Hier wilden we er oorspronkelijk ook minder dan 2 jaar tussen... we zijn terug begonnen toen de jongste een jaar was. Ik bleek dan zwanger opnieuw een juni, dus er ging precies 2 jaar tussen zitten... maar dat werd een miskraam... toen nogmaals een miskraam en nu zit er net geen drie jaar tussen... En voor ons is dat uiteindelijk beter ofzo, denk ik dan maar... ik kan op een bijzondere manier dankbaar zijn voor de miskramen want het is al wel pittig geweest vooral met de oudste... en dan denk ik wel eens, gelukkig zit er wat meer tijd tussen... Maar feit is dat ik nooit zal weten hoe het geweest zou zijn als er wel maar 2 jaar tussen zat, wie weet zou dat ook meegevallen zijn... Ze slapen nog steeds allebei niet zelfstandig in en worden nog bijna elke nacht wakker... dat had niemand kunnen voorspellen
Als he het geluk heb dat ze slapen hier stopten ze allemaal met 16/18 maanden. Of ik had heel de avond feestende kinderen Maar hier dus geen overlappende slaapjes
Ruzie zie ik hier ook niet echt terug bij de oudste 2 (18maanden verschil). Het is eerder dikke mik dan ruzie. Uiteraard is dat er ook weleens, het blijven tenslotte 2 kinderen. Maar ze trekken veel samen op. Terwijl ik nr3 er echt vaak buiten vind vallen, zowel met de oudere als de jongere. Helaas duurde ze een jaar, anders had er zo'n 2 jaar tussen gezeten en was het misschien ook wel anders geweest. Nr1 en nr4 met 7 jaar verschil hebben het vaakste ruzie
Het ligt sowieso aan je kind en aan de baby. hier 1,5 - 2,5 en 2 jaar er tussen Bij 1 en 2 was het appeltje eitje.. makkelijke baby en makkelijke dreumes. Sliepen ‘s middags tegelijk en gingen ‘s avonds tegelijk naar bed. Oudste werd ook nooit wakker ‘s nachts. tussen 2 en 3 idemdito. De 3e was echt de makkelijkste baby ooit en huilde nooit. Ging zonder problemen in het ritme mee. En N was een hele makkelijke peuter. tussen 3 en 4 was echt andere koek. Hoewel L een makkelijke peuter was , was D een huilbaby. Ik liep met de wallen onder mijn voetzolen en heb vaak mezelf afgevraagd waarom ik zo graag een 4e wilde. Nu zijn ze 4 handen op 1 buik en is het een stuk makkelijker.
Ik vind het wel pittig, ja. Maar toch terugkijkend zou ik het toch weer doen! En twee in de luiers vond ik helemaal niet erg. Hoeveel werk is een luier verschonen nu eenmaal? En ja, die opvang is inderdaad duur, maar onze 2e en 3e zijn ook nog een jaar samen gegaan. Die kosten heb je toch een keer. Wat voor mij het zo leuk maakt: onze oudste twee zijn écht beste vrienden, spelen zó leuk met elkaar en hebben maar 1 woord nodig km elkaar te begrijpen. Ik las nog iets over koemelkallergie en reflux. Mijn drie jongens hebben allemaal koemelkallergie en reflux. Maar eenmaal meegemaakt te hebben, herken je het zoveel sneller en neem je meteen de juiste maatregelen. Scheelt echt veel stress. Je bent echt al een ervaring rijker.
Dat klopt ook! Alleen weet je het niet op voorhand. Wij hadden bij nr 1 al een huilbaby met speciale noden. Dat maakt dat we extra bewust zijn van hoe moeilijk het kan zijn. We hebben nu een super lieve dreumes, maar alsnog heeft meneer voortdurend prikkels nodig en is hij vrij druk. Máár hij slaapt best oké. Dus dat doet veel!!
nee inderdaad! Had het ook bij de laatste echt niet verwacht Ze is nu een peuter maar heeft me daar een energie waar je u tegen zegt! En slapen doet ze ook goed tegenwoordig , Gelukkig
Ik denk dat het echt compleet afhankelijk is van hoe je er zelf in staat. Wat vind je zelf zwaar en vreselijk? Of is het gewoon dubbel genieten? Daarbij zou ik niet teveel vast pinnen op een bepaald leeftijdsverschil, het leven is niet maakbaar. Als je toe bent aan een kindje erbij, dan er voor gaan.
Tussen mijn jongste twee zit 1,5 jaar leeftijdsverschil. Pittig vind ik het wel maar dat komt ook omdat ik lichamelijke klachten heb. Verder vind ik het heerlijk, ze kunnen zo lief samen spelen en hebben echt heel veel aan elkaar. En ja, soms is het bonje maarja ook dat hoort erbij
Ik vond twee onder de twee ( mijn oudsten schelen 18 maanden) niet bijzonder zwaar, ondanks dat nr2 veel huilde en slecht sliep. MAAR ik vind nu twee pubers die elk op hun eigen manier puberen maar wel tegelijk wél heel pittig. Doordat ze qua karakter veel verschillen, vind ik het opvoeden echt een uitdaging. Wat voor de ene goed werkt, werkt voor de ander totaal niet.
Ik heb 2 kleintjes onder de 18 maanden. Zoon is 3 maanden oud. Vandaag heb ik voor het eerst een vraag gesteld op het forum. Dus nee, ik vind het niet zwaar (alleen vandaag wel ). De 2e gaat gewoon makkelijk mee in de flow. Je moet alleen wel veel plannen en nadenken bij wat je doet. Als je weggaat, moet je echt veel meenemen (luiers, hapjes, flesjes en alles x2) en zorgen dat iedereen gegeten, geslapen heeft en een schone luier. Dus dat is even wennen tov een eerste.
Hier 19 maanden verschil. Ik heb de eerste 3 jaar niet gewekt. En ik heb het als een hele fijne tijd ervaren. Nu had ik ook echt wel een hele fijne oma en tante. Maar ik heb het totaal niet ervaren als zwaar
Tussen mijn meiden zit er 1 jaar en 4 maanden. Vond het een pittige tijd maar ook een hele leuke tijd. Nu ze wat ouder zijn, zijn het twee handen op 1 buik. Echt onafscheidelijk. Ze hebben heel veel aan elkaar en spelen veel samen. Tuurlijk hebben ze ook wel eens ruzie maar dat hoort erbij. Ze zijn heel verschillend maar daarom werkt het zo goed met elkaar.
Ligt denk ik ook enorm aan je kindje. Wij hebben 1 zoon. Met baby, dreumes, peuter was hij niet bepaald standaard en makkelijk. Ik heb koffie leren drinken omdat ik de dag niet meer kon redden. Hij was 90% van de nachten 1.5 tot 2.5 uur per nacht wakker om vervolgens ergens tussen 5 en 6 wakker te zijn. (Overigens vanaf de geboorte) de anderen 10% was hij wakker maar sliep sneller. Overdag zat hij vol energie.
Hier was verschil 1jr8mnd en ik vond het heerlijk. Zou het zo weer doen. De derde kwam weer binnen 2 jaar en ook dat was prima re doen. Heb het nooit als zwaar ervaren, maar had wel het geluk dat de middelste snel door ging slapen. Denk dat dat het enige kan zijn waardoor het zwaar is, maar dat is ook zwaar als de oudste ouder is.