sinds de jongste geboren is wil mijn man nog heel graag een derde kindje. eigenlijk vooral in de hoop dat het een jongen zal zijn. dat begrijp ik best want ik denk dat alle mannen stiekem heel graag een zoon zouden willen. maar wij hebben dus 2 meisjes. ik ben zelf eigenlijk heel stellig tegen een derde geweest. het hoeft voor mij niet ik vind het prima zo met 2 meisjes. ik heb ook geen zin om weer zwanger te zijn. de jongste vraagt veel meer van me dan de oudste deed. hangt de hele dag in mijn benen of komt achter me aan mama mama mama! maar vandaag merkte ik dat ik toch twijfelde om misschien toch voor een derde te gaan. ons huis is nu eigenlijk al te klein maar daar valt ook wel weer wat voor te verzinnen als we het niet binnenkort verkocht krijgen. financieel kan het prima om ons gezin uit te breiden. zo'n klein nieuw babytje is toch ook wel weer leuk. maar ik vraag me ook af of ik nu twijfel omdat de jongste bijna 1 wordt. ze is dan geen baby meer. haar ontwikkeling gaat de laatste weken zo hard! wil ik een baby omdat ik toch liever wel een derde wil of twijfel ik nu doordat er straks echt afscheid komt van de babytijd van de jongste? ik weet dat mijn man meteen akkoord zal gaan als ik zeg te stoppen met de pil. als het aan hem gelegen had was ik allang weer zwanger. ik heb voor mezelf bedacht dat ik eerst sowieso mijn pil op maak wat ik nu thuis heb liggen zodat ik nog even bedenktijd heb. dat is voor nu nog 9 weken... als ik besluit het toch te willen zou de jongste net 2 zijn als het net zo snel gaat als de vorige keren. oh my waar komt die twijfel ineens toch vandaan?
Waar de twijfel vandaan komt kan ik niet voor je bepalen, maar het hielp hier wel om te bedenken: wil ik nog een kind? Een kind dat ouder wordt? Ik heb sowieso weinig met de babytijd, maar ik wilde best wel graag nog een derde kind. Ook prima als het niet kwam, mijn man wilde het erg graag. Dus zijn we ervoor gegaan. Nu wil mijn man best graag een vierde, maar ik wil echt niet nog een kind, al zie ik soms baby's en denk ik: ach, wat lief. Maar ik wil niet nog een kind dat groter wordt, en eigenlijk ook niet zo'n baby. Ik merk nu de oudste ouder wordt het toch ook wel drukker wordt. Op een heel andere manier dan bij een baby. Hij krijgt nu in groep 5 best wat huiswerk, waarin we hem moeten gaan begeleiden, sporten, speelafspraken. Ik vind het wel prima om dat nu 3 keer te moeten gaan hebben, maar echt niet vier keer. Misschien dat je kunt gaan bedenken of je denkt dat je het na de babytijd leuk vindt, een derde.
Hier was het andersom. Mijn man vond het prima met onze twee zoons maar ik verlang naar een dochter. Uiteindelijk realiseerde mijn man zich dat mijn verlangen om zou slaan in verdriet en gaan we er nog één keer voor. Maar enkel omdat we er beiden vertrouwen in hebben dat de volgende een dochter zal zijn omdat ik mij daar zeer in verdiept heb. Ook denk ik dat je meer spijt hebt van het niet krijgen van een kind dan het wel krijgen. Ik zeg dus: weg met die beren op de weg en geef die man zijn zoon
Sorry maar wat een onzinnige reactie staat erbij... Jullie moeten voor jezelf een aantal dingen heel duidelijk hebben. - Wil je een baby of wil je echt een kind, een nieuw persoon die ook net zo snel groot zal worden (of nog sneller aangezien het met 2 andere kinderen toch harder zal gaan en je minder aandacht hebt dan bij een 1e)? Ze blijven maar heel kort zo klein. Maar je moet bewust kiezen voor een extra gezinslid. - De kans is natuurlijk groot dat het weer een meisje zal worden! Sterker nog. De kans schijnt zelfs groter te zijn als er al meer van hetzelfde geslacht in en gezin zijn. Wil je man alleen een zoon. Of wil hij een kind? Is hij echt net zo blij met een 3e meisje? Anders zou dit wel eens een grote teleurstelling kunnen worden. Dat kan jij een kind niet aandoen. En je geeft aan nu al de ruimte niet te hebben. Verhuizen is (net als een kind) erg kostbaar. En verhuizen als zwangere is ook niet wenselijk of handig (afhankelijk van hoe je zwangerschappen gingen). Moeten jou andere kinderen heel erg inleveren bij een 3e? Er is een verschil tussen een beetje krap of een huis dat echt te klein is. En kunnen jullie de kosten verder financieel aan?? Een baby kost niet zoveel. Maar kinderen worden alleen maar duurder als ze ouder worden. Kan je het dan ook nog betalen? En ook nog als je groter gaat wonen?
Mijn man wil het nog 1 laatste keer proberen in de hoop op een zoon. Een derde meisje zal hij net zo blij mee zijn hij weet dat de kans groot is dat het weer een meisje zal zijn mocht ik instemmen. Hij zou het natuurlijk wel jammer vinden maar het is niet zo dat hij door wil gaan tot hij wel zijn zoon heeft. Bij 3 zal het dus ook echt ophouden. Bij de 2e wisten weer niet of het een jongen of meisje zou zijn. Mijn man hoopte natuurlijk heel hard op een jongen maar is geen seconde teleurgesteld geweest dat we weer een meisje hadden. Bij de oudste heb ik me eigenlijk de hele zwangerschap goed gevoeld. Was fit genoeg en ging allemaal prima, op mn werk na dan dat vond mijn lijf echt niet leuk.. 2e zwangerschap was zwaarder. Veel moe ook weer vroeg gestopt met werken. Eind van de zwangerschap insuline en extra ijzer nodig. Dus daar kan ik geen woord over zeggen hoe een derde zal verlopen ik heb immers al 2 totaal verschillende zwangerschappen gehad. Financieel weet ik zeker dat het kan. Zwanger verhuizen zie ik ook niet tegenop. Als het me zelf niet zou lukken zijn er helpende handen genoeg. Het huis is nu net z'n 4 krap en met 5 dus zeker weten te klein. We zijn gelukkig wel in staat om in oplossingen te denken. Maar stel dat ik een derde wil en we raken ons huis nog niet kwijt dan weet ik bijvoorbeeld nu al Hoe het dan voorlopig op te lossen is. Ik geloof ook niet dat ik ook maar 1 kind tekort zou doen mede door mijn eigen jeugd die niet al te leuk was. Mijn man komt zelf uit een groot gezin en ze hebben geen van allen iets in moeten leveren qua liefde en spullen. Ik blijf voor nu denk ik nog wel even twijfelen of ik het bij 2 wil houden of toch 3 wil. De rest maak ik me eigenlijk geen zorgen om.. Meer inzichten zijn natuurlijk erg welkom!
Het blijft een lastige afweging. Wij wilden die deze zomer gaan maken, totdat ik zwanger werd door de pil heen. Hier komt er nu dus een derde. Kleintje heeft voor ons gekozen. Alhoewel ik nog wel eens denk, help, hoe moet dat straks allemaal. Wil ik echt de drukte van nog een kindje, maar de baby is toch echt meer dan welkom. Mijn kinderen en vooral de oudste verheugen zich op een broertje/zusje. Beide zijn we er over uit dat dit echt de laatste is en waar ik bij de tweede zwangerschap nog wel eens kon denken ' dit zou goed de laatste keer kunnen zijn dat ik zwanger ben etc...' Momenten van afscheid nemen van de verschillende fases waarvan je weer dat ze waarschijnlijk niet meer terug zullen komen, heb ik nu bij de derde (nog?) helemaal niet. Wellicht dat jij dit bij je tweede zwangerschap al had. Je moet inderdaad beide echt nog voor een kindje willen gaan, ongeacht het geslacht. Je kunt 'geluk' hebben dat het dit keer een jongetje is, maar de kans op een meisje is waarschijnlijk groter. Het leven is gelukkig niet maakbaar 😉. Voor jullie neemt de keuze om voor een derde te gaan wel de consequentie mee dat er qua huisvesting een flinke aanpassing zal moeten komen. Als dat sowieso in de planning ligt, zou ik daarmee keuze niet van af laten hangen. Denk dat het echt meer een gevoelskwestie is en dat je dat met redeneren niet 'oplost' voor elke 'tegen' is weer een 'voor' te bedenken. Tenzij je eigen gezondheid in gevaar kan komen. Dat zou voor mij echt een no go zijn. Dan is een gezin met twee prachtige gezonde kinderen alles wat ik en mijn partner kunnen wensen.
ik ben sinds gisteravond eens goed na gaan denken. maar als ik terugkijk heb ik hier en daar toch al momenten gehad waarbij ik dacht wil ik echt geen derde? misschien als we groter wonen dat ik het dan wel wil.. tussen de eerste en de tweede zit een flink verschil tussen en toen heb ik eigenlijk nooit gedacht aan wanneer zou er nou een tweede komen. ik vond het prima om maar 1 kind te hebben. ik heb nu dus eigenlijk in 1 jaar er vaker aan gedacht of ik echt niet meer wilde dan in de tijd tussen 1 en 2. maar misschien is dat ook weer omdat ik wist dat er wel ooit een tweede zou komen.. oh ik vind de twijfel moeilijk!
Ik zou zelf, zolang je twijfelt, nog wachten. Ik wilde ook heel lang al een derde. Mn man wou het nog niet, die vond het wel goed zo. Tot hij toen onze jongste bijna 4 werd, toch ook wel graag een derde wou. Vol goede moed gingen we er samen voor, wat leuk, een derde kindje! We waren er helemaal vol van, konden nergens over praten als over hoe we straks met 3 kindjes alles zouden doen. Ik raakte snel zwanger en vond alles toen al anders aanvoelen. Eenmaal bij de verloskundige snapten we waarom; een tweeling! Ik ben er echt dolblij mee, en mn man ook, fantastisch vinden we het! Maar als dit een "Zullen we het doen of niet, nouja we proberen het wel" zwangerschap was geweest hadden we denk ik wel even moeten slikken...
Zo lang je twijfelt zou ik het inderdaad niet doen.. Ik heb heel lang getwijfeld of ik wel een tweede wilde. Mijn man had er het liefst wel 3 gehad.. Uiteindelijk was ik erover uit dat ik toch nog wel een kindje wou.. en ja hoor, een tweeling! Allebei onze zin gekregen Ik wou nog 1 keer zwanger zijn, en mijn man wou graag 3 kids
Dat je goed moet nagaan of je een baby wil of een extra persoonlijkheid in je gezin ben ik met je eens. Dat het statistisch gezien meer kans hebt op een kindje van hetzelfde geslacht klopt ook. Echter kun je ontzettend veel doen om je kans op een zoon (of een dochter) te verhogen! En om dan te zeggen dat iemand teleurgesteld zou zijn als het niet lukt is niet terecht. Veel mensen hebben een voorkeur. Daar is niets mis mee. Uiteindelijk is iedereen dankbaar voor een kind. Er is niets mis mee om die voorkeur uit te spreken of ernaar te handelen. Zolang elk kind gewenst en geliefd is.
Zolang je twijfelt, moet je er natuurlijk sowieso niet aan beginnen. Daarnaast zou ik ook nóóit proberen een derde te krijgen 'met de hoop op een zoon' of 'om je man een zoon te geven'. Voor een derde gaan 'enkel en alleen omdat je er vertrouwen in hebt dat het een bepaald geslacht zal zijn', is in mijn ogen echt geen goede 'basis' om voor een derde kindje te kiezen..
Als ik besluit het wel te doen maakt het mij echt niet uit wat het geslacht zal zijn. Ik kies dan voor het kind niet om wat er tussen de beentjes te zien zal zijn. Ja mijn man wil graag een zoon. Ik twijfel dus of ik nog een derde KIND wil. Niet of ik een zoon wil
Oh ja natuurlijk, het is nog steeds een taboe voor sommige mensen je maakt er iets anders van dan wat ik schreef. Je moest eens weten hoeveel mensen een voorkeur hebben. En dat als die voorkeur onverhoopt niet uitkomt, ze zo gelukkig zijn met het kind dat ze kregen. Ik vind het nogal kwetsend om te insinueren dat dit geen goede basis is.
Lastig hoor die twijfel. Hoe oud ben je? Zou je het nog een jaar of wat uit kunnen stellen? Of hak je liever de knoop door?
Ik ben 29 dus nog jong genoeg om eventueel uit te stellen. Ik heb vanavond mijn twijfels naar mijn man uitgesproken en hij keek wel heel erg blij! We hebben het er natuurlijk ook over gehad wat nou als het weer een meisje zou zijn? Dan ben ik net zo blij zegt ie. Het hoeft van hem ook niet nu meteen maar een derde kind is wel iets wat hij graag zou willen. Hij geeft me wel alle tijd om te bedenken wat ik zelf wil. En hij ziet zelf liever ook eerst ons huis verkocht zodat we ook echt de ruimte hebben voor een derde kind mocht ik overstag gaan.
Dat is heel begrijpelijk! Wij hebben ook eerst een ander huis gekocht voor mijn man het er zelfs maar over wilde hebben. Eerst de grootste beren uit de weg en dan verder kijken, je hebt nog alle tijd Het gaat er denk ik meer om dat je man graag wil weten dat er een kans is.
Ik maak er iets anders van? Ik heb volgens mij letterlijk gekopieerd wat je schreef.. Een voorkeur hebben vind ik echt compléét iets anders dan 'enkel en alleen aan een derde beginnen omdat je ervan overtuigd bent dat het gaat worden wat je wilt'. In mijn ogen staat daar hetzelfde als wanneer je zou schrijven dat je er níét aan zou beginnen als er kans was dat dat niet het geval zou zijn (wat natuurlijk altijd zo is), omdat dat niet is wat je wilt. Maar goed, dat heb ik er in m'n vorige bericht expres niet bij gezet, want dán zeg ik inderdaad iets anders dan wat er staat, ook al komt het voor mij op hetzelfde neer. Ik vond het op mijn beurt weer kwetsend om maar te roepen dat TS die zorgen aan de kant moet zetten en 'die man gewoon een zoon moet geven'. Ik weet dat jij in iets anders gelooft, maar alsof zíj de schuldige is van het krijgen van 'alleen maar' meisjes en die er nu wel even voor kan zorgen dat er een zoon komt..
Ik ben het wel eens met Shadixxx eigenlijk. Ze zegt toch niet dat je geen voorkeur mag hebben. Daar is niets mis mee. Maar je kunt niet voor een zoon of dochter kiezen. Je kunt het proberen met jouw theorie (wat ik niet gek vind), maar dan nog weet je het niet Maar die opmerking geef je man die zoon vind ik best gek. Ik zou ook nog wel een meisje erbij willen, maar ik wil pas voor een 3e kindje gaan als ik net zo blij ben met een jongen. En dat heeft niets met een taboe te maken.
Je gaat toch geen derde kind 'nemen' omdat je man zo graag een jongetje wil? Als dat je overweging is, lijkt het antwoord me duidelijk.
Dat was een grapje, cactusje en ik hebben elkaar eerder gesproken over dit onderwerp. Ik snap dat het op jou raar overkwam maar dit was iets tussen cactusje en mij. En ik las wel degelijk alles wat jij nu schrijft in je vorige bericht tussen de regels door. Dat is het probleem met geschreven tekst. Daarom zette ik deze smiley erbij. Alsof ik écht zomaar die beren opzij zou schuiven