Ik moet ff mijn verhaal wegtypen. Het begon allemaal zaterdagochtend toen ik op bezoek was bij mijn vader en moeder. Mijn moeder was die ochtend wakker geworden met een minder goed functionerende arm. Waar ze niet veel kracht meer in had toen ze wakker was, en zij dacht dat ze verkeerd gelegen had die nacht. Na een aantal uur trok dit niet weg en vond ik dit niet kloppen en raar. Ik heb toen de huisartsenpost gebeld en deze klachten doorgeven. We mochten langskomen en daar werden wat testjes gedaan. De dokter zag dat haar tong naar rechts boog en vertrouwde het niet. Hij wees erop dat hij zag dat ze een mini beroerte heeft gekregen. Waarop we allemaal schrokken eigenlijk want tja wie verwacht dit nou? Ze had immers geen pijn niks. Na een scan te hebben gemaakt zagen ze inderdaad een propje in de hersenen en heeft ze gelijk bloedverdunners gekregen. De volgende dag was het gevoel en de kracht in haar arm gelukkig weer een heel stuk teruggekomen. Nu hadden ze nog een echo van de hals gemaakt en een scan van borst naar haar hoofd. ( met contrastvloeistof ). De uitslag van de echo was goed en ze zagen niks raars. Ook haar hart vertoonde geen stoornissen. Alleen hoorde we vanmorgen dat er op de scan met dat vloeistof in de hals iets zagen in een lymfeklier. Ze hebben ook weer bloed afgenomen. Ze krijgt vandaag nog een punctie van deze lymfeklier om deze beter te onderzoeken.. Ik ben bang, waarvoor weet ik niet maar misschien dat iemand dit herkent en er ervaring mee heeft?
Oei heel veel heel veel sterkte. Duim met je mee dat het alleen die mini beroerte is geweest en verder niks anders heel heel veel sterkte. Knuffel voor jou je ouders kinderen.
Inderdaad een mini-beroerte. Als de klachten na 24 uur verdwenen zijn, zal ze hoogstwaarschijnlijk geen klachten meer aan overhouden. Moet ze bloedverdunners blijven slikken? Let er op dat ze, als ze zich stoot, de wondjes sneller kunnen ontstaan en langer kunnen bloeden (het bloed is dun, de naam zegt het al). De huidstructuur zal wat dunner zijn. Ik hoop dat ze niks vinden, meid. Veel sterkte!
Bedankt lieve meiden. Het is inderdaad schrikken ja.. Ik hoop zo dat er niks ergs uit die punctie komt. Dit was toch al erg genoeg. Ze moet inderdaad de bloedverdunners nu wel voor altijd blijven slikken denk ik. We hadden inderdaad van de dokter vernomen dat als je je stoot dat het sneller kan bloeden enzo.
Sterkte...mijn moeder kreeg vorig jaar ook ineens hartklachten en moest ook opgenomen worden. Slikt nu ook bloedverdunners (voor de rest van haar leven) maar als dat ergere dingen voorkomt dan is het voor een hele goede zaak!! Nu voelt ze zich trouwens weer prima... Ik hoop echt dat ze bij je moeder verder geen gekke dingen vinden, veel sterkte! X
Zekers voor altijd! Ze moet zich niet wijs laten maken door een arts dat ze er wel zonder kan.. Dat heeft mijn moeder namelijk wel gedaan en toen was er weer een voorbode! Dus denk daar goed om.. Sterkte en hopelijk valt het allemaal mee!
Dat is inderdaad erg schrikken. In die zelfde achtbaan zit ik nu al een week of 10 en het lijkt er niet op dat hij spoedig stopt. Mijn vader ging voor een "longontsteking" naar het ziekenhuis en kwam er met slokdarmkanker weer uit. Alsof de grond onder je voeten weg geveegd wordt... De afgelopen weken zijn met veel ups en ook heel veel downs. Van opgegeven zijn tot toch een operatiemogelijkheid. Bestraling, chemo etc. Ik hoop dat dit je allemaal bespaart blijft en dat de uitslag geen bijzonderheden laat zien. Sterkte met alles!
Jeetje wat naar zeg! Goed dat ze die lymfen meteen onderzoeken. Je lymfen lopen namelijk door heel je lichaam; hals, oksels, en bij je lies. Hopelijk vinden ze niks en loopt het goed af!
Het is afwachten nu wat er uit de testen komen. Ook is er een longfoto gemaakt vandaag en daar horen we morgen de uitslag van. Wat een vervelend gevoel, dat wachten, dat onzekere. Gelukkig is mijn moeder een persoon die altijd heel positief is, dus daar haal ik mijn hoop uit. Maar goed ik hoop natuurlijk ook dat er niks ergs uit komt, mijn moeder is tevens mijn beste vriendin en we bespreken ook echt alles samen. Hopen dat de uitslagen gauw bekend zijn en we meer weten.
Ik herken dat. Mijn vader is vorige week geopereerd. Ook zijn lymfen zijn voor de zekerheid verwijderd... Die onzekerheid is het ergste!! Het wachten lijkt dan eindeloos... Ik duim voor je dat het goed afloopt!
@ Buffy, mag ik vragen wat er met je vader aan de hand is. Jij ook beterschap! En dat wachten is afschuwelijk.
Mijn vader had prostaatkanker. Ze hebben zijn prostaat en lymfen verwijderd. Vandaag heeft hij na controle. Het ergste was dat hij op belde en vertelde dat hij kwaadaardige kanker had. Mijn zoontje zat naast me op dat moment dus heb me in moeten houden tot hij s avonds op bed lag... Gelukkig is het een vorm die bij mannen van zijn leeftijd heel veel voorkomt, maar het idee gewoon. Het is toch kanker en hoe vaak mensen ook tegen me zeiden gelukkig is het een 'goede vorm' had ik altijd zoiets van ja het kan altijd uitzaaien...
Ja altijd angstig he? Sowieso het woord al. We hebben vanmorgen te horen gekregen dat er niks afwijkends op de longfoto te zien is. Vd week volgt de uitslag van de punctie. Maar in ieder geval weer ff goed nieuws, ze mag vanmiddag gelukkig weer lekker naar huis. Jij ook sterkte met je pa!