 1 mola.. en met die mola heb ik het het moeilijkst gehad. Ik had het weggeduwd, dacht wel gewoon door te kunnen met als gevolg dat ik na een half jaar volledig instorte, en uiteindelijk psychotherapie nodig heb gehad om het een plaatsje te geven. Op de uitgerekende datum ben ik een speciale wandeling gaan doen met paar mensen die me na stonden.. en zo heb ik het helemaal kunnen afsluiten. De overige MK heb ik kunnen verwerken door er met mijn partner over te praten, de vruchtjes heb ik in de tuin begraven, en ook alles op te schrijven.. denk dat als je gaat schrijven, je gewoon moet opschrijven wat je gedachten op dat moment zijn, hoe warrig die mischien ook kunnen zijn eventueel kan je later het nog keer teruglezen en de tekst wat veranderen. wens je in elk geval sterkte
Hier niet echt "tijd " gehad ( willen nemen ) voor de mk, dus neem er wel de tijd voor, voor het verwerken ervan, het is in okt 2007 gebeurd en ben ingestort in 2008, raakte niet meer zwanger, alles ging verkeerd, Nu weer aardig last van, waarom het niet wou lukken, enzovoort, en waarom ik uberhaupt nog met kids bezig ben, aan me vriend heb ik weinig, die begrijpt het niet, gelukkig op het forum wel enorm veel steun en goede woorden gehad, die ook echt hielpen. Succes meisje, het is moeilijk, ik heb 1 vlinder, draag het dagelijks met me mee, alles wat voor jou goed voelt, moet je gewoon doen, brieven schrijven, ballon oplaten, heb hier zelf een knuffeltje voor mijn vlinder. Oja en velen brieven, imiddels 2 schriften vol, en moet zeggen dat helpt ook enorm heb veel van me af geschreven, kijk er nu nooit meer in,hoeft ook niet.